เทพนิยายในสายฝน

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 - Book Fair 90%

�

10 ปีผ่านไป

"ไอดินอีก 5 นาทีรถไฟจะออกแล้วนะ"

"เดี๋ยวสิรอเค้าก่อนใกล้จะถึงแล้ว"

"เร็วๆหน่อยสิ เพื่อนคนอื่นๆเค้ามากันครบหมดแล้วนะ"

"จ้าๆถึงแล้ว ว่าแต่แกอยู่ไหนล่ะ"

"เดินมาเลยยัยดินฉันเห็นแกแล้ว เร็วๆล่ะ เร็วๆ" ฉันรีบเดินตรงไปตามที่แยมบอกแต่ไม่เห็นจะมีเพื่อนเลยสักคน ไปอยู่ไหนกันหมดนะ เอ๊ะ! นั่นไง ยัยแยมกำลังโบกมืออยู่นั่น

"ไอดิน เร็วๆ"ยัยแยมรีบวิ่งมาลากฉันไปขึ้นโบกี้ โธ่! ยัยบ้าช้าๆหน่อยก็ได้ ฉันจะล้มอยู่แล้วนะ เอ๊ะ ปาน แม้ว ครีม ก็มาด้วยหรอ ฉันเพิ่งสังเกตหลังจากผ่านเส้นยาแดงผ่าแปดเข้ามาในโบกี้

+โทษทีค่ะ ! ลืมแนะนำตัว ฉันคือสาวน้อยม.ปลายนามว่าไอดิน ส่วนคนที่นั่งข้างๆเนี่ยชื่อแยมเป็นเพื่อน
สนิทของฉันเอง วันนี้ฉัน แยม และเพื่อนๆกำลังจะไปทัศนาหนังสือออกใหม่ในงานมหกรรมหนังสือกัน แต่ฉันเนี่ยสิดันมาตื่นสายซะได้

"ตรวจตั๋วคร๊าบ.....ตรวจตั๋ว" เสียงพนักงานบนรถไฟเรียกตรวจตั๋วโดยสาร
ตายละ !!! ฉันยังไม่ได้ซื้อตั๋วเลย

"ขอตั๋วด้วยครับ"พนักงานตรวจตั๋วมายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้วทำไงดี???

"นี่ค่ะ"แยมยื่นตั๋วออกมาหกใบ


"ตรงนี้ 3 คนกับฝั่งตรงข้ามอีก 3 คนค่ะ"

"แยมแต่เรามาแค่5คนไม่ใช่หรอ"ฉันถามแยมออกไป

"ก็พอดีมีน้องชายของแม้วมาด้วย นั่นไงคนที่นั่งข้างแม้วน่ะ" อืม...I see
แต่เมื่อกี้ฉันถามแยมนะย่ะ ยัยปานเดี๋ยวก็โดนแยมงับหรอก(โทษฐานแย่งซีน)

"แยมเค้าอ่าน*บารามอสจบแล้วนะ ร้องไห้ด้วยแหละ" ฉันหันกับไปคุยกับแยมต่อ

"สงสารเจ้าชายคาโลใช่ไหมล่ะ"

"อืม ... ก็คงงั้น"

"คนอะไรไม่รู้หล่อ แล้วชีวิตยังรันทดอีก" ใครก็ได้บอกทีซิว่ายัยนี่ไม่ใช่เพื่อนฉาน.... -_- ^

"แต่ก็สนุกแบบที่แยมบอกจริงๆแหละ เดินเรื่องกระชับดี"

"ใช่ๆ Rabbit พี่ท่านเจ๋งสุดๆ ถ้าเค้าเจอนะจะกระโดดกอดแล้วหอมแก้ม ซ้ายขวา ซ้ายขวาเลย" ปกติเค้าไม่ให้คนบ้าขึ้นรถไฟไม่ใช่หรอ คนตรวจตั๋วค่ะมาลากยัยแยมไปด่วน...


