The choice ตัวเลือก ให้หัวใจสัมผัสรัก

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

เย็นวันหนึ่ง ณ บริษัทเอกชน ย่านใจกลางเมือง

'เห้อหัวหน้านะหัวหน้า จะเสียเงินสร้างห้องสมุดทำไมฟระ เงินบริษัทเยอะนัก

หรือไงเนี่ย เอาไปผลาญเล่นแถมดันให้คนนอกเข้ามาใช้บริการได้อีก คิดจะหารายได้เข้า

จากค่ายืมหนังสือหรือไง เขี้ยวลากดินชิพ'

ผมชื่อ ริว ครับ เป็นพนักงานกินเงินเดินไปวันๆ 

"ริวหลังเลิกงานไปตลาดกันมั้ย" 

เสียงของผู้หญิงคนนึงดังมากจากข้างโต๊ะทำงานผม

"ไม่อ่ะ ว่าจะแวะไปดูห้องสมุดของบริษัทหน่อย ถ้าไม่เจ๋งพอๆกับเงินที่ลงทุนไป

ละนะน่าดู หึหึ"

ผมตอบกลับ  ห้องสมุดบ้าอะไรฟระลงทุนไปเกือบ 5 ล้าน เอาเงินมากแจกเป็น

โบนัสให้พนักงานยังจะดีซะกว่า จะว่าไปบริษัทมันจะมีห้องสมุดไว้ทำซากไรวะ ?

"เหรอ แต่เมื่อตอนพักกลางวันฉันแอบไปดูมาแล้วล่ะ คิคิ" 

สาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆกล่าวขึ้น

"สวยป่ะ ??"

ผมถามด้วยเสียงบ้องแบ๋วสุดๆ  ^o^

"ไว้ดูเอาเองเด๋วเธอก็จะรู้ คิคิ" ^^

เธอตอบมาแล้วแอบหัวเราะเยาะนิดๆ  ง่ะเด๋วก้อรู้หรอ?? เห้อสรุปมันสวยป่าววะ

เธอเป็นแฟนผมเองครับ ชื่อ มิ้ว หน้าตาบ้องแบ๋วน่ารักน่าหยิกจริงๆ *///* ไว้ผมสั้น

ตัดทรงหน้าม้า ใส่แว่นตาอันใหญ่ๆ ดูๆแล้วจะเรียกว่าเนิร์ส ผมก้อคงไม่ปฏิเสธ เธอนิสัย

น่ารักครับ ใจดีด้วย อิอิ ผมนี่โคตรโชคดีเลย 555+

หลังจากลุกออกมาจากโต๊ะทำงาน ผมก้อเดินเอื่อยๆไปยังห้องสมุดของบริษัท 

พร้อมด้วยกระเป๋าสะพายสีดำ  ห้องสมุดอยู่ชั้น 1 ของบริษัทครับ มีประตู 2 ทาง คือ

ทางในตัวอาคาร (สำหรับพนักงาน) และทางนอกอาคาร (สำหรับบุคคลทั่วไป) ดูๆแล้วที่

นี่ก้อกว้างพอสมควร แต่ไหนๆก้อเข้ามาแล้วมาดูเฉยๆแล้วออกไปมันก็ยังไงอยู่ ว่าแต่

แล้วผมจะเลือกดูหนังสืออะไรดีเนี่ย ??

ห้องสมุดของบริษัทหนังสือทั่วไปก้อจะเป็นเกี่ยวกับธุรกิจ  การบริหารจัดการชีวิต  

จิตวิทยา  หนังสือธรรมะ แต่ผมไม่เห็นจะมีใครยืมหนังสือพวกนี้เลย -0- ผมเห็นแต่คน

ทั่วไปเดินเข้ามายืมหนังสือนิยายกันหมดจะว่าไปยืมนิยายไปอ่านก้อคงไม่เสียหายอะไร

ผมมาหยุดอยู่ชั้นวางหนังสือแผนกวรรณกรรม ผมเดินหยิบหนังสือขึ้นมากอ่านชื่อ

เรื่องทีละเล่ม เล่มแรก 'เพลิงรักดอกกุหลาบ'  -*- ไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไร หรือว่านิยาย

