คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : น้องแบคคันหูว 1
เห็นหน้าเงียบเงียบกิ๊กเพี๊ยบนะคะ...
Happy birthday toyouuuuuuu
“มีความสุขมากๆนะแกรรร โตเป็นกระเทยควายแล้วอย่าลืมขอตังแม่มาผ่าชู่บี้นะ” ร่างบ้อมของคยองซูค่อยๆเขย่งกอดเพื่อนรักพร้อมกับคำอวยพรที่... ดี ....
“ขอบคุณมากนะคยอง” มือบางเอื้อมมือไปรับของขวัญกล่องใหญ่ ค่อยคลี่ยิ้มออกมาเมื่อพบว่าข้างในเป็นของขวัญที่เขาใฝ่ฝันมาตั้งแต่สมัยม.ประถม
วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของ บยอน แบคฮยอน ผู้น่ารัก แบคฮยอนเป็นเด็กตัวน้อยๆที่ผันตัวเป็นตุ้ดตั้งแต่ยังเด็ก..ตอนนี้ตุ้ดเด็กคนนี้อายุ 18 และกำลังจะเข้ามหาลัยที่โด่งดังในกรุงโซล แบคฮยอนนั้นเกิดที่มกโพเป็นลูกคนเดียวของเจ็ยูลลี่อิอิซ่าห้าห้าบวก... เหมือนเล่านิทานเลยวะครับ...
แบคฮยอนล้มตัวลงนอนที่เตียงก่อนจะหยิบกล่องของขวัญจากคยองซูเพื่อนรักนั้นขึ้นมาเขย่า เขาดูจากสายตาคยองเขาก็รู้แล้วว่าข้างในนั้นคืออะไร มือบางค่อยๆแกะของขวัญออกมาพอสายตาเรียวรีนั้นเห็นของขวัญที่เป็นของตัวเองเรียบร้อยแล้วแบคฮยอนกลับยิ้มไม่หุบ นิ้วเรียวค่อยลากจากส่วนหัวไปจนสุดโคน.....
“นี่ต้องล้างน้ำก่อนปะวะ” เกาหัวเบาๆแล้วค่อยเดินไปเปิดลิ้นชักแล้วชะโลมน้ำใสๆลงไปที่ของเล่นชิ้นใหม่ ร่างบางกัดปากอย่างชั่งใจ ถึงแม้อยากจะได้แทบตายแต่พอเจอขนาดจริงๆแล้วกลับไม่กล้า....
“แล้วถ้าตูดกูขาดอะ?...อิชู่บี้ บ้า” แบคฮยอนฮึดฮัดก่อนจะเก็บชู่บี้สั่นรุ่นใหม่ล่าสุดแบบโกอินเตอร์ ขนาดนี่ไซส์อเมริกาบอย...
แบคฮยอนไฝ่ฝันไว้ตั้งแต่ประถมว่าถ้าลองเอาชู่บี้น้อยยัดเข้าไปมันคงจะฟินเหมือนที่พี่ชานยอลเปิดให้ดู หนังที่พี่ชานยอลเปิดให้ดูตั้งแต่เด็กๆน้องแบคคนนี้ยังจำได้.... แต่ในหนังที่น้องแบคจำได้มันเล็กมากแต่สิ่งที่เพื่อนสาวซื้อให้นั้นมันกลับใหญ่จนทำให้น้องแบคกลัว... กลัวตูดแหก... ฮรึก
“พี่ชานเร็ววววว เดี๋ยวน้องแบคไปไม่ทันน”
ร่างป้อมๆกำลังกระโดดโลดเต้นอยู่หน้าบ้านของชานยอลที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายข้างบ้านที่เขาอาศัยตั้งแต่เกิน บอกได้เลยว่าเกิดมาก็เจอไอ้หื่นบ้ากามนั่งชักว่าวแล้ว.... พี่ชานยอลเป็นอาจารย์สอนอยู่มหาลัยคือแบบฮอตเฟร่อจนอยากได้ไปเล่นแทนชู่บี้ปลอมเบย อิ_อิ
“เมื่อวานวันเกิดใช่ปะ”
“อื้ม แบคโตเป็นหนุ่มแล้ว”
“ยังไม่มีนมเลยจะโตแล้วได้ไง....”
