คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 : คนดูแล?
คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยคอนกุก
“ สวัสดีนักศึกษาทุกคน พวกคุณคงรู้แล้วสินะว่าวันนี้จะมีนักศึกษาแลกเปลี่ยนมาเรียนกับเราด้วย”
“ ค่ะ/ครับ อาจารย์”
“ เอาล่ะ เดี๋ยวอาจารย์จะแนะนำนักศึกษาคนใหม่ให้ทุกคนรู้จักนะ เข้ามาเลยจ๊ะมินจี” ฉันเดินเข้าไปในคลาส เพื่อนร่วมคลาสมองฉันด้วยสายตาตื่นเต้น บางคนก็มีสีหน้าเรียบเฉย
“ สวัสดีค่ะ (T) ฉันชื่อโซดานะ แต่ว่าชื่อเกาหลีของฉันคือมินจี คิมมินจี ทุกคนคงรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันมาจากเมืองไทย ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” ฉันโค้งทักทายพร้อมกับส่งยิ้มให้
“ มินจีเพิ่งจะมาที่เกาหลี อาจารย์อยากให้นักศึกษาทุกคนดูแลเค้าด้วย ซังอา!” ฉันมองไปตามเสียงของอาจารย์ที่ยืนอยู่หน้าห้อง
“ ค่ะอาจารย์”
“ เธอเป็นหัวหน้าคลาส อาจารย์ฝากดูแลมินจีด้วยนะ อีกคนนึง มินโฮ!”
“ .........”
“ คุณมินโฮ” อาจารย์เรียกย้ำ คนที่นั่งเล่นPSPอยู่หลังห้องถึงรู้สึกตัวและยืนขึ้น
“ ครับอาจารย์”
“ คุณเป็นทูตของมหาวิทยาลัยเรา อาจารย์อยากให้เธอช่วยดูแลมินจีอีกคน มินจีจ๊ะ ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกสองคนนี้เค้าได้นะ”
“ ค่ะอาจารย์”
“ เข้าไปนั่งที่ของเธอได้แล้วจ่ะ” ฉันโค้งให้อาจารย์และเดินไปนั่งที่ว่างข้างๆซังอา เพื่อนใหม่ของฉัน
“ หวัดดี ฉันชื่อซังอานะ อยู่คอนกุกตั้งแต่มัธยมฯแล้ว อยากรู้อะไรก็ถามฉันได้เลยนะ”
“ ขอบใจนะ ฉันคงมีอะไรปรึกษาเธออีกเยอะเลยล่ะ”
“ งั้นเราเริ่มทำความรู้จักกันด้วยการไปกินข้าวกลางวันด้วยกันดีไหม”
“ อื้อ” ฉันยิ้มให้ซังอาก่อนจะกลับมาสนใจสิ่งที่อาจารย์กำลังสอนอยู่หน้าห้อง และไม่ลืมที่จะหันไปมองมินโฮที่กำลังจ้องโปรเจคเตอร์ที่หน้าห้อง เมื่อกี้ก่อนอาจารย์มาเค้ายังสนใจPSPอยู่เลย แต่พออาจารย์เริ่มสอนปุ๊บ ตานี่ก็เก็บPSP ลงกระเป๋าเป้แล้วหยิบสมุดเลกเชอร์กับปากกาออกมา ฉันนั่งจ้องปากกาด้ามนั้นของมินโฮอยู่สักพักด้วยความสงสัยก่อนจะนึกออกว่าเป็นของพี่อนยู แล้วมาอยู่ที่ตานี่ได้ไงอ่ะ
กริ๊งงง~~
“ กินข้าวกันเถอะโซดา”
“ เรียกฉันว่ามินจีก็ได้”
“ ฉันกำลังฝึกภาษาไทยน่ะ เรียกเธอว่าโซดาน่ะดีแล้ว” ฉันพยักหน้ายิ้มๆให้กับความใส่ใจของเพื่อนใหม่ของฉัน
“ ฉันจะพาเธอไปโรงอาหาร อยากกินอะไรบอกฉันเลย มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง ต้อนรับเธอสู่คอนกุกไง”
“ ขอบใจนะซังอา”
“ คิมมินจี ไปกินข้าวด้วยกันไหมครับ” ฉันเงยหน้ามองเจ้าของเสียงสุภาพที่เอ่ยขึ้น
“ ฉันจะไปกับโซดา นายไม่เกี่ยวนะซึงโจ” ซังอารีบแย้งทันที
“ ก็ฉันอยากไปกับโซดานี่ ฉันชวนโซดาไม่ได้ชวนเธอ”
“ ซึงโจ!”
