*-*-_ยัยผู้หญิงปากร้าย & ผู้ชายปากจัด_-*-*

ลำดับตอนที่ #2 : ผู้ชายหลงตัวเอง

     ลมเย็นจังเยยยยย มีความสุขด้วยยยย ได้แกล้งคนแล้วมีความสุขมากจริงๆ แต่ถ้าฉันโดนแกล้งก็คงมีความทุกข์อ่ะนะแต่ช่างเหอะฉันยังไม่โดนแกล้งเพราะฉะนั้นฉันจึงมีความสุขได้ เวลาว่าใครคุณผู้อ่านรู้สึกไหมว่าเวลาเราว่าแล้วแทงใจดำเค้ามันทำให้เราสะใจขนาดไหน สำหรับฉันถึงแทงใจดำหรือไม่แทงฉันก็สะใจทุกครั้งแหละค่ะ เหอะๆ แต่ก่อนฉันน่ะไม่ใช่แบบนี้หรอกนะคะ ฉันเปลี่ยนไปก็ตั้งแต่แม่ของฉันเสียด้วยอุบัติเหตุรถยนต์หลังจากที่แม่เสียไปได้ไม่นานฉันก็เป็นคนหงุดหงิดง่ายแล้วก็ด่าแรง(ด่าแรงฉันเป็นมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะค่ะ) และฉันก็เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใครจนฉันได้มาพบกับมิกกิ มิกกิทำให้ฉันสดใสขึ้น มิกกิมักพูดกับฉันเสมอว่า แม่ของฉันจะคอยดูแลฉันอยู่เสมอ ส่วนพ่อของฉันน่ะหรอ ก็เอาแต่เล่นการพนันหมดเนื้อหมดตัวกลับมาบ้านทุกที เฮ้อออออออ ทำไมฉันต้องตกอับอย่างนี้ด้วยนะในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินอยู่นั้นก็มีอะไรก็ไม่รู้ขว้างมาโดนหัวฉันเต็มๆเลย เจ็บนะ ถ้ารู้ว่าไอ่ไหนปามาแม่จะเตะอัดส้วมเลยยยยย เพื่อความฝันอันแสนไกลฉันจึงตะโกนถามออกไป

 

“ ใครปามาย๊ะ ” ฉันถามด้วยอารมณ์โมโห

 

“ ฉันเอง โทษที พอดีไม่เห็นว่ามีคนนั่งอยู่ ” เฮ้ย! เสียงผู้ชายนี่หว่าแล้วจะเตะมันอัดส้วมยังไงล่ะทีนี้เรื่องนั้นเลิกคิดก่อน ว่าแต่ไอ้ผู้ชายบ้านั่นมันอยู่ที่ไหนเนี่ย อ๊ะ นั่นไง มันไปยืนเก๊กอยู่หลังต้นไม้แล้วช่วยอะไรได้ล่ะ ทำเป็นเก๊กยืนพิงต้นไม้ นึกว่าหล่อนักหรือไง ฉัน(คิดเองนะ ยังไม่เห็นหน้าเค้าเลยอ่ะ แฮะๆ)

 

“ แล้วตอนนี้เห็นยังล่ะ ”

 

“ ยังอยู่ดี ” อ้าว ไอ้นี่ถ้าจะประสาท ก็คนสวยๆอย่างฉันนั่งอยู่ทั้งคนจะไม่เห็นได้ไงยะ

 

“ อ้าว แล้วนายเห็นฉันเป็นอะไรยะ พูดอย่างเนี้ย ” มันเห็นฉันเป็นอะไรเนี่ย

 

“ ฉันเห็นเธอเป็นตัวประหลาด ” อ๊ายยยยย ดูมันพูดสิ มันว่าคนสวยๆอย่างฉันเป็นตัวประหลาดอ่า ฉันยอมม่ายด้ายยยยยยย

 

“ ถ้าฉันเป็นตัวประหลาดนะ นายก็เป็นเหมือนกับฉันนั่นแหละ ”

 

“ ทำไมฉันต้องเป็นตัวประหลาดแบบเธอด้วยล่ะ ฉันออกจะหล่อขนาดนี้เป็นตัวประหลาดไม่ได้หรอก ”

