ตอนที่ 10 : Chapter 9
-9-
“ฮะ ผัวมึงทะเลาะกับพุงพุงจริงอ่ะ” จุนมยอนอุทานเสียงดัง อันที่จริงพุงพุงน่ะเป็นแมวที่จุนมยอนพาแบคฮยอนไปซื้อ ไม่ใช่ว่าแม่ซื้อมาให้อย่างที่บอกหรอก แบคฮยอนมันอยากได้เอง แต่ถ้าบอกชานยอลว่าซื้อเอง จุนมยอนบอกเลยว่าอีแบคโดนผัวด่าแน่ๆ
“เออ เมื่อคืนมันลุกมางอแงใส่กูตอนตีหนึ่งครึ่งอ่ะ”
“เชี่ย กูขำ 5555555 ” คยองซูวางมะม่วงเปรี้ยวลงกับโต๊ะดังปึ้กแล้วหัวเราะเสียงดัง นึกภาพเดือนวิศวะสูงเกือบร้อยเก้าสิบ หน้าโหดๆ มีรอยสักกำลังงอแงใส่เมียข้อหาสนใจแมวมากกว่าตัวเอง โอ๊ย แค่คิดก็ขำแล้ว
“กูว่าจะไม่ขำ...ไอ้สัดหยุดไม่ได้ 55555555” ลู่หานก็เป็นอีกคนนึงที่ขำหัวฟัดหัวเหวี่ยง ถ้าเขามีแฟนแล้วมันมางอแงใส่งี้บ้างคงดีอ่ะ
จุนมยอนเป็นคนแรกที่หุบปากเงียบเมื่อเห็นน้องรหัสของคยองซูเดินมาหาที่โต๊ะ เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อคม ผิวขาว กำลังกล่าวทักทายพี่ๆทุกคนในโต๊ะ จุนมยอนและคยองซูเพียงแค่ยิ้มรับ
“อ้าวอีจุ๋ม บทจะเงียบก็เงียบซะกูงงเลย” แบคฮยอนปาดน้ำตาที่หางตาเบาๆ หันไปมองเพื่อนตัวเองที่กระแอมไอรักษามาด อะไรของแม่งวะ เมื่อกี๊ยังขำจะตายห่าอยู่เลย แต่เมื่อเห็นน้องรหัสคยองซูเดินมาที่โต๊ะ ลู่หานและแบคฮยอนแอบกัดปากกรี๊ดกร๊าดอยู่ในใจ ก็เด็กคนนี้น่ะ...เดือนปีสองเลยนะ
“ไง ฮันบิน”
“ไม่มีไรครับ แค่จะมาขอนั่งด้วย พอดีที่เต็ม แต่ผมมีเพื่อนมาด้วยนะ”
“ได้ดิ นั่งเลย” แบคฮยอนเป็นคนออกปากตกลงโดยไม่คิด ผู้ชาย..ผู้ชายหล่อด้วย ใครจะโง่ปฏิเสธวะ แถมโต๊ะก็เหลือที่นั่งตั้งเยอะ ต่อให้น้องฮันบินไม่มีที่นั่งก็มานั่งในใจพี่ยังได้เลยนะ ว่างซำเหมอออ อรั้ยยย
“โหย ขอบคุณครับพี่ เดี๋ยวผมไปเรียกเพื่อนแปปนะ”
“โอเคๆ” ลู่หานทำมือโอเคใส่น้องรหัสของคยองซู พอน้องหันหลังไปมือเล็กก็เปลี่ยนเป็นสัญลักษณ์ไอเลิฟยูทันที ความแรดนี้....
ไม่นานฮันบินก็เดินมากับเพื่อนของตัวเองอีสองคน แบคฮยอนจำได้ว่าชื่อจุนฮเวคนนึง อีกคนนึงน่าจะชื่อบ๊อบบี้ เอาจริงๆกลุ่มนี้หน้าตาดีทุกคนเลยนะ....
