คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ●ขัดใจ● Chapter 18 (100%)
Chapter 18
“แบค…..ฮึก กู…..” อี้ชิงวิ่งมาหาเพือนที่ริมทะเลก่อนจะโผเข้ากอดคนตัวเล็กที่นั่งทำหน้าเอ๋ออยู่
“เฮ้ย มึงเป็นไรเนี่ย อย่าร้องดิ …มาบอกกูก่อน” แบคฮยอนกอดปลอบและค่อยผละอกมาเอื้อมมือมาเกลี่ยน้ำตาให้เพื่อน
“พี่คริส…ฮึก…..เขา….ไม่สนใจกูแล้ว” เมื่อเปล่งชื่อของอีกคนนึงขึ้นมา ขอบตาก็ร้อนผ่าวก่อนจะมีหยดน้ำตาไหลลงมาอีกครั้งทันที
“ไปทำอะไรมาเขาถึงไม่สนใจล่ะ”
“ที่เราคุยกับพวกพี่เฉินอ่ะ”
“แล้วทำไมมึงไม่อธิบายวะ”
“เขาประชดกู แล้วกูก็เลยใส่อารมณ์ใส่เขา”
“เดี๋ยวกูลองไปชานยอลให้คุยกับพี่คริสดู เอามั้ย” แบคฮยอนพูดแล้วค่อยๆเช็ดน้ำตาให้อี้ชิง
KRIS PART
เหี้ย เหี้ย ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยยยยย
ตอนนี้ผมกำลังนั่งด่าให้กับความงี่เง่าของตัวเองอยู่ คือผมไม่ได้ประชดอี้ชิงนะแต่น้ำสียงมันออกไปเองอ่ะ เหมือนหลายๆอย่างแม่งโถมเข้ามาหมดอ่ะ เราเคยพลาดมีอะไรกันอยู่ครั้งนึง ที่ผมตั้งใจว่าถ้าอี้ชิงตื่นมาผมจะขอรับผิดชอบน้อง ไม่ใช่ว่าผมจะรวบหัวรวบหางนะ แต่ว่าจะขอเริ่มต้นกับน้องอ่ะ แต่ดูคำพูดน้องดิ น้องบอกแค่ว่ามันเป็นความผิดพลาดของเรา
“เป็นส้นตีนอะไร ? ” ชานยอลเดินมาหาผมแล้วยื่นเบียร์ให้อีกกระป๋องนึง
“เหี้ยเอ๊ย !!! ” ผมตะโกนใส่ชานยอลแล้วขว้างกระป๋องเบียร์เปล่าที่กินหมดแล้วลงพื้นทรายอย่างระบายอารมณ์
“อ้าว กูผิดไรเนี่ย” ชานยอลเกาหัวงงๆแล้วมองหน้าผม
“มึงเคยหึงแบคฮยอนเรื่องไร้สาระป้ะ?”
“ไร้สาระยังไง ? ”
“ผู้ชายคนอื่นมายุ่งอ่ะ”
“กูเดินเข้าไปต่อยแล้วล่ะ” ชานยอลว่าแล้วยักไหล่
“ไม่มีสิทธิ์ว่ะ” ผมพูดแล้วก้มหน้าลงอย่างหมดหวัง ในเมื่อคนนั้นเขาพูดเต็มปากเต็มคำแล้วนี่ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน
“มึงเริ่มหรือยัง ? อย่ามาทำเป็นพูดว่ะคริส”
“กูไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง กูไม่รู้ว่ากูควรจะกลับไปหาเขาดีมั้ย”
“ใจเย็นๆ ค่อยๆคิดนะมึง ลองทบทวนตัวเองดีๆว่ามึงผิดหรือเปล่าที่ไปประชดเขาแบบนั้น” ชานยอลพูดแล้วตบบ่าผมแรงๆก่อนจะลุกไปทันที
อืม…….ก็บอกไปนี่นาว่าเราไม่รู้จักกัน ยังไงก็คงไม่มีทางเหมือนเดิมได้หรอก
END KRIS PART
“แบค มึงว่าเราควรทำไงดีวะ ? ” ชานยอลเดินไปหาแบคฮยอนที่กำลังอาบน้ำให้เจสเปอร์อยู่หลังจากขึ้นมาที่บ้านพักแล้ว
“เรื่อง ? อ๋ออออออ อีคู่ซึนนั้นน่ะนะ” คนตัวเล็กหันมาก่อนจะร้องอ๋อ
“เออ”
