ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SHINee] วุ่นนักรักของซูเปอร์สตาร์ [Minho]

    ลำดับตอนที่ #50 : ตอนที 48 : ความลับ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 296
      0
      17 มี.ค. 54

    //...หอพัก SMTOWN…//

    ได้ไปเอาแก้วตามที่บอกรึป่าวคีย์เดินตามเข้ามาในครัวแล้วถามมินโฮ

    นายสั่งฉันคิบอม ไม่ได้บอก มินโฮวางถุงแก้วลงบนโต๊ะแล้วหยิบออกมาทีละกล่อง

    เชอะ~! แก้วโอเคไหมมินโฮ

    น่าจะ โซดา...นี่ของเธอ มินโฮส่งกล่องให้ฉัน ฉันรับมาแล้วเปิดดูทันที มันเป็นแกวสีน้ำเงินมีตัวอักษรสีขาวเขียนว่า Minho’s Girlfriend ฉันยังไม่ใช่แฟนตานี่นะ

    ทำไมต้องเขียนแบบนี้ ฉันไม่ได้เป็นแฟนนายสักหน่อย มินโฮไม่ตอบแล้วจัดแก้วบนชั้นต่อ ฉันเลยวางแก้วลงบนแล้วเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

    มินโฮฮยอง มีคนมาหาครับ

    ใคร? มินโฮโผล่หน้าออกมาจากประตูห้องครัวแล้วถามแทมิน

    เค้าบอกว่าชื่อเชมีนูนา มาพบพี่น่ะฮะ

    เชมีเหรอ? เธออยู่ไหนล่ะ

    ห้องรับแขกของหอพักฮะ

    อืม เดี๋ยวพี่ไป เชมีงั้นเหรอ? ใช่เชมีเดียวกับที่มินโฮเคยชอบรึป่าวนะ

    ไปกับฉัน โซดา

    ไปไหน...ไม่ไป

    ไปเถอะน่า มินโฮลากฉันออกจากห้องนั่งเล่นไปที่ห้องรับแขกได้สำเร็จ ฉันเดินตามมินโฮไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ตรงข้ามกับที่เชมีนั่งอยู่ เธอเป็นผู้หญิงผมยาว สวมเดรสตัวยาวสีชมพูอ่อน แถมยังสวยมากๆด้วย

    มีอะไรกับฉันรึป่าว ถึงได้มาหาถึงนี่

    ไม่ได้เจอกันนานเลยนะมินโฮ

    อืม พูดธุระของเธอมาเลยดีกว่า

    ฉันกำลังจะหมั้นน่ะ เธอยื่นซองอะไรสักอย่างที่ฉันเดาว่าเป็นการ์ดงานหมั้นมาให้มินโฮ มินโฮรับไว้แล้วเปิดดู อืม การ์ดงานหมั้นจริงๆนั่นแหละ

    นายต้องไปงานหมั้นของฉันให้ได้เลยนะ

    อืม ฉันจะไปให้ได้เลย ยินดีด้วยนะ

    อื้อ แล้วนาย..จะไม่แนะนำให้ฉันรู้จักกับผู้หญิงของนายหน่อยเลยเหรอ

    อ้อ เธอชื่อโซดาน่ะ โซดานี่เชมี เพื่อนฉันเอง

    สวัสดีค่ะ

    สวัสดีค่ะ โซดาสวยจังเลยนะค่ะ

    คุณก็สวยเหมือนกันค่ะ สวยมากเลย

    แหม พูดแบบนี้ก็เขินแย่เลยสิค่ะ

    แค่เรื่องการ์ดงานหมั้นไม่เห็นต้องมาเองเลย ส่งจดหมายมาก็ได้นี่มินโฮเก็บการ์ดใส่ซองอย่างเดิมแล้วพูดกับเชมี

    ฉันกลัวไม่ถึงนายเลยต้องมาเอง

    ยังไงก็ขอบคุณนะที่อุตส่าห์เชิญฉัน แล้วเธอจะกลับอินชอนเลยเหรอ

    อื้อ มีอะไรที่ยังไมได้เตรียมอีกเยอะเลย

    เดี๋ยวฉันไปส่งนะ

    ไม่ต้องหรอก ฉันมากับคู่หมั้นของฉันน่ะ

    อื้อ

    กลับก่อนนะมินโฮ

    เดินทางดีๆล่ะ

    หวังว่าคุณจะไปงานหมั้นของฉันนะค่ะ โซดา

    ค่ะ ฉันไปแน่นอน ฉันกับมินโฮเดินมาส่งเชมีที่หน้าหอพัก เธอโบกมือให้แล้วขึ้นรถไป

    เธอสวยมากเลย ฉันอิจฉาเธอจัง

    เข้าไปข้างในกันเถอะ

    อื้อ

    โซดา รู้สึกไหมว่าวันนี้มินโฮแปลกๆ ฉันพยักหน้าเห็นด้วยกับพี่อนยู ตอนนี้เกือบจะสามทุ่มแล้ว แต่ที่ฉันยังไม่กลับบ้านเพราะอยากนั่งเล่นอยู่ที่นี่อีกหน่อย

      แปลกค่ะ แถมยังมีความลับอีกด้วย

    ความลับอะไร?

    ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน มินโฮไม่ยอมบอกสักที

    เรื่องอะไรกันนะ

    ไปเถอะ อยู่ๆมินโฮก็เดินมาแล้วลากฉันออกจากหอพัก นี่มันก็มืดแล้วนะ จะไปไหน

    ไปไหน มินโฮไม่ตอบแล้วออกรถมาที่ไหนสักที เมื่อเค้าจอดรถฉันถึงได้รู้ว่าที่นี่คือโซลทาวน์เวอร์

    นายจะพาฉันไปไหน

    อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าความลับของฉันคืออะไร ฉันชะงัก

    นาย..กำลังจะบอกฉันเหรอ?

    อื้อ ฉันเดินไปที่ริมหน้าต่าง กรุงโซลยามค่ำคืนสวยจริงๆนะ

    โซดา...

    หือ? ฉันหันหน้ามาหาคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

    เธอ...รักฉันไหม?

    ฉันว่าฉันบอกนายไปแล้วนะ

    อยากฟังอีกนี่

    รักสิ ฉันรักนาย

    ความลับของฉันน่ะ... มินโฮเดินเข้ามาใกล้แล้วสวมกอดฉันจากด้านหลัง

    .....

    ฉันรักเธอ ฉันยิ้มกับความลับของมินโฮพร้อมกับรู้สึกได้ถึงอะไรเย็นๆที่คอ สร้อย?

    ของเธอ..

    ของฉัน?

    อืม รู้ใช่ไหมว่าสร้อยเส้นนี้หมายความว่ายังไง ฉันพยักหน้าแล้วหันไปเผชิญหน้าเค้า

    รู้สิ รู้มานานแล้วด้วยฉันเคยถามพี่ซอนฮวาเกี่ยวกับสร้อยที่มีจี้รูปดาว ออนนี่ถึงได้บอกว่ามันคือของประจำตัวของผู้หญิงของชายนี่ทุกคน

    แต่มีอีกสิ่งหนึ่งที่ฉันเก็บมันไว้นานแล้ว นานจนคิดว่าจะไม่ได้ใช้มันแล้ว ฉันมอง มินโฮหยิบอะไรสักอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง แหวนที่สลักคำว่า MINHO

    คบกับฉันนะ

    .....

    มินจี...เป็นคนรักของมินโฮ..ได้ไหมครับ

    ค่ะ มินจีจะเป็นคนรักของมินโฮ มินโฮสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของฉันแล้วดึงเข้าไปกอด

    เธอรู้ไหม ฉันรอวันนี้มานานแค่ไหน

    แล้วนายรู้ไหม ว่าฉันก็รอวันนี้มานานไม่แพ้นายเลย มินโฮ... ฉันผละออกแล้วหยิบสิ่งที่จะต้องให้เค้าออกมา

    พี่จงฮยอนบอกฉันว่าควรจะทำไว้ เพื่อวันนี้...

    พี่จงฮยอนบอกงั้นเหรอ?

    อืม เพราะอะไรไม่รู้นะ ฉันไม่ลังเลที่จะทำแหวนวงนี้เลย อย่าถอดมันออกนะมินโฮ ฉันสวมแหวนที่สลักชื่อของตัวเองให้มินโฮ

    ฉันไม่มีวันถอดออกแน่ ฉันรักเธอนะมินจี

    ฉันจะตอบแทนรักของนายด้วย..หัวใจของฉัน

     

    //...หลายวันต่อมา ณ หอพัก SMTOWN...//

    โซดา มาดูอะไรนี่เร็ว ฉันที่กำลังเตรียมเค้กกับชาต้องรีบเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นตามเสียงเรียกของพี่มีโซ อะไรกัน

     

                           มินโฮ นายมีสเป็กผู้หญิงของตัวเองไหม?

                    เมื่อก่อนไม่มี แต่ตอนนี้มีแล้วครับ

                    ว้าว นายมีอะไรจะพูดงั้นเหรอมินโฮ

                    อึนโซนูนาคิดยังไงครับ..ถ้ามีผู้ชายที่อายุน้อยกว่ามาชอบนูนา

                    วู้ๆๆ~~’

     

    ชเวมินโฮ กลับมาล่ะน่าดู!”

