ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2
"ฉันก็หล่อ ฉันมั่นใจ"นายเจมส์พูดแล้วจับคาง
โอ๊ย หลงตัวเองที่สุด -_-;
"เหรอ หลงตัว..."เสียงฉันขาดไปทันทีที่หันหลังกลับไป
ก็หน้าฉันกับนายเจมส์ห่างกันเพียงนิดเดียว เขาสบตาฉันเป็นเวลานาน แต่ยังไม่ค่อยมีใครสังเกต เพราะต่างหาหมอนดีๆและพักผ่อนกันอยู่
"ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ"นายเจมส์พูดแล้วยักคิ้ว(เท่เกินไปแล้ว)
"บ้า >\\\<"ฉันฉันหลังให้เขาแล้วเดินไปหยิบหมอน
"เห้ย นายไปนอนตรงอื่นนะ"ฉันพูดพรางใช้หมอนตีเขา
"ไม่ ฉันจะนอนตรงนี้ข้างเธอเนี่ยแหละ"นายเจมส์พูดยิ้มๆ
"งั้นฉันไปนอนตรงอื่น"ฉันเดินไปหยิบกระเป๋า
"แต่มันเต็มหมดแล้วนะ"นายเจมส์พูด
เออจริง ทำไมมันเล็กอย่างนี้เนี่ย ตอนเข้ามาออกจะกว้าง
"เชอะ นอนที่เดิมก็ได้"ฉันวางกระเป๋าที่เดิมแล้วปูที่นอนปิกนิค
ทำไมนายเจมส์ไม่ปูที่นอนนะ นั่งห่มผ้าห่มอยู่ได้
"ทำไมนายไม่ปูที่นอนล่ะ"ฉัน
"ฉันลืมเอามาน่ะ"นายเจมส์ตอบเฉยๆ
"แล้วนายจะนอนยังไงล่ะ ตอนกลางคืนหนาวมากนะ"ฉัน
"นอนกับเธอไง"นายเจมส์ทำหน้าทะเล้น
น่ารักจัง เอ้ย น่าตบต่างหาก
"ไม่ ไม่เด็ดขาด"ฉัน
"โห่ ไม่สวยแล้วยังใจร้ายอีก"นายเจมส์พูด แล้วกอดอกแล้วทำแก้มป่อง
ทำไมนายนี่ชอบทำให้ตัวฉันเบาอยู่เรื่อยเลยนะ
ทำไมนายนี่ชอบทำให้ตัวฉันเบาอยู่เรื่อยเลยนะ
"ไอ้บ้า >[]<"ฉันตีแขนเขาแรงๆ
"ก็ไม่สวยจริงๆนี่นา"นายเจมส์ยังไม่เลิก
รู้ไหมความมั่นใจหายไปเกือบครึ่งเลยนะอีตาบ้าเจมส์
( >~<)ฉันเบือนหน้าหนีนายเจมส์อย่างงอนๆ
"ฉันพูดความจริงทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ เธอไม่สวยจริงๆนี่นา แต่ เธอน่า.."นายเจมส์หยุดพูด
"น่า อะไรพูดดีๆนะ"ฉันหันไปเอาเรื่อง
"ป๊าว"นายเจมส์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"แหม 'ป๊าว' เสียงสูงจังนะพ่อคุณ"ฉันพูดเลียนแบบคนแก่
นายเจมส์ไม่ได้พูดอะไรต่อ
"น้องๆครับตามพี่ไปทานข้าวได้แล้วครับ"พี่อิช
"ค่ะ"เสียงอ่อนหวานขานตอบ
ฉันและเพื่อนๆตามพี่อิชไปที่อาคารโล่งๆมีป่าล้อมรอบอาคาร
พี่อิชพาทุกคนไปรับกล่องข้าวแล้วแยกย้ายกันไปทาน และมารวมกันที่อาคารนี้เวลา 11:30 น.
"น้องครับ น้อง!"
ใครมาหาน้องแถวนี้เนี่ยคนกำลังหิว(หงุดหงิด)
"น้องครับ!"