“เอ่อ ผมนั่งไหนหรอครับ” น้องบ๊อบบี้โค้งทักทายแล้วเอ่ยถามมนุษย์รุ่นพี่ในคณะ คยองซูกวักมือเรียกให้น้องไปนั่งข้างตนเพราะมีที่ว่างเหลืออยู่พอดี
“นั่งไหนเลือกเลย ที่ว่างเยอะแยะ” ลู่หานเอ่ยบอกพร้อมกระเถิบตัวออกจากแบคฮยอน ป่าวนะ...ก็แค่อยากรู้ว่าจะมีน้องคนไหนมานั่งคั่นกลางรึเปล่าแค่นั้นเอง
“งั้นนั่งนี่นะ” จุนฮเวเด็กหนุ่มหน้าโหดพูดเสียงนิ่งแล้วนั่งลงข้างๆลู่หานทันที ส่วนฮันบินก็นั่งข้างแบคฮยอนที่กำลังทำหน้ากลั้นฟินอยู่ โอ๊ย..หม่าม๊า น้องเขาหล่อ น้องเขาปัง
บรรยากาศบนโต๊ะดูผ่อนคลายเมื่อรุ่นพี่เริ่มชวนคุย แบคฮยอนได้แต่แอบลอบมองมุมข้างของน้องฮันบินเงียบๆแล้วเก็บไปยิ้มคนเดียว กูได้นั่งข้างเดือนปีสองแหละ คิมฮันบินเชียวนะโว้ยยยย
“ฮะๆเออฮันบิน ตอนเด็กพ่อแม่ให้กินนมอะไรอ่ะ ทำไมสูงงี้”
“นมอะไรไม่รู้อ่ะจำไม่ได้ แต่พอโตมาก็กินนมนะ..แต่นมคนละอย่าง”
“อู้ยยยย คำพูดคำจา ฮ่าๆ ” คนตัวเล็กทำท่าหัวเราะโอเวอร์แล้วคุยกับคนหล่อข้างๆต่อ เด็กๆนี่พอมองแล้วมันชุ่มฉ่ำหัวใจดีนะ....
แรงสะกิดที่เอวยังไม่สามารถเรียกสติคนตัวเล็กกลับมาได้ แบคฮยอนหัวเราะแรงจะหัวไปพิงกับไหล่หนาของเด็กหนุ่ม จนลู่หานต้องหยิกเอวของแบคฮยอนเบาๆมันถึงจะรู้ตัว
“อะไรมึง”
“อีแบค ชานยอลมา” ลู่หานกระซิบผ่านหลังฮันบิน แต่แบคฮยอนก็ไม่ได้ยิน ร่างบางเพียงแค่ทำหน้าสงสัยเท่านั้น แล้วทำไมจะต้องกระซิบด้วย
“ฮะ อะไรวะ”
“ชานยอลกำลังเดินมา”
“ฮึ ? ใครนะ”
“ผัวมึงมา !!!”
คราวนี้แบคฮยอนถึงกับนั่งหลังตรง ค่อยๆเขยิบห่างจากตัวของน้องฮันบินทันที รู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ข้างหลัง พอหันไปเท่านั้นแหละ...รู้เรื่อง...
หน้าคุ้นๆเนอะ...
อืม..ผัวกูนี่หว่า....
เหี้ยลู่ ทำไมเพิ่งบอกกู !!!!
“ชานยอลลล ~” แบคฮยอนวิ่งไปหาร่างสูงทันที เพราะคิดว่ายังไงแล้วชานยอลคงไม่เห็นหรอก แบคฮยอนไหวตัวทันน่า
“ฮะ อะไรมึงเนี่ย ?” ชานยอลที่กำลังซื้อน้ำอยู่ หันมามองคนตัวเล็กด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเข้าใจนัก วันนี้มันมาแปลก อยู่ๆวิ่งเข้ามาหาแบบนี้ ชานยอลไม่ชินจริงๆ
“เปล่า คิดถึงมึงไง”
“เชี่ย มึงไม่สบายป่ะ แพ้ขนแมวป่ะเนี่ย” มือหนาทาบลงกับหน้าผากแล้วก้มมามองหน้าแบคฮยอนที่กำลังยิ้มตาหยีใส่อยู่ ร่างเล็กยังส่ายหัวเหมือนเดิม
“ป่าววว ไม่มีอะไรจริงๆ พาไปกินชาบูหน่อย”
ชานยอลถูกลากมาที่รถยนต์ของตัวเอง แล้วโดนมือเล็กๆผลักนั่งลงตำแหน่งคนขับ ตามด้วยที่ว่างข้างๆที่แบคฮยอนรีบวิ่งมาขึ้นรถ ร่างสูงได้แต่นั่งงงกับท่าทางแปลกๆของแบคฮยอน มันต้องไปทำอะไรผิดมาแน่ๆ
สิบห้านาทีก็ถึงห้างใกล้ๆมหาลัย นักศึกษาทั้งสองคนที่ส่วนสูงต่างกันกำลังเดินไปหาที่นั่งในร้านชาบู แน่นอนว่าช่วงเที่ยงแบบนี้ในร้านอาหารต้องคนเยอะ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาหรอก เพราะชานยอลคิดว่าเขาน่าจะจัดการปัญหานี้ได้ง่ายๆ ดวงตาคมหรี่มองหาคนรู้จักข้างใน ก็พบกับร่างเตี้ยๆของน้องรหัสตัวเอง
ที่ชานยอลรู้ว่าคิม จินฮวาน น้องรหัสของตัวเองมาอยู่ที่นี้เพราะเห็นมันเช็คอินในเฟซบุค เพราะงั้นการแทรกไปขอนั่งด้วยคงไม่ใช่เรื่องยาก
“มานี่ เร็ว”ข้อมือเล็กถูกดึงเข้าไปในร้านท่ามกลางสายตาของคนที่ต่อคิวอยู่ข้างนอกที่มองมา แบคฮยอนทำหน้าเหวอแต่ก็ต้องเดินตามชานยอลไป ถ้าออกมาจากร้านแล้วโดนกระทืบนะ...กูจะด่ามึงไอ้ชานยอล
“เดี๋ยวๆ แทรกมางี้มึงมีที่นั่งแล้วหรอ ?”
