ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ●ขัดใจ●Chapter 1
Chapter 1
สถานที่เดิมๆ บรรยากาศเดิมๆ เหล้ายี่ห้อเดิมๆ แม้ผู้หญิงไม่ใช่คนเดิม แต่ก็คงจืดชืดเหมือนเดิม
"ปาร์ค ชานยอล" คิดแล้วมองไปรอบๆตัวแก้เบื่อ จนไปเจอสิ่งมีชีวิตสิ่งนึงที่เรียกว่า "คู่หมั้น"
เห้ย ยัยนานะมา ไม่นะ อย่า อย่าหันมา อย่า!!
"พี่ชานยอลคะ" โอ้ย อยากตายจัง นี่ขนาดในบาร์นะ ตามติดเกินไปแล้ว
"คุณแม่ให้มาตามพี่ไปคุยเรื่องชุดค่ะ" พร้อมเอาแขนมาคล้องเเขนของชานยอลอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
"อ่า เอ่อ...ครับ"
คฤหาสน์ปาร์ค
"จะเอายังไงตายอล พร้อมรึยัง?"
"เอ่อ....แม่ คือ....ผม....ผมยังมะ.."
"อีกทีซิปาร์คชานยอล ขอชัดๆ"
"ผมไม่หมั้นครับแม่" ทั้งบ้านตกอยู่ในความเงียบ
"เหตุผลล่ะคะ?" นานะแหวขึ้นมากลางบรรยากาศมาคุ
"ผมไม่ได้รักนานะ ผมไม่ชอบเธอ"
"ตาชานยอล !!"
"ผมเป็นเกย์.."
"ตาเถร ! ไม่นะ"
"มันเป็นไปแล้วครับแม่"
"เฮ้อ...เอาเถอะ เดี๋ยวพ่อไปคุยกับทางนั้นให้"
"พะ....พี่ชานยอล คุณลุงคะ !!"
"นานะ หนูควรกลับไปก่อน"
"งั้นลาล่ะค่ะ" พูดพร้อมกับเดินกระแทกเท้าออกไป
"ถึงตาแกแล้ว ชานยอล อธิบายมา..."
"ผมเป็นเกย์ ยังไม่ชัดอีกหรอ ? "
"เหอะ ! คิดว่าแค่นี้จะขัดฉันได้หรอ"
"แล้วแต่จะคิดครับ"
"ในเมื่อเป็นเกย์ ฉันก็สามารถหาผู้ชายที่เหมาะสมกับแกได้เหมือนกัน"
"ใครหรอครับพ่อ?" ปาร์ค ชานยอลเงยหน้าสบตากับปาร์ค จองซูผู้เป็นบิดาด้วยแววตานิ่งๆ
"ลูกชายคุณบยอน"
"แต่ผมเพิ่งจะ 21 เองนะครับ !!"
"ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น"
"คุณพ่อ !!!! "
"พรุ่งนี้เตรียมตัวด้วย ฉันจะพาแกไปเลือกแหวนกับน้อง" พูดจบก็เดินขึ้นบ้านไปโดยไม่หันมามองลูกชายอีกเลย
ร้านอาหาร
"หึ ! ไหนล่ะ คนดีของพ่อน่ะ เฮอะ"
"เดี๋ยวก็มา"
"ขอโทษนะครับที่ช้า"
"หึ"
"นี่ลูกชายผมครับ บยอน แบคฮยอน" ดูเรียบร้อยแฮะ หน้าหวานซะด้วย
"งั้นให้เด็กๆไปเลือกแหวนกันเลยก็ได้นะครับ"
"พ่อจะรออยู่ที่ร้านนะลูก"
"ครับ/ฮะ"
- ร้าน Jewerly P
"นี่ !! นาย เราอยากได้แหวนสีขาวเกลี้ยง" แบคฮยอนเอ่ยขึ้นเมื่อมาถึงร้าน
"สีทองสลับขาวจะสวยกว่านะ" ชานยอลออกความคิดเห็น
"ก็บอกจะเอาสีขาวเกลี้ยงไง" แบคฮยอนเริ่มโวยวาย
"เงียบ ! เอ่อ...นูน่าครับ ขอลองดูสีขาวนั้นหน่อยนะครับ" ชานยอลดุแบคฮยอนก่อนจะหันมาถามพี่สาวพนักงานที่อยู่หน้าร้าน
"เอ่อ...ไซส์น้องผู้หญิงไม่มีนะคะแบบนี้ มีแต่ของน้องผู้ชาย"
"พี่ครับแต่ผมเป็นผู้ชายนะ!!" แบคฮยอนเถียง
"แบคฮยอน เงียบก่อนได้มั้ย !! "
"ก็มัน...." ทำท่าจะเถียงต่อ
"เงียบ !!"