เอ๊ะ นี่ใครมาสะกิดเนี่ย โดนสะกิดทีไรซวยตลอดเลย(ฝังใจ)
"สะกิดทำไม...เนี่ย"ฉันพูดแล้วหันกลับไปเจอพี่อิช
"พี่แค่อยากรู้จักน้องน่ะครับ"พี่อิช
"ค่ะ"ฉัน
"ชื่ออะไรหรอครับ"พี่อิช
"ดริมค่ะ"ฉัน
"พี่อิชนะ"พี่อิชชี้เข้าหาตัว
"พอรู้แล้วค่ะ"ฉัน
"วันนี้กิจกรรมมีถึงบ่ายสาม หลังจากนั้นไปเดินเล่นกันนะครับ"พี่อิชถามอย่างอ่อนโยน
"เอ่อ...คือ"ฉันละล่ำละลัก
"เดินเล่นใกล้ๆนี้เองครับ ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรครับ"พี่อิช
"เอ่อ ก็ได้ค่ะ"ฉันตอบ
"พี่จะไปรอที่อาคารนะ"พี่อิชพูดจบก็เดินไป
อะไรล่ะเนี่ย เฮ้อ อยู่ดีๆแท้ๆ
"คุยอะไรกับไอ้หน้าวอกนั่นน่ะ"
"ก็พี่เขามาชวนไป...เกี่ยวอะไรกับนายห่ะ"ฉัน
"เกี่ยวสิก็ฉัน...ฉัน...เอ่อ ฉันเป็นบัทดี้เธอนะ"นายเจมส์
"บัทดี้หรอ"ฉันกระโดดขึ้นหลังเขาแล้วฉันก็ดึงหูเขาเล่น
"นี่อย่ายุ่งกับหูฉันนะ"นายเจมส์เอามือปัดป้องหูของเขา
ฉันกระโดดลงมาที่พื้นอย่างสวยงาม โห หน้านายเจมส์แดงไปจน ถึงหูเลย เห็นแล้วตลกจัง
"ฮ่าฮ่าฮ่า หูนาย"ฉันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
"ไม่ต้องมาหัวเราะเลย เธอนั่นแหละ"นายเจมส์พูดแล้วเอามือมา ดันหัวฉันเบาๆ แต่มันแรงสำหรับฉัน คอแทบหักแล้วเนี่ย
"นี่ฉันเจ็บนะ"ฉัน
"มาเดี๋ยวเป่าให้"นายเจมส์ยื่นหน้าเข้ามาเป่าหน้าผากฉัน
โอ๊ย ใจสั่นแอนด์หวั่นไหว หวั่นไหว?
"นายทำบ้าอะไรเนี่ย >_<"ฉัน
"หน้าเธอ ฮ่าฮ่าฮ่า"นายเจมส์
"โอ๊ย อีตาบ้า"ฉันผลักหน้าอกแน่นๆของเขาแล้วเดินไปที่อาคาร
เพื่อทำกิจกรรม
"มากันครบแล้วนะคะ"อาจารย์คนหนึ่งพูด
"วันนี้ เราจะให้ทุกคนเล่นเรลลี่กันนะคะ โดยเล่นเป็นคู่ มีรางวัล เป็นบัตรคอนเสิร์ตสองที่แถวหน้าของวงเดรสซีนะคะ"อาจารย์
ว้าว วงเดรสซี พี่เอคอร์นสุดหล่อรอดริมด้วยนะ ^*^
"เก็บอาการหน่อยก็ได้"นายเจมส์
ขัดฉันตลอด =[]=
"เชิญมารับแผนที่ปริศนาและออกหาของได้เลยค่ะ"อาจารย์ หลังจากที่ฉันได้แผนที่มาแล้วฉันกับนายเจมส์ก็ออกตามหากันอย่างคล่ำเครียด ฉันคนเดียวมากว่านายนั่นเถียงฉันตลอดเลย
"ต้นไม้ใหญ่ ทางแยก มีป้ายอยู่ด้วย"ฉันอ่านคำปริศนา
"ต้นไม้ใหญ่ คงไม่ใช่ต้นหญ้าหรอก"นายเจมส์
เออ ขอบคุณสำหรับความคิดเห็น มันเป็นประโยชน์มากๆๆๆ
"ต้นไม้ใหญ่หรอ แล้วมันมีต้นไหนเล็กเล่า"ฉัน
"นั่นไงทางแยกต้นไม้ใหญ่ ป้ายบอกทาง"นายเจมส์พูดแล้วเดินไป
"เอคอร์นถนัดมือไหน"ฉันอ่านคำปริศนาต่อ
"มือไหน?"นายเจมส์
"มือขวา"ฉัน
นายเจมส์เดินเลี้ยวขวาไป ในขณะที่ฉันยังไม่แน่ใจในคำตอบ
"อุ๊ย"ฉันร้องเมื่อมีมือใครไม่รู้มาดึงมือฉันไป
นายเจมส์ -.-
"อะไรต่อ"นายเจมส์
"ก้มลงต่ำๆ แล้วมองหาป้าย"ฉัน
ฉันก้มลงต่ำๆตามแผนที่ แต่นายเจมส์กลับยืนเฉยๆ
"ไปทางนู้น"นายเจมส์ชี้ป้าย
แล้วจะให้ฉันก้มลงทำซากเง่าอะไรฟระ
"เหลืออีกกี่ปริศนา"นายเจมส์
นี่ก็สั่งจัง ฉันเป็นบัทดี้นะไม่ใช่เบ๊
"สาม"ฉัน
"อะไรต่อ"นายเจมส์ ตอนนี้เขาดูเหนื่อยๆนะ เหงื่อเต็มเลย
"หันหน้าไปทางทิศตะวันออก แล้วกอดกัน"ฉันอ่าน
" ^0^ "นายเจมส์
จะยิ้มทำไม แล้วใครเขียนปริศนาเนี่ย ฉันยังไม่เคยกอดผู้ชายเลยนะ (ฉันอยู่กับแม่สองคน)
เฮ้ย!
