ตอนที่ 23 : Chapter 21
-21-
แบคฮยอนเดินนิ่งไปขึ้นรถตามหลังคู่พี่น้อง คนตัวเล็กค่อนข้างเกร็งเมื่อพี่แชรินที่ดูพูดมากกลับนิ่งไปเสียอย่างนั้น ใบหน้าสวยดุขมวดคิ้วตลอดทาง แบคฮยอนเอาแต่ก้มหน้ามองรองเท้าผ้าใบของตัวเอง ฮือ...นี่เขากลัวจริงจังนะเนี่ย
“แบคฮยอน มึงจะก้มหน้าก้มตาเดินทำไม จะเลยรถแล้วเนี่ย” ชานยอลหันมาคว้าข้อมือเล็กไว้ แชรินจิ๊ปากเสียงดังยิ่งทำเอาคนตัวเล็กชะงักกึก แบคฮยอนเม้มปากกระพริบตาเหมือนไม่รู้จะทำยังไง....โอ๊ย ความรู้สึกมันตีรวนไปหมดเลยเว้ย คืออเมริกาไม่มีอะไรแบบนี้หรอ หรือแฟนเก่าพี่แชรินหนีไปชอบผู้ชาย ว็อทแฮปเพ่นนนนน ?
“ขึ้นรถซักทีเหอะอีเปรต” แชรินเท้าเอวหันมาเหวี่ยงใส่น้องชายตัวสูง ชานยอลพยักหน้าแบบส่งๆแล้วกดปลดล็อกรถ แบคฮยอนค่อยๆแกะมือของชานยอลออกแล้วถอยไปข้างหลัง วันนี้แบคฮยอนไม่มั่นหน้าสู้พี่แชรินได้จริงๆ พี่เขาโหด พี่เขาดุ.....
“เออ มึงมาทีนี่เมียกูพูดไม่ทันเลย” ชานยอลพึมพำเสียงเบาพลางสตาร์ทรถออกสู่ถนน ในพาหนะคันหรูมีแต่ความเงียบ แชรินลอบมองหน้าแบคฮยอนจากกระจกหลังรถ เห็นแฟนของน้องชายตัวเองเอาแต่เงียบแล้วกดโทรศัพท์แบบนี้แชรินอดขำไม่ได้จริงๆ
ไม่เจอกันแค่เจ็ดปีนี่แบคฮยอนคิดว่าแชรินจำตัวเองไม่ได้รึไง เด็กโง่เอ๊ย....
หญิงสาวลอบอมยิ้มน้อยๆเพียงเสี้ยววิแล้วหันกลับมาตีหน้านิ่งเหมือนเดิม ทำไมแชรินจะไม่รู้ล่ะว่าแบคฮยอนกับชานยอลน่ะคิดไม่ซื่อกันตั้งแต่ช่วงที่ตัวเองกำลังจะไปอเมริกาแล้ว เพิ่งจะได้เป็นแฟนกันหรอเนี่ย ไอ้ชานยอลกากชะมัด
“นี่ ข้างหลังน่ะ” เสียงทุ้มตามแบบของชานยอลเพียงแค่เป็นผู้หญิง โทนเสียงเลยดูแหลมแหบกล่าวขึ้น แบคฮยอนเด้งตัวขึ้นหลังตรงพร้อมกับพยายามส่งยิ้มแบบเป็นมิตรให้ถึงแม้ว่าผลตอบรับจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“ฮะ...พะ..พี่แชริน”
“อยู่กับเราไอ้ชานยอลเป็นไงบ้าง”
“อะไรของมะ..”
“หุบปากแล้วขับรถต่อไปไอ้ชานยอล” แชรินสะบัดเสียงใส่น้องชายก่อนที่ชานยอลจะพูดจบ ร่างสูงหุบปากทันทีแล้วหันหน้าไปตั้งใจขับรถตามที่พี่สาวตัวเองสั่ง
“ว่าไง ไอ้ชานยอลเป็นไงบ้าง” แชรินยังคงหันไปถามแบคฮยอนอยู่ ร่างเล็กรวบรวมสติเล็กน้อย เอาวะ...ยังไงพี่แชรินต้องจำได้ซักนิดแหละน่า
“ก็...ก็ดีฮะ..”