“แบคเป็นผู้ชายนะไอ้บ้า”
“เมื่อวานพี่ชานไปไหนมาอะ แบคเดินไปหาตอนกลางคืนป้าก็บอกว่ายังไม่กลับอะ ทำไมต้องกลับดึกด้วยอะ มีเรื่งอะไรรึป่าว” แบคฮยอนถามไปตามที่ตัวเองสงสัย คำถามมากมายที่เขานอนคิดเมื่อคืนถูกประมาณออกมาเป็นคำพูดเรียบร้อยแล้ว
“เรื่องของกู”
“พูดไม่เพราะเลย” มือเล็กเอื้อมไปหยิกแก้มหนาของคนขับแล้วบิดไปมา
“ถึงโรงเรียนแล้วไอ้หมา ตั้งใจเรียนเข้าใจมั้ยตอนเย็นรอที่เดิมพี่จะมารับ”
ร่างบางก้าวเท้าลงจากรถแล้วยกมือโปกไปมาลาคนขับก่อนที่จะกระชับกระเป๋าแล้วเดินไปยังจุดนัดหมายของเหล่าตุ้ดประถม ฝั่งเด็กตุ้ดประถมเมื่อเห็นพญาแรดนั้นก็รีบโบกไม้โบกมือใหญ่ ยิ่งเห็นพญาแรดเดินมาแล้วยิ้มแย้มนี่ใช่เลย...พี่ชานยอลแน่ๆ
“ยิ้มแย้มแต่เช้าเลยนะคุณณณ พี่ชายข้างบ้านอีกแล้วล่ะสิ”
แบคฮยอนไม่สนใจคำพูดก่อนจะสายหัวตุกติกไปมาให้พอกระสัย มือเรียวหยิบหนังสือออกมาแล้วก้มลงอ่านมันอย่างตั้งอกตั้งใจ ก็วันนี้มันสอบย่อยนิ่..พี่ชานบอกว่าถ้าได้เกรดดีจะพาไปกินข้าวด้วย
วันนี้ของการสอบย่อยของเหล่านักเรียนม.ปลายก็ไม่มีอะไรมากนั่งๆสอบ หลับ แล้วกินขนมพอถึงเวลาเลิกสอบก็กลับบ้าน แต่แบคฮยอนนี่สินั่งรอพี่ชานจนรากงอกแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาอีกไม่สงสารกันรึยังไง
ปริ๋น ปริ๋นน
“ขึ้นรถเร็วเตี้ยรถติดมากเลยเนี่ย” ชานยอลเปิดกระจกรถแล้วตะโกนลงมา แบคฮยอนที่นั่งอยู่ก็รีบลุกขึ้นก่อนจะวิ่งไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว
“ทำไมวันนี้มาช้าจังเลยอะ”
“ให้เกรดนักศึกษาอยู่” คำตอบแบบห้วนๆจากชานยอลมักจะตอบกลับมาทุครั้งเวลาที่เขาเครียด
“เหนื่อยแย่เลยอะดิ”
“ก็อืม ทำข้อสอบได้รึป่าวเถอะ”
“สบายยย อาจารย์ปาร์คติดมาอย่างดีมีหรอจะพลาด”
“ให้มันจริงเถอะ”
สวยไม่มากแต่ท่ายากหนูเยอะ ชอบหนูเห๊อะไม่งั้นจะเสียดาย
สวยไม่มากแต่ถ้ายากอะเร้าจาย ถ้าพี่ชานอยากได้แบคจะขึ้นคร่อมให้เลย อู้ววววว
แบคฮยอนกำฝักบัวแน่นแล้วร้องเพลงไปตามทำนอง เอวคอดค่อยๆส่ายไปมาอย่างยั่วยวนเสื้อผ้าของแบคฮยอนตอนนี้ก็ไม่ได้ใส่สักชิ้น มือบางอีกข้างยกมือขึ้นเหนือศรีษะแล้วค่อยๆสไลท์เอวลงมา โก่งสะโพกขึ้นหน่อยแล้วลุกขึ้นมา มือที่ยกเหนือศรีษะนั้นก็ค่อยเอาลงก่อนจะมาลูบไล้ตัวเองตรงช่วงอกทั้งๆที่เอวยังไม่หยุดส่าย...
