คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : -park's talk
เฮ้อ ทำไมพินหายไปนานจังนะ แค่ไปล้างหน้าไม่ใช่หรอ ผมเป็นห่วงนะเนี่ย งั้นผมไปตามเธอดีกว่า รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้
“อ้าว ปาร์ค พอดีเลย พาส้มไปทักอาจารย์เซนหน่อยสิ่คะ ส้มไม่กล้าไปคนเดียวอ่า”
อะไรของยัยนี่เนี่ย เพิ่งโผล่มาจากห้องน้ำก็เดินเข้ามาทักผมเลยหรอ ไม่ค่อยเลยนะ เหอะเหอะ
“เอ่อ ส้มไปกับคนอื่นดีกว่านะ เค้ามาตามพินน่ะ เห็นบ้างมั้ย”
“อ้อ พินหรอคะ อยู่ในห้องน้ำค่ะ เล่นอะไรพิเรนท์อยู่ในห้องน้ำก็ไม่รู้”
“หือ เล่นพิเรนท์ ?”
“ค่ะ เห็นเอาเชือกมัดมือตัวเองแล้วก็ไปนอนดิ้น ๆๆ บนพื้นอ่ะค่ะ สงสัยยัยนี่จะปันยาอ่อน ฮ่าฮ่าฮ่า”
“จะบ้าหรอ เค้าจะเข้าไปดูพิน ส้มไปที่อื่นเถอะ เลิกเกาะแขนเค้าได้แล้ว”
พินน่ะหรอ จะเล่นอะไรแบบนั้น ยัยส้มต้องมั่วแน่ ๆ เลย ผมรีบตรงไปเปิดประตูห้องน้ำ และสิ่งที่ผมเห็นก็คือ พินถูกมัดมือ หน้ามีแต่รอยแดงช้ำ ปากมีเลือดออกซิบ ๆ ผมที่เธอมัดมาอย่างดีตอนนี้ก็ไม่เหลือเค้าโครงเดิมเลย และทันทีที่เธอเห็นผมเดินเข้าไป น้ำตาเธอก็ไหลทันที บ้าสิ! ต้องเป็นยัยส้มนั่นแน่ ๆ ที่ทำเธอเป็นแบบนี้ ผมไม่ยอมแน่ แต่ตอนนี้ผมต้องจัดการกับคนที่อยู่ตรงหน้าผมก่อน คนที่ผมเคยทำให้เธอเสียใจเพราะความเจ้าชู้ของผม และที่เธอต้องเป็นแบบนี้ต้นเหตุก็ต้องมาจากผมแน่ ๆ ผมมันเลวจริงๆ
“พิน พิน เจ็บมากมั้ย เดี๋ยวเค้าแก้มัดให้นะ เค้าขอโทษนะ ขอโทษนะพิน”
พูดไปผมก็อยากจะร้องไห้ ผมไม่น่ากลับไปหาเธอเลย ผมไปน่ากลับไปหาเธอที่ผมรักมากที่สุดเลย ทั้งที่รู้ว่าเธอมีแฟนอยู่แล้วผมก็ยังจะกลับไปอีก โอ้ย ! ทำไมผมมันเลวอย่างนี้วะ เชือกนี่ก็กว่าจะแกะออกได้ ยากชิบ
“ปะ ปาร์ค อย่าร้องไห้สิ่ ”
โธ่ เธอจะพูดทำไมนะ เจ็บปากขนาดนั้น ยังจะมาพูดอีก
“พิน ไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะ เค้าไม่น่ามาช้าไปเลย ถ้าเค้ามาเร็วกว่านี้ยัยนั่นก็คงทำอะไรแกไม่ได้ โถ่เว้ย!”
“ฮือ ปาร์ค”
พิน โถมตัวเข้ามากอดผมทันทีหลังจากที่ข้อมือของเธอเป็นอิสระจากเชือกบ้าๆ นั่น
“ฮือ ”
“เลิกร้องไห้ได้แล้วนะ ไม่ต้องห่วงหรอก ยัยนั่นไม่ได้ทำแกฝ่ายเดียวแน่ !”
“ฮือ เค้าเกลียดมัน ”
“เดี๋ยวเค้าพาไปทำแผลนะ”
ผมพูดจบก็ช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้มไว้ แต่ก่อนที่จะพาเธอไปทำแผล ผมต้องพาเธอไปหาพี่กานก่อน พี่กานที่ว่าคือพี่ใหญ่ของที่นี่ เวลาที่จารย์เซนไม่อยู่ พี่กานก็มีหน้าที่ดูแลพวกผม และผมก็สนิทกับพี่กานมากด้วย หึ คราวนี้แหละ ยัยส้มนั่นจะต้องสำนึกที่กล้ามาทำอย่างนี้กับคนที่ผมรัก !
ทันทีที่ผมอุ้มเธอพ้นจากเขตห้องน้ำแล้วเดินตรงไปยังที่ ๆ จัดงาน ทุกสายตาก็มองมาที่เธอ รวมทั้งนัด กับ เฟย์ ที่เดินตรงมาที่ผมทันที
“เฮ้ย พิน ทำไมแกเป็นอย่างนี้วะ ใครทำแก”
แต่พินคงยังไม่อยากตอบอะไร เธอจึงหันหน้ามาซบกับหน้าอกผม
“ส้ม ช่วยหน่อยนะ เดี๋ยวเค้าจะพาพินไปทำแผลเอง”
“ได้ รับรองยัยนั่นไม่เหลือแน่”
พอผมฝากเฟย์ กับ นัดเรื่องส้ม จบ ผมก็เดินไปหาพี่กานที่กำลังคุยกับรุ่นน้องอยู่ พอพี่กาดเห็นผมที่อุ้มส้มมาในสภาพอย่างนี้ เธอก็เดินเข้ามาหาผมทันที
“เฮ้ย ไอ้ปาร์ค ทำไมพินเป็นอย่างนี้วะ ใครทำมันเนี่ย”
“ส้ม”
“ไอ้ส้มอีกแล้วหรอ แย่งแฟนคนอื่นไม่พอ ยังจะมาทำอย่างนี้อีกหรอเนี่ย ไล่ออกดีมั้ยวะ”
“อย่าเพิ่งพี่กาน เดี๋ยวผมฝากจัดการเรื่องนั้นด้วย ผมจะพาพินไปทำแผล”
“อ้อ ได้ พี่หมันไส้มานานและ ยิ่งมาทำน้องสาวพี่อย่างนี้ด้วย ไม่ต้องห่วงเว้ย”
“งั้นเดี๋ยวผมไปก่อนนะ”
ระหว่างที่ผมกำลังทำแผลให้พิน อยู่ดีๆเธอก็พูดขึ้นมาว่า ‘เค้ารักแกนะ’ เกิดอะไรขึ้นมาเนี่ย เธอมีแฟนอยู่แล้วนะ ผมก็อยากจะบอกรักเธอกลับใจจะขาด แต่พอมานึก ๆ ดูแล้วฐานะของผมกับเธอในตอนนี้มันบีบให้ผมไม่สามารถพูดคำนั้นออกไปได้ ตอนนี้หน้าของเธอก็เริ่มจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่ก็ยังมีรอยช้ำหลง
เหลืออยู่นิดหน่อย
-ใครก็ได้ช่วยคิดชื่อหน่อย พลีสส TOT
-อ่านแล้ว ใครใจดี เม้น+โหวตด้วย รักตายเลย > <!
-ตอนนี้รู้สึกจะสั้นเวอร์ 5555
ความคิดเห็น