“ จะไม่ทะเลาะกันสักครั้งได้ไหมเนี่ย สองคนนี้ ถ้ายัยโซจูนี่ไม่ไป เราก็ไปกันสองคนก็ได้” มินโฮเดินเข้ามาสมทบกับซึงโจที่ยืนทำหน้าทะเล้นอยู่หน้าโต๊ะฉัน
“ ฉันชื่อโซดา ไม่ใช่โซจู” ฉันเถียง มินโฮทำหน้ากวนประสาทใส่ฉันก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง
“ ไว้มื้อหน้าก็ได้ ฉันนัดเธอแล้วนะคิมมินจี” ซึงโจพูดทิ้งท้ายไว้แล้วก่อนจะตามมินโฮออกไป
“ ไม่ต้องไปสนพวกนั้นหรอกนะ เราไปกินข้าวกันดีกว่า”
โรงอาหาร
“ วันนี้ฉันซื้อจาจางมยอนให้เธอนะ ชอบรึป่าว”
“ ชอบสิ อร่อยดี” ซังอาวางน้ำชาที่ฝั่งของฉันก่อนจะนั่งลงแล้วดื่มน้ำ
“ ทำไมเธอพูดเกาหลีคล่องจัง ฉันอุตส่าห์ฝึกอังกฤษกับภาษาไทยไว้คุยกับเธอเลยนะ อ่าๆ มีคำนึง ฉันเพิ่งฝึกเมื่อวาน ซาบายดีหมายยย~คะ(T)” ฉันยิ้มกับความน่ารักของซังอา
“ สบายดีค่ะ(T)”
“ เธอสอนฉันพูดภาษาไทยบ้างสิ”
“ เอาสิ ฉันคงหลุดพูดออกมาเยอะเลย”
“ ฮ่ะๆ เธอน่ารักจัง ฉันชอบเธอนะ คุยสนุกดี ชินกับอากาศที่นี่ไหม ช่วงนี้มันหนาวๆหน่อยนะ”
“ ก็กำลังพยายามปรับตัวอยู่นะ ที่เมืองไทยร้อนมากเลย”
“ ฉันชอบอากาศแบบเมืองไทยนะ สบายดี”
“ อื้อ สบายบางฤดูน่ะ” ฉันตอบก่อนจะเริ่มกินจาจางมยอน อร่อยจัง
“ โซดา ฉันนั่งด้วยนะ” ซึงโจเดินมาที่โต๊ะฉันพร้อมกับกล่าวขออนุญาตอย่างสุภาพ ข้างเค้ามีเพื่อนสนิทนามชเวมินโฮยืนทำหน้านิ่งอยู่ เชอะ! สนที่ไหนกัน
“ ฉันไม่ให้นั่ง!” ฉันกำลังจะเชิญให้นั่งแต่ซังอาก็ขัดขึ้นก่อน
“ ฉันจะนั่ง มินโฮ นั่งๆ” มินโฮส่ายหัวก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างซังอา ส่วนซึงโจก็นั่งข้างๆฉัน
“ มินโฮ นายช่วยนั่งห่างๆฉันหน่อยได้ไหม แฟนคลับนายจะรุมทึ้งฉันอยู่แล้ว” ซังอาบอกมินโฮ มินโฮเองก็พยักหน้ารับและเขยิบห่างแต่โดยดี
“ มาอยู่นี่กี่ปีล่ะ ปีนึงหรือสองปี” ซึงโจถามฉัน
“ จนกว่าจะเรียนจบน่ะ ฉันคงรับปริญญาพร้อมพวกนาย”
“ ดีจังเลยนะ แล้วรอยแดงๆนั่นน่ะ หายเจ็บรึยัง” ซึงโจพูดอย่างห่วงใยพลางมองไปที่รอยแดงๆบนหน้าผากฉัน
“ อ้อ ก็ดีขึ้นเยอะแล้วล่ะ ไม่เป็นไรมากหรอก”
“ ไปโดนอะไรมาเหรอโซดา” ซังอารีบถามด้วยความเป็นห่วง
“ เมื่อเช้าใครบางคนแถวนี้เตะบอลมาโดนหน้าผากฉันน่ะ” ฉันพูดอย่างต้องการประชดใครบางคนที่กำลังนั่งกินข้าวผัดกิมจิอย่างไม่สนใจใคร
“ ใครอ่ะ นายใช่ไหมซึงโจ” ซังอาหันไปหาซึงโจ ซึงโจส่ายหน้าก่อนจะโบ้ยความผิด
“ ไอ้มินโฮต่างหาก มันเป็นคนเตะ”
“ นายเองเหรอชเวมินโฮ ขอโทษเพื่อนฉันเลยนะ”
“ อะไรกันซังอา เมื่อเช้าฉันขอโทษยัยโซจูไปแล้วนะ” ฉันว่าปล่อยให้ตานี่เงียบไปน่ะดีแล้ว พูดออกมาก็กวนประสาทฉันเปล่าๆ
“ ฉันบอกนายแล้วไงว่าฉันชื่อโซดา ไม่ใช่โซจู”
“ ก็ฉันจะเรียกแบบนี้อ่ะ ใครจะทำไม”
“ ฉันนี่แหละ ชื่อมีให้เรียกดีๆไม่ชอบ ทำไมต้องเรียกฉันว่าโซจูด้วยฮะ!”