“เออน่า ตามกูมาเหอะ”
ร่างคนสองคนที่ฉุดกระชากลากดึงกันอยู่มาถึงที่นั่งด้านในที่มีเด็กหนุ่มหน้าตาหวานนั่งกันอยู่คนเดียว เมื่อน้องเห็นก็ลุกขึ้นมากวักมือเรียกชานยอลให้มานั่งกับตัวเองซึ่งร่างสูงก็ไม่ขัดขืน
“เฮีย มาได้ไงอ่ะ ปกติไม่เคยเห็นมากินตอนกลางวัน” จินฮวาน น้องรหัสที่หน้าตาหวานใส ตัวเล็กกว่าแบคฮยอนอีก ยิ่งมายืนกับชานยอลแล้ว จินฮวานเหมือนลูกเลย....
“มันอยากกิน”ชานยอลพยักเพยิดมาที่คนตัวเล็กที่ยืนยิ้มแหยๆอยู่ รุ่นน้องทั้งสามคนต่างยิ้มรับแล้วดึงข้อมือคนตัวเล็กมานั่งด้วยกัน ปล่อยให้ร่างสูงเดินไปคีบซูชิใส่จานมาให้
“เห้ย หน้าคุ้นๆอ่ะ” น้องผู้ชายที่นั่งตรงข้ามหรี่ตามองแบคฮยอนที่นั่งกระพริบตาอยู่ ปกติเขาเป็นคนพูดมาก แต่พอมาเจอเด็กคนแล้วเขาดูเรียบร้อยไปเลย...
“ชื่ออะไรนะ แบคฮยอนป้ะ แบคฮยอนอักษรใช่มั้ยฮะ” น้องรหัสของชานยอลคว้ามือของแบคฮยอนไปจับทันที เขาติ่งพี่แบคฮยอนมานานแล้ว คนอะไรก็ไม่รู้ หน้าก็หวาน ตัวก็เล็ก เสียงก็เพราะ อ่า..ละลายจริงๆ
“เอ่อ ใช่..พี่เอง”
“ขอกอดหน่อยได้มั้ย ไม่คิดว่าจะเจอพี่ใกล้ๆแบบนี้”
“ฮ่าๆ มาดิ” แบคฮยอนดีงตัวบางๆของเด็กน้อยวิศวะที่ดูบอบบางซะเหลือเกินมากอด ตัวเขาพอกันเลยนี่นา ใบหน้าของจินฮวานอยู่ในระดับเดียวกับแบคฮยอนเลย เขาคิดว่าชอบเด็กคนนี้นะ ไม่ใช่เชิงชู้สาว แต่ชอบแบบ..เอ็นดูอ่ะ..เด็กนี่มันน่ารักดี
“ฮื่อ พี่แบคตัวหอมมากอ่ะ ฟินอ่ะ” จินฮวานทำหน้าปริ่มแล้วกอดเอวบางของรุ่นพี่ในดวงใจแน่นกว่าเดิม จนชานยอลที่เพิ่งเดินมาถึงกับชะงัก
จินฮวาน...มึงจะเคลมเมียกูหรอน้องรัก ไม่นะ ต่อให้มึงหน้าตาดีก็ไม่ควรทำแบบนี้ เพราะมึงสองคนมันสปีชีส์เดียวกัน ถ้าคบกัน ดูแล้วแม่งไม่ต่างอะไรจากเลสเบี้ยนเลย... อีกคนก็หน้าหวาน อีกคนก็จิ้มลิ้ม อย่าเลย เหลือไว้ให้ผู้ชายร่างบึกๆแบบพวกเขาเถอะ
“เห้ย เกินไปละๆ” ชานยอลนั่งลงฝั่งตรงข้ามแล้วเอื้อมแขนยาวๆไปดึงคอเสื้อนักศึกษาของจินฮวานให้ออกห่างจากแบคฮยอน ตาเรียวๆของน้องรหัสตวัดมามองจิกใส่เขาอย่างเอาเรื่อง
“พี่ก็รู้ว่าผมติ่งพี่แบคฮยอนแค่ไหนอ่ะ แล้วพี่ทำไงถึงได้มากินชาบูกับพี่แบคฮยอนล่ะ”
ชานยอลควรจะบอกมันมั้ยว่านี่เมียกู.....ควรจะบอกมันหรือเปล่าว่าต่อให้มึงจีบเก่งแค่ไหนแบคฮยอนก็ไม่เอามึงเพราะมันเป็นเมียกู.....ควรจะบอกน้องรหัสตัวเองมั้ยว่ากูเป็นผัวแบคฮยอน....
