คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : T 11 : กลิ่น วนิลา
"อุ๊ย คุณหนูแดฮยอน" !!!!
คนโดนเรียกขยี้ตาปรับแสงมองร่
"สวัสดีคับ คุณป้า" เจ้าตัวขยับจะลุกแต่ติดที่
"ไม่เป้นไรจ๊ะ แม่แค่จะมาปลุกน้องยองแจนะ คิๆน่ารักจริงๆคุ่นี้ นอนต่อเถอะเด่วแม่ลงไปเตรี
แดฮยอนได้แต่ถอนหายใจ
"น่ารำคาน"คนที่คิดว่าหลับในตอนแรกลุ
"นั่นแม่นายนะ"
"แม่เลี้ยงโลภมากนะสิ จับพ่อชั้นยังไม่พอ จับนายมาติดแหงกอยู่กับชั้นอี
"อ้าว แล้วอาหารเช้าคุณป้าละ"
"เมิงจะกินก้อไปกินคนเดียว เห็นหน้ายัยแก่นั้นกระเดือกไม่ลงหรอก"
เป็นเหตุให้สองป่วนมาฝากท้องที่
"เง้อออ หิว เซง น้องออบไม่คุยด้วย" มาง้งแต่เช้าแต่คนใจร้ายไม่แม้
ยองแจ หันมองคนข้างๆ แกมันคนโง่ ไอ้เพื่อนบ้า ชั้นอยู่ตรงนี้ ได้ยินมั้ย
"แดฮยอนพาโบ" ยองแจขยับปากไร้เสียงบนหัวเพื่
.
.
.
.
"แดฮยอนพาโบ ซารังเฮ"
แล้วก้อ "โป๊ก!!" อันนี้ก้อด้วยแรงรัก (^_^)
"ไอ้เชี้ยแจ แขกขัวกรุไม"
"เปล่ากรุเคาะเผื่อสมองเมิงจะเข้
"ที่หลังทุ่มด้วยโต๊ะเลยดีกว่า แมร่ง เคาะมาได้"เจ้าตัวคลำหัวป้อยๆ
"เอาไว้คราวหน้ากรุสนองให้ กระโหลกหนาขนาดนี้จะสะเทือนมั้
"หืมม ไอ้กระหม่อมบาง ใหนกรุดูดิ" แดฮยอนดึงหัวเพื่อนมาขยี้ เสียงหัวเราะใสของทั้งสอง ที่ทำให้ใครอีกคนไม่กล้าแม้จะก้าวเข้าไปใกล้ กำแพงบางไม่ได้มาจากเค้าเท่านั้น กำแพงมิตรภาพของคนตรงหน้าอีกคนที่กั้นกลางอยู่ต่างหาก
ได้แต่มองอยู่ห่างๆ เฝ้่ามองสายตายองแจมองแดฮยอน คำสารภาพรักที่ไร้เสียง การมองอยุ่ห่างๆ เป็นที่ๆเหมาะสมกับเค้าที่สุด
"จงออบ มายืนเอ่อไรแถวนี้ ไม่เอาเค๊กไปเสริฟลูกค้า" เซโล่เดินเข้ามาทัก
"อะ นายไปเถอะ" จงออบยื่นถาดเค้กให้เพื่อน เซลโล่รับมางงๆ มันเป้นไรวะ
"พวกเมิงนี่ก้อจุ๋จี่กันแต่เช้
"อ้าว เมิงมาเสริฟกรุไมไอ้ยักษ์ กรุว้อนนน...น้องออบบบบ" ปากบ่นแต่มือตักเค็กเข้าปากไม่
"ไอ้เพ้อ รีบกิน สายแล้วไม่มีเรียนกันเหรอ" เซลโล่ไม่รู้จะขำหรือจะหมั่นใส้เจ้านี่ดี
"อี เอียวอีบอินแอ้วอีบไอ ออนเอ็นอะอาใอ่อ..อะ.แค่กๆ " อย่าไปแปล แด้ไร้สาระ
"ไอ้แด้ เมิงจะกินดีๆเหมือนชาวบ้านเค้าไม่ได้ไงวะ"ยองแจตบหัวเพื่อน (อันนี้ก้อแรงรัก)ก่อนหยิบน้ำยื่นให้ แดฮยอนรับไปดื่มก่อนติดคอตาย
.
.
.
.
.
