คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8 หวั่นไหว (Be shaken)
Tan say
ผมค่อยๆลืมตา...ผมรู้สึกอึดอัดแบบแปลกๆ เพราะ ชายคนหนึ่งที่ผมคุ้นเคยดี....ทำไมรู้สึกช่วงนี้ผมนอนเยอะจัง ละอายใจตัวเองเหลือเกิน แต่การที่ผมหลับมากๆแบบนี้อาจจะดีกว่าที่จะตื่นขึ้นมา เพื่อนั่งร้องไห้ซ้ำๆซากๆ จากชายที่ผม ทั้งรัก และ ทั้งเกลียด เขาทำให้ผมเจ็บปวดแสนสาหัสเหลือเกิน แค่ระยะเวลา เพียงไม่กี่วัน กลับมีบาดแผลที่ลึกลงไปในใจ ผมอย่างสุดจะประสาน ผมขยับตัวอย่างไม่สะดวก นัก ทำไมเนี่ย ผมเสมองไปที่ มือของผม ที่รู้สึกว่าถูกกุมเอาไว้
ใช่สินะ ผมฝันว่าผมกำลัง เจ็บปวดทุรนทุราย เพราะพิษไข้สินะ
“พี่อุ้ย “ ผมเรียกเขาอย่างแผ่วเบา
ผมไม่ได้รู้สึกตกใจอะไรมากหรอกครับ เพราะเมื่อวาน แม้ผมจะไม่ได้สติ แต่ก็ไม่ได้ เลือนหายไปทั้งหมด
“พี่อุ้ย คับ” ผมเรียกเขาอีกครั้ง
“อืม..... ตื่นแล้วเหรอแทน ^-^”เขาว่าพลางยิ้ม
ผมชอบรอยยิ้มของพี่เขาจริงๆนะครับ เขาเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมจริงๆ นะ ผมรู้ดี เขาเป็นได้แค่นั้น ผมไม่อาจทำใจยอมรับได้ กับการที่จะให้เขาเป็นมากกว่าอย่างอื่น เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้
“ครับ ^-^”ผมได้แต่ยิ้มตอบ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี
“ลุกขึ้นก่อนสิ เดี๋ยวพี่จะไปเอาน้ำมาให้นะครับ” เขาบอกผมอย่างอ่อนโยน
“ครับ แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวแทนหากินเองก็ได้ครับ พี่ดูจะไม่ได้นอนเลย กลับห้องไปเถอะครับ” ผมปฏิเสธ
“ ไม่อ่า ตราบใดที่แทนยังไม่หาย จาก....” เขากดเสียงต่ำลงจนผมไม่ได้ยิน
“พี่อุ้ยว่าไง นะคับ?” ผมถามอีกครั้ง
“เปล่า พี่ก็แค่เป็นห่วงเราน่ะ ยังไม่หายพี่ก็ยังไม่กลับหรอก” เขาบอกพร้อมยิ้มหน้าตาย(ยังไงหว่า ยิ้มหน้าตาย)
“อ่า ไม่ต้องหรอกครับ แทนดูแลตัวเองได้”
“หึ ไล่พี่จังนะครับ “ เขาเริ่มตีหน้าขรึมแล้วสิ
“เปล่านะ ก็เดี๋ยวพี่ด๊อมมา เขาจะนอนตรงไหนอ่า”
“เอ้า ไม่เห็นยาก ไม่ไล่พี่ด๊อมไป ก็นอนกับแทนไง “ เขาพูดหน้าเฉยมาก
ผมกลับเริ่มมีสีหน้าแดงผาดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“บ้าเหรอ ไอ้พี่บ้า ไปไกลๆเลยนะ” แง อะไรเนี่ย
“ฮ่าๆๆ “เขาหัวเราะ ร่วน เมื่อเห็นทีท่าของผม แกล้งผมได้นี่สนุกใช่ไหมเนี่ย
“แน่ะ งอนแล้วนะ....เอาซี้ หัวเราะให้ตายไปเลย “ ผมเริ่มงอนจริงๆนะ
“ฮ่าๆๆ โอเคๆๆ ยอมแล้วอย่างอนเลยนะครับ”
“ชิ ไม่เอางอนๆ” ผมยิ้มเล็กๆ ฮ่าๆ รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้หัวเราะมานานแค่ไหนแล้วนะ
“จะหายงอนป่าวคับ” เขาถามผม พร้อมกับยิ้มกว้าง
“ไม่อ่า ไม่หายงอนง่ายๆหรอก “ ผมตอบกลับทันที แกล้งหุบยิ้มไว้
“ได้ งั้นใจแข็งเข้าไว้นะคร้าบ”
ควับ!
