(FIC B.A.P) Wendell

ลำดับตอนที่ #1 : T1 : ผมโดนตัดหางปล่อยวัด T.T

ผมกำลังจะไปใหน อีกนานแค่ใหนจะถึง จะข้ามทะเลมาเพิ่อ แมร่งไกลโคตร และ ปวดตูดมากมาย
คำตอบอยู่กับคนข้างๆที่ขับรถนิ่งมาข้ามคืนแล้ว ดวงตาคมกริบ ผมยาวสลวย ผิวสีแทนที่ผิดกับผิวขาวซีดของผม เซ็กซี่อ้ากกก ห้ามคิดไรนะ นี่แม่ผมเอง เค้าหวง(แบบว่าเมนฮโยรินอะขอเป็นแม่โล่ซักเรื่องเหอะ)
"เจ้ อีกไกลปะ ช่วงล่างหมดความรู้สึกแระ" กวนตีนแม่แก้เซง
"ใกล้ถึงแล้วละโล่"@.@เฮือกครับพี่น้อง ไม่เฮือกได้ไงเสียงเจ้แกนิ่งมากไม่ไช่แระ ปรกติผมกะแม่นี่เป็นคู่ชกที่มันกว่า ไทไฟต์ เควันอีก ทำไมยกนี้แกดูเพลียๆหรือเหนื่อยขับรถ ลองอีกที
"ป้าเป็นไรเป็นคนบอกอยากอยู่ใกล้ทะเลเองนะ ทำหน้าเครียดไม ยิ่งแก่ๆอยู่"
"แม่ขับรถอยู่โล่ เท้าไม่ว่าง อย่ากวนตีน" 
งึ้ ผมกริบซิครับ ตอบเยี่ยงนนี้ สมใจแระถ้าเยอะเด่วมันจะไม่งาน ไม่ได้กลัวนะ แม่นะ กลัวตีนแม่มากกว่า
ความมืดเริ่มปกคลุมถนนที่ทอดยาวเลียบชายหาด ผมเลื่อนกระจกลงเอาคางเกยขอบประตูปล่อยให้ลมตีผมสีมิ้นกระจายไปมา ,,,หรือเป็นพราะผม
1 อาทิตย์ก่อนเดินทาง

"โล่!!!!  ร้านเกมส์ที่ลูกไปทำงานพิเศษ โดนปิดเพราะขายยาบ้าให้เด็กที่มาเล่นเกมส์เหรอ!!!!O.O" เสียงหวานๆของแม่ผมสูงขึ้นไปแปดคีย์ ตายังจ้องข่าวจับยาในร้านเกมส์ในทีวี
รีดเตอร์เบบี้ที่รักคับ ฝีมีอผมเอง ^.^ ที่แฮกทั้งวีดีโอร้านและเวปไซต์ตำรวจเพื่อส่งวีดีโอการซื้อขายยาในร้าน ไอ้พวกนี้เลวเกินทนครับ ผมเดินยิ้มร่าเกาหัวสีบลอด์แซมเขียว ? (แม่ผมคลั่งไคล้การเปลี่ยนสีผมลูกชายมากจำทนคับ) เข้าไปหากะจะอวดฝีมือ แต่คนที่นั่งหันหลังให้หันมาพูดเสียก่อน
" แม่เริ่มเบื่อที่นี่แล้ว ย้ายบ้านกันเถอะ" พูดจบเจ้แกก้อเดินหายเข้าห้องไปปล่อย โล่...งง T>T เงิบ
ในทีวีภาพเด็กที่นั่งอยู่ภายในร้าน มีคนนึง ผมหยิก หัววทองเด่นเป็นสง่า (ผมเอง) อยู่ในร้านด้วย
นั่นอาจเป็นเหตุให้ผมต้องมานั่งตูดด้านอยู่ในรถแบบนี้
คิดอะไรเพลิ่นไปหน่อยแม่จอดรถเมื่อใหร่ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีผมก้อเดินลงจากรถ หาวเหมาแมลงวัน อยู่หน้าบ้านสีขาว หลังไม่ใหญ่นัก แต่สวยบรรยากาศดีเพราะอยู่ติดทะเล คราวนี้เจ้ซื้อบ้านเลยเหรอ ปรกติแค่คอนโดเล็กๆ
"เหนื่อยละซิ"
"ไม่หรอกค่ะ ฮิมชานโอปา"
หึยมีใครมายืนตัวขาวฟันเหยินคุยกะแม่ตรูเนี่ย ตาเยิ้ม และแม่ตรูก็พริ้มเชียว มีการทำเสสียงเซ็กซี่ด้วย ครายมันบังอาจ
ผมรีบเดินมายืนกอดอก ข้างแม่ทำเสียงขู่แฮ่ๆ (ไม่ใช่หมานะโล่)
"นี่เจ้,,,ยังมีคนแก่กว่าเจ้อีกเหรอ" ขอซักทีเงียบมาตลอดทาง โดนเลยคับโดน ยอดหน้า ความสามารถพิเศษของแม่ผมคือถีบยอดหน้าด้วยส้นสูงสีนิ้ว ดีนะรู้ทาง ผมหลบส้นเข็มแม่ทันแต่ก้อล้มไปกระแทกรถอย่างแรง แง๊ก...โล่เจ็บ แม่ซาดิส
"โล่ทักลูกพี่ลูกน้องเราซิ พี่ฮิมชาน"นั่นทำเสียงหวานอีกแระ
"ลูกพี่ลูกน้อง แล้วไมแม่เรียกโอปา"ผมงงๆ โตเป็นยักษ์ขนาดนี้แล้วเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีญาติ  แต่ดูไอ้ตาเยิ้มตรงหน้าเพราะผิวขาวๆของมันดูเหมือนผมกว่าแม่ผมอีก เอาวะพี่ก้อพี่
"ดีฮะ ฮยอง" แต่ก้ออดทำหน้ากวนตีนใส่มันไม่ได้ ตาเมิงอะ มองขาแม่กู กูเห็นนะ
ตุ้บ เสียงนี้ผมสดุ้งโหยง นึกว่าโดนถีบอีกรอบ แต่เป็นเสียงกระเป๋าสัมภาระสามสี่ใบของผมที่แม่โยนลงพื้นก่อนจะกอดผมแน่ ผมรู้สึกถึงความชื้นที่แก้มตอนแม่หอมแรงๆ "แม่รักโล่นะลูกชายของแม่"
ผมยืนงง ไม่ทันจะอ้าปากถาม แม่ก้อขึ้นรถสต้าด ออกไป ไปใหน? กูละ? ทำมายยย?
"ยืนงงเป็นกระต่ายโดนทิ้งอยู่นั่นและขนของเข้าบ้าน"ไอ้เหยินสั่งแล้วก้อเดินหายเข้าบ้านไป
แล้วผม ยังไง แม่ทำไมทำงี้กะผม แล้วไอ้เหยินนี่ใคร อ้ากกกกก โล่งง







ยาวไปปะ เขียนแบบว่าฟังเพลงแล้วอารมณ์นี้งะ ตอนนี้อาจไม่สนุก แต่มันเพิ่งเริ่มต้น แล้วไรท์ก้อเขียนเป็นเรื่องแรกภาษาอาจะแปลกๆไม่ตื่นเต้นแต่จะพยายามหาข้อมูลวิธีเขียนเยอะๆค่ะ