“ เฮ้ยโซดา เงียบๆ คนมองเรากันทั้งโรงอาหารแล้ว อยากโดนแฟนคลับตานี่รุมทึ้งรึไง”
“ ชิ!”
“ ต่อไปฉันจะไม่ทำให้เธอของขึ้นเลยโซดา น่ากลัวชะมัด” ซึงโจพูดก่อนจะก้มกินข้าวของตัวเองเงียบๆ
“ เอ่อ พี่ พี่มินโฮค่ะ” ฉันหันไปมองสาวน้อยที่เดินมาทางนี้พร้อมจานคิมบับ
“ มีอะไรเหรอฮะ ^^ ”
“ นี่ คิมบับของพี่ค่ะ ฉันทำเอง ลองชิมดูนะค่ะ”
“ ขอบคุณนะครับ” มินโฮเอื้อมมือไปหยิบจานคิมบับพร้อมกับส่งยิ้มละลายใจ ถ้าสาวน้อยคนนั้นเป็นไอศกรีม ป่านนี้คงละลายกองไปกับพื้นแล้ว
“ ลาภปากอีกแล้ว กินสิโซดา ได้ข่าวว่าเธอชอบกินคิมบับนี่” ซึงโจพูดพร้อมกับคีบคิมบับให้ฉัน
“ ไปได้ยินมาจากไหนน่ะ”
“ ข่าววงใน”
“ มีงี้ด้วยเหรอ”
“ ตานี่เป็นหัวหน้าชมรมหนังสือพิมพ์ของมหาวิทยาลัยน่ะ ก็เลยกว้างขวาง” ซังอาอธิบาย
“ อย่างนี้นี่เอง”
“ ฉันยังรู้มาอีกนะว่าเธอเป็นลูกครึ่ง พ่อเธอเป็นคนเกาหลี มีพี่สาวคนนึง และมีน้องสาวคนละแม่อีกคนนึง”
“ รู้เยอะจัง นายเป็นนักสืบรึป่าวเนี่ยซึงโจ”
“ ก็ไม่เชิง ^^ ”
“ เย็นนี้เราไปเดินแถวเมียงดงกันดีกว่า ฉันจะพาเธอไปกินขนมอร่อยๆที่นั่น” ซังอาชวนฉัน ยัยนี่กินเร็วมาก ตอนนี้ซังอากินจาจางมยอนหมดแล้วในขณะที่ฉันยังเหลืออีกครึ่งจาน
“ เอาสิ ฉันก็อยากไปเหมือนกัน”
“ ไปด้วยกันไหมมินโฮ” ซึงโจชวน
“ เดี๋ยวๆซึงโจ ฉัน....” ซังอาชี้ที่ตัวเอง
“ ...จะไปกับโซดา...(ชี้มาที่ฉัน)....สองคนนะ - -v ”
“ ก็ฉันจะไปด้วย โซดาอนุญาตอยู่แล้ว เนอะโซดา”
“ เอ่อ ซังอา ไปหลายๆคนก็สนุกดีนะ”
“ เย้~! เห็นไหมว่าโซดาอนุญาตให้ฉันไปด้วย มินโฮ ไปด้วยกันไหม”
“ คงจะไม่ได้ ฉันมีงานตอนบ่าย นี่เดี๋ยวก็ต้องไปแล้ว”
“ อ้าวเหรอ เออๆ น่าจะได้ไปด้วยกันเนอะ” ซึงโจพูดออกมาอย่างเสียดาย มินโฮรีบกินแล้วลุกขึ้น
“ ไปก่อนนะ” พูดจบก็ลุกออกไปเลย อะไรของตานี่นะ ทำขรึมตลอดไม่เบื่อรึไง ชิ
“ ปกติมินโฮขรึมแบบนี้ตลอดเลยเหรอ” ฉันถามซึงโจด้วยความสงสัย ซึงโจยิ้มทะเล้นแล้วตอบ
“ ไม่หรอก ปกติแล้วมันจะเฮฮานะ สงสัยช่วงนี้งานคงเยอะเลยเหนื่อยๆน่ะ”
“ อ้อ แล้วเค้ามาเรียนบ่อยไหม”
“ ก็บ่อยนะ แต่ถึงมันจะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เกรดมันก็ดีตลอด ไม่เคยติดเอฟเลย บางวิชามันได้เอด้วยนะ”
