ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : จี แทจุน
เขากดอะไรสักพักแล้วส่งคืนให้ฉัน
"นายหลอกฉันป่าวเนี่ย"ฉัน
"โทรศัพท์เธอมีตังที่ไหนล่ะ"นายเจมส์
"อ้าวหรอ"ฉัน
และรถก็มาส่งฉันที่โรงเรียนฉันก็เดินกลับตามระเบียบ ฉันไม่เข้าใจเลยรถจักรยานฉันเนี่ยทำไมต้องมายางแบนวันนี้ด้วย กลับมาก็เหนื่อยจะแย่ กระเป๋าก็เบา เห้ย! กระเป๋า ฉันมองมือทั้งสองข้างที่ว่างป่าว ฉันลืมกระเป๋าหรอเนี่ย
ที่บ้าน
แม่ฉันกำลังเก็บกระเป๋าเพื่อเดินทางไปลอนดอน
"แม่จะไปกี่วันค่ะ"ฉันถามแม่
"สองสามเดือนจ่ะ"แม่ตอบยิ้มๆ
"คิดถึงแม่ตายเลย"ฉันเดินไปกอดแม่
ฉันอยู่กับแม่แค่สองคน พ่อแยกกับแม่ตั้งแต่ฉันเด็กๆ แม่ฉันก็มักจะไปทำงานที่ลอนดอนบ่อยๆ นานๆจะกลับมา ฉันจึงอยู่คนเดียวมาจนชินแล้ว
ที่ โรงเรียน
"แกเป็นไงบ้าง ผอมไปเยอะเลยนะแก"ยัยพีน
"ก็ดี ฉันไปหน้าเสาธงก่อนอาจารย์เรียก"ฉันพูด
"มีอะไรค่ะ"ฉัน
"วันนี้มีนักเรียนจากโรงเรียนอื่นมาเยี่ยมโรงเรียนเรา ครูอยากให้เธอกับพีนภาดูแล"อาจารย์
"แต่หนูต้องเรียนนะคะ"ฉัน
"ไม่เป็นไรครูจะบอกอาจารย์ทุกคนและจะให้คะแนนพิเศษด้วย"อาจารย์
"กี่คนค่ะ"ฉัน
"สองคนจ่ะ"อาจารย์
"อยู่ไหนล่ะค่ะ"ฉัน
"ไปเข้าห้องน้ำจ่ะ เธอไปไหนก็พาเขาไปด้วยนะ"อาจารย์
พออาจารย์พูดจบฉันก็ไปบอกยัยพีนทันที
"จริงดิ ฉันไม่ค่อยอยากดูแลใครเลย"ยัยพีน
"อืม เสียการเรียนป่าวๆ"ฉันบ่น
แล้วพวกนั้นมันดูแลตัวเองไม่เป็นหรือไง โรงเรียนไมได้กว้างกว่าประเทศไทยสักหน่อย
"แกนั่นมันใช่คนที่แกชอบมองตอนไปแข่งวิชาการหรือป่าวน่ะ"ยัยพีนชี้ให้ฉันดู
"นายเปรตเจมส์!"ฉันอุทานทำให้นายเจมส์และเพื่อนอีกคนเดินมา หาฉัน
"นี่ยัยเตี้ยเรียกฉันดีๆหน่อยสิ ฉันเป็นแขกของโรงเรียนเธอนะ"นายเจมส์พูด
"นี่พวกนายเป็นคนที่พวกเราต้องดูแลหรอ"ยัยพีน
เพื่อนนายเจมส์พยักหน้า
"ว้าย ตายแล้วดูสิเอส ยัยดรีมมีผู้ชายมาหา"เสียงแหลมบาดหูของยัยกัฟดังขึ้น
ยัยนี่ก็เวอร์เกิน ทีตัวเองเดินเกาะผู้ชายเป็นปลิงไม่คิด
"ไม่ใช่สักหน่อย นี่แขกของโรงเรียนต่างหาก"ยัยพีน
"เชื่อก็บ้าแล้ว"ยัยกัฟ
"เงียบเถอะ"เอสพูดขึ้นแล้วมองนายเจมส์ด้วยสายตาไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไร นายเจมส์ก็เช่นกัน
"ฉันว่าเราไปเข้าแถวประชุมกันดีกว่านะ"ฉันรีบห้ามทัพแล้วดึงนายเจมส์และยัยพีนที่ดึงเพื่อนนายเจมส์มาอีกที งงแฮะ
"พวกนายยืนอยู่ตรงนี้แหละฉันเรียกพวกนายค่อยขึ้นไป"ฉัน
เพื่อนนายเจมส์พยักหน้า
"นายเป็นใบ้เหรอ หน้าตาก็ดีไม่น่าเลย"ยัยพีนพูดอย่างเวทนา
เพื่อนนายเจมส์จึงจ้องหน้ายัยพีนเป็นการบอกว่า'เรื่องของฉัน'
"นี่ ฉันรู้นะว่านายด่าฉันอยู่"ยัยพีน
"ฉันว่าเราไปกันเถอะ แถวเรียบร้อยแล้ว"ฉันจูงยัยพีนไปหน้าแถว
"วันนี้มีแขกจากโรงเรียนอื่นมาให้นักเรียนต้อนรับเขาด้วยนะ"อาจารย์พูดผ่านเครื่องขยายเสียง
"เชิญแนะนำตัวหน่อยจ่ะ"อาจารย์
"สวัสดีครับ ผมชื่อจิรวัฒิ พิพัฒิสมบูรณ์ เรียกเจมส์ก็ได้นะครับ"นายเจมส์พูดจบก็มีเสียงกรี๊ดจากสาวๆตามมา ไม่รู้อะไรนักหนาก็แค่แนะนำตัว น่าหมันไส้
"สวัสดีครับ ผมชื่อจี แทจุน เรียกแทนหรือจีก็ได้ครับ"นายแทนเพื่อนนายเจมส์พูดแล้วยิ้มเล็กน้อย แต่ก็เรียกเสียงกรี๊ดได้ไม่แพ้นายเจมส์
"เขาเป็นลูกครึ่งเกาหลีเหรอเนี่ย"ยัยพีนอุทาน
"ทำไมล่ะ"ฉันแกล้งถามยัยพีนที่คลั่งความหล่อของชายแดนกิมจิ
"ไม่ทำไมหรอก แต่ฉันขอบอกว่าฉันไม่สนนายนี่"ยัยพีน
ฉันไม่อยากแซวมันเลย เล่นจ้องซะขนาดนี้ไม่เรียกว่าสนใจจะเรียกว่าอะไร ยัยเพื่อนปากแข็งเอ้ย
พักกลางวัน
"แทน นายเคยอยู่เกาหลีไหม"ยัยพีนนั่งเอาแขนสองข้างท้าวคางจ้องหน้านายแทนอย่าจดจ่อ
"เธอเป็นอะไรป่าวเนี่ย"แทนมองหน้ายัยพีนที่เอาแต่ถามนั่นถามนี่เขาจนเกือบหมดเปลือก
"ฉันก็แค่อยากรู้ ฉันเพิ่งเคยเห็นคนเกาหลีบชัดๆแบบนี้ที่ไหนล่ะ"ยัยพีนขยับไปนั่งข้างๆนายแทน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น