ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความอบอุ่นครั้งสุดท้าย....
ปัง!!!!
ร่างของผมหมุนเคว้งอย่างรุนแรงราวกับโดนคนจับร่างผมหมุนจนล้มลง ใบหน้าของผมสัมผัสกับความเย็นของน้ำที่นองอยู่บนพื้นถนนขรุขระ ประกอบกับสายฝนที่ตกลงมา ทำให้หน้าอกของผมหนาวจนถึงขั้วหัวใจ...
ความเจ็บปวดรุนแรงเกิดขึ้นที่หน้าอกซ้ายของผม มันเจ็บเสียจนมือไม้ผมสั่นไปหมด โสตประสาทของผมสั่งให้มือของตนกุมหน้าอกขวาที่เจ็บของตนไว้...ปลายนิ้วของผมสัมผัสกับรอยขาดของเสื้อยืดสีดำตัวเก่ง กลิ่นดินปืนที่คุ้นเคยลอยมาแตะจมูก...
ของเหลวอุ่นๆหยดลงมาจากหน้าอกของตน ลงไปยังมือที่กุมมันหน้าอกเอาไว้ กลิ่นคาวแปลกๆเริ่มส่งกลิ่นไปทั่ว
ดวงตาของผมมองเห็นน้ำที่นองอยู่ใต้ตัวผม...มันเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง สี...สีของมันกลายเป็นสีแดงจางๆ...
ผมรวบรวมเรี่ยวแรงยกมือที่กุมหน้าอกของตนออกมาดู มันเปื้อนไปด้วยของเหลวสีแดงสดที่ส่งกลิ่นคาวๆ ผมจ้องมองมันอย่างพิจารณา... ผมรู้สึกคุ้นๆกับของเหลวนี่ไม่น้อย...
อา...ใช่แล้ว มันคือเลือด...มันคือสิ่งที่ผมเห็นทุกครั้งเวลาทำงานเสร็จ แต่ทุกครั้งมันจะไหลออกมาจากร่างของเป้าหมายของผม...แต่ เหมือนกรรมจะตามสนอง ในตอนนี้มันไหลออกมาจากหน้าอกของผม
ผมมองไปรอบๆตัว....ร่างของผู้ชายคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าห่างจากผมไปไม่มากนัก ร่างของเขานอนจมอยู่ในกองเลือดเช่นกัน...
เฮ้อ....
ผมถอดหายใจอย่างโล่งอก...แล้วสายตาของผมก็มองเห็นแผ่นกระดาษเล็กๆตกอยู่ใกล้ๆ...ผมรู้ว่ามันคืออะไร แม้จะไม่ต้องหยิบมันขึ้นมา...ความทรงจำบางอย่างหวนกลับมาหาผม...ถ้อยคำที่ดูมีความสุข..นั่น.
" นี่ๆเห็นนี่มั้ย.... "
" ? อะไร "
" ตั๋วไง....ตั๋วรถไฟ พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวทะเลกันนะ...ทะเลที่เธอเคยเล่าให้ฟังไง ฉันอยากเห็นมากๆ เราจะไปให้ไกลที่สุด...จะไม่มีใครเจอเราอีก สัญญานะ "
" อืม...ผมสัญญา "
ผมกำตั๋วรถไฟไว้แน่น....น้ำตาไหลออกมาจากตาของผม ผมคงจะเป็นคนที่แย่มาก...จนรักษาสัญญาที่ให้ไว้ไม่ได้....ผมขอโทษ
หมับ!!!
ท่ามกลางความหนาวเหน็บและสายตาที่พล่ามัวจนมองไม่เห็นของผม...ร่มสีขาวสะอาดคันหนึ่งก็ตกลงข้างๆผม....มือเล็กๆคู่หนึ่งประคองร่างของผมขึ้นอย่างช้าๆ สัมผัสที่ได้จากมือคู่นั้นให้ความอบอุ่นแก่ผม ความอบอุ่นที่คุ้นเคย...
ผมรู้ได้ถึงน้ำหยดเล็กๆที่หล่นลงมาที่สันจมูกของผม....ผมจึงยกมือขึ้นช้าๆปาดหยดน้ำที่ไหลอยู่ที่ใต้ตาของ...เธอ
ริมฝีปากของผมขยับอย่างสั่นเทา พร้อมกับลูบเส้นผมของเธอ...ที่มักจะให้ผมเป็นคนหวีให้....ดวงตาของผมหลับลงอย่างช้าๆ ทิ้งไว้ซึ่งคำพูดที่อยากจะบอกกับเธอ
" ผมขอโทษนะ...ที่รักษาสัญญาไว้ไม่ได้.... "
เธอ....คือคนที่มาเปลี่ยนชีวิตของผมทั้งชีวิต....เอาล่ะ ผมจะเล่าเรื่องของเธอให้ฟัง
ร่างของผมหมุนเคว้งอย่างรุนแรงราวกับโดนคนจับร่างผมหมุนจนล้มลง ใบหน้าของผมสัมผัสกับความเย็นของน้ำที่นองอยู่บนพื้นถนนขรุขระ ประกอบกับสายฝนที่ตกลงมา ทำให้หน้าอกของผมหนาวจนถึงขั้วหัวใจ...