“มันเลิกทำตัวเสเพลรึยัง”
“เอ่อ..เลิกแล้วฮะ” แบคฮยอนกำมือแน่นใจเต้นตุบๆ สายตาที่ส่องผ่านกระจกทำเอาคนตัวเล็กเหงื่อซึม นี่เขาควรจะชวนพี่แชรินพูดอะไรดี นี่เกร็งชิบหายวายวอดแล้วนะ
“อืม” เธอหยุดบทสนทนาแค่นั้นแล้วหันกลับมามองทางต่อ แบคฮยอนลอบถอนหายใจยาวเมื่อคิดว่าตัวเองพ้นจากสายตาที่โคตรกดดันของแชรินแล้ว
“ชานยอล อยากเพื่อนมึงว่ะ” แชรินพูดขึ้นมาอีกครั้ง แบคฮยอนเริ่มใจชื้นเพราะคิดว่าหญิงสาวข้างหน้าจะจำตัวเองได้
แต่....
มันไม่ใช่อย่างที่คิดน่ะสิ...
“ใครวะ”
“พวกเซฮุนคริสจงอินอะไรที่สไกป์มาหานั่นแหละ อยากเจอ ตอนนี้”
“มึงจะบ้าหรอ คิดว่านัดเจอกันมันง่ายมากสิ”
“เออ ง่ายถ้ามึงคิดจะทำ แค่โทรไปบอกมันแล้วพูดว่าพี่สาวอยากเจอ เชื่อสิว่ามันต้องมา” แชรินพูดพลางโน้มตัวไปหยิบโทรศัท์ของน้องชายตัวเองเลื่อนหาไลน์กรุ๊ปที่ชานยอลเคยแคปมาให้ดู
“เออ เรื่องของมึง” ชานยอลปล่อยให้แชรินก้มพิมพ์อะไรในโทรศัพท์ตัวเองแล้วขับรถต่อไปเงียบๆ หางตาเหลือบมองแบคฮยอนที่เผลอหลับไปแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม นี่มันคิดว่าแชรินน่ากลัวจริงๆสินะ.....
“ชานยอล คนที่ไลน์ชื่อ SeLu อะไรเนี่ยไลน์มาบอกว่าไปเจอกันที่ห้องของคนที่ชื่อจงอิน”
“ทำไมง่ายจังวะ”
“กูแค่บอกอ่ะว่ากูมาแล้วอยากเจอ คนที่ชื่อเซลู่อะไรนั่นก็ส่งมาว่าให้ไปเจอกันที่ห้งอคนที่ชื่อจงอินเลย”
“แล้วที่เหลือล่ะ”
“อ่า...คนที่ชื่อ K ส่งมาว่าเดี๋ยวออกไป ใครวะชื่อเค เคด่วยหรอ ฮ่าๆ”
“จังไร เคน่ะมันชื่อไอ้คริส เคลวินโว้ย เคด่วยพ่อมึงสิ” ชานยอลละมืออกจากพวงมาลัยข้างนึงแล้วออกแรงโบกเข้าที่ผมสีเทาของพี่สาวตัวเองแรงๆหนึ่งทีทันทีข้อหาพูดจาไม่เหมาะสม
เอาจริงๆแชรินก็จังไรแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ ผู้หญิงบ้าอะไรขับซูปเปอร์คาร์ ขับบิ๊กไบค์ กระโปรงมีไม่ใส่เสือกใส่แต่กางเกง แถมยังสักเป็นตัวอักษรที่กลางหลังแล้วก็เอวอีก ไม่เจ็บรึไง อ้อ..แล้วไม่ต้องกลัวว่าแชรินจะรับไม่ได้ที่เขาสูบบุหรี่นะ เพราะมันก็สูบเหมือนกัน
แมนๆคุยกันเลยทีเดียว....
“ไอ้ชานยอล !!”
“อะไรมึงจะโวยวายทำไมเนี่ย”
“มีมาอีกคนแล้ว ชื่อเทา”
“แค่นี้ ?”