 

“ มั่นใจจังเลยนะว่าตัวเองหล่อ แต่ถ้าหน้าตาอย่างนายหล่อนะโลกนี้คงจะไม่มีใครน่าเกลียดแล้วล่ะ และที่นายเป็นตัวประหลาดเหมือนฉันก็เพราะว่านายฟังภาษาของฉันออกยังไงล่ะ ”

 

“ เธอพูดว่าอะไรนะ ฉันฟังภาษาต่างดาวไม่ออก โทษนะ ” แหม ทีอย่างงี้ทำป็นฟังไม่ออก

 

“ ถ้านายฟังภาษาฉันไม่ออกก็ไปไกลๆเลยไป ถึงยังไงเราก็คุยกันไม่รู้เรื่องอยู่ดีนายจะไปไหนก็ไปเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว ” พอพูดเสร็จฉันก็นั่งลงบนพื้นหญ้าสีเขียว

 

“ ฉันจะไปที่นี่แหละ ” พอหมอนั่นพูดจบก็เดินมานั่งข้างๆฉัน ตายแล้ววววว นั่นมันเซ็ทนี่นาหล่อจังเลยยย ยิ่งใกล้ยิ่งหื่นแฮะเรา เอ่อไอ้ตอนที่เราพูดว่าแต่ถ้าหน้าตาอย่างนายหล่อนะโลกนี้คงไม่มีคนน่าเกลียดแล้วล่ะ ตอนนั้นเรายังไม่เห็นหน้าเค้าเลยอ่ะ ก็เลยด่าไปอย่างงั้นอ่ะ แต่ก็ด่าไปแล้วอ่า ช่างมันเหอะเนอะๆ ก็เล่นไปยืนเก๊กพิงต้นไม้ใครจะไปเห็นหน้าได้อ่ะ ไม่ได้พิงแบบหันหน้ามาด้วยนะ พิงแล้วยังก้มหน้าอีก

 

“ มองหน้าฉันทำไมยัยตัวประหลาด ” ก็ฉันเห็นนายหล่อไงเลยมอง อยากบอกไปจังเลย แต่ทำไม่ได้อ่ะ นายว่าฉันเพราะฉะนั้นฉันจะต้องไม่คิดว่านายหล่อ ใช่สิเราต้องคิดแบบนั้น คิดซะว่ามันไม่หล่อ

 

“ ฉันเห็นนายน่าเกลียดไง ฉันเลยมอง ” ปากไม่ตรงกับใจเลยเลยเรา ก็ดีแล้วนี่ ถ้าเราปากตรงกับใจเราก็ปากเบี้ยวอ่ะดิ ไม่เอาหรอก อย่างนั้นน่าเกลียดตายเลย

 

“ ไม่ต้องโกหกก็ได้ ฉันรู้ว่าเธอคงจะหลงไหลในความหล่อของฉันใช่มั๊ยล่ะ ฉันรู้นะ ” เออ รู้แล้วไง

 

“ ฉันไม่ได้โรคจิตวิปริตไปหลงไหลในความหล่อของนายหรอกนะ ” ถึงนายจะหล่อมากฉันก็ยิ่งหลงไหลมากเพราะนายหล่อมากเองช่วยไม่ได้

 

“ ฉันเพิ่งจะเคยเห็นผู้หญิงที่ไม่ชอบผู้ชายหล่อๆอย่างฉันคนแรกก็เธอนี่แหละ ยัยตัวประหลาด เธอประหลาดสมฉายาจริงๆด้วย ” กล้าดียังไงมาว่าฉันประหลาดย๊ะอารมณ์เปลี่ยนอย่างนวดเร็ว

 

“ ฉันมีฉายาว่าตัวประหลาดตั้งแต่เมื่อไหร่ย๊ะ แล้วใครมันเป็นคนตั้งฉายานี้คนสวยๆอย่างฉันมีได้ฉายาเดียวย่ะ ฉายานั้นก็คือสวยที่สุด ” ฉายานี้ตางหากล่ะ ถึงจะเหมาะสมกับคนสวยๆอย่างฉัน โฮ๊ะๆ