“อ่าส์...” ปากเล็ดกขบกันจนห่อเลือดอย่สงห้ามไม่ได้
สวบ... ปึก!
“เสียงแบบนี้อีกแล้ว”
ตั้งแต่ที่แบคฮยอนอายุสิบห้าเขามักจะได้ยินเสียงแบบนี้ประจำเวลาอาบน้ำแต่ร่างบางกลับไม่สนใจอะไรในเมื่อมันเป็นบ้านของเขา คงจะไม่มีอะไรมากก็แค่แมวปีนเข้ามาในบ้านแล้วเดี๋ยวมันก็ออกไป
แบคฮยอนททีอาบน้ำเสร็จแล้วนั้นเดินออกมาใส่ชุดนอน ที่มีกางเกงขาสั้นสีดำตัวโปรดที่อาทิตย์นึงซักทีและเสื้อนอนสีชมพูตัวบาง ร่างเล็กล้มตัวลงนอนคว่ำกดโทรศัพท์เพื่อแชทกับเพื่อนสาว ขาเรียวยกขึ้นเพื่อตีกับอากาศเบาๆ เสื้อนอนตัวบางของแบคฮยอนตอนนี้เลิกขึ้นสูงจนเห็นหน้าท้องแบนราบถึงแม้จะอยู่คนเดียวแต่แบคฮยอนรู้สึกเหมือนมีคนแอบดูเขาอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะทำอะไร ขาเรียวยกร่างตัวเองมายืนนอกหน้าต่างแล้วพรึมพรำภาษาอังกฤษอยู่คนเดียว
“ทำไมยังไม่นอนอีก” เสียงทุ่มที่ดังอยู่ข้างๆทำเอาร่างบางสะดุ้งโหยง “แต่งตัวแบบนี้ระวังเถอะ”
“แบคก็แต่งตัวแบบนี้นอนทุกคืน”
“แต่งตัวล่องูชัดๆ” ชานยอลพูดไปตามความจริง แบคฮยอนนี่แต่งตัวล่องูชัดๆ...
“ทำไมเล่า หรือว่าหลงเด็กคนนี้สะแล้ว”
แบคฮยอนเอียงคอแล้วกัดปากเบาก่นจะขยับเข้าไปใกล้กำแพงเล็กๆที่กั้นระหว่างระเบียงทั้งสองบ้าน สายตาที่ชานยอลมองเขาอยู่นั้นทำให้แบคฮยอนขนลุกอย่างไร้สาเหตุ สายตาที่ดุดันของชานยอล...ทำไมมันเท่อย่างนี้นะ
“แก่แดดแก่ลมจริงๆ” ชานยอลรีบตัดประโยคแล้วทำท่าจะเดินเข้าบ้านก่อนจะเจอประโยคที่ทำเอาก้าวเท้าต่อไม่ออก
“พี่ชานมานอนกับแบคหน่อยได้มั้ย แบคกลัวอะเหมือนมีคนมองตลอดเวลาเลย..”
ร่างโปรงที่ยืนอยู่ตรงหน้าแบคฮยอนค่อยๆก้าวเท้าข้ามกำแพงเล็กๆนั้นมาแล้วจับมือแบคฮยอนเข้าห้องนอน แบคฮยอนพยักหน้าเบาๆแล้วล้มตัวลงนอน ส่วนชานยอลนั้นก็ถอดเสื้อนอนของตัวเองแล้วนอนตามแบคฮยอนทันที
“ฝันดีนะพี่ชาน”
“อืม นอนได้แล้ว” ชานยอลกระชับผ้าห่มให้แบคฮยอนแล้วใช้มือลูบผมแบคฮยอนเบาๆ ก่อนที่ทั้งสองจะหลับไปพร้อมๆกัน ใกล้ๆกัน และ หายใจไปพร้อมกัน
แบคฮยอนไม่เคยคิดเลยว่าจะรักใครได้ขนาดนี้ มันเหมือนความผูกพันของพี่ชานยอลกับแบคฮยอนนั้นมันเกินคำว่าพี่น้อง ถึงชานยอลจะทำเฉยชากับเขาแต่เขากลับแสดงความรักต่อชานยอลไม่มีวันเปลี่ยนแปลงจริงๆ คิดแล้วก็ฟิน อยากมีผัวกระทันหัน....
