คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter2✿ขอร้อง[100%]
2
ขอร้อง
อื้ออ~
รู้สึกปวดหัวจังแฮะ-O-
ฉันลืมตาขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นมองรอบๆ ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงของใครก็ไม่รู้ รู้สึกเหมือนว่าฉันจะอยู่ที่ไหนสักแห่ง เป็นห้องทรงสี่เหลี่ยม...ผนังห้องถูกทาด้วยสีแดง...พื้นห้องเป็นสีดำ...พรมเช็ดเท้าสีแดง...ส่วนโต๊ะข้างเตียงเป็นสีดำ ...เตียงที่ฉันนั่งอยู่ก็เป็นสีแดง...ตู้เสื้อผ้าสีดำ...รูปภาพติดผนังก็มีแต่สีแดงกะสีดำ...แล้วก็แดงแล้วก็ดำ แดงดำๆๆ =[]=
ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ยยยยย!!!!
สีแดง-ดำอย่างนี้ต้องเป็นนรกแน่ๆเลย อ๊ากกกกก!!! ไม่น้าาา ฉันไม่อยากตกนรกนะ ฉันยังไม่ได้เป็นนางฟ้าเต็มตัวเลยน้าาาT_T ใครก็ได้ช่วยฉันด้วยยย!!!TOT
ฉันกุมขมับร้องครวญคราง นี่ฉันตายแล้วเหรอออ ไม่นะๆๆ โฮๆๆTOT
หือO_O???
จู่ๆเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น ชายหนุ่มคนนึงกอดอกเดินเข้ามาหาฉันด้วยหน้าตาที่ไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไร ฉันดันตัวขึ้นนั่งพร้อมเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยอาการงงๆ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างกลับกลายเป็นสีขาวไปหมดเพียงเพราะชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า โครงหน้าได้รูปกับดวงตาเรียวคมสีเฮลเซลนัทคู่นั้นสะกดฉันให้อยู่ในภวังค์...
“จะจ้องอีกนานมั้ยเนี่ย-_-;” เจ้าของดวงตาสีเฮลเซลนัทถามอย่างรำคาญ
“อ๊ะ! เอ่อ...นาย...เป็นใครอ่ะ?” ฉันสะดุ้งกับเสียงของเขาก่อนจะส่ายหัวสองสามทีเพื่อเรียกสติตัวเองกลับคืนมา
“ฉันเป็นคนที่ช่วยเธอเมื่อคืนนี้ไง จำไมได้เหรอ ยัยเอ๋อ-_-;” รู้สึกเหมือนเขาจะอารมณ์ไม่ค่อยจะดีจริงๆ
...แต่มาว่าฉันเอ๋อทำไมอ่ะT^T
“อืมมม...เอ่ออ...ขอคิดก่อนนะ” ฉันพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน...
เอ่อ...ฉันบินลงมาหาปีกแห่งสวรรค์...แล้วฉัน...ฉันโดนพายุพัด...แล้วก็อะไรต่อนะ?=_= เอ่อ...ฉัน...ฉันตกลงมาที่สระน้ำ...แล้วฉันก็จมน้ำ O_Oใช่!! ฉันจมน้ำ แล้วก็มีคนมาช่วยฉันไว้! คนๆนั้นคือเขาเหรอเนี่ย!
“อ๋อ!! จำได้แล้วๆ นายเป็นคนช่วยฉันเอาไว้ใช่มั้ย ขอบคุณนะ^^” ฉันฉีกยิ้มกว้าง
“ฉันก็แค่ไม่อยากให้ใครมาตายในบ้านก็เท่านั้นแหละ-_-; รู้มั้ยว่าเธอทำให้ฉันเซ็ง-_-^^”
แล้วมาเกี่ยวอะไรกับเค้าอ่ะT^T
“ฉันทำอะไรให้นายเซ็งเหรอ-O-??” ฉันถามอย่างงงๆ
“เธอทำให้เมื่อวานฉันไม่ได้สัมผัสกับบรรยากาศอันน่าหลงใหล-_-+++” เขาส่งสายตาอาฆาตมาให้ฉัน นี่ฉันทำอะไรผิดเหรอT^T
“หา-O-??? บรรยากาศอันน่าหลงใหล=O=??”