“ไม่ต้องเสือกก็พอแล้วมั้ง เรื่องของคนสองคนอ่ะ เราจะไปพูดอะไรก็ไม่ใช่เรื่อง ” แบคฮยอนพูดเรียบๆแล้วยักไหล่ ทำเอาชานยอลนิ่งไปสักพัก ก่อนจะรู้สึกตัวว่าโดนแบคฮยอนหลอกด่า แต่เพราะว่าไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืดอะไรเลยเลือกที่จะเดินออกมาเตรียมเสื้อผ้าให้เจสเปอร์ดีกว่า
“ชานยอล มารับลูกหน่อย เอาผ้าเช็ดตัวเข้ามาด้วย “ สักพักก็มีเสียงของแบคฮยอนตะโกนเรียกมาจากในห้องน้ำ ชานยอลยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วก้าวไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้ลูกชาย
“อ่ะ” ยื่นผ้าเช็ดตัวให้แล้วเตรียมจะหันออกมาข้างนอก แต่ถูกแบคฮยอนดึงแขนไว้ก่อน
“เสื้อผ้าเปื้อนทรายป่ะ ถอดไว้เลย จะซัก” ชานยอลพยักหน้าแล้วถอดกางเกงที่ใส่ไปว่ายน้ำออก แหนะ อย่ามากาม กูใส่บ๊อกเซอร์ไว้ข้างในครับ
“อ่ะ ” ชานยอลยื่นกางเกงไปให้แบคฮยอน แล้วลงไปนั่งข้างๆอ่างสำหรับเด็กที่เจสเปอร์กำลังเล่นฟองสบู่กับคุณเป็ดน้อยอยู่
“เอาวางไว้มุมห้องเลย ที่มีชุดเจสเปอร์กองไว้อยู่อ่ะ” แบคฮยอนชี้ไปที่มุมห้องที่มีชุดเจสเปอร์อยู่เพราะตัวเองยังใส่ชุดปียกอาบน้ำให้ลูกก่อน ชานยอลพยักหน้ารับแล้วโยนข้ามหัวแบคฮยอนไป ครตัวเล็กหันขวับมามองแล้วขว้างขวดสบู่เหลวของลูกไปเฉียดกับดั้งของคนที่นั่งอยู่ข้างสระ
“แม่นชิบหายเลย” ชานยอลว่าแล้วมองหน้าแบคฮยอนที่กำลังเบ้ปากใส่ อยู่ก็อยากจะมีโมเมนท์ขโมยจูบปากเมียบ้างไรบ้าง เลยยืดตัวขึ้นไปใกล้ๆแบคฮยอน ก่อนจะส่งมือใหญ่ไปกดท้ายทอยของแบคฮยอนลงมาแล้วประกบจูบเบาๆ ก่อนจะค่อนแทรกลิ้นเข้าไป ซึ่งอีกคนก็ว่าง่ายอ้าปากรอพร้อมกับส่งลิ้นเล็กๆไปกี่ยวกับลิ้นของชานยอล ดูดพันกันไปมา มีเสียงน้ำลายตอนที่แลกลิ้น มือเรียวส่งไปไล้นิ้วตามโครงหน้าของคนตัวสูงทั้งๆที่ตัวเองกำลังหลับตาอยู่ ชานยอลก็ไม่ยอมน้อยหน้า มือหนาลูบไปที่หลังใบหูที่เป็นจุดอ่อนของคนตัวเล็ก แบคฮยอนครางอือ ก่อนจะก้มหน้าลงไปให้จูบแนบชิดกันยิ่งขึ้น
“คิกๆ แฮ้ะๆ ” เจสเปอร์ตีน้ำไปมาเมื่อเห็นปะป๊ากับหม่ามี๊ทำอะไรก็ไม่รู้ แบคฮยอนสะดุ้งสุดตัวก่อนจะหันหน้าหนีออก แต่ชานยอลก็ยังไม่ยอมจบ ล็อกใบหน้าของคนตัวเล็กก่อนจะจุ๊บเบาๆอีกสองสามครั้ง
“ว่าไงครับลูกชาย….ชานยอลอย่าเพิ่งสิ” แบคฮยอนหันหนีแล้วคุยกับเจสเปอร์แทน แต่ชานยอลก็ยังไม่วายไล้ริมฝีปากไปตามช่วงแก้มของเขาอีก ทั้งจูบทั้งหอมมั่วไปหมด นี่ไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย
“แอ้ะ~ ” นิ้วป้อมๆของลูกชายชี้ไปที่ใบหน้าของชานยอลที่ยังไม่ยอมผละออกไปไหนมัวแต่นัวเนียอยู่กับแก้มของหม่ามี๊อยู่นั่นแหละ ก่อนจะหัวเราะเสียงดังเมื่อแบคฮยอนโดนขโมยจุ๊บปากอีกหลายครั้งทั้งๆที่หันหน้าหนีแล้ว
“ลูกอยู่เนี่ย น้องเจสไม่มองนะครับ ไม่ดีๆ”