“ แล้วนายเคยเจอสมาชิกในวงเค้าไหม”
“ เจอสิ ก็ฉันเป็นเพื่อนมันจะไม่เคยเจอเพื่อนร่วมวงที่เหมือนครอบครัวของมันได้ไง ฉันเคยคุยกับพี่จงฮยอนด้วยนะ เฮียแกโคตรฮาอ่ะ”
“ เหรอ แล้วฉันจะได้เจอพี่จงฮยอนไหม”
“ พี่จงฮยอนมาที่คอนกุกบ่อยๆเพราะว่าเพื่อนเค้าเรียนอยู่ที่นี่น่ะ เธอคงได้เจอแหละ”
“ เหรอ ดีจัง” ฉันยิ้มแล้วกินจาจางมยอนต่อ(ยังไม่หมด) ถ้าวันไหนโชคดี ฉันก็จะได้เจอพี่จงฮยอนและคนอื่นๆในวง และหนึ่งในนั้นก็คือพี่จินกิของฉัน >.<~
“ มินโฮ หน้านายดูไม่ค่อยสบายนะ” ก่อนขึ้นเวที มินโฮยืนหลับตาเพื่อควบคุมสมาธิให้อยู่กับการแสดงบนเวที เมื่ออนยูเห็นจึงถามน้องออกไปด้วยความเป็นห่วง
“ ช่วงนี้มีงานเยอะน่ะฮะ แล้วยังต้องดูแลนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่มาใหม่ด้วย ก็เลยเหนื่อยๆนะครับ”
“ พักบ้างอะไรบ้างก็ดีนะ”
“ ครับฮยอง”
“ มินโฮๆ ซอนฮวาบอกว่านักศึกษาที่มาใหม่เป็นคนไทยเหรอ” จงฮยอนที่เพิ่งจะคุยโทรศัพท์เสร็จเดินมาหามินโฮและถามด้วยความตื่นเต้น มินโฮลืมตาอีกครั้งแล้วตอบพี่ชาย
“ ครับ เป็นคนไทย”
“ สวยไหม”
“ พี่มีนูนาอยู่แล้ว พี่จะถามทำไม”
“ ก็แค่ถามเอง ว่าไงล่ะ สวยรึป่าว”
“ ก็สวยมั้งครับ ไว้ผมสั้น คล้ายๆพี่ซอนฮวานั่นแหละ สูงประมาณยูซอง ชื่อโซดา”
“ อ้าว ไม่ได้ชื่อคิมมินจีเหรอ”
“ โซดาคือชื่อไทยแต่คิมมินจีเป็นชื่อที่เกาหลีน่ะ ยัยนั่นมีพ่อเป็นคนเกาหลี”
“ อยากเห็นหน้าจัง สวยสู้ซอนฮวาของฉันได้ไหมนะ”
“ เดี๋ยวฮยองก็ได้เจอยัยนั่นเองแหละ ผมต้องดูแลเธอในฐานะที่ตัวเองเป็นทูตของมหาวิทยาลัย”
“ พามาที่หอพักสิ”
“ ไม่อ่ะ วุ่นวาย”
“ อะไรวะ”
“ ชายนี่ สแตนบายได้แล้วค่ะ!” สต๊าฟตะโกนมาเสียงดัง ชายนี่จึงเดินไปข้างเวทีเพื่อสแตนบายรอขึ้นเวทีเป็นวงถัดไป
เมียงดง
“ เธอเคยมาเมียงดงไหมโซดา” ซังอาถามฉันแล้วส่งน้ำสตอเบอร์รี่ให้
“ ก็เคยนะ สนุกดี”
“ เนอะ ขนมที่นี่อร่อยมาเลยล่ะโซดา ฉันจะพาเธอไปร้านประจำของฉัน”
“ ไอ้ร้านแพนเค้กที่อยู่ตรงนั้นอ่ะนะ อร่อยเหรอ” ซึงโจ(ที่ตามมาด้วยจนได้)เอ่ยถามพลางรับน้ำกีวี่ไปดื่ม
“ ไม่อร่อยคงไม่เป็นร้านโปรดฉันหรอกยะ ไปกันเถอะโซดา” ซังอาพูดจบก็คล้องแขนฉันแล้วเดินนำออกไป ซึงโจเลยต้องมาเดินข้างๆฉันอีกข้าง