“โอ๊ยยยยย!!! ปวดหัวกับเธอจริงๆ-_-^^^^ เข้าใจอะไรยาก!! ไม่เข้าใจต่อไปเถอะยัยเอ๋อ ฮึ่ยย-*- อารมณ์เสีย” เขาตะโกนใส่หูฉันอย่างหงุดหงิด
ฉันเข้าใจยากหรือเขาพูดไม่รู้เรื่องกันแน่เนี่ย-_-
“=[]=”
“ไม่ต้องมามาทำหน้าเอ๋อใส่ฉันเลย!! เห็นแล้วหงุดหงิด-*-” อยู่ดีๆหมอนี่ก็เอามือทึ้งหัวตังเองเฉยๆเลย อยู่ๆก็มาหงุดหงิดใส่ฉัน งงนะเนี่ย-O-
“เออ!! เมื่อคืนนี้ฉันเห็นเธอตกลงมาจากฟ้า ใช่ความจริงรึเปล่า-_-+++” เขาเลิกเอามือทึ้งหัวตัวเองแล้วหันมาจ้องหน้าฉัน…
“หา? เอ่อ...” ฉันพูดไม่ออกเมื่อเขาเขยิบหน้าเข้ามาใกล้ๆ
เขาเขยิบหน้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...เรื่อยๆ...จน…อ๊ายยย อย่านะ>_<
“หลับตาทำไมน่ะ? นึกว่าฉันจะทำอะไรเธอหรือไง-_-; ตกลงว่าไง! เมื่อคืนนี้เธอ...ตกลงมาจากฟ้าใช่หรือเปล่า??” ผู้ชายตรงหน้าถามจริงจัง
“...”
“ตอบมา-_-+++”
“…ฉันตอบไม่ได้>_<”
“ตอบมา-_-+++”
“ได้โปรดดดT^T”
“ตอบมา-_-+++”
“ชะ...ใช่” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“เธอ...ตกลงมาจากฟ้า...ได้ยังไงO_O” แล้วอยู่ๆสีหน้าโหดๆของเขาก็กลับกลายเป็นสีหน้าประหลาดใจถึงขีดสุด!
ผู้ชายคนนี้นี่มันอะไรกันนะ=_=;
“อ่า...เอ่อ...เอ่อคือ...”
แล้วจะให้ฉันตอบยังไงล่ะเว้ยยยยย=[]=
“จะเอ่ออีกนานมั้ย=_=^^^” เขาเริ่มกลับมาอารมณ์เสียอีกครั้ง...
“ถ้าฉันพูดไป...นายจะเชื่อฉันมั้ยล่ะ” ถ้าฉันบอกเขาไปว่าฉันเป็นนางฟ้าเขาก็คงไม่เชื่อฉันหรอก ใครที่ไหนเขาจะเชื่อกันเล่า!!!
“ก็ต้องดูก่อนว่ามันน่าเชื่อถือหรือเปล่า” เขาก้มตัวลงพร้อมกับจ้องหน้าฉันอย่างสนใจ
ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะใช้ความกล้าพูดออกมา
“ฉัน...ฉันเป็นนางฟ้า” ฉันพูดออกไปแล้วววว=[]=
เขาต้องไม่เชื่อฉันแน่ๆเลย เขาต้องหาว่าฉันบ้าแน่ๆเลยยTOT
“ตลกป่ะ=_=^^^”
...นั่นไงT^T
“จริงๆนะ ฉันไม่ได้โกหกจริงๆ!!!” ฉันพูดเสียงดังเพื่อให้เขารู้ว่าฉันพูดความจริง แต่คนตรงหน้ากลับไม่มีท่าทีจะเชื่อฉันเลยสักนิด
“ฉันไม่ชอบคนโกหกนะ-_-^^” เขาเขยิบหน้าเข้ามาใกล้ฉัน(อีกแล้ว=_=)
“ก็ฉันไม่ได้โกหกนี่!!!!” ฉันบอกเขาเสียงดังขึ้นอีก
“บอกความจริงมาเถอะน่า ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก...” เขาเขยิบเข้ามา จ้องตาฉันเขม็ง
“ก็นี่แหละความจริง!” ฉันยืนยัน
“ถ้ายังไม่ยอมพูดออกมาจริงๆ สิ่งที่เธอคิดว่าฉันจะทำเมื่อกี้…ฉันทำจริงๆแน่!” เขาจ้องตาฉัน ฉันจึงจ้องตากลับไป เราสองคนจ้องตากันอย่างดุเดือดจนสุดท้ายเขาก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“ไม่น่าเชื่อ!!! ฉันเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีเธออย่างงั้นเหรอเนี่ย!! ใครที่โดนวิธีนี้ก็เป็นต้องคลายความจริงออกมาทุกราย แต่ทำไม…!?!” เขาทำหน้าไม่เชื่ออย่างสุดขีด แถมยังจ้องมาที่ฉันแบบไม่วางตา
“ก็ฉันพูดความจริงนี่นา”
“ก็จริงอยู่ที่วิธีของฉันอาจจะทำให้เธอพูดความจริงออกมาไม่ได้ แต่ฉันไม่เชื่อเธอง่ายๆหรอกนะ-_-+++” สายตาของเขาที่มองมาทำเอาฉันสะดุ้งเล็กน้อย
“แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงล่ะ!”