"วันนี้พวกแกเอาเงินมาเท่าไรกันบ้าง"ยัยครีมถามขึ้นหลังจากเป็นใบ้อยู่นาน

"เค้าเอามาพันหนึ่ง"แม้วบอก

"แม่ให้พันห้า"แยมตอบ

"ส่วนเค้าพันแปด" อุตส่าห์อดขนมตั้งเดือนนึง ฉันเนี่ยช่างอึดจริงๆ

"แล้วแกล่ะครีม"

"อ๋อ! แค่พันเดียวเอง"

"แต่มีในเอทีเอ็มอีกใช่ไหมล่า"แยมดักคอ

"เกลียดจริงพวกรู้ทัน อุ๊ย! โทรศัพท์เข้าขอตัวก่อนนะ"

"ค่ะครีมเอง แมกซ์หรอคิดถึงตัวเองจัง" -_- ;;; นี่คือสีหน้าของทุกคน

"แหมแล้วนายจะเอาอะไรล่ะ" ยัยปานก็อีกคนตั้งแต่ขึ้นรถมาเนี่ยยังคุยไม่เลิก
ไปๆชิ้วชิ้ว!!มดแดงขึ้นเบาะแล้ว เลิกคุยกันสักทีสิย่ะ ฉันล่ะอิจฉาจริงจริ๊ง............พวกมีแฟนเนี่ย

หลังจากทนฟังยัยสองคนคุยโทรศัพท์อยู่นานในที่สุดก็มาถึงศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์ที่ตั้งของงานมหกรรมหนังสือ

"อ่ะนี่แผนที่"แยมแจกแผนที่ให้ทุกคน

"เดี๋ยวเราแยกกันเดินตรงนี้ดีกว่า ฉันกับไอดินจะไปด้วยกัน แล้วเรามาเจอกันอีกทีที่แพลนนารี่ฮอลล์นะ"

"แล้วจะกลับกันกี่โมง" ครีมถาม

"ตังค์หมดเมื่อไหร่ก็กลับ 555 ซื้อเสร็จก็โทรมาก็แล้วกัน"

"อืมงั้นพวกเค้าไปล่ะ" ครีม ปาน แม้ว และแม้วน้อย (แหมก็ยังไม่ได้ถามชื่อเลยนี่นา) ก็เดินจากไป
"เราไปกันมั่งดีกว่าไอดิน ว่าแต่จะไปโซนไหนก่อนล่ะ" แยมพูดพลางหยิบแผนที่ขึ้นมากางดู

"ห้องน้ำ"

"อืมไปสิ ว่าแต่ที่ห้องน้ำเนี่ยมีอะไรขายมั่งน้าห๊า ........ ห้องน้ำ ยัยดินนี่มาถึงแกก็ปวดเลยหรอ"

"ก็มันปวดนี่ เร็วเถอะจะไม่ไหวอยู่แล้ว"

"ปะไปกัน" แยมพูดพลางส่ายหน้าอย่างเอือมๆ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"เสร็จแล้วจ้า"ฉันบอกแยมหลังจากออกจากห้องน้ำ

"เบาๆก็ได้ ยัยดินนี่ไม่ใช่ตลาดสดนะ ก่อนอื่นเราไปบู๊ตสถาพรกันก่อน"แล้วแยมก็ลากฉันไปที่บู๊ตร้านหนังสือ
ของสำนักพิมพ์สถาพร

"ซื้อครบ 500 แถมสมุดงั้นหรอ ดีล่ะไอดิน เราสองคนมาซื้อด้วยกันเถอะนะ"

"จ้าๆแยม งั้นเค้าเอาเล่มนี้ล่ะกัน"ฉันหยิบหนังสือเล่มหนึ่งส่งให้แยม

"ของเค้าสองเล่ม ราคา 180กับ 275 ของไอดินราคา 230 บาท รวมกันทั้งหมดก็ได้ 685 โป๊ะโชะพอดีเลย"
แยมแกมีพ่อเป็นเครื่องคิดเลขหรือไงเนี่ย.....

"พี่ค่ะสามเล่มนี้ค่ะ"

"ทั้งหมด 479 บาทค่ะ"

"ไม่ใช่ 685 หรอค่ะ"ฉันหันไปถามคนขาย


"อ๋อ พอดีทางร้านลด 25% ค่ะ นั่นไงค่ะ"พี่คนขายพูดพลางชี้ไปทางป้ายลด 25%

"แยมงั้นเราก็ไม่ได้สมุดนะสิ" TOT ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก (สงสัยคงซ๊อก)

"ถ้าน้องอยากได้สมุดก็สามารถแยกซื้อได้นะค่ะ ราคาเล่มล่ะ 28 บาทค่ะ"