“ไม่ดีอะไร แสดงความรักไง ลูกจะได้รู้ว่าปะป๊ากับหม่ามี๊รักกันม้ากมาก” ชานยอลพูดออกมาหน้ายุ่ง มาพูดงี้ได้ไง เดี๋ยวลูกก็หาว่าป๊ากะมี๊ไม่รักกันหรอก ครอบครัวไม่อบอุ่นนะเว้ย
“คนมันจะจูบแม่งก็แถไปเรื่อยแหละ” แบคฮยอนว่าก่อนจะหันไปฟอกสบู่ให้เจสเปอร์สักทีหลังจากเล่นน้ำในอ่างตั้งนาน
“รู้ดี”
“เออดิ กูเคย”
“กวนตีนมากมั้ยถามใจตัวเองดู”
“ออกไปเลย กูจะอาบน้ำพร้อมลูก” แบคฮยอนพูดแล้วผลักชานยอลออกจากห้องน้ำ
“เห้ยไรอ่ะ กูจะอาบกับลูกเหมือนกัน”
“ไม่ต้องเสือก ออกไป” แบคฮยอนทำท่าจะปิดประตูแต่ชานยอลแทรกตัวเข้ามาได้ก่อนพร้อมกับล็อกกลอนห้องน้ำเสร็จสรรพ แล้วหันมายิ้มทะเล้นใส่มนุษย์เมียที่ยืนเท้าเอวแยกเขี้ยวอยู่
“น้องเจส มาเล่นอ่างนี้กับป๊าดีกว่าเนอะ” ชานยอลตีหน้ามึนแล้วเดินชิวๆมาที่อ่างอาบน้ำเล็กของเจสเปอร์อุ้มลูกชายขึ้นมาแล้วเดินลงอ่างใหญ่สำหรับครอบครัวแทน
“ปาร์ค ชาน ยอล ” แบคฮยอนเค้นเสียงออกมาแล้วมองตาขวางใส่ชานยอล
“ลงมาดิ รอใครเชิญหรอครับ ? ” ชานยอลไม่แสดงท่าทีกลัวแต่กลับยักคิ้วกระดิกนิ้วเรียกคนตัวเล็กแทน ทำเอาแบคฮยอนของขึ้นเข้าไปใหญ่
“อา…” เจสเปอร์อ้าปากแล้วชูมือเหมือนเรียกแบคฮยอนที่ทำท่ากระฟัดกระเฟียดอยู่ ทำเอาคนเป็นแม่ถึงกับยิ้มกว้างเมื่อถูกลูกชายชวน แบคฮยอนก้าวเท้าลงอ่างแล้วเอาน้ำลูบผมให้เจสปอร์เพราะจะสระผม ชานยอลเข้ามาอุ้มลูกพาดบ่าอย่างรู้หน้าที่ แล้วหันหลังให้แบคฮยอนสระผมให้เจสเปอร์
ทั้งสามเล่นน้ำกันไปด้วยอาบน้ำไปด้วยจนเสร็จ หลังจากที่ตั้งใจตั้งแต่แรกว่าจะพาเจสเปอร์ขึ้นตั้งนานแล้ว พอชานยอลมากว่าจะอาบน้ำทำสงครามกันเสร็จก็ปาไปอีกเกือบชั่วโมง
“สองทุ่มแล้วหรอวะ ทำไมเร็วจัง” แบคฮยอนดูนาฬิกาจากไอแพดหลังจากนอนเช็กโซเชียลไปเรื่อยๆ ปล่อยให้เจสเปอร์กับชานยอลเล่นต่อสู้อะไรกันก็ไม่รู้
“อือ มึงหิวยังอ่ะ” ชานยอลผละออกมาหลังจากนอนล็อกเจสเปอร์ไว้แล้วหันมาคุยกับแบคฮยอน
“ไม่เท่าไหร่ แต่ลูกน่าจะหิวแล้วล่ะ” แบคฮยอนพูดแล้วมองไปที่เจสเปอร์ วันนี้ลูกชายของเขาเล่นน้ำจนเหนื่อย เดี๋ยวอีกสักแปปนึงก็คงร้องหิวแล้วล่ะ ก็เจสเปอร์น่ะท้องนาฬิกาจะตาย สามทุ่มปุ๊ปกินนมนอนปั๊บ อย่าให้ใครหน้าไหนมากวนตอนนั้นเชียว ไม่งั้นเจอฤทธิ์ลูกหมูแน่
“เดี๋ยวลงไปหาไรกินละกัน ชวนพวกไอ้คริสไปด้วย” ชานยอลพูดแล้วลุกขึ้นเตรียมตัวออกข้างนอก ก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์กับกุญแจรถ ส่วนกระเป๋าตังค์น่ะเหรอ อยู่กับเมียสิครับ ไปมหาลัยทีต้องไปขอ กูนี่จะรว้องห้ายยยย
-ห้องตรงข้าม-