“เออ มีที่ชื่อเซลู่ เค เทา บอกไปเจอกันห้องจงอิน”
“บอกให้พวกมันเอาเมียมาด้วย”
“เออ” แชรินพยักหน้ารับแล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์ต่อ ชานยอลก็ขับรถไปเรื่อยๆ วันนี้เขาและแบคฮยอนว่าง เลยว่าจะพาแชรินเอาของไปเก็บที่บ้านใหญ่ก่อนค่อยไปห้องของจงอิน
ชานยอลยกกระเป๋าใบสุดท้ายลงรถด้วยตัวเองแล้วเดินแบกขึ้นห้องไปให้พี่สาว ปล่อยให้แบคฮยอนที่ตื่นแล้วยืนมองแชรินอย่างเงียบๆ ซึ่งหญิงสาวก็ได้แต่แอบขำในใจว่าทำไมแบคฮยอนต้องกลัวตัวเองขนาดนั้น
“นี่...”
“ฮะ...ครับ”
“แบคฮยอน”
แบคฮยอนสะดุ้งสุดตัว ไม่คิดว่าแชรินจะจำตัวเองได้ ตอนแรกเขาก็กลัวที่แชรินเดินก้าวเข้ามาหาแบบสุ่มสี่สุ่มห้าจนหัวใจจะวาย มือที่ทาด้วยน้ำยาทาเล็บสีดำและตกแต่งสวยงามวางทาบลงกับแก้มของเขาเบาๆ แชรินเริ่มยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่าที่น้องสะใภ้ของตัวเองทำหน้าประหม่าแปลกๆ
“อะไรกัน จำแชรินอปป้าไม่ได้แล้วหรอฮะ ?” แชรินขุดสรรพนามตอนเด็กๆที่ตัวเงอบังคับให้เด็กน้อยหน้าหวานคนนี้เรียก เอียงคอยิ้มให้เด็กน้อยที่ดูเตี้ยกว่าตัวเองเพราะใส่ส้นสูง ริมฝีปากสีชมพูพีชยิ้มกว้างแอทแทคแบคฮยอนจนคนโดนแกล้งถึงกับงง
“คือ..แบคไม่คิดว่าพี่แชรินจะจำแบคได้ ” แบคฮยอนเอียงหน้าพี่สาวคนแมนของตัวเองเล่นแก้มได้ถนัดๆ
“เรานั่นแหละจำพี่ไม่ได้ ที่เงียบมาตลอดทางเพราะกลัวใช่ไหมฮึ ?”
“ก็...ฮะ”
“โถ่ แบคฮยอนคนกากเอ๊ย คิดว่าพี่รับไม่ได้รึไง เพื่อนพี่ที่อยู่นู่นเป็นเกย์กันเยอะแยะ มาหาพี่เร็ว” แชรินกวักมือเรียกแบคฮยอนให้มาใกล้กับตัวเองอีกครั้ง ริมฝีปากบางเฉียบแตะเข้าที่แก้มนุ่มๆของแบคฮยอนจนเป็นรอยลิปสติกก่อนจะผละออกมา
“ทักทายแบบอเมริกันสไตล์น่ะ พี่ชิน..โทษที”
“ไม่เป็นไรครับ แหะๆ...” แบคฮยอนยกยิ้มใส่พี่สาว แสงแดดที่กระทบกับรีเทนเนอร์สีแดงก็กระทบจนเกิดแสงแว้บๆสะท้อนในคอนแทคเลนส์สีเทาของแชริน ก่อนที่หญิงสาวจะอ้าแขนเป็นเชิงให้แบคฮยอนเข้ามากอด ซึ่งคนตัวเล็กก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
“แชริน มึงแกล้งอะไรเมียกู” แรงบีบที่เอวทำเอาแชรินสะดุ้ง เสียงใหญ่ๆของไอ้ชานยอลนี่ชอบมาขัดประสาททุกที แชรินอยากจะเอาส้นรองเท้าบูทเจ็ดนิ้วนี่ฟาดคอให้แม่งหลับยาวๆจริงๆ
“แกล้งพ่อมึงสิ ทักทายอ่ะรู้จักแม้ะ”
“พ่อมึงกับพ่อกูคนเดียวกัน ไปขึ้นรถได้แล้ว” ชานยอลใช้มือสองข้างโอบไหล่แชรินและแบคฮยอนคนล่ะข้างก่อนจะบังคับให้เดินไปที่รถพร้อมกัน
“อ่ะๆ อย่าได้สะเออะมานั่งหน้าอีกครั้งนะครับคุณปาร์คแชริน ที่ของมึงคือเบาะหลังครับ Get out !!”
