คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 6 ซ้ำซาก (repeatedly)
Tan say
ผมลืมตาขึ้นช้าๆ ภายในห้องของผม แต่มันแตกต่างกันครับ ทั้งที่ข้างกายผม มีชายคนเดิม กอดผมเอาไว้หลวมๆเหมือนเมื่อวาน แต่ความรู้สึกที่ผมได้กลับต่างกัน โดยสิ้นเชิง สิ่งที่เขามอบให้ ช่างต่างกันโดยสิ้นเชิง ครั้งหนึ่งเขากลับมอบความหวานล้ำ ที่ลิ้มรส แล้ว ยากที่จะลบลืม และ ไม่ต่างจากคนโง่งมงาย ที่หลง กับความรัก ที่โง่งมงาย ซึ่งมันต่างจากในวันนี้โดยสิ้นเชิง ผมลืมตาตื่นขึ้นมา กับร่างกายที่บอบช้ำ และ ว่างเปล่า ผมปล่อยให้น้ำตา ที่เหือดแห้งไปแล้ว เมื่อวานนี้ไหลลงมาอีกครั้ง เพราะสิ่งที่ผม ถูกกระทำ มันไม่ต่างจากการย่ำยี ร่างกายผมบอบช้ำไปหมด ซึ่งคนที่ทำ ก็คงไม่พ้นชายที่นอนอยู่ข้างๆผม คงไม่ต้องอนุมานอะไรมากนะครับ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ผมสลบ ไป มันจะเป็นรอยแผลที่บาดลึก ลงไปในใจของผม มันเป็นรอยที่สร้างตราบาปให้ผมไปตลอดกาล ผมทำได้แค่มอง เขา เวลาหลับนี้เท่านั้นแหละมั้ง ที่เขาจะกูไม่มีพิษ มีภัย อะไรเลย เขาเป็นคนแรกของผม ใช่คุณฟังไม่ผิดหรอก เขาเป็นคนแรกของผม ไม่ต้องบอกก็รู้ครับ รอยเลือดที่เห็นอยู่บนที่นอน ของผม เป็นเครื่องบ่งบอกอย่างดี แม้ผมจะรู้สึกดีกับเขามากแค่ไหน แต่ การกระทำที่เขาทำกับผมในวันนี้ มันยากเกินที่จะ มองข้าม จริงๆ ผ
ผมเริ่ม ขยับ ร่างกายที่บอบช้ำ อีกครั้ง
“ ปล่อย” ผมพูดคำนี้ไม่รู้ ครั้งที่เท่าไรแล้ว ก็ได้แต่หวังว่า เขาจะฟังผมบ้าง
“ ปล่อย ให้ปล่อยไปไหนล่ะ ออกไปหาไอ้อุ้ย หรือ ไง “ เขาพูดเสียงเหี้ยม ทั้งที่ยังไม่ลืมตา พร้อมกับ กระชับวงแขนให้แน่นขึ้น แน่นจนผมอึดอัด แน่จนผมหายใจไม่ออก
คำพูดที่ออกจากปากเขา มีผลต่อจิตใจของผมเสมอ...และในครั้งนี้ก็ไม่ต่างกัน คำพูดของเขา ทิ่มแทงผมอย่างรุนแรง
“ปล่อย “
“บอกมาสิ ว่าจะไม่ไปหามัน บอกสิว่าจะมีแค่พี่คนเดียว เป็นของพี่คนเดียว” เขาคำราม พร้อมกับพลิกตัวขึ้นมาอยู่เหนือผมซึ่งก็แปลว่า ผมอยู่ใต้อาณัติของแขนแกร่งนี้อีกแล้ว ผมตกเป็นรองเขาเสมอ
“....”ผมนิ่งไม่ตอบ
“บอกมาสิ ว่าจะไม่ไปยุ่งกับมัน “ พี่โต้ ตะคอกผม
“ไม่...... นายมีสิทธิ์อะไรนักหนา เราเป็นอะไรกันหรือไง “ ผมตอบอย่างเหลืออดแล้ว น้ำตาที่เคยไหล ตอนนี้กลับแห้งเหือดไป เพราะเพลิงที่เขาแผดเผามาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ อ๋อ นี่อยากให้ย้ำมากใช่ไหมครับ ว่าเป็นอะไรกัน นึกว่าจะรู้ตัวแล้วซะอีก” เขายิ้มเยาะ