ตอนนี้ห้องของคริสกับอี้ชิงเต็มไปด้วยความเงียบ จะบอกว่าตอนนี้ก็ไม่ถูกหรอก บอกว่าหลังจากทะเลาะกันดีกว่า ทั้งคู่ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น คริสกำลังนอนเล่นโทรศัพท์ในขณะที่อี้ชิงกำลังคิดหนักเกี่ยวกับเรื่องเมื่อเย็นนี้
สายตาสองคู่ได้แต่แอบชำเลืองมองกันไปมาไม่กล้าสบตาแบบจริงจัง ริมฝีปากก็ปิดเงียบไม่มีท่าทีว่าจะชวนใครคุยเลยด้วยซ้ำ จนกระทั่งอี้ชิงทนแรงกดดันไม่ไหว จึงยอมเอ่ยปากพูดออกมา
”เฮีย….คือ….” เงยหน้าแล้วสบตากับสายตาที่จ้องมานิ่งๆ
“…?” คริสได้แต่เลิกคิ้วที่กันไว้ให้แหว่งๆออกแล้วมองมาที่อี้ชิง
“คือว่า…..อี้… / ไอ้เหี๊ยคริสกับน้องอี้ชิง ไปกินข้าวกันเร็ว ” อี้ชิงยังพูดไม่ทันจบ ชานยอลก็เปิดประตูโผล่พรวดเข้ามาซะก่อน คริสหันไปมองแล้วพยักหน้าก่อนจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินออกไปโดยไม่สนใจอี้ชิงด้วยซ้ำ ปล่อยให้คนตัวเล็กได้แต่นั่งคิดหาเหตุผลว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ในเมื่ออีกคนบอกไม่รู้จักกันแล้วจะมานั่งคิดซับซ้อนทำไม หาคนใหม่ไม่ดีกว่าหรอ ? อี้ชิงได้แต่เก็บคำพูดไว้แล้วเดินนิ่งๆออกไปทันที
“อ้าว เจอกันอีกแล้ว” พี่เฉินเจ้าเก่าเจ้าเดิมเดินมาพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะทักรุ่นน้องตัวเล็กทั้งสสอง
“อ้าวพี่เฉิน หวัดดีตอนเย็นครับ” อี้ชิงยกยิ้มทักทายก่อนจะถูกเฉินขยี้หัวเบาๆ ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ว่าอะไร นั่งยิ้มให้เขาเล่นหัวซะอย่างนั้น
“อ่ะ แค่กๆๆ” ชานยอลยกเบียร์ขึ้นมาดื่มก่อนจะแกล้งสำลักเพื่อให้มันรู้ตัวว่ากูยังอยู่ตรงนี้นะครับเห็นหัวกันนิดนึงไอ้สัด
แบคฮยอนมองแปปนึงแล้วหันกลับไปคุยกับเฉินต่อ ปล่อยให้ชานยอลนั่งป้อนข้าวลูกไป
“ยังไม่มีที่นั่งหรอพี่เฉิน มานั่งกับอี้ก็ได้ ที่ว่างๆ ” อี้ชิงพูดแล้วเขยิบตัวออกจากคริสให้มีที่ว่างแล้วให้เฉินมานั่งกลางแทน คริสได้แต่มองด้วยหางตาก่อนจะก้มลงไปเล่นโทรศัพท์ต่อ
“ชานยอล เดี๋ยวมีคนมานั่งด้วยนะ” คริสเงยหน้ามาจากโทรศัพท์แล้วบอกกับเพื่อนของตัวเอง
“ใครวะ ? ” ชานยอลขมวดคิ้วงง นี่โซกวิโพนะไม่ใช่โซล มึงจะมาเจอคนรู้จักได้ไง เออ อาจจะบังเอิญก็ได้ ขนาดไอ้เฉินนี่ยังมาได้เลย
“ฮานิน่ะ”
“ห้ะ น้องฮานิดาวอักษรอ่ะนะ มึงไปเคลมน้องเข้ามารึไง” ชานยอลพูดแล้วทำหน้าตกใจใส่คริส
“ไอ้บ้า เมื่อกี๊น้องเขาคาทกมาว่าอยู่ที่นี่ เห็นกูเช็คอิน กูเลยชวนมาซะเลย” คริสพูดแล้วยักไหล่ เมื่อกี๊ชานยอลแอบเห็นอี้ชิงมองด้วยแหละ
“ชานยอล…..” แบคฮยอนที่นั่งป้อนข้าวต้มกุ้งให้เจสเปอร์ข้างๆหันมามองด้วยสีหนาไม่ค่อยสู้ดีนัก เพราะตอนนี้รังศีแปลกๆจากสองคนนั้นมันแผ่มาถึงคนตรงข้ามเลย ไม่รู้ว่าพี่เฉินแกยิ้มได้ยังไง ทั้งๆที่คนข้างๆแม่งจะเล่นสงครามประสาทกันอยู่รอมร่อ
