ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เข้าใจผิด
แสแยามเ้าที่สาส่อเ้ามาสะท้อนับผมสีบลอนอมินฮยอ อาารแสบามันทำให้เาลืมาื่นึ้นวันนี้ในห้อเียบผิปิร่าบา่อยๆยันัวออาที่นอน
"ฮยอวอนอยู่ไหนน่ะ อ๊ะ!"
วามรู้สึอบอุ่นเิา้านหลั
ร่าสูอมินฮยอไว้แน่นเอาาเยไหล่อร่าบาเอาไว้
"ื่นแล้วหรอ"
"อื้อ"
"วันนี้มีอะไรินมั่"
มินฮยอเินรไปที่ห้อรัวสายา็มอหา้าวที่เา้อาร
"เอ่อมินฮยอ..วันนี้ันไม่อยู่นะลับเย็นๆ้อออไปทำธุระ้านอน่ะ"
มินฮยอะัารระทำเมื่อไ้ยินประโยาปาอฮยอวอน ไม่ใ่ว่าเาไม่อยาะเื่อใอฮยอวอนนะแ่เรื่อเมื่อืนมันทำให้เาไม่อยาะเื่อใฮยอวอนเท่าไรนั เาะมั่นใไ้อย่าไรว่าฮยอวอนไม่ไ้โหเา
"ธุระอะไรหรอ?"
ฮยอวอนอึ้ไปพัให่เาะอบมินฮยอว่าอย่าไรีในเมื่อธุระที่เาะ้อไปทำือไปามที่เธี่นัเาไว้
"เอ่อ.."
"ไปเถอะ รีบๆลับนะ"
มินฮยอับทเาอยู่ับฮยอวอนมาสัพัให่ๆแล้วทำไมเ้าะไม่รู้ว่าอีนำลัปิบัอะไรเาอยู่
"รับ"
ฮยอวอนเินเ้ามาสวมอมินฮยอา้านหลั ไม่รู้ว่ามินฮยอไปเออะไรมาทำไม่วนี้มินฮยอถึไู้เปลี่ยนไป
เวลาล่วเลยไปนถึ5ทุ่มรึ่ฮยอวอน็ยัไม่ลับเ้ามาในอนโ อาาศหนาวับใอมินฮยอแม้อนนี้เาะ่วมาแ่ไหนแ่็นอนไม่หลับเพราะฮยอวอนยัไม่ลับบ้าน
ิ๊
เสียีย์าร์ัึ้น ทำเอานร่าบาที่นั่อยู่รโฟารีบีัวึ้น
ลิ่นวิสี้ละลุ้ไปเ็มมูฮยอวอนที่อนนี้แทบยืนไม่อยู่เมาหน้าำหน้าแ่อยๆเาะำแพเินเ้ามาในห้อ
"โอ้ยอะไรว้ะเนี่ย!"
วินาทีแรที่เิน้าวเ้ามาในห้อไ้ฮยอวอน็เอ่ยปาโวยวาย
"ฮะ..ฮยอวอน ไปทำอะไรมา"
เสียอมินฮยอแผ่วเบาล เาไม่อบเลยที่ฮยอวอนเป็นแบบนี้
"อย่ามายุ่ รำา!"
ฮยอวอนะหวาใส่มินฮยอทำเอานร่าบาสะุ้เล็น้อย
"ฮยอวอนันว่าฮยอวอนนอนรนี้่อนนะเี๋ยวันไปเอาน้ำมาเ็ัวให้"
ร่าบารีบวิ่หายเ้าไปในห้อน้ำสัพัยอ่าน้ำที่มีน้ำและผ้านหนูสีาวอยู่ในอ่า
มินฮยอ่อยๆเ็ัวให้ฮยอวอนเพราะลัวนัวสูะรำาหาเาทำแรเินไป
"โอ้ยมันุิ!"
พลั่!
"โอ๊ย! ฮะ...ฮึ ฮยอ..วอน ฮึ"
ฮยอวอนออแรผลัมินฮยอเ้าเ็มแร ร่าบาระเ็ไปโนโ๊ะระที่วาอยู่ใล้ๆ ศรีษะอมินฮยอมีเลือไหลออมา
แ่ที่มินฮยอร้อไห้ไม่ใ่เพราะเ็บแผลที่หัวแ่เ็บแผลที่ใ่าหา
"ออไปไป๊!"