 

“ เธอมีฉายาว่าตัวประหลาดมะกี้นี้แหละแต่งตั้งโดย เซ็ท ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลก ตั้งให้กับผู้หญิงที่มีหน้าตาเหมือนเขียดตะปาดแถมยังมีนิสัยประหลาดที่ไม่ชอบผู้ชายหล่อๆอย่างเซ็ทผู้นี้ยังไงล่ะ เธอจึงเหมาะสมที่สุดที่จะได้รับฉายานี้ ” นายเซ็ทผู้ชายที่หลงตัวเองที่สุดในโลกที่ฉันเคยประสบพบเจอเป็นคนแรกพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ มันน่าภาคภูมิใจตรงไหนอ่ะ ตั้งฉายาอันไม่เหมาะสมให้กับผู้หญิงหน้าตาน่ารักอย่างฉันแบบนี้ เอ๊ะ!มะกี้นายผู้ชายหลงตัวเองมันว่าฉันหน้าตาเหมือนเขียดตะปาดใช่มั๊ย

 

“ ฉันหน้าตาเหมือนเขียดตะปาดตรงไหนฮะออกจะสวย หุ่นดี ผิวขาว หน้าใส มีแต่สิว เอ๊ย ไร้สิวต่างหากไม่เห็นจะเหมือนเขียดตะปาดอย่างที่นายว่าตรงไหนเลย ” ฉันบอกพร้อมเอามือมาจับหน้าตัวเอง

 

“ ก็ไม่เหมือนไง แค่ใช่เลย ”

 

“ จะบ้าหรือไง ถ้านายยังไม่เลิกว่าฉันว่าเป็นตัวประหลาดและหน้าตาเหมือนเขียดตะปาดฉันจะกัดนาย ”

 

“ จะกัดฉันน่ะ ฉีดยายัง ”

 

“ ยัง ”

 

“ งั้นก็ไปฉีดก่อนไป ค่อยมากัดฉัน ฉันไม่อยากติดเชื้อพิษสุนัขบ้าจากผู้หญิงอย่างเธอหรอกนะ ”

 

“ ฉันไม่ได้เป็นโรคพิษสุนัขบ้านะ ไอ้ผู้ชายบ้า กล้าด่าผู้หญิง นิสัยไม่ดีเลย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ”

 

“ แล้วผู้หญิงอย่างเธอล่ะ มีอะไรดี ได้แต่ด่าคนอื่นไปวันๆสนุกมากนักเหรอไง ”

นิดหน่อย อยู่ดีๆก็มีมือของผีตัวไหนไม่รู้มาคว้าข้อมืออันแสนบอบบางน่าถะนุถนอมของฉันเอาไว้ทำให้ฉันล้มคะมำใส่นายผู้ชายหลงตัวเองทันที ท่าที่ฉันล้มเหมือนฉันกำลังซบอกนายเซ็ทเลยแฮะตอนนี้ฉันได้ยินเสียงหัวใจของนายเซ็ทเต้นดังมากๆเลย โอ้ไม่นะ ฉันไม่เคยคิดจะซบอกผู้ชายนะคะ แต่ถ้าเป็นเซ็ทฉันยินยอมค่ะ เฮ้ยจะยอมได้ไงล่ะก็นายเซ็ทไม่ใช่หรอที่ว่าฉันเป็นตัวประหลาดน่ะ เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันจึงพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากท่าที่นั่งซบอกผู้ชายหลงตัวเองอย่างนายเซ็ท แต่ดันยังไงฉันก็ไม่หลุดสักที ไอ้ผู้ชายแรงฟายเอ๊ยยยยยย ปล่อยฉันนะเว้ยยยยยยยย

“ นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ”

 

“ ไม่ปล่อย ”

 

“ ปล่อย ”

 

“ ไม่ปล่อย ”

 

“ ทำไมนายไม่ปล่อย ”

 

“ ก็ฉันไม่อยากปล่อย ”

 

“ แต่ฉันต้องการให้นายปล่อย ”

 

“ ถ้าฉันไม่ปล่อย แล้วจะทำไม ”