“พี่คริสคะ” คนตัวเล็กหันไปมองทางต้นเสียง เห็นผู้หญิงหน้าตาสวยๆคนนึงตัดผมหน้าม้ากำลังเดินมาพร้อมรอยยิ้ม เมื่อขาเรียวของเธอก้าวมาถึงโต๊ะ ริมฝีปากบางแจกยิ้มทักทายทั่วโต๊ะก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ข้างๆที่คริสเรียกพนักงานให้มาเสริมให้
“สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อฮานิ เรียนอักษรปีสองค่ะ” เธอโบกมือทักทานชยพวกที่นั่งอยู่ แบคฮยอนก็ยิ้มรับ นางน่ารักดีอ่ะ ไม่เฟค ไม่ดูแรดด้วย
“อ่า หวัดดีฮะนูน่า”
“โอ๊ะ นี่น้องแบคฮยอนที่เป็นคิ้วท์บอยป่ะคะ ฮื้อตัวจริงน่ารักอ่ะ ” หญิงสาวพูดแล้วเอามือมาบีบแก้มแบคฮยอนก่อนจะกัดริมฝีปากล่างตัวเองให้กับความมันเขี้ยวในความน่ารักของคนตรงหน้า
“เอ่อ....แฮะๆ” แบคฮยอนเกาแก้มตัวเองเบาๆแล้วยิ้มให้ มันก็เขินๆอยู่นะมีคนสวยมาชมเนี่ย แต่ติดตรงที่ว่าเห็นเบ้าหน้าของโยดาข้างๆทำเอาหมดอารมณ์เขินกันไปเลยทีเดียว
“เจสไปหามี๊ก่อนไป ป๊าจะสั่งเบียร์” ชานยอลพูดแล้วอุ้มเจสปอร์ไปให้แบคฮยอนอุ้มต่อ คนตัวเล็กรับลูกมาแล้วแอบทำปากขมุบขมิบด่าอีคนที่ลุกออกไป
“นี่ใช่มั้ยลูกชายน้องแบคอ่ะ โอ๊ยยยย นี่มันน้องแบคจูเนียร์นี่” ฮานิว่าแล้วก้มลงมาเขี่ยแก้มเจสเปอร์เบาๆ เจ้าตัวเล็กยิ้มรับแล้วปัดป่ายมือไปมาก่อนจะหัวเราะคิกคัก เรียกความเอ็นดูจากฮานิมากเลยทีเดียว
“งั้นหนูต้องเรียกนูน่าว่าป้าแล้วล่ะลูก” แบคฮยอนพูดยิ้มๆ
“โอ้ยฉันเพิ่งจะยี่สิบเองนะ เป็นป้าคนแล้วหรอ” ฮานิทำท่าโวยวายเสียงดังเหมือนรับไม่ได้ที่มีคนมาเรียกว่าป้า แต่สุดท้ายก็แทนตัวเองว่าป้าอยู่ดี
“เหอะ” อี้ชิงสบถแล้วลุกออกไปทันที ทั้งโต๊ะตกอยู่ในความเงียบ ก่อนจะหันไปมองคริสที่กำลังกำกระป๋องเบียร์แน่นจนมันแทบไม่เป็นรูป
“อะไรกันวะ ? ” ชานยอลกลับมาพร้อมกับกระป๋องเบียร์และนมขวดของเจสเปอร์ หันไปมองบนโต๊ะที่ตอนนี้ไม่มีอี้ชิงกับเฉินแล้ว
“เฉินกับอี้ชิงล่ะ”
“เฉินลุกไปตอนไหนไม่รู้ ส่วนคนคนนั้นอ่ะช่างเหอะ” คริสตอบแล้วลุกขึ้นหยิบบุหรี่มาจุดก่อนจะเดินไปสูบที่ระเบียงเพราะเจสเปอร์อยู่
“เอ่อ…..”ฮานิหน้าเสียเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ทุกคนเป็นอะไร ทำไมน้องผู้ชายคนนั้นต้องลุกออกไปด้วย
“ต้นเหตุมาจากฉันหรือเปล่าคะชานยอลอปป้า” หญิงสาวพูดเสียงอ่อย เพราะหลังจากตัวเองมาเหตุการณ์ก็แปลกๆแล้ว
“ไม่หรอกครับนูน่า” แบคฮยอนแตะไหล่พี่สาวที่นั่งหงอยเบาๆก่อนจะพูดด้วยเสียงนุ่มๆ
“คือ…ฉันมีอะไรจะบอกทุกคนค่ะ”
“หือ ? ”
“ฉันกับคริสอปป้า…เรา…เป็นพี่น้องกันค่ะ” ฮานิพูดออกมารัวๆแล้วก้มหน้า