“พี่ชานวันนี้เราไปเที่ยวกันเถอะโรงเรียนหยุดแล้วอะ”
“วันนี้มีคุมสอบที่มหาลัยอะ” มือสากคีบคิมบับกินแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ
“แบคไปด้วยดิ่.. นะน้า”
“ไม่”
“นะ”
“ไม่”
“น้า”
หู้วววววววว
“ผู้ชายหล่อทั้งนั้นเลยอะพี่ชานนน” --* จ้ะ
“เดินตามกูมาแล้วอยู่เงียบๆ”
“สวัสดีค่ะอาจารย์” เด็กผู้หญิงกลุ่มนึงยืนส่งสายตาหวานให้อาจารย์ปาร์ค แบคฮยอนที่เห็นดังนั้นจึงเบ้ปากใส่กลุ่มชะนีสะเลย อิอิ
“สวัสดีครับ” ชานยอลก้มหัวอย่างมีมารยาท
“อาจารย์พาหลานมาหรอคะ? หื้อ มาเบ้ปากใส่พี่ด้วย อยากเล่นกับพี่หรอคะหื้ม ?”
“ไปกันเถอะพี่ชาน” แบคฮยอนลากแขนพี่ชานยอลเดินไปเราะหมั่นไส้อินางชะนีกลุ่มนั้น ไม่ใช่หลานเว้ยแต่เป็นเมียอะเมียยย
“เป็นอะไร” น้ำเสียงจริงจังของพี่ชานยอลแบบนี้มาอีกแล้ว..
“แบคไม่ใช่หลานสักกะหน่อย”
“เขาก็แค่พูดเล่นอะเครียดรึไง” มือสากยืดแก้มแบคฮยอนไปมา ถึงชานยอลจะเป็นคนนิ่งๆแต่กลับมีความน่ารักแฝงอยู่ข้างใน
“งุ้ย ไอ้พี่บ้า”
“หู้ยไอ้ชานเด็กใหม่มึงอ่อ” ใครวะ ?
“เออวะนั่นดิ่ แม่คนนี้น่ารักวะ หัวใจกูเดาะ” เอ้าขำกันทำไมสองคน..?
“แบคฮยอนนี่เพื่อนพี่สองคน ไอ้ห่ากับไอ้เหว” หะ....?
“เอ่อ...สวัสดีครับพี่ห่ากับพี่เหว” เขาเกาหัวเบาๆกับชื่อพี่ทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้า
“มึงก็แกล้งน้อง พี่ชื่อ จงอินนะ ส่วนนี้เซฮุน” อ๋า เข้าใจแล้ว
“อ๋าพี่ชานแกล้งแบคอ่า” มือเล็กฟาดลงไปที่ไหล่หนาหนึ่งที “แบคชื่อแบคฮยอนฮะ”
“งั้นเดี๋ยวกูพาน้องไปเซอร์เวย์ก่อนมึงจะได้ไปคุมสอบกัน” เซฮุนฉวยโอกาศกับมือแบคฮยอนแล้วดึงตัวลงมาข้าล่างทันที
“อายุเท่าไหร่แล้วล่ะเรา”
“เมื่ออาทิตย์ที่แล้วสิบแปดฮะ”
“หื้อปีหน้าเข้ามหาลัยแล้วสิ เลือกรึยังว่าจะอยู่ไหน”
“คงอยู่มหาลัยนี้แหละฮะ พี่ชานเขาเลือกให้น่ะ”
“อืมมมม แบคฮยอนเด็กข้างบ้านชานยอลที่มันชอบเล่าให้ฟังว่าเด็ดนักเด็ดหนาสินะ”
มือเล็กเกาหัวแกร๊กกับประโยคของเซฮุนที่พูดไปเมื่อกี้ อะไรคือเด็ดนักเด็ดหนา...?
“ก็เด็กที่ชานยอลมันชอบแอบดูแล้วไปว่าวบ่อยๆไง.... อุ้บ !”
เ จ อ กั น ต อ น ต่ อ ไ ป
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
#ฟิคน้องแบคคันหูว
ความคิดเห็น