มันไม่ค่อยเหมาะกับเราหว่า ไปหาการ์ตูนดีกว่า

ผมมาหยุดอีกครั้งที่ชั้นวางหนังสือแผนกการ์ตูนเยาวชน dragon ball , naruto , 

reborn , one piece , fairy tale ... นี่ตกลงมันห้องสมุดบริษัท หรือร้านขายหนังสือ B2S

วะเนี่ย ทำไมมีแต่การ์ตูนหากินทั้งนั้นเลย เห้ออออ ผมเหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายนั่งอ่าน

การ์ตูนอยู่ที่พื้นนาน-มี-บุ๊ค หรอ?? ไม่เลวเห๊ะ การ์ตูนมีความรู้ลองอ่านซะมั่งดีกว่า ผมเดิน

เลือกการ์ตูน ความรู้ ไปเรื่อยๆ ในที่สุดก้อได้มาเล่นนึง

'เอาชีวิตรอดบนเกาะช้าง เอ้ย เกาะร้าง'

ชื่อโอเคเห๊ะ

ผมเดินมาถึงเคาเตอร์ ยืมหนังสือ พนักงานก้อถามผมว่า

"ขอบัตรสมาชิกด้วยค่ะ"

"อ๋อบัตรสมาชิก   ห๊ะ!!! อะไรนะ ห้องสมุดบริษัทเราต้องทำสมาชิกด้วยหรอ??"

ผมตอบด้วยท่าทางเหม่อลอย เพราะกำลังพิจารณาภายในห้องสมุดอยู่

'ตกลงนี่มันห้องสมุดหรือร้านหนังสือวะ' ผมตื่นจากการชมนกชมไม้ -*-

"อ๋อ พนักงานหรอค่ะ พอดีคุณไม่ค่อยเหมือนเท่าไร " 

พนักงานสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง แต่ทำให้ผมเคืองนิดๆ

'-0- อีนี่วอนซะแล้ว'

"ถ้าเป็นพนักงานบริษัทยืมฟรีค่ะ แต่ถ้าคืนช้าต้องเสียค่าปรับนะค่ะ"

จากนั้นพนักงานก้อยิงบาร์โค้ดแล้วปั๊มวันคืนให้ผม

"เด๋วเธอนั่นพนักงานบริษัทไม่ใช่หรอทำไม ปั๊มหมึกสีน้ำเงินละ? พนักงานเค้าให้

ปั๊มสีแดง ค่าปรับราคามันไม่เท่ากันนะ"

หญิงสาววัย 30 ที่นั่งข้างๆกล่าวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงดุพนักงานสาวฝึกงาน

"อ๊ะ ขอโทษค่ะ จะแก้ให้เด๋วนี้ละค่ะ"

จากนั้นเธอก็ปั๊มสีแดงทับลงไป  แต่ว่า...

"เง้อ มันกลายเป็นสีดำไปอ่าค่ะ ทำไงดี??"

เธอหันไปถาม หญิงสาว วัย 30 ข้างๆ ด้วยท่าทีกังวล

"ก้อ เขียนหมายเหตุ เอาไว้สิ ว่าหมึกสีแดง -0- ต้องให้บอกทุกเรื่องเลยหรือไง!!"

หญิงสาววัย 30 ตอบกลับ [ขี้วีนเหมือนกันแห๊ะยัยป้านี่]

"ขอโทษค่ะ"

เธอหน้าจ๋อยนิดๆ ตอนนี้เองที่ผมได้มองเธออย่างจริงจัง หน้าเธอสวยราวกับ

นางฟ้า [เว่อร์ไปและนางแบบก้อพอ] ดวงตาคมเข้มเป็นสีดำ ริมฝีปากสีชมพู น่าจูบ เอ้ย

น่ารัก สวมชุดนักศึกษา ผมไม่ค่อยแน่ใจเสื้อมันรัดหรือหุ่นเธอสะบึมเอง ก้อแหมมันจะล้น

ออกมาอยู่แล้วนี่นา สวมเสื้อกันหนาวลาย คิตตี้ ทำให้ดูมีความน่ารักมากขึ้น   อ๊ากกก

สรุปคือ  สวย ขาว หุ่นดี เซ็กซี่สาดดดด

6.00 น. ณ คอนโดแห่งหนึ่งย่านกรุงธนบุรี

หลังจากลงจากรถไฟฟ้าผมก้อวิ่งตรงแด่วเข้าคอนโดทันทีจากนั้น สิ่งแรกที่ทำ

คือ.... อ่านหนังสือที่ยืมมาสิ -*- [ไม่อาบน้ำหรอ??]