“ห้ะ เอาดีๆ” ชานยอลกำลังอึ้ง แบคฮยอนก็เช่นกัน
“ใช่ค่ะ เราเป็นพี่น้องคนละแม่….” ฮานิพูดเบาๆแล้วก้มหน้าอีกครั้ง เธอไม่ชอบเรื่องที่พ่อหลายใจเลยจริงๆ วันที่เธอเข้ามาเธอได้ยินเสียงแม่พี่คริสร้องไห้แล้วเก็บกระเป๋าลากออกไป ทั้งๆที่พี่คริสเพิ่งจะอายุสองขวบครึ่งเท่านั้น ต่อมาไม่นาน….แม่ของเธอเองก็เก็บกระเป๋าตามไป ตอนนั้นเธอเพิ่งจะหนึ่งขวบเอง แต่ที่รู้ทุกอย่างก็มาจากแม่นมที่เลี้ยงตัวเองกับพี่คริสตั้งแต่เกิด ฮานิฝังใจกับเรื่องครอบครัวมาก เธอไม่เข้าใจว่าทั้งๆที่แม่เธอเพิ่งจะออกไป ทำไมพ่อถึงมีผู้หญิงคนอื่นมาควงเรื่อยๆจนกระทั่งทนไม่ไหวถึงออกมาใช้ชีวิตคนเดียวโดยการอยู่คอนโด แต่ก็ยังติดต่อคริสอยู่ตลอด เธอรักพี่ชายมาก คริสเป็นเหมือนทุกอย่างของเธอ ฮานิกล้าพูดได้เต็มปากว่าเธอรักพี่คริสมากกว่าพ่อซะอีก ถึงแม้จะคนล่ะแม่ก็เถอะ
“ฉัน.....ฮึก...แค่..จะมาหาพี่ชายบ้าง...แต่ไม่ได้ตั้งใจให้น้องคนนั้นไม่พอใจ ฮึก..ฉัน...ผิดหรอคะ...” เมื่อนึกถึงเรื่องที่อี้ชิงเพิ่งไปก็พาตัวเองบ่อน้ำตาแตกอีกรอบ
“อ้าว ชิบหายละ” ชานยอลที่นั่งฟังอยู่ก็ทำอะไรไม่ถูก จนแบคฮยอนต้องส่งเจสเปอร์ไปให้อุ้มแล้วไปปลอบฮานิแทน
“นูน่าใจเย็นๆนะครับ....พวกเราเข้าใจนะ นูน่าไม่ผิดหรอก .... คือ...สองคนนี้เข้ามีปัญหากันอยู่น่ะ” แบคฮยอนพูดเสียงอ่อยเมื่อนึกไปถึงเรื่องเมื่อเย็น
“เฮ้ย ฮานิร้องไห้ทำไม ” คริสที่ออกไปสูบบุหรี่แก้เครียดเสร็จก็เดินเข้ามา ก่อนสายตาจะไปเห็นน้องสาวของตัวเองกำลังตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดของแบคฮยอน
”เฮีย....ฉัน...” ฮานิเงยหน้าขึ้นมาทั้งน้ำตา ก่อนจะโผเข้าอ้อมกอดของพี่ชายตัวเองทันที
“เป็นอะไรล่ะหือ ?” คริสลูบผมยาวๆของคนในอ้อมกอดเบาๆก่อนจะกอดตอบ
“ฉัน....ขอโทษ...”
“ขอโทษอะไรเล่า ” คริสะกดหัวฮานิเบาๆอย่างหยอกล้อ เขาไม่เข้าใจจริงๆเลยว่าน้องสาวของตัวเองเป็นอะไร อยู่ๆก็มาร้องไห้ใส่เฉย
“เรื่องที่ทำให้เฮียทะเลาะกับน้องไง” ฮานิเงยหน้าขึ้นมามองคริสด้วยน้ำตา ทำเอาคนเป็นพี่ต้องช่วยเช็ดออกซะยกใหญ่
”ไม่มีอะไรหรอกน่า นี่ก็คิดมากจัง”
ทั้งสองนั่งปลอบนั่งคุยกันตามประสาพี่น้อง จนชานยอลต้องค่อยๆสะกิดแบคฮยอนแล้วพยักหน้าเป็นสัญญาณว่ามึงกับกูควรไปได้แล้ว ซึ่งแบคฮยอนก็พยักหน้าตอบกลับเบาๆ
“เอ่อ.......คริส เจสเปอร์ง่วงแล้วอ่ะ เดี๋ยวกูพาลูกไปนอนก่อนนะ” ชานยอลกระซิบเสียงเบาบอกกับเพื่อนของตัวเอง คริสพยักหน้าโดยไม่หันมามองแล้วคุยกับฮานิต่อ ปล่อยให้ชานยอลลุกขึ้นเดินกลับที่พัก
เจสเปอร์ร้องไห้งอแงระหว่างทางเดินกลับห้อง ทำเอาแบคฮยอนต้องเร่งฝีเท้าให้ไปถึงห้แงเร็วๆเพราะลูกชายแผลงฤทธิ์แล้ว