"เอ่อ ถะ...ถ้าจะมีแหวนเกลี้ยงแบบนี้จะมีแต่มีเพชรน่ะค่ะ มือน้องเหมือนมือผู้หญิง น่าจะใส่ได้"
"เอางั้นก็ได้ฮะ"
"แค่นี้ก็จบ"
"เรื่องของฉันได้มั้ยล่ะ"
"คิดว่าอยากยุ่งมากหรอ"
"เหอะ เรื่องของนายเถอะ"
แบคฮยอนคนน่ารัก เรียบร้อยของพ่อน่ะ คนนั้นหายไปไหน ตอบ !!!
-ร้านอาหารที่เดิมที่พ่อรออยู่-
"พี่ชานยอล อายุเท่าไหร่หรอฮะ ?" แบคฮยอนพูดกับชานยอลด้วยน้ำเสียงหวานๆ
"21 " ชานยอลตอบด้วยเสียงห้วนๆ
"มะ....ไม่พอใจอะไรผมหรือเปล่าครับ ? " พูดพร้อมทำหน้าหงอยๆ
"ชานยอล ทำไมแกทำตัวแบบนี้ คุยกับน้องดีๆ ฉันจะไปดูของ ถ้ากลับมาแล้วน้องยังไม่ยิ้มให้แกล่ะก็... เดี๋ยวเจอกัน" จองซูพูดแล้วเดินออกไปพร้อมเลขาบยอน
"หึ...เราควรจะยิ้มให้นายดีมั้ยล่ะ?" แบคฮยอนพูดพร้อมยิ้มเยาะเย้ยชานยอลหลังจากจองซูเดินไปแล้ว
"คิดว่าควรมั้ยล่ะ ?" ชานยอลตอบกลับ
"อืม...." พูดแล้วลุกจากเก้าอี้ไปอีกฝั่ง ยกมือตัวเองคล้องคอชานยอล พร้อมกระซิบใกล้ใบหูว่า " งั้นขอร้องฉันสิ J"
"ไม่จำเป็นหรอก" พูดพร้อมบีบแขนเรียวๆของแบคฮยอนไปด้วย
"ชานยอล !!" คนถูกเรียกชื่อหันไปตามเสียงเข้มๆนั่นจึงเห็นว่าปาร์ค จองซู กำลังเดินมาด้วยใบหน้าเรียบๆ
"แกทำอะไรน้อง ?"
"ก็...."
"แบคฮยอน มันทำอะไรหนู?" หันไปถามแบคฮยอนที่ทำหน้าหงอยอยู่แทน
"ปะ...เปล่าครับ ไม่มีอะไร" ยกมือขึ้นโบกปฏิเสธ
"นั้นรอยมือนี่ ชานยอล !! แกจะท้าทายฉันใช่มั้ย ได้ ! งั้นวันนี้ไปรับน้องมาอยู่ที่บ้านเลย และฉันจะจัดงานแต่งงานให้เร็วขึ้นด้วย"
"พ่อ !! แต่ว่า...."
"ไม่มีคำว่าแต่ในพจนานุกรมของฉัน ไป พาน้องไปที่บ้าน!!"
"ไปสิ จะยืนรออะไรล่ะ !!" หันไปพูดเสียงดังใส่ร่างเล็กที่ยืนอยู่ ก่อนจะกระชากแขนให้เดืนตามมา
"หึ...สนุกดีอ่ะ นายนี่มันพาลจริงๆ" แบคฮยอนเอ่ยขึ้นเมื่ออยู่บนรถเพียงแค่สองคน
"ทำแบบนี้ทำไม ?"
