คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 : ไม่เข้าใจ
เช้าวันต่อมา
“ ทำไมมายืนตรงนี้คนเดียวล่ะ ซังอาไปไหน” ฉันเงยหน้ามองคนที่กำลังพูดอยู่ ไม่ใช่ใครเลย ชเวมินโฮนั่นแหละ
“ ซังอาไม่สบาย ฉันกำลังจะเดินเข้าไปแล้วล่ะ”
“ Hi! หวัดดีๆ เธอใช่ไหมที่เป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนน่ะ” ฉันมองไปทางด้านหลังของมินโฮ พะ พี่จงฮยอนOoO!
“ เอ่อ ค่ะ”
“ ทำไมฮยองไม่กลับไปอ่ะ เจอยัยนี่แล้วก็กลับไปได้แล้ว” มินโฮมองหน้าพี่ชายแล้วพูดเสียงนิ่ง นั่นพี่นายนะ
“ ทำเป็นหวงไปได้ ชื่อโซดาใช่ไหม”
“ ค่ะ”
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่ชื่อคิมจงฮยอน คงรู้จักใช่ไหม”
“ ค่ะ รู้จักดีทีเดียว” ฉันตอบพลางมองไปด้านหลังพี่จงฮยอน พี่จินกิไม่มาเหรอ?
“ หาใครอยู่” มินโฮถามเมื่อเห็นว่าฉันยังไม่เลิกชะเง้อมองสักที
“ ป่าว ไม่มีอะไร”
“ พี่จงฮยอน กลับไปทำงานเถอะ ไม่งั้นผมฟ้องพี่ซอนฮวานะ”
“ อย่าเชียวนะ พี่ไม่อยากโดนดุ”
“ งั้นก็ไปได้แล้ว มองยัยนี่อยู่ได้”
“ ก็โซดาสวยนี่นา”
“ ผมฟ้องแน่ พี่ซอนฮวา! ทางนี่ฮะ” ฉันมองตามมินโฮไปและพบกับหญิงสาวรุ่นพี่คนหนึ่ง เธอตัวเล็กและสวยมาก แถมไว้ผมสั้นเหมือนฉันด้วย
“ ว่าไงมินโฮ อ๊ะ! คิมจง”
“ แหะๆ ^^” ”
“ นูนาฮะ ฮยองบอกว่าเพื่อนผมสวย แถมไม่ยอมกลับไปทำงานด้วย”
“ มินโฮ อย่าฟ้องได้ไหม” พี่จงฮยอนขอร้อง แต่ดูท่ามินโฮกำลังสนุกกับการได้แกล้งพี่ชายตัวเอง
“ คิมจงฮยอน”
“ จ๋าที่รัก เดี๋ยวเค้าไปแล้วแหละ แค่อยากมาดูคนที่มินโฮดูแลก็เท่านั้นเอง ไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะ” ที่รักงั้นเหรอ? พี่จงฮยอนเรียกพี่สาวคนนี้ว่าที่รัก หมายความว่าไง?
“ อย่าไปเชื่อฮยองนะนูนา”
“ น้องฟ้องแบบนี้นายจะแก้ตัวยังไง”
“ โธ่ มินโฮก็พูดไปอย่างนั้นแหละ อิจฉาคนมีคู่ล่ะสิ”
“ ซ้อ ดูฮยองว่าผมดิ”
“ ไปๆ กลับไปทำงานของตัวเองได้แล้ว ไม่งั้นฉันจะจัดการนายแน่”
“ ก่อนไปขอหอมทีนะ”
“ ไม่เอา นี่มหาวิทยาลัยนะ อีกอย่างถ้าใครเห็น คงตราหน้าว่าฉันเป็นมือที่สามของนายกับชินเซคยองแน่”
“ ยังจะขุดมาพูดอีกนะ ไปแล้วก็ได้ แล้วเดี๋ยวโทร.หานะ”
“ ตั้งใจทำงานล่ะคิมจง”
“ ครับผม” พี่จงฮยอนเข้าไปกอดพี่ซอนฮวาก่อนจะเดินไปขึ้นรถและขับออกไป ฉันที่ไม่รู้อะไรได้แต่ยืนมองงงๆ อะไรกันเนี่ย
“ เธอคงเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่มาจากไทยใช่ไหม?” พอพี่จงฮยอนไปแล้ว พี่ซอนฮวาก็หันมาหาฉันแล้วเอ่ยเสียงนุ่ม
“ ค่ะ”
“ พี่จะบอกอะไรให้นะ อยู่ใกล้มินโฮมากๆระวังจะโดนแฟนคลับตานี่รุมทึ้งล่ะ พี่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ใช่ไหมมินโฮ”
“ ผมไม่เห็นว่าจะมีใครมารุมทึ้งซ้อรองสักคน มีแต่คนมารุมจีบ ถ้าไม่ได้ผม พี่ต้องแย่แน่”
“ คนที่แย่คือตาเป็ดนั่นต่างหาก นายคงเข้าใจอะไรผิดนะมินโฮ”
“ ฮ่ะๆๆ นั่นสินะครับ”
“ พี่ขอตัวก่อนนะ พอดีว่าต้องรีบไปส่งรายงานน่ะ”
“ ครับ แล้วเจอกันฮะ” พี่ซอนฮวายิ้มให้แล้วเดินจากไป ทำเอาฉันงงเข้าไปอีก
“ มินโฮ...”