เรียกได้ว่าจี้จุดผมเลย มันทำให้ผมเจ็บปวด บอบช้ำไปทั้งร่างกาย และ สะท้านไปถึงจิตใจ
“อึก.... แล้วยังไงล่ะ สมัยนี้ ยังต้องแคร์อะไรอีก พี่มันก็แค่คนๆนึงที่เข้ามาแล้วก็ผ่านไป “ผมย้อนกลับ
“ได้....งั้นก็มาทวนความจำกันหน่อยเป็นไง ว่า พี่น่ะ ผัว แทน “ เขาคำรามอย่างโมโหอย่างถึงที่สุด
“ยะ “ คำปฏิเสธ ทุกอย่างของผม ถูกกลืนลงไปพร้อมกับจูบที่ร้อนแรงของเขา การรุกเร้าที่รุนแรงและเร่าร้อนของเขา ทำให้ผมเจ็บ แสบไป
หมดทั้งตัว ถึงใจผมจะเจ็บแค่ไหน จะแสบแค่ไหน แต่ร่างกายผม กับ แสดงผมในทางตรงกันข้าม กลับโอนอ่อนผ่อนตามให้เขา ราวกับอ้าแขนรับความร้อนแรงที่เขามอบให้
แต่ผมจะไม่ยอมหรอกครับ ต่อให้ร่างกาย ผมตอบรับเขาแค่ไหน แม้รสจูบที่เขาบดขยี้ลงมาจะหอมหวาน และ น่าลิ้มลองขนาดไหน ผมก็จะไม่ยอม เมื่อริมฝีปากร้อน ของเขา บดขยี้ริมฝีปากของผมอย่างไร้ความปราณี ผมจะไม่ยอม ผมอาศัยจังหวะที่ ปลายลิ้นร้อน แทรกแซงเข้ามา เพื่อหาความหวาน ผมฉวยโอกาส ใช้แรงที่เหลืออยู่ กัดที่ลิ้นของเขา
“โอ้ย ..... “ เขาถอนริมฝีปากออก
ผมได้แต่อาศัยจังหวะ นี้ รู้แค่ว่า ต้องออกไปให้พ้นจากตรงนี้
ขณะที่ผมก้าวลงจากเตียงได้ และ เตรียมที่จะวิ่งออก เพื่อ ออกไปให้พ้นจากนรกขุมนี้ซักที
แต่ขณะเดียวกันร่างสูง เองก็ไม่ได้ยอมแพ้เลย เขาใช้ร่างกายที่เปลือย ท่อนบน และ กำยำกว่าผม รั้งแขนของผมเอาไว้ และ กระชากผม กลับขึ้นมาบนเตียงอีกครั้ง
“ เดี๋ยว นี้ชอบความรุนแรง เหรอ “ เขาแสะยิ้ม กดผมลงกับเตียง
“เจ็บ ปล่อยนะ “ ผมดิ้น ทั้ง จิก ทั้งข่วน แต่ดูเหมือนเรี่ยวแรงของผม จะไม่มีผลกับร่างสูงตรงหน้าเลย
“ปล่อยเหรอ ได้ แต่ ต้องหลังจากที่พี่เบื่อ เราแล้วเท่านั้น” เขาพูด
ผมเจ็บ แต่ครั้งนี้ผมเจ็บมากที่สุดที่เคยเจ็บมา เขาเห็นผมเป็นแค่ของ ชิ้นนึง ที่หยิบได้ตาม มินิมาร์ท เพียงแค่นั้น ร่างสูงกระชากร่างของผม ให้หันหลัง เผยให้เห็นแผ่นหลังกว้าง ขาว
“พี่จะดูซิ ว่า รอยที่อยู่บนตัวทั้งหมดเนี่ย ถ้า มันเห็น มันยังจะชอบเราอยู่ไหม “
พี่โต้ ใช้ริมฝีปาก ไล้ ไปที่แผ่นหลังของผม ยิ่งผมต่อต้านมากเท่าไร เขายิ่ง ใช้แรงกดผมมากขึ้นเท่านั้น ผมทำได้แค่ ร้องไห้อยู่เงียบๆ จนเขาพอใจ
ร่างสูงค่อยๆลุกขึ้นใส่เสื้อ และ กางเกง พร้อมกับเดิน ออกไป ข้างนอก โดยทิ้งผมเอาไว้กับเตียงอย่างนั้น แต่ก็ดีครับปล่อยให้ผมเจ็บอยู่อย่างนี้ เจ็บซ้ำๆซากๆ อย่างนี้ ไปเรื่อยๆ เมื่อไหร่กันนะที่ ผมจะได้ออกจาก นรกขุมนี้ซีกที
ความคิดเห็น