“เดี๋ยวนี้สาดอังกฤษใส่กูหรอซีวาย หืม ?” แชรินยักคิ้วเรียกชื่อภาษาอังกฤษของน้งอชายตัวเองพลางยื้อตัวไม่ให้ชานยอลผลักตัวเองให้ไปนั่งเบาะหลัง เรียวแขนเล็กของหญิงสาวดึงแขนแบคฮยอนมากอดไว้พร้อมกับทำหน้าเหนือใส่น้องชายตัวเอง
“หน้าที่ของมึงคือปล่อยเมียกูครับซีแอล” ชานยอลเรียกชื่อที่เพื่อนๆชาวอเมริกันเรียกแชริน นิ้วยาวจิ้มหน้าผากพี่สาวตัวเองแล้วใช้ทีเผลอดันตัวสั้นๆของแชรินให้ลงไปนั่งข้างหลัง มือหนาดึงแฟนตัวเล็กของตัวเองให้ไปนั่งเบาะหน้าคู่กัน
“ย่าห์ CY ! x U !!!!” แชรินแว้ดเสียงลั่นรถเมื่อโดนชานยอลผลักจนหัวกระแทกกับเบาะจนเด้งขึ้น นิ้วกลางที่ประดับไปด้วยแหวนสีเทาดำชูขึ้นมาสาดใส่น้องชายตัวเองที่ยืนมองจากกระจกด้านนอก
ไอ้บ้าปาร์คชานยอล เดี๋ยวเถอะมึง !!!
ชานยอลจอดรถที่ลานจอดรถหลังจากเห็นเมอร์ซิเดสเบนซ์สีดำด้านของไอ้เซฮุนจอดอยู่ก่อนหน้าแล้ว กวาดตามองไปเรื่อยๆก็เห็นรถของเพื่อนทุกคนมากันครบแล้ว เขาเลยต้องรีบขึ้นไปบนห้องไอ้จงอิน
ทั้งสามคนขึ้นลิฟท์มาชั้นบนสุดของคอนโดหรู ชานยอลไลน์ถามพวกที่เหลือแล้ว ปรากฏว่ามาก่อนก็จริงแต่มันออกไปซื้อเหล้ากันที่ร้านข้างล่าง เลยกลายเป็นว่าเขาขึ้นมาที่ห้องของจงอินคนแรกสินะ
‘ฮะ...อ้ะ..จะ..จงอิน’
เอาอีกแล้ว อีเสียงลอดจากประตูเป็นเหตุอีกแล้ว ชานยอลยืนมองหน้าแบคฮยอนสลับกับแชรินไปมา ทั้งสามคนพยักหน้าให้กันก่อนจะค่อยๆเอาหูแนบประตู
‘อ้ะ..จง..อะ..อิน เดี๋ยวเพื่อนมา อ๊า’
ชิบหาย !!! นี่ของจริง
‘มันยังไม่ถึงตอนนี้หรอกน่าคยองซู’
ชิบหายกว่า คยองซูกับจงอินแม่งคบกัน !!!!!
แบคฮยอนกลืนน้ำลายเสียงเบา พอดีกับที่พวกเซฮุนเดินขึ้นมาพอดี เลยต้องรีบทำเนียนเคาะประตูเป็นเชิงว่าไม่ได้แอบฟังนะ มาถึงก่อนหน้านี้แปปเดียวเองอะไรแบบนี้....