“อยากรู้ใช่มั้ย”
“ใช่ กล้าดียังไงมาควงแฟนผมในอนาคตแบบนี้”
“เอ่อ...คือ..กิน..กินเถอะ ไม่ต้องอยากรู้หรอกน่าน้องจินฮวาน” แบคฮยอนเอ่ยปรามเพราะคิดว่าหากชานยอลประกาศตรงนี้มันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ ดูเด็กมหาลัยเขาสิ นั่งกันเต็มไปหมด ถ้าบอกไปล่ะก็ ชิบหายแน่ๆ
“เอ้า น้องมันอยากรู้ กูก็จะบอกนี่ไง”
“ไอ้ชานยอล แดกไป” คนตัวเล็กเอื้อมมือไปฝั่งตรงข้ามแล้วคีบเนื้อที่สุกแล้วในจานตัวเองยัดใส่ปากของชานยอลทันที พร้อมกับส่งสายตาประมาณว่าไม่ ไม่ใช่สถานที่ที่มึงควรจะพูดในตอนนี้
“อื้อ อินอะวานๆๆ” ชานยอลรีบเคี้ยวแล้วอ้าปากจะพูดต่อทันที ส่งผลให้แบคฮยอนต้องคอยยัดเนื้อปิดปากทุกครั้ง กลายเป็นว่าคนตัวเล็กย้ายมานั่งข้างชานยอลแทนแล้วป้อนทุกคำไม่ให้ปากว่างเพราะเกรงว่าจะหลุดคำพูดอะไรไป เหลือแค่จินฮวานที่ได้แต่นั่งมองคนสวยของตัวเองกำลังนั่งป้อนพี่รหัส
ฮือ...แม่ครับ พี่แบคฮยอนเขาป้อนไอ้เฮียครับ TT
ซักพักทั้งสามคนก็อิ่ม จินฮวานที่ไม่มีเรียนต่อเลยคิดว่าจะไปเดินเที่ยวเรื่อยๆคนเดียว ปล่อยให้อีคู่ชานแบคนี่สวีทกันไปเถอะ เขาจะไม่อยู่เป็นก้างขวางคอละกัน
ชานยอลเดินมาส่งแบคฮยอนที่คณะ เขาพยายามไม่สนใจสายตาของใครหลายคน ถึงแม้ว่าหนึ่งในนั้นจะมีคิมมินอาที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตรเท่าไหร่นัก แหงสิ ก็เล่นบอกเลิกกลางคณะซะอย่างนั้น เป็นใครใครก็อาย แต่ชานยอลก็ไม่แคร์นะ ปล่อยให้ยัยนั่นบ้าไปคนเดียวนั่นแหละ
“ถึงแล้ว มึงจะเดินไปไหนเนี่ย” คนตัวเล็กดึงชายเสื้อนักศึกษาของชานยอลให้ร่างสูงหยุดนิ่ง
“เอ้า แล้วไม่บอก”
“ส่งแค่นี้แหละ กลับไปเรียนได้ละ”
“มึงยังไม่ถึงเวลาหรอ”
“เออ อีกครึ่งชั่วโมง แต่ของมึงอ่ะเข้าเรียนแล้ว”
“เอ้าเชี่ย งั้นกูไปละนะ ต้องจุ๊บลาป่ะ ?”