“ สงสัยใช่ไหม ไว้เย็นนี้เราไปกินข้าวกันแล้วฉันจะอธิบายพร้อมภาพประกอบให้เธอฟัง ไปเรียนกันเถอะ คาจา” มินโฮเดินนำฉันเข้าไปในมหาวิทยาลัย นายนี่นัดฉันกินข้าวเย็นงั้นเหรอ? เจอกันแค่สองวัน ตานี่นัดกินข้าวเย็นแล้วอ่ะ โอ๊ยยย!! ไม่เข้าใจ!
กริ๊งงงง~
“ เก็บของเสร็จรึยัง”
“ อืม นี่นายจะไม่บอกฉันหน่อยเหรอว่านายจะพาฉันไปไหน”
“ ไปถึงก็รู้เองแหละ” ฉันรีบเก็บของแล้วเดินตามมินโฮออกมาจากห้องเรียน ตานี่เดินเร็วชะมัด ควายหายรึไงยะ!
“ นี่ เดินช้าๆหน่อยสิ โอ๊ย! หยุดทำไมเนี่ย(T)” ฉันพูดเสียงดัง อยู่ๆตานี่ก็หยุดเดินโดยไม่บอกกล่าว ตาบ้าเอ๊ย!
“ เดินต่อไปฉันก็โดนรถชนน่ะสิ มานี่” อะไรกัน นี่เราเดินมาถึงถนนหน้าคณะแล้วเหรอ มินโฮดึงฉันที่กำลังลูบหน้าผากตัวเองปอยๆมาให้อยู่ข้างๆเค้าและจับข้อมือฉันไว้
“ จะทำอะไร”
“ ฉันไม่ผลักเธอลงไปหรอกน่า”
“ ลองผลักสิ แม่จะฟ้องอธิการบดีเลย (T)”
“ เธอว่าอะไรนะ”
“ ป่าว”
“ อยากให้รู้ว่าเธอหลอกด่าฉันเป็นภาษาไทยนะ โดนดีแน่”
“ กลัวตายแหละ (T)”
“ ยัยโซจู~! ไป ข้ามถนนเร็ว รถกำลังว่าง” พูดจบตานี่ก็จูง(ลาก)ฉันข้ามมาอีกฝั่งแล้วยืนรอ
“ รออะไรอ่ะมินโฮ”
“ รอพี่อนยูน่ะสิ”
“ หือ? พี่อนยูเหรอ? O-O” ฉันถึงกับตาโตด้วยความดีใจ ฉันจะได้เจอพี่อนยูแล้ว ดีใจจัง ^o^
“ อื้อ พี่อนยูบอกว่าจะมารับน่ะ วันนี้พี่เค้านัดทุกคนกินข้าว”
“ พี่อนยูเป็นคนนัดใช่ไหม?”
“ อื้อ คงจะต้อนรับเธอด้วยมั้งเลยให้ฉันชวนเธอมาด้วย เพื่ออะไรก็ไม่รู้” ฉันยิ้มกับตัวเองอยู่พักใหญ่ พี่อนยูเป็นคนชวนฉัน อ๊ายยย~! ฉันเขินนะยะ >//<
“ เลิกทำหน้าแบบนั้นสักที”
“ ชิ”
เอี๊ยดด..
“ ขึ้นรถมาสิเด็กๆ” เสียงผู้หญิง? ไม่ใช่พี่อนยูหรอกเหรอ??