"แหมดีจังเลยนะค่ะ งั้นนู๋เอาเล่มนึงค่ะ"แหมเปลี่ยนโหมดเร็วจังเลยนะแก

"งั้นทั้งหมด 507 บาทค่ะ"

"นี่ค่ะพี่" แยมยื่นเงินให้คนขาย

"เงินทอนจ่ะ ขอบคุณนะที่มาอุดหนุนร้านเรา"

"ไปบู๊ตแจ่มใสกันเถอะแยม"

"ได้สิไอดิน"

แล้วฉันกับแยมก็เดินมาถึงบู๊ตแจ่มใสซึ่งมีบรรดามหาชนเบียดเสียดกันอย่างล้นหลาม

"เอ่อ! ไอดินเค้าว่าเดี๋ยวเราค่อยมาใหม่ดีกว่าไหม?ดูสิคนเยอะจะตาย"

"ไม่เอาวันนี้หนังสือเรื่องเจ้าหญิงจอมจุ้นฯ** เพิ่งออกขาย ถ้าช้านะมีหวังหมดแน่ๆเลย"

"ก็แกดูสิ คนเยอะขนาดนี้จะเบียดเข้าไปตายหรือไง"

"ไม่เอาๆ ถ้าหนังสือหมดจะทำยังไง" ใช่ๆไอ้เราอุตสาห์มาเพื่อซื้อเล่มนี้โดยเฉพาะ ก็แหม! หนังสือเล่มนี้ดังจะตายไปถูกนำเอาไปทำเป็นซีรี่ย์เรื่องดังของเอเชียไปเรียบร้อยแล้วด้วย

"เดี๋ยวเราค่อนเดินมาดูใหม่ก็ได้นี่ เฮ้ๆไอดินจะไปไหนน่ะ"
ยังไม่ทันที่แยมจะพูดจบฉันก็รีบวิ่งเอาตัวเข้าไปเบียดกับบรรดาหนอนทั้งหลายในบู๊ตแจ่มใสเพื่อจะเข้าไปซื้อหนังสือเล่มนั้นให้ได้ ในที่สุดฉันก็ไปถึงเคาท์เตอร์ด้านหน้า แฮ่กๆๆเหนื่อยซะมัดยาดเหมือนเพิ่งผ่านสมรภูมิรบมาเลยนะเนี่ย เอาล่ะ ...... s

"พี่ค่ะเอาหนังสือเจ้าหญิงจอมจุ้นฯเล่มนึงค่ะ"

"หมดแล้วค่ะน้อง เล่มสุดท้ายเราเพิ่งจะขายไปเมื่อกี้นี้เอง"
T_T อือๆหมดแล้วงั้นหรอ อุตสาห์มาซื้อตั่งแต่วันแรก แงๆๆพ่อจ้าแม่จ้าทำไงดีแล้วยังงี้ฉันจะมีหน้าไปพบยัย
แยมไหมนี่ ฮื่อๆ

"คุณครับเป็นอะไรรึเปล่า"ชายปริศนาคนหนึ่งถามฉัน (แหมจะไม่ให้เรียกว่าชายปริศนาได้ไงล่ะค่ะก็เค้าใส่หมวกกับแว่นดำนิ)

"คือ.........ฉันมาไม่ทันซื้อหนังสือออกใหม่ ฮื่อๆๆ"โถๆเรื่องมันเศร้า

"หนังสือที่หาใช่เล่มนี้รึเปล่าครับ" เขาพูดพลางชูหนังสือเล่มหนึ่งออกมา

"โอ้ๆใช่แล้วเล่มนั้นล่ะ นายนี่โชคดีจริงๆ"
"ถ้าเธออยากได้ผมให้ล่ะกัน"

"อย่าดีกว่านายอุตส่าห์ซื้อมา"แต่จริงๆฉันก็อยากได้นะ แต่เกรงใจคุณชายปริศนาเค้า

"ไม่เป็นไรหรอกครับ...ที่จริงผมก็ไม่ชอบอ่านแนวนี้เท่าไร แค่เห็นคนซื้อเยอะก็เลยซื้อตาม"

"แต่ฉันก็เกรงใจนายอยู่ดีแหละ"จริงๆนะไม่เชื่อคุณผู้อ่านลองดูหน้าฉันก็ได้ออกขี้เกรงใจ๊เกรงใจ