“ไม่ต้องไอ้สัด รีบๆเลยเดี๋ยวอาจารย์เช็คขาด คะแนนยิ่งเหี้ยๆอยู่” แบคฮยอนผลักหัวคนที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วชี้ไปที่ตึกของคณะวิศวะที่ไม่มีคนแล้ว ชานยอลทำหน้าตาตื่นแล้วรีบวิ่งไปที่ตึกของตัวเองทันที แหงสิ ถ้าขาดอีกสองสามครั้งนี่โดนไล่ออกแล้วนะ...
แบคฮยอนเดินไปหาเพื่อนตัวเองที่ยังนั่งอยู่ที่เดิมเพิ่มเติมคือกลุ่มน้องฮันบินสุดหล่อ ระหว่างทางก็รู้สึกได้ถึงสายตาแปลกๆของมินอา ทำไมถึงรู้น่ะเหรอ ก็แบคฮยอนหันไปมองพอดีไง สบตากันปิ๊งๆงี้เลย ถามว่ากลัวมั้ย ก็ไม่นะ อย่างคิมมินอาเนี่ยนะจะมาทำอะไรเขาได้ ตลกไปละ
“ฮายยย เพื่อนรัก” คนตัวเล็กหย่อนก้นนั่งตำแหน่งเดิม แต่ครั้งี้น้องฮันบินเป็นคนชวนเขาคุยซะงั้น แต่ไม่ใช่เรื่องชู้สาวหรอกนะ อืม..ก็ชู้สาวแหละ แต่ไม่ใช่กับแบคฮยอน !
“พี่แบค ไปกินชาบูกับน้องรหัสพี่ชานยอลอ่อ”
“อืม ทำไมอ่ะ ชอบหรอ”
“กะ...ก็ใช่” เดือนปีสองเขินหูแดงแปร๊ดเรียกเสียงเชียร์จากคนในโต๊ะได้ไม่ยาก แบคฮยอนยิ้มเอ็นดูแล้วกดอะไรนิดหน่อยในโทรศัพท์ยื่นให้ฮันบิน
ในนั้นมีไอดีไลน์และเบอร์โทรศัพท์ของจินฮวานโชว์ไว้อยู่ ไม่ใช่โทรศัพท์แบคฮยอนหรอก ของไอ้ชานยอลมัน ไม่รู้นึกคึกอะไรมาขอแลกโทรศัพท์ใช้ ไม่ไว้ใจอะไรกูเปล่าวะ....
“เหยดดด” คิมฮันบินอุทานเสียงดังพร้อมกับควักมือถือของตัวเองมากดแอดไลน์ไป ไปส่องไทม์ไลน์ของคนที่ตัวเองเล็งอยู่ก็เห็นอะไรที่ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่
จินฮวานโพสต์ว่ามารับคนอื่นเข้าบ้าน...และภาพรั้วของคนที่ตัวเองมารับนั้นช่างคุ้นซะเหลือเกิน เหมือน....บ้านของพี่มินอา ที่ฮันบินเคยไปหาด้วยครั้งนึง....อืม...เขาเคยมีอะไรกับมินอาหลังจากที่เธอบอกว่าเลิกกับพี่ชานยอลแล้วให้ไปกินเหล้าเป็นเพื่อน อันนี้ยอมรับแบบแมนๆเลย และตอนนี้เธอกำลังพยายามหาวิธีแบล็กเมล์เขาอยู่ มินอาไม่ได้บอกหรอก แต่ฮันบินเห็นคลิปในกล้องเล็กๆตรงซอกเตียงที่หญิงสาวนั้นหวงนักหนา ไม่ต้องคิดเลยว่าถ้าเขาทำอะไรให้เธอไม่พอใจคลิปนั่นต้องถูกปล่อยออกมาแน่ๆ ที่สำคัญคือมันเห็นหน้าของเขาเต็มๆนี่แหละ
“พี่แบค...ผมว่าเรามีเรื่องที่ต้องคุยกันเยอะเลยแหละ”
ร่างเล็กๆของจินฮวานนั่งกดโทรศัพท์ระหว่างรอรถโดยสารประจำทาง ใบหน้าหวานที่มีไฝรูปหัวใจใต้ดวงตาเรียวข้างขวาเม้มปากแน่นเมื่อเห็นสายโทรเข้ามา ก่อนที่มือเล็กจะเลื่อนตัวไอคอนสีเขียวแล้วนำมาแนบหูไว้
(ว้าวว น้องชาย รับโทรศัพท์พี่แล้วหรอ) เสียงแหลมดังออกมาทำเอาจินฮวานเบ้หน้า ยัยนี่อีกแล้วหรอ ให้ตาย...