“ ทำไมซ้อขับอ่ะ” มินโฮถามแล้วเข้าไปนั่งในรถพร้อมกับเรียกฉันให้เข้าไปนั่งด้วย
“ นายดูสภาพจินกิซะก่อน หลับเป็นตายแบบนี้จะมีแรงขับรถได้ยังไง” ฉันชะโงกหน้าไปมองที่นั่งข้างคนขับ พี่อนยูกำลังหลับสนิทแถมกอดอกด้วย น่ารักชะมัด >.<~
“ แล้วทำไมฮยองหลับแบบนี้ล่ะ ไม่สบายรึป่าว”
“ นิดนึง ช่วงนี้ตารางงานแน่นตลอดแล้ววันนี้ก็มีสอบพร้อมกันตั้งสามวิชา จินกิจะตายเอาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“ ถึงว่าฮยองเดินออกมาหากาแฟดื่มตอนดึก ปกติพี่เค้าไม่ค่อยดื่มด้วยนะ”
“ เอาเถอะ ถึงจะง่วงแค่ไหน พอเห็นของกิน ก็ตื่นมาแล้วล่ะ”
“ คงงั้นล่ะครับ”
“ แล้วนายจะไม่แนะนำเพื่อนให้พี่รู้จักเลยใช่ไหมมินโฮ”
“ เกือบลืมไป นี่โซดาฮะ นักศึกษาแลกเปลี่ยนที่มาจากประเทศไทย ผมต้องดูแลเค้าน่ะ”
“ สวัสดีค่ะ” ฉันทักทายเสียงสุภาพ
“ จ้า ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่ชื่อมีโซ เป็นพี่สาวของแทมิน”
“ แล้วก็เป็นซ้อใหญ่ของวงด้วย” มินโฮเสริม
“ มินโฮ เดี๋ยวเถอะๆ” ฉันได้แต่นั่งสงสัย วันนี้ฉันสงสัยตั้งแต่เช้าเลยนะ พี่จงฮยอนกับพี่ซอนฮวา? พี่มีโซกับพี่จินกิ(ของฉัน)?? งงมาก
หอพัก SMTOWN
“ จะยืนมองหอพักฉันอีกนานไหม เข้าไปข้างในได้แล้ว” ฉันเดินตามมินโฮมาขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นของชายนี่ นี่ฉันฝันไปรึป่าว ฉันกำลังจะเห็นชายนี่ครบทุกคนแบบใกล้ชิด ฉันกำลังจะเข้าไปในหอพักของเค้า นี่มันยิ่งกว่าแฟนมีตติ้งอีกนะ
“ กลับมาแล้วฮะ” มินโฮเปิดประตูห้องนั่งเล่นเข้าไป ทุกคนนั่งอยู่ที่นั่นหมดเลย และแต่ละคนก็มีสาวๆข้างกายด้วยกันทั้งนั้น ใครก็ได้ อธิบายให้ฉันฟังที
“ พี่มินโฮ พาใครมาด้วยน่ะฮะ” แทมินที่กำลังนั่งนั่งเล่นเกมส์หันมาหาพี่ชายแล้วถาม
“ เพื่อนพี่น่ะ เข้าไปนั่งสิ เดี๋ยวจะเอาน้ำมาให้” มินโฮพูด ฉันเลยเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้อง
“ จินกิ ไปอาบน้ำก่อนไป แล้วเดี๋ยวออกมากินข้าวกัน”
“ อื้อ หายาไว้ให้ด้วยนะ”
“ ไหวไหม ไปหาหมอไหมจินกิ”
“ ฉันโอเค ไม่ต้องไปหาหมอหรอก”
“ กลัวโดนฉีดยาอ่ะดิ ไปอาบน้ำเถอะ”
“ อื้อ” ฉันมองตามพี่จินกิเดินออกไปนอกห้องด้วยความเป็นห่วง จะเป็นอะไรมากรึป่าวนะ แล้วทำไมพี่จินกิต้องเชื่อที่พี่มีโซพูดด้วย
“ นี่น้ำของเธอ” มินโฮกลับมาอีกครั้งแล้ววางแก้วน้ำบนโต๊ะกระจกและทิ้งตัวลงนั่งข้างๆแทมินที่กำลังเล่นเกมส์อยู่ที่พรมหน้าทีวี
“ อุ๊ย! เจอกันอีกแล้วโซดา” ฉันหันไปตามเสียงเรียก พี่ซอนฮวาเดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับพี่จงฮยอน แถมยังเดินจับมือกันมาด้วย เอ๊ะยังไง - -?