เฮ้ย แง กอดอีกแล้ว อย่ากอดบ่อยดิ ผมแพ้กอดของคนอื่นนะ มารู้ตัวก็ตอนที่ถูกไอ้บ้านั่นกอดแหละ แต่ตอนนี้ผมเริ่มอ่อนแอจริงๆแล้ว นะ
“อ๊ากก.....โอเคๆๆ หายงอนแล้ว ปล่อยแทนน้า” ผมปฏิเสธ พร้อมหน้าแดง
“ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ แหม แล้วอย่างนี้จะให้พี่ปล่อยได้ไงเนี่ย” เขาพูด พร้อมกับ โน้มใบหน้าลงมาหอมแก้มผม
“อ๊าย ....พอแล้ว น้า อย่าแกล้งแทนเลยน้า อายจริงๆนะ”
“แทนอายพี่ๆก็ถือว่า แทนยอมรับพี่นะครับ”
ผมถึงกับสะดุ้ง ไม่ใช่เพราะผมไม่อยากยอมรับ หรืออย่างไรหรอกครับ แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะตอนนี้ผมอยากจะมีใครซักคนที่เป็นที่พึ่งพิงให้ผม แต่มันจะเห็นแก่ตัวเกินไป และ ที่ผมแน่ใจ คือผมจะไม่หลอกใช้ใครอย่างแน่นอน
“พี่อุ้ย แทนว่า เรามาคุยเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆจัง กันหน่อยดีไหมครับ” ผมเริ่มจริงจัง
“พี่ว่า เราอย่าเพิ่งคุยเลยนะครับ แทนคงไม่อยากโดนพี่เล่นงานตอนนี้ใช่ไหม” เขาบอกพลางเสมองไปทางอื่น
“พี่อุ้ย”
“ไปกินข้าวกันเถอะ แทนยังไม่กินอะไรเลยไม่ใช่เหรอ”
“พี่อุ้ย”
“แทน พี่ขอแทนอย่างนึงได้ไหม ในเวลาที่แทนอ่อนแอแบบนี้ ช่วยพึ่งพิงใครซักคนได้ไหม พี่รู้ว่าแทนเข้มแข็ง และไม่อยากให้พี่เจ็บปวด แต่แทนรู้ไหมว่า การมองดูคนที่เรารัก เจ็บปวด มันทรมานยิ่งกว่า แทนยังไม่ต้องมองพี่ก็ได้ แต่ให้โอกาสพี่ได้อยู่ไกล้ๆแทนได้ไหม อิอิ รวมทั้งเรื่อง ใกล้ๆเตียงด้วย
แนะ ผมเกือบจะเคลิ้มแล้วเชียว นี่อะไร ใกล้ๆเตียง
“ไอ้ พี่ลามก ไอ้....” ผมฟาดมือลงไปที่หลังของพี่อุ้ย
“เอ้าๆ ตีเข้าไป เดี๋ยวพี่เอาคืนบ้างแล้วอย่าว่าพี่ใจร้ายนะ” เขาว่าพูดเสียงเข้มขึ้นมานิดๆ
“ ชิ ไม่กลัวหรอก” ผมว่า พลางทำท่าจะเดินหนี
“อ๊ะ “ผมอุทาน
เพราะ เขาเริ่มจะระรานผมนิดๆแล้ว อ๊าย เขาเริ่มกอดผม และ หอมแก้มผมอีกแล้ว
“ง่า ปล่อยนะ อย่าแกล้งแทนแบบนี้ดิ “ ผมเริ่มบ่ายเบี่ยงบ้างแล้ว
“ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ ปะกินข้าวกันเถอะ “ เขาพูดพร้อมกับยื่นมือมาให้ผมจับ
ผมมองหน้าเขาอีกครั้ง ก่อนที่จะลังเล แต่การที่ผมยิ่งลังเล ยิ่งแปลว่าผมยิ่งทำร้ายเขา แต่เขาไม่รอช้า ดึงมือผมไปจับก่อนที่ผมจะชักมือกลับ
“ครับ”ผมตอบรับพร้อมกับยิ้ม แล้วให้เขาลากไปกินข้าวด้วยกัน
หลังจากที่ไปกินข้าว กับเขาทำให้ผมเห็นอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป
เขาจับมือผมเอาไว้ ตลอดเวลา ที่เดินไปด้วยกันมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีไม่น้อยเลยนะ....
“นี่ ใจคอ จะอยู่ห้องผมทั้งวันเลยไหมเนี่ย”
“อ้าว พี่ยังไม่บอกเหรอ ว่าตั้งแต่วันนี้ไป พี่จะมาอยู่ห้องนี้แทน พี่ด๊อม นะคร้าบ ฝากตัวด้วยนะครับ”
อ๊ากกกก ......ไอ้พวกพี่บ้าเนีย จะทำให้ผมหวั่นไหว อีกเท่าไรจะพอเนี่ย.................................................
ความคิดเห็น