เพื่อน ถ้ากรุไม่เหมือนพวกเมิง ยังจะคบกรุต่อมั้ย ถ้าเมิงรุ้ว่ากรุต่างออกไปจนน่
........................................................................................................................................................................
โทรศัพท์ยองแจสั่น อยู่นาน จนแดฮยองเริ่มหันมามองเจ้าตัวเลยต้องรับ ไม่อยากให้เพื่อนสงสัย ปลายสายที่ไม่อยากได้ยินแม้แต่เสียง ทำให้หัวใจเต้นรัว........เกลียด....
"เมิงกลับเองได้ปะ กรุมีธุระนะ" ยองแจวางสายหันมาพูดกับเพื่อนเสียงเครียด
"ธุระไรเมิง ร้อยปีเมิงก้อมีธุระร่วมกะกรุตลอด"
"ซักเรื่อง ไม่เสือ..ก"
"อ้าว ไอ้เชี้ยยย ด่ากรุ" ไม่ทันคับมันสะบัดตูดไปอีกแระ ไอ้นี่มันน มีความลับเหรอ หึ กรุงอน ไม่สนก้อได้ ไปหาน้องออบดีกว่า
ยองแจเดินออกมา สองเท้าก้าวด้วยความมเร็วเท่าเสียงหัวใจ แต่กลับมีแรงกระชากจากด้านข้างดึงหายไปข้างตึก
"ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่า อย่าขัดใจ"เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ลมหายใจเข้าออกเย็นเฉียบ
"ปล่อ ออ ยย"เสียงกระซิบ ขาดหายเมื่อร่างสูงประทับจูบลงบนริมฝีปากอิ่ม ขบเม้ม เรียกร้อง....... กลิ่นวนิลาอบอวนอยู่รอบตัว ร่างเล็ก ขยับดื้อรั้นแต่อีกครั้ง กลิ่นนี้ทำเค้าหายใจไม่ออก มันทำให้สมองเบลอ จนร่างกายไร้เรี่ยวแรง แรงบดขยี้ที่ค่อยๆแทรกซึมเข้ามา ตักตวงความหวานเพื่อให้รุ้รสชาติของการทำโทษ
ร่างเล็กหอบ หายใจเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ ปากบวมแดงเม้มแน่นอีกครั้ง
"ยิ่งดื้อเหมือนยิ่งยั่วรู้มั้ยที่รัก" มือเย็นเลือนไล้ใต้เสื้อนักศึกษาทำเอาร่างเล็กสะท้านเมื่อสัมผัสจุดอ่อนไหว ริมฝีปากที่เริ่มขบเม้มไปตามแนวเส้นคอ ลดเลือนไปตามแนวกระดูกทุกที่ค่อยๆปรากฏรอยแดงสีกุหลาบบนผิวขาว
"อะ อื้ม "เสียงครางเบาจากปากที่เม้มแน่นจนอีกคนยิ้มเยี่ยงผู้ชนะ
"พอ ดะ เดี่ยว มีคนเห็น" แดฮยอนอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้นัก ยองแจกำเสื้อเชิ๊ตสีขาวคนตรงหน้าแน่นก่อนพลักออก
"งั้นก้อขึ้นรถ คนดี"
ยองแจพยักหน้ารับ คนตัวโตจึงปล่อยร่างเล็กออกจากพันธนาการ เมื่อขาสัมผัสพื้น กลับไม่มีแรงจะยืน จนต้องกลับไปอยู่ในอ้อมกอดเพื่อพยุงร่างไว้
"ยังไม่ทำอะไรก้อหมดแรงแล้วเหรอ"แขนแกร่งกอดหลวมๆจากด้านหลัง กระซิบข้างหู
"ไม่เป็นไรที่รัก ชั้นจะเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง นายแค่เป็นเด็กดีของชั้นก้อพอ" มือเรียวอีกข้างเลื่อนต่ำลงไป คนในอ้อมกอดเริ่มสะท้านกับสัมผัส
ยองแจพยักหน้ารับช้าๆ ทำไมเค้าปฏิเสธสัมผัสนี้ไม่ได้ ทำไมทั้งที่รังเกียจ เค้ารักแดฮยอน แต่ แพ้........................
........................................................ไปฟินแลนด์กันเองจ้า............................................................................
ช้าหน่อย อย่าโกรธเค้าน้าาาาาา ปาหัวใจ จุ๊ บุ๊
ความคิดเห็น