“ เอ่อ ค่ะ มินโฮพามาน่ะค่ะ”
“ ซอนฮวา เธอคิดเหมือนกันไหม” พี่จงฮยอนหันไปถามพี่ซอนฮวาหน้าทะเล้นหลังจากที่ฉันตอบ
“ ฉันว่าฉันคิดเหมือนนายนะจงฮยอน”
“ ซอนฮวา มาแล้วเหรอ เข้าไปเตรียมอาหารกันเถอะ คีย์อยู่ในนั้น” พี่มีโซรีบจูงพี่ซอนฮวาเข้าไปในครัว
“ เอ่อ ให้ฉันช่วยอะไรไหมค่ะ”
“ ไม่ต้องหรอก ปล่อยพวกแม่ศรีเรือนเค้าทำไปเถอะ เธอเป็นแขก รอกินก็พอ” พี่จงฮยอนตอบแล้วเดินเข้าไปอีกห้องหนึ่ง อืม? น่าจะเป็นห้องนอนรวมที่เชื่อมกับห้องนั่งเล่นนะ
“ นูนาชื่ออะไรฮะ” แทมินที่กำลังนั่งเล่นเกมส์เอ่ยถามฉัน แต่สายตาก็ยังคงจับจ้องเกมส์อย่างไม่ลดละ
“ พี่ชื่อโซดา หรือจะเรียกว่ามินจีก็ได้”
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“ อืม เช่นกัน”
“ แทมิน เล่นเกมส์เสร็จรึยัง” สาวน้อยอายุน่าจะเท่ากับแทมินเดินออกมาจากครัวและยืนเรียกแทมิน
“ แป๊บนะ ฮยองอย่าโกงผมดิ” แทมินตอบแล้วต่อว่าพี่ชายที่เล่นทีเผลอ
“ เร็วๆล่ะ พี่คีย์บอกว่าให้ไปจัดโต๊ะได้แล้ว”
“ อืมๆ เดี๋ยวตามไป”
“ ด่วนๆนะขอบอก เอ๋? พี่สาวเป็นใครเหรอค่ะ” เธอบอกแทมินและหันมาทักฉัน
“ พี่ชื่อโซดาเป็นเพื่อนของมินโฮน่ะ”
“ อ้อ ฉันอึนเฮนะค่ะ เป็นน้องสาวของพี่อนยู” อึนเฮบอกฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วขอตัวเข้าไปในครัว ฉันทำตัวไม่ถูกจริงๆนะ ตอนนี้มือไม้ฉันสั่นไปหมดแล้ว ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“ มินโฮ แทมิน! พวกนายไม่คิดจะเข้ามาช่วยพวกเราเลยรึไง” คีย์ตะโกนออกมาจากในครัว เสียงออมม่าดังมาก
“ คนในนั้นเยอะแล้ว เข้าไปก็แกะกะเปล่าๆ” มินโฮตะโกนตอบ เดินไปคุยกันดีๆไม่ได้รึไงนะ
“ จะรอกินอย่างเดียวเลยใช่ไหม แทมิน! พี่บอกให้นายมาจัดโต๊ะไม่ใช่รึไง”
“ อีกตานึงนะออมม่า”
“ ถ้าไม่เดินมา พี่จะเดินไปหานะ เลือกเอาๆ”
“ นูนาฮะ มานี่หน่อย” แทมินเรียกฉันรึป่าว?
“ หือ? พี่เหรอ?”
“ ฮะ มาเล่นแทนผมก่อนนะ ถ้าออมม่าคีย์เดินมางานเข้าผมแน่ เดี๋ยวผมเข้าไปจัดโต๊ะแป๊บนึงนะครับ” แทมินรีบยัดจอยเกมส์ให้ฉันแล้ววิ่งเข้าไปในครัว
“ เล่นเป็นรึป่าวเนี่ย”
“ จะลองดูแล้วกัน” เกมส์ที่ฉันเล่มเป็นเกมส์แข่งฟุตบอล แต่ตาบ้านี่เล่นเก่งชะมัด มันแย่งลูกทีมฉันไปแล้ว
“ นายชอบฟุตบอลขนาดนี้เลยเหรอ?” ฉันถาม จริงๆคือจะชวนคุยเพื่อให้ตานี่เผลอน่ะ นิสัยดีไหมล่ะฉัน - -“
“ เงียบเถอะน่า ฉันจะแพ้ก็เพราะเธอชวนคุยนะ”
“ ฉันผิดงั้นสิ”
“ เงียบ!”
“ ชิ” ฉันเบ้ปากอย่างไม่พอใจ ตาบ้านี่สนใจเกมส์มากขนาดสั่งให้ฉันเงียบอ่ะคิดดู อ้อ ลืมไป ชเวมินโฮเป็นพวกกระหายชัยชนะ แล้วยิ่งแพ้ผู้หญิงอย่างฉัน เฮอะ มีหวังทึ้งหัวตัวเองตายแน่
++ Happy valentine day ค่ะทุกคน ขอให้มีความสุขกับวันแห่งความรักมากๆนะ ปล.จินกิโอปา ปีนี้ขอช็อกโกแลตกล่องโต ไม่เอาแต่กล่องแล้วกินข้างในหมดนะเฮีย - - ; ++
ความคิดเห็น