ฮยอวอนยัหลับหูหลับาไล่มินฮยอให้ออห่าาัวเา
"นี่! ันน่ะน่าเรียว่าเธออีนะ! ถ้ามินฮยอเ้ารู้ล่ะ! เ้ารู้ว่าเธอับันไ้ันแล้วเ้าะรู้สึยัไห้ะ! เธี่!"
แพล้!
เหมือนมินฮยอถูสูบพลัหัวสมอสีาวโพลน..เสียามแ้วนั่นแลระทบับพื้น
ไ้ัน..? ฮยอวอนับ...ผู้หิที่เอเมื่อืนนั้น...เธี่?
น้ำาไหลอาบทั้สอ้าแ้มที่ฮยอวอนลับมาึเพราะแบบนี้เอหรอ แบบนี้เอน่ะหรอ ธุระอฮยอวอนือารหนีเาไปเอับนอื่นหรอ
"ฮือ.."
มินฮยอทรุัวลนั่ับพื้นอนนี้เาไม่มีแรแม้เเ่ะันัวเอลุยืนึ้น้วย้ำ น้ำาที่ไหล่อไปอย่าห้ามไม่ไ้ ไม่สนใ้วย้ำว่าที่นั่ทับไปน่ะมันือเศษแ้ว เลือ่อยไหลึมามือทั้สอ้าที่วาทาบพื้นที่มือเศษแ้วแอยู่ ฮยอวอนไม่ไ้มีเานเียว ฮยอวอน นโห!
"ัน..เลีย..นาย ฮยอวอน..ฮ ฮึ"
ฮยอวอนลืมาื่นึ้น รู้สึปวหัวุ้บๆทั้สอ้าเมื่อวานเาบอมินฮยอว่าะออไปทำธุระแล้วเธี่็ให้เาื่มน้ำอะไรสัอย่าหลัานั้นเา็ำอะไรไม่ไ้นื่นมาอน6โมเย็นนมาเห็นว่าเาับเธี่...
ลิ่นเลือละลุ้เะไปทั่วมูอฮยอวอน้มมอ้าๆพบว่ามีเศษาที่แและรอยเลือำนวนมาลาเป็นทายาว
"มินฮยอ! มินฮยอี้! มินมุ!"
ไม่มีเสียอบรับาเ้าอื่อ
ประูห้อนอน่อยๆเปิึ้น้าๆ ปราร่าอมินฮยอที่ศรีษะมีเพลสเอร์แปะเอาไว้มือทั้สอ้าพัน้วยผ้า๊อสีาววา2้าบวมเปล่
"ไปทำอะไรมา!"
ฮยอวอนรีบวิ่เ้ามาหามินฮยอหวัะับ้อมือนั้นูอาารแ่..
"ออไป.."
"ห้ะ"
"อย่ามาโนัวันออไป!"
มินฮยอะหวาไล่ฮยอวอน
"มินฮยอเป็นอะไร"
ฮยอวอน้าวเท้ามาใล้ึ้นแ่มินฮยอลับถอยหนีอย่ารวเร็ว
"ันไ้เย็นหมแล้วนายน่ะ..ฮ ฮึ ไม่มีันแ่นเียว!"
น้ำายัทำหน้าที่อมันไ้เป็นอย่าีไหลอาบสอแ้มอมินฮยอนเปียุ่ม
"มินฮยอมันไม่ใ่.."
"หยุเลยนะ! ไม่้อมาแ้ัว! นายับเธี่น่ะ...นายับเธี่.."
เสียอมินฮยอเียบเบาลเมื่อประูห้ออฮยอวอนถูเาะ
ฮยอวอนเินไปเปิประูแ่็พบับนที่เาไม่อยาะพบอนนี้มาที่สุ
เธี่...
"ว่าไมินฮยอันมาทวออันืนแล้ว"
มินฮยอเหลือบามอเธี่
"ไปเถอะเธี่ออไป"
ฮยอวอนพยายามะันัวเธี่ออไป
"อื้ออ ฮยอวอนะไล่ทำไมทีเมื่อวานไม่เห็นไล่แบบนี้เลย.."