"หืม ? ฉันทำอะไรหรอ ?" พลางยิ้มยียวนใส่
"นายจะแกล้งฉันใช่มั้ย"
"นายกำลังสำคัญตัวผิดนะ " เอ่ยแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ซึ่งชานยอลว่ามันน่าเอาเท้าไปฟาดสักทีจริงๆ
"เพราะถ้าฉันจะแกล้งน่ะ ไม่แกล้งแค่นี้หรอก มันยังไม่หมดเวลาสนุกซะหน่อยครับ.... คุณว่าที่สามี J " แบคฮยอนคือสิ่งมีชีวิตที่ไม่ควรมีที่ยืนในสังคม โว้ยยยยยย !!
คฤหาสน์ตระกูลปาร์ค
"แบคฮยอนหนูขึ้นไปชั้นบนนะลูก ห้องใหญ่ขวาสุดนั่นห้องของชานยอล เข้าไปได้เลยนะคะ" เสียงคุณนายปาร์คเอ่ยบอกกับว่าที่ลูกสะใภ้ของตัวเอง จริงๆเธอไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกนะ ออกจะชอบแบคฮยอนด้วยซ้ำไป อย่างน้อยก็ดูเรียบร้อยกว่านานะแหละนะ
"ฮะ คุณน้า" และก้าวขาของตัวเองขึ้นไปตามที่คุณนายปาร์คบอก
ก๊อกๆๆ
เคาะพอเป็นพิธีสักสองสามรอบก่อนจะเปิดเข้าไป
ห้องใหญ่ๆ โทนออกสีน้ำเงินๆ เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูหรูหรา มีห้องน้ำอยู่ข้างในตัว แต่สิ่งที่แบคฮยอนเห็นอย่างแรกคือร่างสูงๆ ขายาวๆ ผมสีดำสนิทกำลังนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงสีขาวลายน้ำเงิน ...... แถมมันไม่ใส่เสื้อด้วย แล้วนี่จะหน้าแดงทำไมน่ะแบคฮยอน บ้าหรือเปล่าเนี่ย!!!
"ชานยอล..." เรียกชื่อเพื่อสำรวจดูก่อนว่ามันหลับจริงหรือเปล่า
"ชานยอล...ยอล" มันหลับจริงๆเว้ย หึหึ โอกาสมาเเล้วแบคฮยอน ว่าแล้วมือก็เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ไอโฟนหกพลัสของตัวเองมาเข้าแอพกล้อง หันหลังให้ปาร์คชานยอลแล้วเซลฟี่ตัวเอง แต่เพราะว่ายังนั่งอยู่บนเตียง จึงทำให้เห็นชานยอลเป็นพื้นหลัง แบคฮยอนไม่คิดจะเบลอหรืออะไรหรอกนะ เพราะเขาน่ะ.....ตั้งใจทำต่างหาก J
"อัพไอจีแม่.งเลย แท็กมันด้วย ฮ่าๆ สาวๆในสต็อกของปาร์ค ชานยอลต้องดิ้นตายเเน่ๆ สะใจสัดๆ"
หมับ
มือใหญ่ๆของคนบางคนที่นอนหันหลังให้อยู่วางลงที่เอวบางๆของเขา แบคฮยอนสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะหันไปด้วยความเร็วแสง
"ร้ายนักนะ"
"อะ...อะไร บ้าป่าว ตื่นมาแล้วเพ้อใช่มั้ย"
"อืม เพ้อเห็นเป็นฉากๆยันตอนอัพลงเลย"
"อ่ะ....เอ่อ...อะไร๊ อัพอะไร๊"
"หรอ ใช่หรอ?"
"วู้ว นายต้องเพ้อแน่ๆเลย ว้ากกกกก ไอ้ชานยอล !!!" แบคฮยอนถึงขั้นร้องเสียงหลงเลย ก็ดูอีเปรตนี่สิ มันล็อกเอวเขาแล้วเอาขามาล็อกอีกทีนึง ก่อนจะเอาผ้าห่มผืนหนาๆบนเตียงมาพันเขาไว้เป็นดักแด้ แถมยังเอาผ้าเช็ดผมมายัดปากเขาด้วย ย่าห์!!!