“ พวกเธอดูสนิทกันจังเลยนะ”
“ ฉันกับยัยนี่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ประถมน่ะ ก็เลยดูเหมือนสนิทกัน แต่พวกเราทะเลาะกันทุกครั้งจนมินโฮเริ่มชิน”
“ แล้วนายรู้จักมินโฮได้ยังไงล่ะซึงโจ”
“ เล่นบอลด้วยกันน่ะ มันป๊อบมาเลยนะตอนมัธยมน่ะ”
“ ถึงตอนนี้ก็ยังคงป๊อบอยู่” ซังอาเสริม
“ ช่ายๆ วาเลนไทน์ทีไรช็อกโกแลตเต็มล็อกเกอร์มันทุกที”
“ แล้วนายก็เอาช็อกโกแลตเพื่อนไปให้สาว อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ” ซังอาพูด
“ ฉันกลัวว่ามันจะกินจนฟันผุเลยเอาไปแบ่งคนอื่นต่างหากล่ะ”
“ เหรอยะ คงเชื่อหรอกนะ”
“ ฮ่ะๆ เห็นไหมล่ะว่าพวกเธอสองคนสนิทกัน”
“ ไม่หรอกโซดา ฉันแค่รู้ทุกอย่างที่ตานี่ทำน่ะ อ๊ะ! ถึงแล้ว” ซังอาหยุดเดินแล้วลากฉันเข้าไปในร้านขายแพนเค้กที่เป็นร้านไอศกรีมด้วย เราเข้ามานั่งที่เก้าอี้ริมหน้าต่างก่อนจะสั่งอะไรมากิน
“ เล่าเรื่องของเธอที่เมืองไทยให้พวกเราฟังมั่งสิ” ซึงโจถาม
“ เรื่องอะไรล่ะ”
“ ก็ทั่วๆไปน่ะ”
“ ฉันอยู่เมืองไทยกับแม่แล้วก็พี่สาว พ่อฉันที่เป็นคนเกาหลีเลิกกับแม่และมาแต่งงานใหม่ ฉันเลยมีน้องสาวคนละแม่น่ะ”
“ แล้วทำไมเธอถึงมาที่คอนกุกล่ะ”
“ ฉันมาอยู่กับพ่อ แล้วพอดีตอนนั้นก็มีทุนเรียนต่อที่เกาหลี ฉันเลยลองสอบดู”
“ ตอนแรกฉันนึกว่าเพราะมินโฮเรียนที่นี่ซะอีก เธอเลยเลือกที่นี่”
“ ไม่ใช่หรอก ฉัน..จะพูดยังไงดีล่ะ ฉันไม่ค่อยปลื้มมินโฮเท่าไรน่ะ”
“ ทำไมล่ะ? หรือว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
“ ก็ไม่เชิง ฉันชอบพี่จินกิมากกว่ามินโฮน่ะ”
“ อ้อ”
“ ของที่สั่งมาส่งแล้วค่ะ ช็อกโกแลตซันเดย์กับสตอเบอร์รี่ซันเดย์ อันนี้ไอศกรีมแพนเค้กนะค่ะ ขอให้มีความสุขกับขนมและไอศกรีมของร้านเรานะค่ะ” ฉันยิ้มให้พนักงานเสิร์ฟคนนั้นก่อนจะมองไอศกรีมแพนเค้กตรงหน้า
“ ซึงโจ ช็อกโกแลตของฉันนะ” ซังอารีบคว้าถ้วยช็อกโกแลตซันเดย์เข้าหาตัวทันที
“ ฉันไม่กินของเธอหรอก ของฉันก็มี” ซึงโจพูดสีหน้าทะเล้นแล้วหยิบถ้วยสตอเบอร์รี่ซันเดย์ แต่ว่าซังอาสั่งสตอเบอร์รี่ซันเดย์ไม่ใช่หรือไง
“ อันนั้นซังอาสั่งไม่ใช่เหรอซึงโจ”
“ อื้อ เป็นปกติที่เราจะสั่งแบบนี้น่ะ กินเถอะๆ”
ความคิดเห็น