“มีอะไร”
(ฉันมีอะไรจะบอกแหละ)
“อย่ามาเล่นลิ้น”
(ใจร้อนจังเลยหนุ่มน้อย งั้นพี่จะค่อยๆบอกเราทีละอย่างนะ)
“หึ...”
(อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าวันนี้แกไปยุ่งกับใคร)
“จะยุ่งกับชีวิตฉันมากไปรึเปล่า”
(ฉันคงไม่ยุ่งถ้าหากว่าคนที่แกไปกอดน่ะเป็นศัตรูกับฉัน แบคฮยอนน่ะ....)
“แล้วไง ?”
(ฉันรู้ความลับอะไรบางอย่างของแกแหละ)
“อะไร !!”
(เรื่องที่แอบพ่อไปเที่ยวผับแล้วก็มั่วผู้ชายที่ไหนไม่รู้....จะบอกดีมั้ยนะ)
“เรื่องแค่นี้ เหอะ”
CR.SHL
(อย่าเพิ่งรีบตัดสินซี่....ไหนจะเรื่องตอนม.ปลายที่...)
“หยุด ไม่ต้องพูด แกจะเอาอะไร”
(หึ....)
“.......”
(ไปตีสนิทมัน แล้วทำยังไงก็ได้ให้มันอาย แบบไม่ต้องออกไปเจอใครได้)
“ถ้าฉันไม่ทำล่ะ”
(ถ้าแกทำได้ เรื่องแย่ๆของแกจะถูกเก็บไว้เป็นความลับ แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็ลองคิดดูนะ ‘น้องชาย’)
“ฉันไม่เคยนับญาติกับแก !! ”
จินฮวานนั่งคิดไม่ตก แต่เขายังต้องเรียน อนาคตอีกล่ะ ไหนจะต้องรักษาหน้าของแม่ที่หวังกับเขาไว้อีกด้วย ไม่ใช่แม่ใหม่ ไม่มีใครดีเท่านางฟ้าที่หนีเขาไปตั้งแต่สองปีที่แล้วหรอก....
(ไหนจะคลิปทุเรศๆนั่นอีกล่ะ ฉันจะเก็บไว้ไหนดีนะ หรือว่าจะปล่อยลงเว็บดีหืม หุ่นกับหน้าตานายก็น่าเป็นนายเอกหนังเกย์อยู่น้า...)
“พอได้แล้ว !!”
(.....)
" ถ้ามันแลกกับเรื่องของฉัน...ฉันทำให้แกก็ได้...คิมมินอา"
Comment & Hashtag
#ฟิคเสี้ยนชบ
TALK
มันมีอะไรพีคๆกว่านี้เยอะ....หวานกันมาเยอะแล้วเนอะ 55555เปล่านะเปล่าพูดนะ อย่าเพิ่งด่าจินฮวาน นางมีเหตุผลของนางนะ แต่ว่า....อะไรก็เกิดขึ้นได้อ่ะ เราเปล่าแกล้งนะ แต่ต้มน้ำร้อนไว้......เอามาชงโอวัลติน เย้ ~
ขอโทษนะคะที่มาช้ามากๆ พิมพ์แล้วลบหลายรอบมากมันยังไม่โอเคอ่ะ เรายังสื่ออารมณ์ไม่ถึงตัวละครจริงๆแต่นี่เราก็เข็นมาสุดๆแล้วนะ
อย่าลืม....อะไรก็เกิดขึ้นได้ :)
TALK
ปล.จินฮวานกับฮันบินและเด็กๆที่มานั่งให้เพื่อนนังแบคอ่อยมาจากวง iKON ค่า ถ้าคนฟอลทวิตนี่จะรู้ว่าติ่งหนักและคลั่งมาก เธอจะโกรธมั้ยถ้าเราเอาคู่นี้มาเป็นคู่รอง เพราะว่าฮันบินกับจินฮวานอ่ะ...ตัวไคลแม็กซ์เลยนะ นี่จุดเปลี่ยนเลยนะเหวยยยย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อ้าว อีมินอา-จะเอาใช่ม่ะ !!
แล้วก็หาทางแก้เผ็ดมันซะ
แบคน่าจะมีทางออกดีดีช่วยน้องสิน่า
ไม่เอานะ อย่าทำร้ายแบค