น้ำเด๋วไว้ค่อยอาบ

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง 

"จ๊อกกกก~"

"เห้ย ลืมกินข้าวเที่ยงนี่หว่า" ผมพูดกลับตัวเองคร้าบ ^^

คุณจะเชื่อมั้ยว่ามีคนที่ลืมกินข้าวเที่ยงแล้วนอนสบายได้จนถึงเกือบดึก -0-

"สั่งพิซซ่ากินดีมั้ยเนี่ย และถ้ากินไม่หมดล่ะ?"

"ช่างเหอะเหลือแล้วค่อยคิด"

ผมโทรสั่งพิซซ่าเจ้าประจำที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโด   [พูดให้ยาวทำไม โทรสั่ง

pizza hut นั่นแหละ]

"สวัสดีครับ ผมเอา Hawaiian ถาดกลางที่นึงครับ ส่งที่คอนโด.....  ห้อง 402 บอก

คนส่ง ให้แลกบัตรแล้วเดินขึ้นมาส่งให้เลยนะครับคอนโดผมเค้าอนุญาตให้ขึ้นมาส่งได้"

10 นาทีต่อมา

"กริ๊ง กริ๊ง"

"หืม มาเร็วจังปกติมันต้อง 30นาทีดิ แต่ช่างเหอะมันเร็วได้กินเร็วก้อดีเหมือนกัน 

คราวหลังสั่งอีกดีกว่า"

พอผมเปิดประตูไปกลับเจอผู้หญิงคนนึง

"หืม ไม่ใช่พิซซ่าหนิ คุณบรรณาลักษณ์ มาทำอะไรที่คอนโดผมเนี่ย"

อะไรโลกจะกลมขนาดนี้ แม่สาวเสื้อกันหนาวลายคิตตี้ ดันมากดออดที่ห้องผม

เธอหันไปดูเบอร์ห้องอีกทีก่อนจะถามว่า "โทษนะคะ นี่ใช่ห้อง 402 รึป่าวค่ะ"

"ใช่ครับ"

ผมตอบทันทีแต่ผมก้อยังไม่เข้าใจว่าเธอมาหาผมทำไม

"รู้จัก เหมียว รึป่าวค่ะ?"

เธอเอ่ยถาม

"ไม่เคยได้ยินเลยครับ"

"แต่เพื่อนฉันเค้าเขียนเบอร์ห้องว่า 402 มาอ่าค่ะ"

เธอกล่าวขึ้น

"แน่ใจรึป่าวครับ ว่าคอนโดนี้?"

ผมถามกลับ

"แน่ใจค่ะ เค้าเขียนคอนโดมาชัดเจน แต่ว่าเบอร์ห้อง..."

"ผมขอดูกระดาษที่เขียนหน่อยได้มั้ยครับ"

เธอล้วงกระเป๋าเสื้อนักศึกษา แล้วเอากระดาษ ไม่สิ เศษกระดาษ เขียนว่า Grand 

krungtonburi condo 40.. เอ๊ะกระดาษมันขาดไปนี่หว่า 40.. ไรวะ

"เหมือนจะเป็นเลข 1 นะครับ หรือไม่คุณก้อลองกดออด 401-409 ดูผมว่าน่าจะมี

เพื่อนคุณสักห้องละครับ"

ผมพูดกับเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับยื่นกระดาษคืนให้

"ขอโทษด้วยนะคะที่มารบกวน"

เธอกล่าวขอโทดด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่ดูเป็นกันเองมากจากนั้นเธอก้อถือ

กระดาษเดินไล่ตั้งแต่ห้อง 401 มา

จากนั้นเจอก้อเดินกดออดไล่ไป " เห้ออ นึกว่าเป็นบรรณารักษณ์แล้ว มาเป็นคน

ส่งพิซซ่าซะอีก " [อันนั้นมันก้อเว่อร์ไป] แต่คนไรวะสวยชิปหาย น่ารักนิดๆด้ว ... เห้ย!!!

