ปิ๊งรักหนุ่มร้องเพลง

ลำดับตอนที่ #2 : บ๊ายบายน้องชายสุดแสบ...

“ ผมไปก่อนนะฮะ ลาก่อนฮะพ่อกับแม่ ลาก่อนพี่ฟิลม์ ฉันไปแล้วนะยัยตุ่ม “

                โฟม บอกลาพ่อแม่ พี่ฟิลม์ แล้วก็ฉันก่อนจะขึ้นเครื่อง

                “ โฟม รักษาสุขภาพด้วยนะลูก  อย่าลืมทานยาด้วยหละ ใส่เสื้อหนาๆนะเดี๋ยวจะไม่สบายเออ...ยาแก้แพ้แม่ใส่ไว้ลูกซิปด้านบนกระเป๋าในนะ อย่าอยู่ในที่ๆมีฝุ่นหละ....”

                ก่อนที่แม่จะพูดต่อพ่อก็พูดตัดบทมาก่อน

                “ คุณลูกเราไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนแค่ 3 อาทิตย์นะ ไม่ได้ไปอยู่อังกฤษซัก 10 ปี ไปเถอะลูก...โฟม “

                “ โฟม “ ฉันมองหน้าน้องชายสักพักก่อนจะพูด

                “ พอไปถึงที่นู่นนะ  โทรกลับมาหาด้วยนะ “

                “ อือไปแล้วนะ “

                เฮ้อ เจ้าน้องชายตัวแสบไม่อยู่บ้างคงเงียบขึ้นน่าดูเลย ว่าไปแล้วฉันก็คิดถึงโฟมเหมือนกันนะ ไม่รู้จะไปหาเรื่องทะเลาะกับใคร

                ~ ปา ปา  ป๊า ป่า ปา ดิ้ ดา ~

                จู่ๆโทรศัพท์มือถือของฉันก็ดังขึ้น..ยะฮู้นายพูห์ โทรมา พูห์ก็คือเพื่อนผู้แสนใจดีของฉันเอง เขาน่ารักมากๆเลยละเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ยังเด็กแล้วหละ

                “ ฮัลโหล หมีพูห์ “

                ( อืม หวัดดีฟอง ตอนนี้อยู่ที่ไหนหรอ เสียงดังมากเลยหละ )

                “ ตอนนี้ฉันอยู่สนามบิน มาส่งโฟม “

                ( เดี๋ยวฉันไปรับเธอนะ )

                “ ไม่เป็นไรหรอก วันอาทิตย์นายควรพักผ่อนนะ เพราะวันธรรมดาถึงวันเสาร์นายเรียนเกือบจะตลอด 24 ชั่วโมง “

                ( ไม่เอาอะ วันนี้ฉันอยากไปดูหนังกับเธออีก 5 นาทีก็จะถึงแล้วรอแป๊บนึงนะ )

                “ อืม ก็ได้ แค่นี้นะครับรถระวังหละ “

                ฉันวางสายแล้วบอกพ่อว่าให้กลับไปก่อน

                “ พ่อค่ะ  พ่อกลับไปก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูกลับกับพูห์ “

                “ ก็ได้ลูก อย่าเถรไถลหละ นั่นไงตาพูห์มาแล้ว “

                พ่อชี้ไปทางที่พูห์กำลังวิ่งมา

                “ สวัสดีครับคุณน้า ผมขออนุญาตนะครับ “

                “ เชิญเถอะจ๊ะ พ่อพูห์แต่ อย่ากลับเย็นนักละ พรุ่งนี้ฟองต้องไปโรงเรียน “ แม่ส่งยิ้มให้พูห์และอนุญาติให้พวกเราไปเที่ยวกันได้...ไชโย

                “ครับคุณน้า “

                ครอบครัวของฉันสนิทกับครอบครัวของพูห์ พ่อแม่ของเราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อกับแม่ของฉันจึงไว้วางใจพูห์

                “ พูห์ทำไมนายมาเร็วจังเลยหละ  5 นาทีของนายยังไม่ถึงเลยนะ “ฉันถามพูห์หลังจากก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ซีอาร์วี คันหรูของเขาแล้ว

                 “ ก็วันนี้ฉันออกมาซื้อของ แล้วก็กำลังจะมารับเธอไปเที่ยวพอดีไง “ พูห์ตอบพลางส่งยิ้มขี้เล่นให้ฉัน ตั้งแต่ฉันเกิดขึ้นมาลืมตาดูโลกใบนี้ นอกจากพ่อ พี่ชายและน้องชายของฉันแล้ว นายพูห์เป็นผู้ชายที่ฉันไว้วางมากที่สุด เป็นเพื่อนเล่นเพื่อนสนิทของฉันมาตั้งแต่เด็กจึงไม่แปลกที่ฉันและพูห์จะไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ

                “ ฟองก่อนที่เราจะไปดูหนัง เราไปหาอะไรใส่ท้องหน่อยมั้ย เที่ยงแล้วอะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง “ พูห์เอ่ยถามฉัน

                “ ก็ได้ ฉันก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน “

                พูห์พาฉันมาที่ร้านแก้มใส ร้านอาหารที่พวกวัยรุ่นชอบมากัน ซึ่งร้านนี้ก็เป็นร้านของยัยแก้มเพื่อนรักของฉันเอง เมื่อพูห์เดินเข้าไปในร้าน พวกสาวๆพากันเอี้ยวคอมองตาม หน้าตาเขาก็เข้าขั้นหล่อมากๆ แต่ฉันแปลกใจอยู่ว่าทำไมพูห์ยังไม่มีแฟนสักที

                “ อ้าว ฟอง หวัดดีเพื่อนเลิฟ แล้วแกพาหนุ่มที่ไหนมาเนี่ย “ แก้มเดินเข้ามาทักฉันกับพูห์ที่เดินเข้ามาในร้าน

                “ เออ...หวัดดี แกจำพูห์ไม่ได้หรือไง “

                “ ฮะ!!! พูห์ นายคือพูห์จริงๆหรอ “ แก้มดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อพูห์

                “ แกเป็นไรวะแก้ม ตะโกนซะดังเชียว “

                “ ไม่มีอะไร ว่าแต่จะสั่งอาหารกันได้หรือยัง “

                ฉันจึงสั่งสลัดสตอเบอรี่ครีมซอสที่ฉันชอบมากที่สุด ส่วนพูห์เขาบอกพนักงานเสริฟ์ว่าเอาเหมือนฉัน            “ ฟองวันนี้ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกเธอ “ พูห์เอ่ยหลังจากที่ฉันตักสตอเบอรรี่เข้าปาก

                “ เรื่องอะไรหรอ “ ฉันเอ่ยถามพูห์พร้อมตักสตอเบอรรี่เข้าปากไปอีกคำ อืม อร่อยๆ พูห์จะบอกรักฉันหรือไงนะ ฮิๆ