“มาถึงเร็วจังวะ เข้ามาๆ” จงอินเดิมออกมาเปิดประตูห้องด้วยสภาพกางเกงนอนตัวเดียว และคนเดียว.... แบคฮยอนมองหาคยองซูที่ไม่รู้อยู่ไหนแล้ว แต่เขามั่นใจอ่ะว่าถ้าไม่ใช่ห้องน้ำก็ห้องนอน มันอยู่ในนั้นแหง
ทุกคนเดินเข้ามานั่งๆนอนๆในห้องนั่งเล่นของจงอินจนเต็มไปหมด แบคฮยอนเดินเข้ามาเอาน้ำในห้องครัวที่เซฮุนกับอีลู่บอกว่าจะมาเตรียมของ แต่อะไรทำให้เขาแอบอยู่มุมประตูแล้วยืนมองสังเกตความเปลี่ยนแปลง คือช่วงนี้ลู่หานกับเซฮุนดูตัวติดกันกว่าเดิม เอาจริงๆไม่ใช่แค่ตัวแล้วอ่ะ....
ปากแม่งติดกันแล้วโว้ย !!!
เชี่ย อีลู่จูบกับเซฮุน จูบกัน จูบกันนนนนนนน
โทรศัพท์กูอยู่ไหนวะ โทรศัพท์ๆๆๆ
แบคฮยอนคว้าโทรศัพท์ในมือขึ้นมากดถ่ายทั้งคู่แบบเงียบๆ เอาจริงๆได้หลายมุมเลยนะ แม่งอีโรติกชิบหาย ลองนึกดูนะว่าลู่หานยืนพิงกับเคาท์เตอร์แล้วเซฮุนเอามือคร่อมไว้ ลิ้นเลิ้นน้ำลงน้ำลายนี่มั่วไปหมด จนตอนนี้มันยังไม่ลิกจูบกันเลยเว้ย
โอเค กูไม่หิวน้ำละ...เดี๋ยวจะได้แดกน้ำอย่างอื่นแทน บรั้ย...
“ฟู่วววว ~” คนตัวเล็กเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม จุนมยอนกำลังนั่งพิงไหล่ของจื่อเทาแล้วเล่นโทรศัพท์ โอเคอันนี้ไม่มีอะไร ส่วนคยองซูก็ยังไม่มา ส่วนคริสก็....ไปอยู่ตรงระเบียงกับแชริน
ไปทำไรกันวะ ?
ด้วยความขี้เสือกลิซึ่มจึงทำให้แบคฮยอนทำเนียนไปหยิบของที่ระเบียง ก่อนจะเห็นว่ากำลังสูบบุหรี่กันอยู่ มันไม่ใช่ภาพที่โรแมนติกนะ ลองนึกภาพผู้หญิงสวยๆผมสีบลอนด์เทา ใส่เสื้อสายเดี่ยวครึ่งตัวโชว์หน้าท้องและแผ่นหลังที่มีรอยสักอยู่ไม่ต่ำกว่าสองที่
อืม...แบคฮยอนจะบอกตำแหน่งรอยสักของพี่แชรินนะ
หนึ่ง ตรงข้อมือข้างซ้ายเป็นรูปดวงอาทิตย์ อันนี้หลายคนคงไม่รู้ว่าพี่แชรินกับชานยอลนั้นสักคู่กันหลายจุดมาก อย่างตรงข้อมือข้างซ้ายของพี่แชรินมีรอยสักรูปพระจันทร์ ข้อมือข้างขวาของชานยอลจะเป็นรูปพระจันทร์
สอง กลางหลังช่วงต้นคอ พี่แชรินสักเป็นตัวอักษรว่า CL ในขณะที่ชานยอลสักกลางหลังเหมือนกันแต่เป็นคำว่า CY
สาม สีข้าง อันนี้ชานยอลไม่ได้สัก แต่พี่แชรินสักเป็นสัญลักษณ์อะไรก็ไม่รู้แบคฮยอนดูไม่ออก
และสี่ หัวไหล่ พี่แชรินและชานยอลสักเป็นคำว่า PARK ที่หัวไหล่ข้างซ้าย ปาร์คที่เป็นนามสกุลนั่นแหละ