"ก็ผมอยากให้นิ"

"อืม...เอาอย่างนี้ฉันซื้อต่อนายละกันราคา 180 บาทใช่ไหมนี่จ้ะ"ฉันพูดพลางยื่นเงิน180 บาทให้กับชายปริศนา

"ก็ได้ ว่าแต่คุณชื่ออะไรล่ะ"เขาพูดหลังจากยื่นหนังสือให้

"ไอดิน แล้วนายล่ะ"

"ฉันหรอ... นี่เธอไม่รู้จักฉันจริงอ่ะ"เขาถอดหมวกกับแว่นกันแดดออก ตอนนี้ฉันชักสงสัยแล้วสิ ว่านายคนนี้ยัง
ปกติดีอยู่รึเปล่า ก็เพิ่งเจอกันเมื่อกี้ใครมันจะไปตรัสรู้ชื่อได้ ว่าแต่ว่านายก็หน้าคุ้นๆอยู่นะเหมือนเคยเห็นที่ไหนมา
ก่อน โอ๊ย! นึกไม่ออกง่ะ

"ฉันวายุไง"วายุไหน? ฉันไม่รู้จักคนชื่อนี้มาก่อนเลย แต่นายก็หน้าตาดีใช่เล่นเลยนะ ถ้าได้เป็นดาราหรือนักร้องคงจะดังมากๆแน่

"แล้วเธอมากับใครล่ะ"

"มากับเพื่อน"

"ใช่คนที่ยืนอยู่นั่นรึเปล่า"ไหนๆอุ๊ย! ใช่จริงด้วย แต่นั้นไม่ใช่แยม แต่เป็นครีมแล้วนี่เจ๊มายืนอ้าปากทำซาก อะไรอยู่ตรงนี้ย่ะ

"ใช่ๆงั้นขอบใจนายมากนะวายุ ฉันไปก่อนล่ะ หวังว่าคงได้พบกันใหม่นะ"

"เช่นกันไอดิน"ฉันโบกมือลาวายุแล้ววิ่งเข้าไปหายัยครีมที่กำลังยืนอ้าปากค้างอยู่

"เป็นอะไรรึเปล่าครีม ดูสิน้ำลายไหลเป็นน้ำตกแล้ว"

"ไอดินๆนี่เธอรู้จักพี่วาด้วยหรอ"

"วา..?วาไหน?"

"อย่ามาไก๋ก็ฉันเพิ่งเห็นแกยืนคุยกับพี่เค้ามา"
"วา..?วายุหรอ ทำไมล่ะ"

"ก็แหมพี่วาเค้าอุตส่าห์คุยด้วย น่าอิจฉาแกจัง"

"ไม่เห็นแปลกเลย ก็เป็นคนเหมือนกันทำไมจะคุยกันไม่ได้ หรือแกเห็นฉันเป็นหมารึไงฮะยัยครีม"
"เปล่าๆก็ระดับ Supper star อย่างพี่วายุ ใช่ว่าจะลดตัวลงมาคุยกับใครง่ายๆ"

"Supper star?"

"นี่แกไม่รู้จริงอ่ะ"
ฉันทำหน้างงเล็กน้อยแล้วพยักหน้า ( -- -- )( _ _ ) ( -- -- )( _ _ )

"จริงเลยแกนี่ พี่วายุเค้าเป็นเจ้าชายแห่งวงการเพลงคลาสสิกของไทยไง แล้วตอนนี้นะได้ข่าวว่าพี่แกไปดังที่ต่างประเทศด้วย" - O - (หน้าฉันตอนนี้) อึ้งค่ะ บอกคำเดียวค่ะว่า...อึ้ง

"ไอดินแล้วแยมล่ะ" หา! ไอดินตายล่ะเธอลืมซะนิดอย่างนี้ยัยนั้นต้องฆ่าฉันแน่ๆ

"เฮ้! ไอดินรอฉันด้วยสิ"

