ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : หมาหงอย
เมื่อวานเาและโฮอไ้รับเรื่อาโรเรียนว่าะมีเ็ย้ายเ้ามาใหม่และให้ฮยอวอนและโฮอเป็นนอยุมพฤิรรมเ็ทั้สอนนี้ เารู้มาร่าวๆว่าเิ่อีทะเลาะวิวาทภายในโรเรียนแ่เพราะทำัวีึถูทำโทษให้ย้ายโรเรียน แ่แล้ว็้อใยิ่ว่านั้นือนที่ย้ายมาือีฮยอนและมินฮยอ
พลันสายา็เหลือบไปเห็นนัวเล็(เอ่อ...ริๆออแนวอ้วน) ผมสีมพูที่ทำใหู้เ่นและสะุาำลัเินมึนๆในโรเรียนราวับว่าำลัหาห้อเรียนเสียอย่านั้น ีฮยอนไะใรล่ะ
"เห้อ้วน!"
ฮยอวอนเินไปะโนเรียื่ออีนใล้ๆหูนั่นทำเอาีฮยอนิ๊ปาเสียั
"นายะเสียัทำไมห้ะ! เินมาเรียีๆ็ไ้ไหม แล้วนี่ล้าียัไมาเรียันว่าอ้วนห่ะ!"
"นั่นมัน็เรื่ออัน"
"นี่นาย!"
ีฮยอนหัวเสียเมื่อฮยอวอนทำเยเมยไม่สนใสิ่ที่เาถามไปอย่าอารม์เสียเลย
"หุบปาน่า แล้วนี่มายืนทำอะไรรนี้"
ฮยอวอนเอ่ยถามเมื่อเห็นนัวเล็นี่ยืนมึนไ้สัพั
"ฮึ่ย!"
ีฮยอนทำท่าฟึฟัและหันหนีฮยอวอน ทำเอาร่าสูอมยิ้มและแสร้ทำเป็นถามสิ่ที่เ้าัวรู้อยู่แล้วออไป
"หาห้อเรียนอยู่หรือไ"
"......."
ีฮยอนยัเ๊ฟอร์มยืนออนิ่เียบไม่ยอมอบฮยอวอนออไป
"นี่...ันถามไปไม่ไ้ยินหรือไ"
เมื่อเอน้ำเสียที่แลูิอารม์เสียอฮยอวอนีฮยอนึ้อำใอบไปแม้ว่ามันะไม่ใ่วามริ็าม
"ปะ...เปล่า ใรบอนาย ันรอมินฮยอเ้าเรียนพร้อมัน่าหาล่ะ"
"โห"
แู่าลัษะท่าทาอีฮยอน็รู้แล้วว่าไม่ไ้ั้ใะมารอมินฮยออย่าที่ปาบอเพราะีฮยอนย่อมรู้ีว่ามินฮยอเินเ้ามาในโรเรียนพร้อมับรุ่นพี่้าบ้านอย่าวอนโฮไปแล้ว
"เห้อ มานี่มาเี๋ยวันพาไปที่ห้อเรียน"
"อ๊ะ!"
้อมืออีฮยอนถูมืออุ่นอฮยอวอนับและูไปามทาเพื่อที่ะไปยัที่หมาย
"ถึแล้ว"
ฮยอวอนยอมปล่อย้อมือีฮยอนออามือัวเอ ีฮยอนยัยืนอยู่หน้าประูห้อเรียนนิหน่อยนไ้ยินเสียเพื่อนสนิทัวเอร้อเรียื่อพร้อมับเห็นภาพวอนโฮที่เินามมินฮยอออมาาห้อ
"ีฮยอน!"
มินฮยอวิ่ร่ามาหาีฮยอนเพื่อนสนิทอัวเอทันทีที่เห็นว่านผมสีมพูยืนอยู่หน้าห้อเรียน
"ีฮยอน ีฮยอนไปไหนมาเราะอพี่วอนโฮให้รอีฮยอนที่หน้าโรเรียนแ่พี่วอนโฮไม่ยอมะพาเรามาที่ห้อเรียนอย่าเียวเลย ีฮยอนลัวมั้ย เราลัวมาเลยอนที่เินเ้ามามีแ่นมอเราเ็มไปหมเลย ีฮยอน"
มินฮยอร่ายยาวเื้อยแ้วไปเรื่อยนเมื่อเสียริ่ัเป็นสัาว่า้อเริ่มเรียนวิาแรอที่นี่แล้ว ทั้วอนโฮและฮยอวอน่า้ออัวลับห้อเรียนอน่อน
"ถ้าถึาบพัเที่ยหนูรอพี่อยู่นี่นะ เี๋ยวพี่ะมาพาไปิน้าว ห้ามื้อนะรู้ไหม"
วอนโฮประอหน้ามินฮยอ ้อลึในวาุนพร้อมออำสั่ำับนื้อว่าห้ามไปไหนนว่าเาะมารับ
"อื้อ หนูะรอพี่๋านะ หนูะไม่ื้อ"
ีฮยอนยัยืนมอหน้าฮยอวอนรอว่าฮยอวอนะพูอะไรออมาอย่าที่วอนโฮพูับมินฮยอหรือไม่ แ่ผิถนัเมื่อวอนโฮผละออาใบหน้าอมินฮยอร่าสูลับทำเพียแ่หันหลัเรียมัวเินลับห้อนีฮยอน้อร้อทั
"ย่าห์! นี่ะไม่สั่อะไรไว้ับันเลยหรือไ"
ีฮยอนเอ่ยุามออไปทำเอานัวสูยิ้มมุมปา่อนะหันลับมาหารัวเล็้วยสีหน้าเรียบนิ่เ่นเิม
"แล้ว้อสั่อะไรล่ะ"
"็....็อย่าเ่นไปิน้าวไ! แบบันห้ามื้อ! อะไรทำนอนี้"
ประโยหลัีฮยอนเอ่ยมันออมา้วยน้ำเสียอ้อมแอ้ม
"ั้นหรอ ั้นันไปนะ"
"แ่นี้?"
ีฮยอนร้อทัึ้นเมื่อเห็นว่าฮยอวอนล่าวเพียสั้นแ่นั้น
"รอันมาพาไปทาน้าวนะอย่าไปับใรถ้าไม่ใ่ัน ันห่วนายนะ อย่านนะีฮยอน"
และประโยเพียแ่นั้น็ทำให้ีฮยอนหน้าแเป็นลูำลึม้วนัวลับไปเรียนในห้อแทบไม่ทัน โยไม่ไ้เห็นรอยยิ้มและแววาแสนอบอุ่นและห่วใยอฮยอวอนที่มี่อีฮยอนเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น