เธี่ยยิ้มที่มุมปาปรายามอมินฮยอที่อนนี้ยืนัวสั่นเหมือนลูหมาน้ำ
"เธอรู้แล้วว่าันับฮยอวอนน่ะเรา...มีอะไรันแล้ว...แ่! ถ้าเธอะไม่เื่อันมีหลัานนะ.."
เธี่่อยๆยโทรศัพท์เธอึ้นโว์ภาพที่เธี่นอนอยู่ในอ้อมออฮยอวอนในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่าที่เ้าัวำลัหลับาพริ้ม
"มินฮยอือมันไม่ใ่.."
"พอแล้ว! เิเอาออเธอลับไป ฮึ"
พูบมินฮยอ็รีบเินไปหน้าประู
หมับ
ฝ่ามือหนาว้า้อมืออมินฮยอเอาไว้
"ปล่อย.."
"ไม่ปล่อย มินฮยอฟััน่อน.."
"ปล่อยไ!"
เพี๊ยะ!
ฝ่ามือเรียวฟาเ้าที่หน้าอฮยอวอนอย่าั ปราเป็นรอยแบนแ้มาว
"่อไปนี้อย่ามายุ่ับัน! ะไปไหน็ไป!"
มินฮยอรีบ้าวเท้าเินออาห้อไป ฮยอวอนหันหน้ามา้อเธี่อย่าั
"เธอ!"
"ฮ่าๆๆ นานแล้วนะที่ันไม่ไ้เห็นเธอเป็นแบบนี้"
"เธอทำลายวามรัอัน!"
ฝ่ามือหนาบีบเ้าที่ไหล่อเธี่อย่าั
"มันเิึ้นไ้ยัไ!"
"ันไม่ิเลยว่ามินฮยออะไรนั่นะรู้ไว้และเื่อ่ายนานี้"
"หมายวามว่ายัไ"
"ัน็แ่ใส่ยาสลบให้นายแล้ว็แ่ถอเสื้อผ้าแ่นั้นเอ.ฮ่าๆๆ"
"เธี่!"
เพี๊ยะ!
ฝ่ามือหนาบเ้าที่ใบหน้าเนียนอเธี่อย่าแรนมุมปามีเลือิบออมา เธี่ใลัวสุี
"เธอรู้ใ่ไหมว่าวารมาเฟียมันทำอะไรไ้มาว่าที่เธอเห็น.."
ฮยอวอนเสีย่ำลพลา้อไปที่เธี่ที่อนนี้เธอัวสั่นราวับลูนน้ำ
เธี่รู้สึลัวฮยอวอนอย่าับใสายาและน้ำเสียอันุร้าวนั่น
"อน อุ มา ลา ผู้ หิ ในห้อ อัน ออไป เี๋ยวนี้!"
ยัไม่ทันที่เธี่ะหายอึ้็ปราับร่าอาร์3นเ้ามาลาัวเธอออไป
"ะเอายัไับเธอีรับุหนู"
"เอาไปำัะ"
"ฮยอวอนหยุนะ หยุ!"
ไร้ึ่วามปราีใาฮยอวอนมีไม่ี่นบนโลนี้ที่ฮยอวอนสั่ให้ำัออไปะ
อนนี้เวลาเลยมา6โมเย็นแล้วเาโทรไปหามินฮยอเป็นร้อยๆสาย็ไม่รับ ป่านนี้ะเป็นยัไเาสั่ให้ลูน้ออเาามหาให้วุ่นวายันไปหม
"ฮัลโหล มินฮยอ มินฮยออยู่ไหน อย่าเพิ่วาๆๆฟััน่อนนะฟััน่อน"
"เอ่อ..าิอุมินฮยอหรือะ?"
"ุเป็นใร?"
"ทำใีๆนะะ อนนีุ้มินฮยออยู่โรพยาบาลอีรึ่ั่วโมะ้อทำารผ่าัสมอ่วน่ะเพราะว่าุมินฮอยถูรถบรรทุนเลือลั่ในสมอรุนแรมาและนไ้เสียเลือเยอะมาอนนี้อาารเป็นายเท่าัน...ุะ ุ!"
อยู่ีๆเเรทั้หมมัน็หาไปื้อๆะแบบนั้น น้ำาไหลอาบสอ้าแ้ม ทำอะไรไม่ถูิอะไรไม่ออ
อาารเป็ายเท่าัน.. มินฮยอ... อย่าาันไปนะ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น