วันนี้ผมตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปงานเปิดตัวหนังสือพอกเก็ตบุ๊คของพี่มินทร์เพื่อนร่วมอาชีพเดียวกับผม ผมสวมหมวกกับแว่นตาดำอำพลางใบหน้าเพื่อป้องกันตัวเองจากการถูกแฟนคลับรุมทึ้ง
ผมมาถึงศูนย์สิริกิตติก่อนเวลาเปิดตัวหนังสือครึ่งชั่วโมง จึงทำให้ผมมีเวลาที่จะหาหนังสือดีๆสักเล่มสองเล่มให้กับตัวเอง จริงๆแล้วผมเองก็ชอบอ่านหนังสือนะ โดยเฉพาะพวกประเภทสืบสวนและสอบสวนนี่สิสนุกสุดยอดไปเลยล่ะ ส่วนเล่มกดปรดของผมนะหรอ อืม....คงเป็นเรื่อง The Da Vinci Code มั่ง ตอนที่อ่านนะผมแทบจะวางมันไม่ลงจริงๆ เวลาที่ผมเสร็จจากงานผมก็จะหยิบขึ้นมาอ่านพร้อมกับจิบชาไปด้วยทำให้หายเหนื่อยไปเลย ว่าแต่ตรงนั่นมันอะไรทำไมคนมุงกันเยอะจัง ด้วยความอยากรู้จึงทำให้ผมเบียดคนจำนวนมหาศาลเพื่อไปด้านหน้าของบู๊ดหนังสือ สำนักพิมพ์แจ่มใส?นิยายรักเกาหลีงั้นหรอ? ผมไม่น่าเบียดเข้ามาเลยให้ตายสิ...

“เอาเจ้าหญิงจอมซนๆ”
เสียงคนข้างๆผมหลายๆคนตะโกนสั่ง ผมอยากจะรู้จริงไอ้เรื่องเจ้าหญิงจอมซนเนี่ยมันสนุกแค่ไหนเชียวถึงได้แห่กันมาซื้อเยอะขนาดนี้

“พี่ครับ เอาหนังสือเรื่องเจ้าหญิงจอมซนเล่มนึงครับ”ผมตะโกนสั่งบ้าง

“ได้แล้วค่ะ เอาอะไรเพิ่มอีกไหมค่ะ”

“ไม่ดีกว่า ทั้งหมดเท่าไรครับ”

“180 บาทค่ะ”

“นี่ครับไม่ต้องทอนก็ได้” ผมยื่นแบงก์ร้อยสองใบให้

“ขอคุณที่มาอุดหนุนเรานะค่ะ”คนขายส่งหนังสือให้ผม นี่นะหรอ! เรื่องที่ทุกคนอยากอ่านทำไมปกมันหวานแหว๋อย่างนี้ล่ะ ผมคิดในใจหลังจากได้ทัศนาปกเป็นรูปผู้หญิงกอดตุ๊กตาอยู่ เออ!!ช่างเถอะไหนๆก็ซื้อมาแล้วจะเอาไปเปลี่ยนก็กระไรอยู่

ผมเดินออกมาพักหายใจอยู่ข้างๆบู๊ตแจ่มใส แต่สักพักก็มีผู้หญิงก้มหน้าร้องไห้ออกมาด้วยความสงสัยผมจึงเดินเข้าไปหาเธอ

"คุณครับเป็นอะไรรึเปล่า"ผมตัดสินใจถามออกไป

"คือ.........ฉันมาไม่ทันซื้อหนังสือออกใหม่ ฮื่อๆๆ" เธอหันมาตอบแล้วกลับมาร้องไห้ต่อ ตอนนี้เองที่ผมเพิ่ง
สังเกตเห็นใบหน้าของเธอ หน้าตาของเธอไม่ได้สวยเลิศเล่ออะไรมาก แต่ก็จัดได้ว่าน่ารักทีเดียว ยิ่งรวมเข้ากับร่างเล็กๆของเธอแล้วล่ะก็ยิ่งเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยๆเข้าไปใหญ่

"หนังสือที่หาใช่เล่มนี้รึเปล่าครับ"ผมชูหนังสือเจ้าปัญหาให้เธอดู

"โอ้ๆใช่แล้วเล่มนั้นล่ะ นายนี่โชคดีจริงๆ"แต่ผมว่าผมโชคร้ายนะ เพราะหนังสือเล่มนี้มันไม่ค่อยเหมาะกับผมเท่าไร เอ๊ะ!!หรือว่าโชคดี เพราะมันทำให้ผมได้พบกับเธอ

"ถ้าเธออยากได้ผมให้ล่ะกัน"