“แง้ ฮึก....แง้ ฮือ...แง๊” เจสปอร์ทั้งร้อง ทั้งกรี๊ด ทั้งดิ้นจนแบคฮยอนถึงกับตัวสั่นไปตามแรงโยกของลูกชาย ชานยอลเลยต้องมาช่วยประคองลูกไว้
“ถึงแล้วครับลูกถึงแล้ว เดี๋ยวมี๊ให้ป๊าเปิดประตูก่อนแปปนึงนะ” แบคฮยอนพูดแล้วเร่งให้ชานยอลไขประตูเร็วๆ คนตัวสูงก็รีบทำจนมือไม้สั่นไปหมด
แกร๊ก
“อ่ะถึงแล้วๆ เดี๋ยวมี๊เอานมให้หนูนะครับ ไม่ร้องเนอะๆ” แบคฮยอนวางเจสเปอร์ที่กำลังร้องไห้เสียงดังก่อนจะก้าวขาไปชงนม
“ชานยอลมาดูลูกก่อน” คนตัวเล็กตะโกนเรียกชานยอลที่ยังอืดอาดนั่งดูทีวีอยู่ไม่สนใจโลก เจ้าของชื่อก็ยังนั่งมึนไม่หันมาซักที
“ชานยอล เจสร้อง เร็วๆ” แบคฮยอนตะโกนไปอีก แต่ชานยอลก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ไม่มีปฎิกิริยาตอบสนอง
“ไอ้ชานยอล ถ้าไม่ไปกูจะเผานิตยาสารของนางแบบวิคตอเรียซีเคร็ทของมึงให้หมด หนึ่ง สอง สะ....”
“เออ ไปแล้วๆ” ชานยอลเด้งตัวขึ้นนั่งก่อนจะก้าวขายาวๆไปหาเจสเปอร์ที่นั่งดิ้นอยู่บนที่นอน
“ฮึก แง้ !!” ยิ่งเห็นคนที่ไม่ช่หม่ามี๊เจสเปอร์ก็ยิ่งร้อง ใหญ่
“แบค ทำไมเจสไม่เงียบอ่ะ กูจะร้องไห้ตามลูกแล้วนะ” ชานยอลตะโกนไปหาแบคฮยอน ทำเอาคนตัวเล็กต้องรีบชงนมแล้ววิ่งมาที่ห้องทันที
“มี๊มาแล้วๆ ทำไมน้องเจสร้องไห้นานจังเลยลูก มี๊ใจไม่ดีแล้วนะ” แบคฮยอนช้อนตัวเจสเปอร์ที่ร้องไห้จนเหนื่อย นอนดูดนมทั้งๆที่นัยน์ตาก็มีน้ำตาไหลออกมาอยู่
“แบค ทำไมวันนี้ลูกร้องนานจังวะ” ชานยอลลุกขึ้นนั่งแล้วถามด้วยน้ำเสียงติดกังวลหน่อยๆ ปกติเจสเปอร์ไม่เคยร้องนานขนาดนี้ แล้ววันนี้เล่นน้ำด้วย จะเป็นไข้หรือเปล่า?
“ไม่สบายป่าววะ” ชานยอลพึมพำเบาๆแล้วเอามือไปอังหน้าผากเล็กๆของเจสเปอร์ไว้ เมื่อวัดอุณหภูมิว่าปกติก็โล่งใจไปเปราะนึง แต่ยังเครียดเพราะหาสาเหตุไม่ได้
“กี่โมงแล้วล่ะ” แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมาแล้วพยายามมองหานาฬิกา
“จะห้าทุ่มแล้ว แสดงว่าเจสง่วงอ่ะดิ วันนี้เล่นน้ำด้วย คงเพลีย” ชานยอลพูดพร้อมกกับลูบหัวเจสเปอร์เบาๆ ลูกชายตัวเล็กลืมตาขึ้นมามองปะป๊าก่อนจะค่อยๆหลับตาลงนอนต่อ
“หลับแล้วลูกชาย” แบคฮยอนค่อยๆวางเจสเปอร์ลงกับที่นอนก่อนจะกกดจูบหน้าผากเบาๆเพื่อบอกฝันดี วันนี้กว่าจะเอาเจสเปอร์เงียบนี่เสียพลังงานเยอะเหมือนกันนะ
“ชานยอล ไปล้างหน้า โกนหนวดด้วย อย่าหอมลูก” คนตัวเล็กดันหน้าของชานยอลที่กำลังจะก้มไปหอมเจสเปอร์ออก แล้วชี้ไปทางห้องน้ำ
“ห้าทุ่มเนี่ยนะ !! ” ชานยอลพูดเสียงหลงแล้วค่อยหันไปมองแบคฮยอน
“เดี๋ยวหน้าลูกเป็นรอย”
“พรุ่งนี้ได้ป่ะ ?” ชานยอลต่อรอง