ความเจ็บปวดรุนแรงเกิดขึ้นที่หน้าอกซ้ายของผม มันเจ็บเสียจนมือไม้ผมสั่นไปหมด โสตประสาทของผมสั่งให้มือของตนกุมหน้าอกขวาที่เจ็บของตนไว้...ปลายนิ้วของผมสัมผัสกับรอยขาดของเสื้อยืดสีดำตัวเก่ง กลิ่นดินปืนที่คุ้นเคยลอยมาแตะจมูก...
ของเหลวอุ่นๆหยดลงมาจากหน้าอกของตน ลงไปยังมือที่กุมมันหน้าอกเอาไว้ กลิ่นคาวแปลกๆเริ่มส่งกลิ่นไปทั่ว
ดวงตาของผมมองเห็นน้ำที่นองอยู่ใต้ตัวผม...มันเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง สี...สีของมันกลายเป็นสีแดงจางๆ...
ผมรวบรวมเรี่ยวแรงยกมือที่กุมหน้าอกของตนออกมาดู มันเปื้อนไปด้วยของเหลวสีแดงสดที่ส่งกลิ่นคาวๆ ผมจ้องมองมันอย่างพิจารณา... ผมรู้สึกคุ้นๆกับของเหลวนี่ไม่น้อย...
อา...ใช่แล้ว มันคือเลือด...มันคือสิ่งที่ผมเห็นทุกครั้งเวลาทำงานเสร็จ แต่ทุกครั้งมันจะไหลออกมาจากร่างของเป้าหมายของผม...แต่ เหมือนกรรมจะตามสนอง ในตอนนี้มันไหลออกมาจากหน้าอกของผม
ผมมองไปรอบๆตัว....ร่างของผู้ชายคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าห่างจากผมไปไม่มากนัก ร่างของเขานอนจมอยู่ในกองเลือดเช่นกัน...
เฮ้อ....
ผมถอดหายใจอย่างโล่งอก...แล้วสายตาของผมก็มองเห็นแผ่นกระดาษเล็กๆตกอยู่ใกล้ๆ...ผมรู้ว่ามันคืออะไร แม้จะไม่ต้องหยิบมันขึ้นมา...ความทรงจำบางอย่างหวนกลับมาหาผม...ถ้อยคำที่ดูมีความสุข..นั่น.
" นี่ๆเห็นนี่มั้ย.... "
" ? อะไร "
" ตั๋วไง....ตั๋วรถไฟ พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวทะเลกันนะ...ทะเลที่เธอเคยเล่าให้ฟังไง ฉันอยากเห็นมากๆ เราจะไปให้ไกลที่สุด...จะไม่มีใครเจอเราอีก สัญญานะ "
" อืม...ผมสัญญา "
ผมกำตั๋วรถไฟไว้แน่น....น้ำตาไหลออกมาจากตาของผม ผมคงจะเป็นคนที่แย่มาก...จนรักษาสัญญาที่ให้ไว้ไม่ได้....ผมขอโทษ
หมับ!!!
ท่ามกลางความหนาวเหน็บและสายตาที่พล่ามัวจนมองไม่เห็นของผม...ร่มสีขาวสะอาดคันหนึ่งก็ตกลงข้างๆผม....มือเล็กๆคู่หนึ่งประคองร่างของผมขึ้นอย่างช้าๆ สัมผัสที่ได้จากมือคู่นั้นให้ความอบอุ่นแก่ผม ความอบอุ่นที่คุ้นเคย...
ผมรู้ได้ถึงน้ำหยดเล็กๆที่หล่นลงมาที่สันจมูกของผม....ผมจึงยกมือขึ้นช้าๆปาดหยดน้ำที่ไหลอยู่ที่ใต้ตาของ...เธอ
ริมฝีปากของผมขยับอย่างสั่นเทา พร้อมกับลูบเส้นผมของเธอ...ที่มักจะให้ผมเป็นคนหวีให้....ดวงตาของผมหลับลงอย่างช้าๆ ทิ้งไว้ซึ่งคำพูดที่อยากจะบอกกับเธอ
" ผมขอโทษนะ...ที่รักษาสัญญาไว้ไม่ได้.... "
เธอ....คือคนที่มาเปลี่ยนชีวิตของผมทั้งชีวิต....เอาล่ะ ผมจะเล่าเรื่องของเธอให้ฟัง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น