คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3.ไอ้บ้า!
"นี่! นาย! วันนี้มารอรับชั้นทำไมเนี่ย?" จียองถามไคเมื่อเทอเรียนเสร็จแล้ว แล้วเดินมาหาไคที่รออยู่
"เบื่อ... อยากมีคนไปกินข้าวเป็นเพื่อน" ไคตอบหน้าตาย จียองถึงกับหมั่นไส้ในความบ้าของไค
"แค่เนี้ย? นายเบื่อ.! แต่มานั่งรอชั้นเนี่ยนะ?!" จียองทำหน้าสงสัย
"อื้อ... อย่าพูดมากน่า! ไปขึ้นรถไป!!" ไคไล่จียองให้มาขึ้นรถ เทอมองหน้าเขาอย่างงงๆ แต่ก็ยอมเดินตามเขาไปขึ้นรถ
"ฮึกๆๆ ไอ้บ้าชอนดุง...! ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ไปยุ่งกับนายแล่ว!! ฮึกๆ... นายจะเป็นผู้ชายสะพายเป้สีดำข้างซ้ายก็ช่าง! ชั้นจะไม่สนใจอีกต่อไป..." โซฮยอนนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนดาดฟ้าที่เดิม เทอนึกไปถึงอดีต...
"อ้ะ!!" โซฮยอนอุทานออกมา เพราะว่าเทอเล่นกับชอนดุงแล้วล้มลงไปกระแทกกับพื้น
"หย๋า... โซฮยอนอ่า..! เจ็บตรงไหนรึป่าว?? ชั้นขอโทษ" ชอนดุงรีบเข้ามาดูโซฮยอนด้วยความเป็นห่วง แล้วถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย
"ไม่เป็นไรๆ ชั้นไม่เจ็บหรอกชอนดุง" โซฮยอนยิ้มให้ชายหนุ่ม
"เราเลิกเล่นกันเถอะ... เดี๋ยวเทอจะเจ็บตัวจริงๆ" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใย แล้วค่อยๆประคองเทอขึ้นมา
"ไม่เอาๆ ชั้นยังสนุกอยู่เลย" โซฮยอนทำเสียงง๊องแง๊งเหมือนเด็กๆ
"ไม่ได้!! เทอชอบเล่นอะไรเจ็บๆตัวรึไง? ห่วงตัวเองมั่งสิ! ขนาดชั้นยังเป็นห่วงเทอเลย!" ชอนดุงตีสีหน้าดุ
"อย่าดุสิ... หน้านายเวลาดุมันน่ากลัวนะ..." โซฮยอนทำหน้าหงอย
"ขอโทษ... เลิกเล่นเถอะ เดี๋ยวชั้นพาเทอไปหาไรกินเอง" ชายหนุ่มเอาของกินมาล่อหญิงสาว
"จริง?" เทอถามเพื่อความแน่ใจ ชายหนุ่มพยักหน้า หญิงสาวจึงยิ้มออก แล้วทั้งสองก็พากันไปหาอะไรลงท้องกัน
...ปัจจุบันชอนดุงคนนั้นไม่เหลืออยู่เลย ไม่ได้เป็นห่วงเทอสักนิด ทำเหมือนไม่รู้จักเทอ แถมยังเย็นชาใส่เทอ แค่พูดเขายังไม่อยากพูดกับเทอเลย
คนที่เค้าเคยรักกันเค้าทำกันอย่างนี้เหรอ??
"จะกินอะไรก็สั่ง ชั้นจ่ายเอง" ไคพูดนิ่งๆ
"แน่นอน นายต้องจ่ายอยู่แล้ว" จียองเงยหน้าจากเมนูขึ้นมาตอบ แล้วก้มลงไปดูเมนูต่อ ระหว่างนั้นไคก็สั่งอาหารของเขา
"เอาอันนี้ อันนี้ๆๆๆๆ แล้วก็อันนี้ค่ะ" เทอเงยหน้าขึ้นมาสั่งอาหาร
"นี่เทอ! สั่งอะไรเยอะแยะ? กินหมดรึงั่ย?!" ไคถามจียองอย่างหมั่นไส้ๆ
"จะหมดไม่หมด มันก็เรื่องของชั้น! ถึงยังไงนายก็ต้องจ่ายอยู่ดี!!" เทอยื่นหน้ามาหาไค แล้วยักคิ้วแบบกวนๆ
"เทอนี่นะ..." ไคยื่นมือมายีหัวจียองเล่น
"ไอ้บ้า! ทำไรอ่ะ?" เทอถอยออกมาด้วยความตกใจ
"กลัวรึไง?" ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก
"ไอ้บ้า! ใครกลัวนาย?" เทอด่าเค้าแล้วทำหน้างอนๆ ไคได้ใจที่แกล้งจียองได้ จึงหัวเราะออกมา จียองจึงมองค้อนใส่ไค
เมื่อท้้งคู่ทานอาหารเสร็จก็พากันมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆร้านอาหาร
“นี่นาย! รอชั้นก่อนสิ จะรีบเดินไปไหน? ชั้นจะอ้วกแตกตายอยู่แล้วเนี่ย!” จียองค่อยๆเดินตามไคมาอย่างช้าๆ ตอนนี้เทอรู้สึกจุกมากๆ จนอยากจะอ้วกออกมา ก็เพราะว่าเทอดันไปกินอาหารมาซะเยอะนะสิ!
“ช่วยไม่ได้เทออยากตะกละกินเข้าไปเยอะเองนี่นา…” ไคยังคงก้าวเท้าเดินต่อไปโดยไม่รอจียอง
“ก็ชั้นเสียดายนี่นา” เทอตอบเสียงเบาๆ แต่เขาก็ยังได้ยิน
“เสียดาย? แล้วเทอสั่งทำไมต้องเยอะต้องแยะ? เพียงแค่จะแกล้งชั้นงั้นเหรอ? ทีหลังคิดก่อนทำนะ!” ไคหยุดเดินแล้วหันหน้ามาบ่นจียอง เทอทำหน้ามุ่ยใส่
“รู้แล้วน่า... หยุดบ่นเถอะ” เทอทำหน้าบูดๆใส่ชายหนุ่ม
“ไปนั่งพักที่นู่นก่อนไป...” ไคชี้ไปยังที่เก้าอี้ตัวหนึ่งในสวนสาธารณะ แล้วเขาก็เข้ามาช่วยประคองจียองไปนั่งที่เก้าอี้
“หนาวมั๊ย?” ไคถามเมื่อพาจียองมานั่งที่เก้าอี้แล้ว
“นิดหน่อย...” จียองตอบพร้อมกับถูมือเพื่อคลายความหนาว
“เดี๋ยวมา... รออยู่นี่ก่อนนะ” ไคลุกขึ้นเตรียมจะเดินไป
“จะไปไหน?” เสียงจียองรั้งเขาไว้ก่อนที่เขาจะเดินไป
“ไปไหนก็ได้ที่ทำให้เทอไม่เห็นหน้าชั้นประมาณสักพัก เผื่อเทอจะได้หายหนาว” ไคหันมาตอบกวนๆใส่หญิงสาว
“ชิ!!! ไปเลยไป!!!” เทอทำหน้ามุ่ยใส่ชายหนุ่ม เขาหัวเราะในท่าทางของเทอแล้วจึงเดินไป
“ไอ้บ้า!!” จียองแอบด่าไล่หลังเขาไป
ความคิดเห็น