คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue : First page
มีใครหลายคนเคยบอกไว้ว่าสถานที่แรกของคนตายที่เขาจะเดินทางไป
คือการเข้าไปอยู่ในความทรงจำของใครสักคน
สายลมที่พัดผ่านเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนจนปลิวไหวทำให้เราต้องหยิบหนังยางมัดผมสีดำที่ใส่เอาไว้ตรงข้อมือขึ้นมามัดรวบเอาไว้อย่างหลวมๆ
‘คิดถึง’
เรานั่งปล่อยความคิด การรับรู้ประสาทสัมผัสต่างๆ เอาไว้เบื้องหลังพร้อมกับเสียงคลื่นที่ซัดเข้ามาหาฝั่งครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ความรู้สึกที่ตกตะกอนในใจก็ยังไม่จางหายไปไหน ราวกับภาพในอดีตซ้อนทับขึ้นมา
‘เมล หันมาหน่อย’
เสียงใครบางคนดังขึ้นในความทรงจำทำให้เราเผลอหันไปก็พบกับภาพว่างเปล่าจนถอนหายใจออกมาพร้อมกับเปิดดูอัลบั้มที่คุณเขาถ่ายรูปเก็บเอาไว้ ยามเราไปท่องเที่ยวในสถานที่ต่างๆ ด้วยกัน
ภาพของชายหนุ่มผิวขาวซีดกับทรงผมแสกกลางที่เคยฮิตตอนในยุค90’ s นัยน์ตากลมโตที่ถูกซ่อนเอาไว้ใต้แว่นสายตาทรงเหลี่ยม ลักยิ้มเล็กๆ ตรงข้างแก้ม กล้องฟิล์มสีดำตัดกับเสื้อนักศึกษา หรือท่าทางอะไรต่างๆ ที่ถูกบันทึกเอาไว้
‘ถ้าคุณอยู่กับเราตอนนี้ก็คงดี’
พอคิดแบบนี้ก็อดคิดถึงคำถามที่เคยถามคุณเอาไว้ขึ้นมาทุกครั้งว่าทำไมคุณถึงชอบถ่ายรูปหนักหนา ในทุกครั้งคุณก็บอกเพียงว่าคุณอยากถ่ายเรา อยากบันทึกความทรงจำที่มีเราให้มากที่สุดเท่าที่นักศึกษาปีสุดท้ายคนหนึ่งจะทำได้
ทั้งที่คุณพูดมาขนาดนี้ แล้วทำไมตอนนั้นเราถึงไม่เอะใจอะไรเลยนะ
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีรวมถึงอากาศที่เย็นลงทำให้เรากระชับเสื้อแขนยาวไหมพรมที่ติดมา ถึงยังไงลมที่พัดผ่านก็เหน็บหนาวถึงขั้วหัวใจ จนต้องลุกขึ้นมุ่งหน้าไปยังบ้านพักเพื่อหาไออุ่น
ถึงแม้จะไม่เท่าคุณแต่ก็ยังช่วยบรรเทาได้บ้าง
‘อากาศเปลี่ยนแบบนี้คุณจะเป็นหวัดไหมนะ’
เราอมยิ้มน้อยๆ ในความคิดที่เกิดขึ้นก่อนจะไปกดน้ำร้อนมาดื่ม คุณจะไปเป็นหวัดได้ยังไงกันในเมื่อคุณเป็นคนแข็งแรงปานนั้น แข็งแรงจนเราแทบสังเกตไม่เห็นว่าคุณปิดบัง’ ความลับนั้น’ ไว้ยาวนานเท่าไหร่
แต่ถึงยังไงก็ช่างเถอะเรื่องราวนั้นมันก็ผ่านเลยมานานแล้ว
สิ่งที่เราทำได้ทุกวันนี้ก็คือการมีชีวิตอยู่ให้ได้เมื่อไม่มีคุณสินะ ตอนแรกมันก็ยากลำบากเพราะเราไม่เคยคิดเลยว่าถ้าไม่มีคุณแล้วเราจะอยู่ยังไงกับการตื่นเช้ามาแล้วไม่เห็นหน้าคุณที่กำลังเขียนสมุดบันทึกเล่มโปรดหรือแม้ในช่วงค่ำในยามหลับตาที่ไม่มีคุณนอนอยู่เคียงข้างกัน
คุณมักจะเขียนมันซ้ำๆ ลงในนั้นว่าถ้าไม่มีคุณแล้วก็อยากให้เราดูแลตัวเองให้มากอย่าได้ยึดติดหรือมัวแต่เสียเวลาให้คนอย่างคุณเลยหรือถ้าเป็นไปได้ก็หาใครบางคนที่เข้ามาดูแลเราต่อจากคุณ
แต่คุณก็คงอาจจะหลงลืมไปว่าถึงเราไม่ได้ปิดใจอะไรไว้…
ก็คงไม่มีใครที่อ่อนโยนและแสนดีกับเราเท่าคุณหรอกนะ
+++++
Talk : อยากให้ลมฝนพัดมาอีกครั้ง พัดกลับมาในตอนที่มีเธออยู่ข้างกัน
#กลิ่นของคุณกี
@Choloris_
ความคิดเห็น