ไม่ได้ๆๆ เรามีแฟนแล้วนะโว้ยคิดว่าคนอื่นน่ารักกว่าได้ไง

10 นาทีต่อมา

"กริ๊ง กริ๊ง"

"พิซซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" [คงจะเดาว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นอ่าดิ อิอิ]

หลังจากลิ้มรส Hawaiian ไปถึง 6 ชิ้น -0- [คนเดียวกินได้ไงฟระ] จากนั้นผมก้อ

ไป...... [อาบน้ำ] ทิ้งกล่องพิซซ่า  [-0-ไม่อาบน้ำหรอฟระ ทุ่มกว่าแล้วนะ] 'ยุ่งอะไรด้วยไม่

อาบเฟ้ย หนาววววว~'

จากนั้นผมก้อเดินมาหยุดอยู่หน้าถังขยะข้างๆลิฟท์

'ทิ้งซอสที่เหลืออยู่ที่มั้ยหว่า หรือจะเก็บไว้กินวันอื่น'

ย้อนกลับไป 2 เดือนที่แล้ว

7.00 น. "ห๊าววววว~ เช้านี้ทำแซนวิซกินดีกว่าง่ายดี มีขนมปังเหลือด้ว "

จากนั้นผมก้อทำแซนวิชอย่างง่ายกิน พร้อมกับ ซอมมะเขือเทศที่เหลือจาก พิซ

ซ่า.......

8.30 น.      "ปูดดดด อ๋อยทำไมมันต้องหมดอายุด้วยฟระ ปูดดดด มาอีกแล้วว T^T"

"ฮัลโหล มิ้วหรอ"

ผมโทรไปหามิ้ว

"จ้ะ วันนี้ไม่มาทำงานหรอ ?"

"โทดทีนะวันนี้อาจจะไปสายหน่อยพอดี ปูดดด~ เอ่อ..เด่วค่อยเล่าให้ฟังละกัน เอา

เป็นว่าไปแต่เด่วไปสายหน่อยละกัน แค่นี้นะ มันมาอีกแล้ว ปูดดด"

กลับมาหน้าถังขยะอีกครั้ง

'เอาเป็นว่าทิ้งมันไปเหอะ อย่าไปงกงัก กับอีแค่ซอสมะเขือเทศเลย'

ผมเดินกลับมายังห้อง... แต่ยังไม่ถึงห้อง

"เพรี้ยง อะไรกันเนี่ย..นี่เธอมาห้องฉันยังไม่ถึงชั่วโมงเลยบ้านฉันของจะพังแทบ

ทั้งบ้านแล้วเนี่ย!!!"

เสียงผู้หญิง มั้ง หรือตุ๊ดผมก้อไม่แน่ใจ ดังออกมาจากห้อง 401 ทำให้ผมตั้งใจฟัง 

มากยิ่งขึ้น [นิสัยคนไทย]

"ขอโทดนะเหมียว ฉันไม่ได้ตั้งใจ"

"ช่างเหอะ เธอรีบเก็บกวาดแล้วเอาไปทิ้งเถอะ"

ประตู ห้อง 401 เปิดออก ขณะที่ผมกำลังจะเข้าห้องพอดี T^T แม่สาวคิตตี้ (ไม่รู้จะ

เรียกว่าอะไรอ่า) ก้อเดินออกมาพร้อมถุงในหนึ่ง คาดว่าน่าจะเป็น อะไรสักอย่างที่แตก

"คุณ" แม่สาวคิตตี้เรียกผม

"ครับ" T-T

"ให้ฉันไปอยู่ห้องคุณด้วยได้มั้ย ?"

"หาาา !"