"อย่าดีกว่านายอุตส่าห์ซื้อมา"แหมทำเป็นพูดดี ก็หน้าเธอมันฟ้องว่าอยากได้ซะขนาดนั้น ดูสิตาเป็นประกายเชียว

"ไม่เป็นไรหรอกครับ...ที่จริงผมก็ไม่ชอบอ่านแนวนี้เท่าไร แค่เห็นคนซื้อเยอะก็เลยซื้อตาม"

"แต่ฉันก็เกรงใจนายอยู่ดีแหละ"

"ก็ผมอยากให้นิ"

"อืม...เอาอย่างนี้ฉันซื้อต่อนายละกันราคา 180 บาทใช่ไหมนี่จ้ะ"เธอยื่นเงินให้ผม ผมจึงหยิบหนังสือส่งให้ไป

"ก็ได้ ว่าแต่คุณชื่ออะไรล่ะ"

"ไอดิน แล้วนายล่ะ" ไอดินหรอ ชื่อน่ารักดี แต่เธอไม่รู้จักผมงั้นหรอ สงสัยผมใส่แว่นอยู่มั่ง

"ฉันหรอ... นี่เธอไม่รู้จักฉันจริงอ่ะ"ผมจึงค่อยๆถอดหมวกกับแว่นดำออก แต่ดูท่าทง เธอคงไม่รู้จักผมจริงๆนั่นแหละ

"ฉันวายุไง" อย่าทำหน้างงสิ ผมวายุเจ้าชายวายุแห่งวงการเพลงไง เธอไม่รู้จักผมได้ไงเนี่ย.... แปลกจริง ผมออกจะดังซะขนาดนี้ ปกติใครๆก็รู้จักผมกันทั้งนั่นแหละ

"แล้วเธอมากับใครล่ะ"

"มากับเพื่อน" เพื่อนหรอ... ใช่ยัยคนที่ตามผมมาตั่งแต่เข้างานแล้วรึเปล่า ดูสิยัยนั่นยืนอ้าปากน้ำลายไหลย้อยเป็นทางเลย น่าเกลียดที่สุด

"ใช่คนที่ยืนอยู่นั่นรึเปล่า" ผมถามไปได้ไงเนี่ย ถ้าไม่ใช่เธอคงจะโกรธผมน่าดู

"ใช่ๆงั้นขอบใจนายมากนะวายุ ฉันไปก่อนล่ะ หวังว่าคงได้พบกันใหม่นะ"ใช่เพื่อนเธอจริงด้วย

"เช่นกันไอดิน"ผมโบกมือลาเธอ ตายล่ะ!!ผมลืมเวลาไปได้ไงเนี่ย อย่างนี้พี่มินทร์ต้องโกรธผมแน่เลย ผมคิดขณะที่รีบวิ่งไปที่งานเปิดตัวหนังสือขอพี่เค้า นั่นไงพี่มินทร์ยืนอยู่นั่น

“อ้าว!!วาทำไมมาช้าจัง” พี่มินทร์ทักผม

“พอดีเดินไปดูหนังสือที่แจ่มใส คนมันเยอะกว่าจะฝ่าออกมาได้แทบตาย” ผมบ่น

“ก็แหม...วันนี้หนังสือเรื่องเจ้าหญิงจอมจุ่นฯออกขายนี่นา”

“ตัวพี่กอ่านด้วยหรอ”

“นี่!!!ร๊อกเกอร์อย่างพี่ก็มีความโรแมนติกในตัวนะ”

อะไรผมอ่านนิยายฆาตกรรมแต่ผมก็โรแมนติกนะ

“ว่าแต่นายได้อะไรมาบ้าง”

“หนังสือล่ะไม่ได้แต่ได้อย่างอื่น”

“อะไร??? บอกหน่อยได้ไหม?”

“ความลับน่ะ” ผมพูดแล้วชิงหนีไป ใช่แล้วมันคือความลับของผม ไอดินเธอจะรู้ไหมนะ you are my secret.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

* หนังสือหัวขโมยแห่งบารามอง ของRabbit สำนักพิมพ์สถาพรบุ๊ค
** หนังสือเจ้าหญิงจอมจุ้นกับรักวุ่นๆในวัง ของ Park,So- Hee สำนักพิมพ์แจ่มใส