พี่แชรินไม่ใช่ผู้หญิงหวานๆหรอกนะ เป็นผู้หญิงที่นิสัยแมนเข้าขั้นมาก อย่างน้อยก็มากกว่าแบคฮยอน ตอนนั้นชานยอลเคยเล่าให้ฟังว่าตอนม.ปลายชานยอลมีเรื่อง แล้วเป็นช่วงที่แชรินปิดเทอมเลยกลับเกาหลีพอดี เธอไปรับชานยอลที่โรงเรียนแล้วเห็นว่าไอ้พวกนั้นมีอาวุธ พี่แชรินเลยวิ่งไปห้องพละแล้วเอาไม้เบสบอลมาให้ชานยอลกับเพื่อนคนละอันรวมถึงให้ตัวเองด้วย สรุปว่าไอ้พวกนั้นหัวแตกปากแตกกันเป็นแถวเพราะฝีมือการฟาดไม้เบสบอลของพี่แชรินนั่นแหละ
ตอนนั้นแบคฮยอนก็รู้จักทั้งคู่แล้ว แต่ว่าไม่รู้ว่าเคยมีเรื่องอะไรแบบนี้กัน
เวลาสามทุ่มทุกคนมานั่งรวมกันที่ห้องนั่งเล่น รวมถึงคยองซูที่เพิ่งจะโผล่หัวออกมาพร้อมกับยอมรับแล้วว่าตัวเองคบกับจงอิน ซึ่งแบคฮยอนไม่ได้พูดอะไร
แต่อย่าคิดว่าเขาลืมสัญญาของมันนะ นี่ไม่เคยลืม....เสร็จกูแน่
“เอาจริงๆพวกมึงก็คงรู้จักหมดแล้ว นี่แชริน พี่กู” ชานยอลพยักเพยิดไปที่ชิน หญิงสาวพยักหน้าทักทายเพื่อนน้องก่อนจะยกแก้วขึ้นชนกับทุกคนเป็นการทำความรู้จัก
“กูเพิ่งรู้ว่ามึงมีพี่สาวด้วย” เซฮุนพูดขึ้นหลังจากชนแก้มกับแชรินแล้ว มือข้างที่ว่างก็แอบโอบเอวลู่หานไว้ แหม...ไหนๆก็ได้เป็นแฟนแล้ว ขอกูได้ฟินจริงๆจังๆซักทีเถอะ ถึงแม้ว่าในห้องครัวเกือบจะหยุดไว้ไม่ได้ก็เถอะ....
“เออ กูเพิ่งสังเกตนะว่าพี่แชรินแม่งแบดเกิร์ลชิบหาย” คริสเอ่ยสมทบ เพราะว่าโตมาในสังคมอเมริกันเหมือนกัน อะไรที่เป็นความลับหรือไม่อยากให้คนอื่นรู้เขาก็สามารถรัวอังกฤษใส่พี่สาวคนนี้ได้ ไม่รวมเด็กอักษรที่นั่งกันอยู่ในนี้นะ....
“ฉันแบดยังไงวะเค ?”
“นี่ยังไม่เลิกเรียกผมว่าเคอีกหรอ”
“โอเค คริส ฉันแบดตรงไหน ?” แชรินยักไหล่ คำว่าแบดเกิร์ลมันนิยามแชรินไม่ได้แล้วล่ะ เพราะเธอน่ะ มันมากกว่านั้น
“ดูก็รู้แล้วครับซีแอล ผมน่ะเห็นพี่ทีแรกก็รู้แล้ว....ขนาดสีผมเรายังเหมือนกันเลย เค้าเรียกว่าอะไรนะ Soulmate ?” คริสพูดพลางทำสายตาแพรวพราวใส่หญิงสาว ซึ่งแชรินก็มได้หวั่นไหวอะไร ชินแล้วล่ะ
“เรียกซีแอลนี่มึงสนิทกับมันแล้วหรอ จะจีบกันก็ไปจีบที่อื่น โว๊ะ” ชานยอลใช้เท้าถีบคริสแรงๆเพื่อดึงสติ รู้ว่าชอบเต๊าะแต่ก็ควรเว้นไว้บ้าง พี่กูสวยตรงสเป็กมึงก็จริงแต่ก็ละๆไว้บ้างเถอะ...
