พันธะเสน่หาเมียคืนเดีว

“ถึงเขาคุณจะงอก คุณก็ยังเป็นคนสวยอยู่ดี” ชายหนุ่มเพ่งมองใบหน้าหญิงสาวที่ต่างไปจากครู่เพราะแก้มของเธอเริ่มมีเลือดฝาดจากฤทธิ์แอลกอฮอล์แผ่ซ่านอยู่ทั่วใบหน้า

“คุณนี่ตาถึง แต่ไอ้ผู้ชายบางคนมันตาถั่ว หรือมันชอบกินถั่วเน่าก็ไม่รู้” น้ำเสียงของหญิงสาวที่เริ่มแปรเปลี่ยนไปพอกับสีบนใบหน้าของเธอพาให้ชายหนุ่มกวักมือเรียกบริกรเข้ามาหา

“ถ้าคุณผู้หญิงกวักมือเรียกไม่ต้องเข้ามาเสิร์ฟแล้วนะ เธอเมาแล้ว” ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะหยิบแบงค์สีเทาหนึ่งใบวางใส่ลงในถาดเสิร์ฟของบริกร

“คุณเมาแล้ว” ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะลุกขึ้นไปนั่งข้าง ๆ หญิงสาวที่มีท่าทีเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่ได้มากถึงขนาดไม่ได้สติ อาจเป็นเพราะเธอคออ่อนดื่มเพียงเครื่องดื่มอ่อน ๆ ก็ทำให้เกิดเมาขึ้นมาง่าย ๆ ก็เป็นได้

“ไม่เมานะ ฉันไม่เคยดื่มเหล้าเลยนะ ดื่มแต่น้ำผลไม้ตลอด” ปภาดาพูดเพราะเธอคิดมาตลอดว่าพันช์นั้นคือน้ำผลไม้เท่านั้น 

ด้วยความคิดที่น่าเอ็นดูจึงทำให้ชายหนุ่มหัวเราะออกมาในลำคอเบา ๆ ก่อนที่จะนั่งอยู่เป็นเพื่อนเธอพักใหญ่ จนหญิงสาวมีท่าทีจะเริ่มเข้าสู่ภวังค์หลับใหล 

“คุณ คุณ ให้ผมไปส่งดีกว่านะ บ้านคุณอยู่ไหน?”ชายหนุ่มกระซิบพูดข้างหู แต่หญิงสาวก็ได้แต่เหลือบตาขึ้นมามองเขานิดหนึ่งก่อนที่จะส่ายหน้าไปมาอย่างช้า ๆ 

“เอ้ย...ไม่มีบ้านเหรอ ได้ไงอะ” ชายหนุ่มขมวดคิ้วแน่นจากที่คิดว่าเธอยังมีสติอยู่แต่กลับกลายเป็นว่าเธอเมายิ่งกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก กระนั้นชายหนุ่มจึงส่งข้อความหาคนขับรถให้เข้ามาหาในทันที และเพียงครู่หนึ่งชายวัยกลางคนในชุดซาฟารีก็ตรงเข้ามาหาเขา

“ครับคุณผู้ชาย” 

“ช่วยพาเธอไปขึ้นรถหน่อย” ชายหนุ่มออกปากสั่ง

“ครับคุณผู้ชาย” สารถีไม่รอช้าที่จะตรงเข้าประคองปีกอีกข้างของหญิงสาวเพื่อประคองไปยังรถที่จอดเอาไว้

“ให้ไปส่งเธอที่ไหนครับ?”สารถีเอ่ยพูดระหว่างที่มองผ่านกระจกหลัง

“ไปคอนโดฉัน...”