“โนววว ถ้าจะโกนพรุ่งนี้ก็หอมลูกพรุ่งนี้ครับ” แบคฮยอนดันหน้าของอีกคนออกแล้วส่ายนิ้วชี้ไปมาเป็นเชิงว่าไม่อนุญาต
“แปปเดียว”
“ไม่ ก็บอกว่าเดี๋ยวลูกเจ็บ”
“แบค นี่ลูกเป็นผู้ชายนะ มึงจะประคบประหงมอย่างกับเด็กผู้หญิงเลยรึไงเล่า”
“หน้าลูกมันต่างจากเด็กผู้หญิงตรงไหนวะมึงบอกกูซิ” แบคฮยอนกอดอกแล้วจ้องชานยอล พูดอะไรไม่คิด เบ้าหน้าลูกตัวเองนี้มันเด็กผู้หญิงชัดๆ
“เออ ไม่หอมลูกก็ได้วะ” ชานยอลยกมือยอมแพ้แต่มุมปากกลับยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่แบคฮยอน ในเมื่อหอมแก้มลูกไม่ได้ก็หอมแก้มแม่ของลูกนี่แหละวะ
“มึงต้องคิดอะไรส้นตีนๆอยู่แน่กูมั่นใจ” แบคฮยอนชี้หน้าของชานยอลก่อนจะค่อยกระเถิบตัวเองจนแผ่นหลังติดกับหัวเตียง แล้วเอาผ้าห่มมาคลุมตัว
ชานยอลค่อยๆคลานตามมาแล้วดึงผ้าห่มของแบคฮยอนออก ก่อนจะคว้าเอวของคนตัวเล็กอุ้มไปที่โซฟาทันที พอไปถึงโซฟาก็โยนแบคฮยอนลงไปก่อนที่ตัวเองจะโถมตัวลงไปคร่อม
“เหวออออ” แบคฮยอนอุทานเสียงหลงเมื่อชานยอลล็อกแขนตัวเองไว้
“งั้นกูหอมมึงแทนก็ได้” ก่อนจะก้มมาฟัดแถวๆแก้มของคนตัวเล็กทั้งสองข้าง ไรหนวดทิ่มแก้มแบคฮยอนจนรู้สึกจั๊กจี้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถูกล็อกแขนอยู่
“มึงอย่าเอาหนวดมาถูแก้ม งื้ออออออ” แบคฮยอนพูดแล้วหันหน้าหนีไปมา แต่ชานยอลก็ยังตามไปหอมจนได้
ฟอด ฟอด ฟอด
เสียงหายใจของชานยอลดังขึ้นอยู่ข้างหูของแบคฮยอนที่กำลังบ่นงุ้งงิ้งๆว่าจั๊กจี้ มือหน้าเลื่อนไปวางบนหัวทุยของแบคฮยอนทั้งสองข้างแล้วโยกไปมา ก่อนจะเลื่อนใบหน้าไปหอมซ้ำๆอีกหลายๆรอบ จนแบคฮยอนแก้มแดงไปหมด ไม่รู้ว่าไรหนวดชานยอลมันแทงหรือว่าเขินกันแน่
“กูจะไปนอนแล้ว” แบคฮยอนพูดรัวๆก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นนั่งแล้วจับข้อมือของชานยอลให้เดินเข้าห้องไปด้วยกัน ปากเล็กๆก็เอาแต่บ่นพึมพำว่า ‘เอาแต่หอมๆๆๆอยู่นั่นแหละ แก้มช้ำแล้วโว้ยไอ้บ้า’ ทำเอาชานยอลที่โดนลากข้อมืออยู่อดที่จะส่ายหัวให้กับความเด็กในตัวของแบคฮยอนไม่ได้
ไม่รู้สิ....เขาแค่ชอบเสียงบ่นของแบคฮยอนทุกเช้า ชอบอาหารที่แบคฮยอนทำ ชอบให้แบคฮยอนโกนหนวดให้ ชอบตื่นมาพร้อมๆกับภาพของแบคฮยอนกับเจสเปอร์กำลังกอดกันอยู่ อย่างนี้เรียกว่ารักหรือเปล่าอ่ะ ?
TALK
ร้อยเปอร์แล้วค่าาาา ไม่มีไรจะทอร์คละ สเปวันเกิดนังบี๋รอก่อนนะ ชั้นกำลังแต่ง มาช้ายังดีกว่าไม่มานะ 55555555 // อ้าง
เมื่อกี๊เห็นคอมเม้นท์ที่บอกว่าให้ชานยอลหึงโหดแล้วลากแบคเข้าห้อง จริงๆอีไรท์ก็อยากจะแต่งอย่างงั้นนะคะ แต่เกรงว่าพี่ปาร์คจะโดนส้นตีนเมียมาประดับหน้าซะก่อน เข้าใจใช่มั้ยที่รัก .ร้องไห้แรง
ความคิดเห็น