“เออ จะจีบก็ไปจีบที่อื่น”เซฮุนเอ่ยเสริม เขาล่ะหมั่นไส้ความหน้าหม้อของไอ้เงิงหัวขาวนี่จริงๆ ลำไยโว้ย
“มึงอ่ะจะจูบก็ไปจูบที่อื่น ลู่หานคอแดงมาเชียวไอ้เหี้ย” คริสปาน้ำแข็งใส่เซฮุนที่กุลีกุจอเอามือตัวเองโอบลู่หานไว้ ไม่ได้หรอก หวงมาก ยิ่งไหปลาร้าลู่หานนะนี่หวงเหี้ยๆเลย
“เอ้าพอๆ เลิกจังไรได้แล้ว” ชานยอลเอ่ยห้ามทัพ มือหนาที่โอบเอวแบคฮยอนอยู่เริ่มเนียนไล้ลงไปที่บั้นท้าย ออกแรงบีบเบาๆให้โดนเมียด่าเล่น นั่นคือความสุขของเขาแล้ว
“ว่าแต่ มึงไปคบกับลู่หานวันไหนวะไอ้ฮุน มาถึงก็จะจองห้องครัวกูเลย” จงอินเริ่มเข้าสู่บทสนทนา เซฮุนเพียงแค่ยักไหล่ก่อนจะรั้งหัวสีคาราเมลของคนตัวเล็กในอ้อมกอดมาจุ๊บเหม่งจุ๊บแก้มจุ๊บปากรัวๆโชว์เพื่อน แน่นอนว่าเสียงโห่ร้องก็มีไม่น้อย
“ถามแต่เขา มึงล่ะไอ้จงอิน แอบแซ่บหรอไอ้สัด” คริสใช้เทาสะกิดเพื่อนผิวแทนพลางพยักเพยิดไปที่คยองซู จงอินก็ไม่ตอบเหมือนกัน
“หื้มม คบกันมานานยังอ่ะจงอิน” แบคฮยอนลากเสียงพลางกวาดสายตามองคยองซูที่กำลังเขม่นตาใส่ตัวเองอยู่
“ก็สักพักแล้วอ่ะ”
“อ้าว นานแล้วหรอ โห่...นี่ก็นึกว่าคยองซูจะคนจริง”
“คนจริงอะไรมึง มะ..มั่วแล้ว” คยองซูรีบเด้งตัวขึ้นมาเถียงเพื่อนตัวเองทันที ลู่หานและจุนมยอนก็เริ่มส่งเสียงรับรู้
“จำไม่ได้จริงๆหรอ” คนตัวเล็กเอียงคอใส่เพื่อนตัวเอง คยองซูรีบกระโจนมาปิดปากแบคฮยอน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเพราะลู่หานเป็นคนพูดออกมาก่อน
“อ๋อ ที่บอกว่ามีแฟนแล้วจะเยโชว์น่ะเหรอ อ๋อออออออออออ”
คยองซูเข้าใจแล้ว....ว่าความเพื่อนส้นตีนที่แท้จริงเป็นอย่างนี้นี่เอง
เรื่องนี่สอนให้รู้ว่า เพื่อนแท้ไม่ทิ้งกัน แต่ทิ้งเรื่องไม่น่าจำบ้างก็ได้อีพวกเหี้ย !!!!
Comment & Hashtag
#ฟิคเสี้ยนชบ
TALK
เฮลโหลวววว ใครที่บอกว่าเมนเทอร์แชรินใจร้ายกรุณาถอนคำพูดด่วนๆนะคะ 555555 นางใจดีนะ โอเค วันนี้คือมากันครบใช่มั้ย เนื่องจากคำโอดครวญของบอทคริสที่ตัดพ้อว่านี่ไม่เคยให้บทนางเลย นางงอน วันนี้เอาบทให้แล้วนะ พยายามเเล้วแต่ทำให้มันครบไม่ได้จริงๆ 55555 ส่วนเยโชว์นี่ไม่รู้นะคะ ไม่รู้เรื่องเลยยยยยยย ไปแล้วบรั้ยบรั้ยยยย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
คยองงานเข้าแระ 5555555