สุดท้ายแค่เธอ [ The Last ]

    เช้าวันนี้...กับที่ตรงนี้...ที่เดิมที่ฉันยังคงนั่งรอเขา..ผู้ชายเพียงคนเดียวที่ฉันรักที่สุด..

"ฝ้ายมานั่งนี่อีกแล้วเหรอ" ป้าเจ้าของร้านร้องทักอย่างคุ้นเคย

"ค่ะป้า" ฉันตอบพลางยิ้มให้

"ยังรอเขาอยู่เหรอ"ป้าเจ้าของร้านแกคงจะเอือมระอกับฉันแล้วล่ะมั้ง

"ค่ะ คงไม่เกินสิ้นปีนี้ หนูได้ข่าวเขามาจากเพื่อนเก่าของเขาน่ะค่ะ" ^ ^

"จ้ะ ป้าเอาใจช่วยนะ" ป้าเจ้าของร้านยิ้มให้แล้วเดินจากไป

   ฉันรอเขามาตลอดสองปี  เขาย้ายไปอยู่ที่ใหม่ในที่ๆครอบครัวเขาอยู่เขาสัญญาว่าจะต้องกลับมาพบฉันอย่างแน่นอน

ฉันอาจเป็นเพีงมนุษย์หัวโบราณคนนึงที่สามารถมานั่งรอเขาได้อยู่เป็นปีๆอย่างงี้ 

"เอ่า..ไอ่ฝ้ายเอ็งยังรออีกเหรอ"

"น้ำ..มายังไงล่ะเนี่ย" ฉันถามพลางทำหน้าสงสัยใส่เพื่อนรักฉัน

"แหม๊...ถ้าฉันไม่เจอแกอยู่บ้านแกก็ต้องอยู่นี่แหละจริงไม๊ยะ" ยัยน้ำกระแนะกระแหน่ใส่

"จ้าๆ" ฉันไม่ต่อล้อต่อเถียง

"ฉันเอาข่าวพี่กานต์มาบอก" พี่กานต์พี่ชายยัยน้ำ...คนรักของฉัน

"พี่เขากำลังจะกลับมาแล้วล่ะฝ้าย  พี่เค้าถามถึงแกด้วยนะ" ยัยน้ำเริ่มเมาท์

"จ๊ะๆ" ฉันแอบดีใจอยู่ลึกๆ

"ฝ้าย...ฉันสงสารแกว่ะ" อยู่ๆยัยน้ำก็พูดขึ้นมา

"หืม?? ว่าไงนะ"

"เอ่อ...ป่าวจ๊ะป่าวๆไม่มีไรอ่ะ" ยัยน้ำยิ้มแห้งๆให้ฉันแทนคำตอบ

"ฉันเพื่อนแกนะน้ำบอกมาเดี๋ยวนี้"

"คือ..ก็เพราะแกเป็นเพื่อนฉันน่ะซิฝ้ายฉันถึงไม่อยากให้แกเสียใจ" ฉันรู้สึกสังหรใจแปลกๆแหะ

"น้ำ??"

"คือ...เอ่อ...คือ...พี่กานต์....พี่กานต์เค้ามีแฟนแล้วน่ะ"