    โซดานูนา เย็นไว้ครับ เย็นไว้แทมินที่นั่งดูอยู่ด้วยพยายามบอกให้ฉันใจเย็น แต่แบบนี้มันเย็นไม่ไหวแล้ว

    เย็นไหวได้ไงล่ะแทมิน รายการนั้นก็ไปป้อนสาหร่ายกับคริสตัล มารายการนี้ยังมาถามคำถามชวนตายกับพี่อึนโซอีก กลับมาคาริสม่าไม่ได้ตายดีแน่!!

    ต้องแบบนี้สิ ผู้ชายพวกนี้น่ะควรจะต้องสำนึกไว้บ้างมีพวกเราอยู่แล้ว พี่มีโซก็ช่วยสมทบอีกคน

    กลับมาแล้วครับ ฉันกำลังดูรายการนั้นด้วยความแค้นเคืองก่อนที่มินโฮจะเดินเข้ามา

    อ่า เหนื่อยจังเลย มินโฮนั่งลงข้างๆฉันแล้วเอนนอนลงบนตัก ฉันมองอย่างไม่พอใจแล้วผลักเขาตกโซฟาไปนอนที่พรม

    เจ็บนะ อะไรของเธอเนี่ย

    ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน

    อะไรอีกล่ะ ฉันทำอะไรผิดอีกล่ะ

    น่าจะรู้อยู่แก่ใจนายนะมินโฮ

    มินจี~ มินโฮทำผิดอะไรล่ะครับ มินโฮเข้ามากอดฉันแล้วถามเสียงอ้อน

    ไม่ต้องมาอ้อน นายทำแบบนั้นได้ยังไง

    ทำอะไร

    นายถามพี่อึนโซว่าอะไรในรายการ Oh! My School”

    ถามอะไร

    ยังจะมาถามอีก!”

    อ้อ นึกออกแล้ว

    ปล่อยเลยๆๆฉันตีแขนมินโฮหลายๆทีให้ปล่อยมือจากเอวฉัน แต่มันไม่ยอมปล่อยอ่ะ แถมกอดแน่นกว่าเดิมอีก

    ไม่ปล่อย นี่มินจีหึงมินโฮเหรอ

    เออสิ! นายมีฉันอยู่ทั้งคนแล้วไปถามแบบนั้นกับผู้หญิงอื่นได้ยังไง นายคิดถึงใจฉันมั่งสิ

    เค้าขอโทษ

    แค่นั้นไม่พอ

    งั้นเค้าง้อแบบนี้แล้วกัน มินโฮหอมแก้มฉันซ้ายขวาแต่ฉันก็ยังตีหน้าบึ้ง ก็คนมันหึงนี่

    อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ สัญญาเลยว่าครั้งหน้าฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก

    ตอนคริสตัลนายก็พูดแบบนี้ แต่นายก็ยังทำ

    พี่มินโฮ~~” ฉันหันไปมองทางต้นเสียงที่ยืนสวยอยู่หน้าประตูห้องนั่งเล่น คริสตัลอีกแล้ว ยัยเด็กนี่อีกแล้ว

    ว่าไงคริสตัล มินโฮคลายอ้อมกอดจากฉันแล้วเดินไปหาคริสตัลที่หน้าประตู

    ฉันจะสอบกระโดดสูงอาทิตย์หน้าค่ะ พี่ช่วยเทรนให้ฉันหน่อยได้ไหม

    เธอทำได้ดีอยู่แล้วนี่ ฝึกซ้อมนิดหน่อยก็น่าจะผ่านแล้วล่ะ

    แต่ฉันอยากให้พี่เทรนให้ฉันนี่ค่ะ นะ นะค่ะพี่มินโฮ คริสตัลทำเสียงออดอ้อนแล้วกอดแขนมินโฮ กอดแขน! มากไปแล้วนะ

    เอ่อ..งั้นพี่จะไปดูเราซ้อมบ่อยๆแล้วกันนะ

    สัญญานะค่ะพี่มินโฮ

    อื้อ สัญญา

    พี่มีโซ ฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะ พอดีว่าไม่สบาย ฉันหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ฉันล่ะเบื่อเวลามีสาวๆมาหามินโฮจริงๆ มาได้ทุกวี่ทุกวัน คริสตัลบ้างล่ะ ลูน่าบ้างล่ะ บางวันยัยเจ้อึนโซก็มา จะว่าฉันหึงก็หึงแหละ หึงมากด้วย!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×