ในระหว่างที่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ นายเจมส์ก็ดึงฉันเข้าไปกอด
"หาปริศนาเจอยัง"ฉัน
"ยัง ต้องกอดนานกว่านี้อีก"นายเจมส์
อุ่นจังเลย กลิ่นตัวเขาหอมจัง นี่ขนาดไม่ได้ใส่น้ำหอมนะ (ฉันแอบดูอยู่)
"เจอยัง"ฉัน
ที่ถามเนี่ยยังไม่ได้อยากปล่อยหรอกนะ อากาศหนาวจะแย่ แต่ไม่รู้ทำไมใจมันอุ่น>_< คิดบ้าอะไรอีกเนี่ย
"เจอหรือยังเนี่ย"ฉัน
"เจอแล้ว แต่ยังไม่อยากปล่อยเลย"นายเจมส์ กระชับอ้อมกอดเข้าไปอีก
ฉันผลักเขาออกไป
"บ้า >\\\<"ฉัน
"^0^"เจมส์
"ไปทางไหนล่ะตอนนี้"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง
"ทางนู้น"นายเจมส์ชี้แล้วเดินจูงมือฉันไป
ฉันมองแผ่นหลังของเขา แล้ว
"โอ๊ย!!"ฉันแหกปากร้อง
"เป็นอะไร ร้องทำไม อ้าว! หายไปไหน"นายเจมส์ร้อง
"อยู่นี่"ฉันโบกมือ เพราะตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนพื้นอันชื้นแฉะ
"แล้วไปนั่งทำอะไรน่ะ"นายเจมส์นั่งยองๆข้างๆฉัน
"ใครอยากนั่งกันเล่า"ฉันพูดแล้วผลักเขาเบาๆ
นายเจมส์ลุกขึ้นยืน แล้วยื่นมือมาให้ฉัน แต่ด้วยความดื้อของฉัน ฉันทำเป็นเมินมือเขา ฉันค่อยๆยืนขึ้น แต่...
"โอ๊ย"ฉัน
"เป็นอะไร"นายเจมส์
"เจ็บน่ะสิ"ฉันบอกแล้วลูบขาอย่างเบามือ
"ไหนดูหน่อย"นายเจมส์พูดแล้วจับข้อเท้าฉัน
"โอ๊ย ฉันเจ็บนะ"ฉันโวยวาย
"สงสัยขาจะแพง มาขึ้นหลังฉัน"นายเจมส์พูดแล้วพยุงฉันขึ้น
"ทำไมฉันต้องขึ้นหลังนายด้วยเล่า"ฉัน
"หรือเธอจะนั่งรอเสือ"นายเจมส์
"บ้า"ฉัน
"จะไปไหม"นายเจมส์ถาม
"ไปสิ ใครจะอยู่ให้เสือกินล่ะ"ฉันบ่นพึมพำ
นายเจมส์ยิ้มที่มุมปาก ฉันจึงยิ้มตาม เขาค่อยๆพยุงฉันขึ้นหลัง แล้วฉันจะยิ้มทำไม?
ที่ ค่าย
พี่อิชวิ่งหน้าตาตื่นมาทางฉัน
"น้องเป็นอะไรมาครับ"พี่อิช
"ขาแพงนิดหนึ่งค่ะ"ฉันตอบในขณะที่ยังอยู่บนหลังนายเจมส์
"เดี๋ยวพี่เอายามาให้นะครับ"พี่อิช
นายเจมส์ไม่รอให้ฉันตอบแล้วเดินพาฉันเข้าห้องพักไป
"ทำไมพูดกับไอ้หน้าขาวนั่นดีแท้ล่ะ"นายเจมส์บ่น
"ก็เขาดีไง"ฉัน
"ฉันไม่ดีหรอไงล่ะห่ะ"นายเจมส์พูดอย่างน้อยใจ?
"มั้ง"ฉัน
"เหอะ ชอบมันล่ะสิ"นายเจมส์
"ก็ทำไมล่ะ มันเรื่องของฉันนี่"ฉันเริ่มโมโหแล้วนะมาซักไซ้ไล่เรียงอะไรกับฉันนักหนา
"ใช่สินะ"นายเจมส์พูดอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ
"ใช่สิมันหมายความว่าอะไร"ฉัน
"เธอสนด้วยหรอ"นายเจมส์
"นายมันชอบหาเรื่องจริงๆเลย"ฉัน
"ก็เพราะอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่.."นายเจมส์
"ถ้าไม่ใช่อะไร"ฉันถามด้วยความอยากรู้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น