 

“ ทำไมน่ะหรอ ฉันก็จะทำอย่างนี้ไง ” เมื่อพูดจบฉันก็กัดมือของเซ็ททันที ทำให้นายเซ็ทรีบพลักฉันออกมาทันที แล้วฉันจะอยู่ไปทำไมล่ะ ก็เผ่นสิคะ ฉันรีบวิ่งหนีไปจากที่แห่งนี้พร้อมกับได้ยินเสียงของนายเซ็ทตะโกนไล่หลังมา

 

“ ฉันจะแก้แค้นเธอให้ได้เลย ยัยเขียดตะปาดดดดดดดดด เจ็บเว้ยยยยยยยย ” คิดจะแก้แค้นฉันเหรอ คิดว่าฉันจะยอมง่ายๆเหรอยะ ตายแล้วเกิดใหม่ก็ไม่มีทางย่ะ แล้วคิดว่าเราจะได้เจอกันอีกเหรอ เฮอะ ไม่มีวันซะหรอก

ฉันเดินไปที่ห้องเรียนฉันก็เดินมานั่งที่โต๊ะของตัวเองพร้อมกับฟุบหน้าหลับไปในทันทีแต่พอออดเริ่มเรียนดังขึ้นฉันก็ตื่นขึ้นมาด้วยท่าทีงัวเงียและก็เห็นอาจารย์สุดแสนจะโห๊ดโหดเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับวางหนังสือเล่มหนาปึ๊กลงบนโต๊ะไม้เก่าๆที่ไม่รู้ว่ามันจะพังตอนไหนและเริ่มสอนวิชาที่ฉันแสนจะโปรดปร๊านนนนนโปรดปรานนนนนั่นก็คือวิชาสังคมนั่นเอง ไอ้ที่ว่าโปรดปรานฉันประชดนะคะ ฉันเกลียดที่สุดมากกว่าวิชานี้ง่ะ เมื่อเรียนไปได้สักพัก หนังตาบนเริ่มหนักตาฉันก็ค่ยๆหย่อนย้อยปิดลงแต่แล้ว เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น ลืมบอกไปนี่วิชาสุดท้ายแล้วนะคะ ดังนั้นออดก็เป็นออดเลิกเรียนเพราะฉะนั้นฉันจึงปลื้มออดนี้มากเป็นพิเศษ เลิกเรียนแล้วไปไหนดีนะ ถามมิกกิดีกว่า

“ มิกกิ เลิกเรียนแล้วไปไหนดี ” ฉันถามมิกกิด้วยน้ำเสียงสดใส

 

“ แกจะไปไหนก็เรื่องของแก ”

 

“ ทำไมแกพูดแบบนี้ล่ะมิกกิ ”

 

“ ทีแกยังว่าฉันเป็นชะนีได้เลย ทำไมฉันจะพูดแบบนี้ไม่ได้ ”

 

“ แล้วแกจะร้อนตัวทำไม ฉันไม่ได้ว่าแกสักหน่อย ”

 

“ ไม่ให้ร้อนตัวได้ไงล่ะ ก็ฉันเป็นหนึ่งในนั้นที่หลงไหลในความหล่อของคิวนี่ ”

 

“ เออใช่ ฉันขอโทษนะ แกอย่าโกรธฉันเลยนะ ”

 

“ งั้นแกต้องเลี้ยงไอติมฉัน เคมั๊ยย๊ะ ”

 

“ ได้อยู่แล้ว เรื่องแค่นี้เอง ”

 

“ งั้นเราไปกันเถอะ ” ยัยมิกกิเพื่อนผู้แสนบ้าผู้ชายของฉันพูดจบมันก็ลากฉันไปที่ร้านไอติมแถวโรงเรียนทันที หวังว่ามันคงจะไม่กินไอติมจนทำให้ฉันหมดเนื้อหมดตัวหรอกนะ ยัยนี่ยิ่งตะกละอยู่ด้วย สาธุเพี้ยงเพี้ยงงงงงงง อย่าให้คนสวยๆอย่างฉันหมดเนื้อหมดตัวเลยนะคะ