“…เรื่องของเธอมันทำให้เลือดนักวิทยาศาสตร์ของฉันตื่นขึ้น…เพราะฉะนั้น!!! เธอต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อที่ฉันจะได้ค้นหาความจริงให้เจอ-_-+++” เขาเอานิ้วชี้หน้าฉันก่อนจะยิ้มออกมา
แต่อืมมม…ฉันก็ไม่มีที่อาศัยเหมือนกัน มันคงลำบากต่อการตามหาปีกแน่ๆ
“ทำไมฉันต้องอยุ่ด้วยล่ะ!” ฉันกอดอกทำหน้ากวนๆ
“ก็เพราะฉันสั่งไง”
นี่เขานึกว่าตัวเองเป็นใครเนี่ย ถึงได้มาชี้นิ้วสั่งคนอื่นได้-_-^^^
“ไม่” ฉันส่ายหน้าอย่างหงุดหงิด ตัวเองไม่ใช่พระเจ้าสักหน่อยแล้วมีสิทธิ์อะไรมาสั่งคนอื่น! ฉันเป็นถึงนางฟ้าเลยนะL
“เธอห้ามปฏิเสธฉัน!” น้ำเสียงของเขาทำให้ฉันไม่กล้าหือ ฉันจึงก้มหน้าลงอย่างไม่พอใจ
“…”
“เธอ” คนที่เขาเรียกจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากฉัน ก็ในห้องนี้มีแค่เราสองคนนี่นา-O-
“อะไรอีกเล่า!”
“…ชื่ออะไร” ฉันสะดุดกึกไปเล็กน้อยกับสิ่งที่เขาถามก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมา
“บลูวิงค์” ฉันตอบเขาไปเบาๆ
“ชื่อแปลกดีแฮะ! ฉันซันเซ็ต” เขายื่นมือออกมาแล้วยิ้มบางๆ ฉันจึงจับมือเขาเพื่อเป็นการทักทาย
“อืม” ฉันหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะกลับไปทำหน้านิ่ง
ผู้ชายคนนี้จะว่าดีก็ไม่ดี จะว่าร้ายก็ไม่ร้าย อารมณ์ก็ขึ้นๆลงๆ แต่เท่าที่ดูแล้วเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ…
เราสองคนยิ้มให้กันเล็กน้อยก่อนจะปล่อยมือลง ฉันลุกขึ้นจากเตียงเพราะเห็นว่านอนมานานมากแล้วจึงอยากยืดเส้นยืดสายบ้าง แต่อยู่ดีๆฉันก็รู้สึกมึนๆหัวแล้วเซจะล้ม เมื่อซันเซ็ตเห็นเช่นนั้นจึงรีบมาประคองฉันไว้
แกร๊ก!
ประตูห้องถูกเปิดออกด้วยใครบางคน ทำให้ฉันและซันเซ้ตสะดุ้งแล้วต่างพากันหันไปมอง คนที่เปิดประตูมาดูจะตกใจไม่ใช่น้อย ทุกอย่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะตามมาด้วยเสียงแหลมที่แสบแก้วหู!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! พี่ซันแอบซุกหญิงไว้ในห้องงงงง!!!!!!!!!!!!!!”
....................................................................................................................................
กลับมาอีกครั้งหลังจากที่หายหน้าหายตากันไปนานนนนน
ต้องขอโทษจริงๆค่ะTOTเนื่องจากเปิดเทอมแล้วการบ้านเยอะมาก
ประกอบกับที่อารมณ์ไม่มาเลย เพราะการบ้านเยอะ เลยดองยาวนานเลยค่ะ
ขอโทษนะค้าาาาาาาาT^T
อ้อ! happy new year ค่ะทุกคน(ช้าไปมั้ย=_=) ขอให้มีแต่ความสุขนะคะ^^
` ( ユニか ) ｡
ความคิดเห็น