"ไอ้เอี้ยอานออลอีอิ๊อั๊ยเอี๋ยยยยยย"(ไอ้เหี้ยชานยอล อีนิสัยเสีย)
"หืม อะไรนะครับ ? "
"อีอัส!!!" (คำนี้ก็รู้ๆกันอยู่เนอะ)
"ที่รักหรอ เขินจัง"
"ฮืออออ เอาออกอ๊ายยยย" (ฮือ เอาออกป๊าย)
"ไปหาไรกินก่อน เดี๋ยวมาหานะหนอนน้อยของพี่ชานยอล ฮ่าๆ " พูดเสร็จก็วิ่งไปหยิบเสื้อที่กองๆอยู่แถวนั้นมาใส่แล้วเดินลงไปชั้นล่างทันที
- ชั้นล่าง -
ร่างสูงสมส่วน เหมาะกับไหล่กว้างๆ ผมสีดำประกายน้ำตาลแดง กำลังยืนหยิบคุกกี้กินอยู่ เห็นพี่ชายเดินลงมา เลยทักทายด้วยความเคารพสักหน่อย
"ไอ้ยอล"
"ว่าไงไอ้ฮุนน้องรัก"
"เพื่อนมึงคนนั้นอ่ะน่ารักจัง"
"คนไหน"
"คนนั้นอ่ะ"
"มึงคิดว่ากูมีเพื่อนคนเดียวรึไงเซฮุน ไอ้สัด"
"คนที่ตัวเล็กๆหน่อยอ่ะ หน้าหวานๆ ขาวๆ เสียงเพราะๆอ่ะ"
"อีคริส ?"
"คริสพ่อมสิ หน้ามันหวานหรอ ตัวมันเล็กรึไง อย่าโง่ให้มันมากนัก"
"อีหมิน ?"
"ไม่ใช่ๆ"
"ใครวะ?"
"ชื่ออะไรนะ เสียวๆรูๆอะไรสักอย่างอ่ะ"
"อีลู่อ่ะหรอ?"
"เออ นั่นแหละๆ คนนั้นน่ารัก กูชอบ"
"มันแมนมากนะเว้ย !! มึงจะเคลมมันไง๊ "
"กูจะเอาอ่ะ กูอยากได้"
"อีชิบหาย มึงไม่เคยเห็นมันตอนแมนสินะ"
"แมนหรอ หน้าอย่างนั้นอ่ะนะ ?"
"เออ มันเชื่ออย่างนั้น"
"มุ้งมิ้งขนาดนั้นอ่ะนะ ?"
"มันไม่ชอบให้ใครชมมันน่ารักนะ"
"ทำตัวไม่เหมาะกับเบ้าหน้าเลยอีหอก"
"ด่ามัน ? "
"กูอุทาน"
"แหม่ น้องรักของพี่ที่อุ้มชูมาแต่เด็ก"
"กูเกลียดมึงจัง"
"อีเนรคุณ"
"มึงไปตายไป"
"ต่อยกูเลยก็ได้"
"มา !!" เซฮุนทำท่าจะถลาไปชกชานยอลอย่างที่ว่าไว้จริงๆ
"พอๆ นี่เล่นไรกันเนี่ย มึงนี่ก็เล่นกับกูเนอะฮุน"
"ปัญญาอ่อนชิบหาย ฮ่าๆๆ" เซฮุนพูดก่อนจะวิ่งไปกระโดดล็อกคอพี่ชายแล้วกดมันลงกับโซฟา
"โว้ยยยย นี่ก็เผลอไม่ได้เลย"
"เออ ได้ข่าวว่าเอาเมียมาบ้านหรอพี่ชาย"
"เมียหน้ามึงสิ แม่.งแสบชิบหาย"
"แล้วไปไหนล่ะน่ะ?"
"อยู่บนห้อง กูเอาผ้าอุดมันไว้"
"ฮะ เเล้วลงมาเล่นกับกูเนี่ยนะ"
"ไอ้เหี้ย ลืมมันเลย !! กูไปก่อนนะ เดี๋ยวขึ้นอืดตาย" เซฮุนมองตามผู้เป็นพี่ชายของตัวเองที่รีบวิ่งไปหาเมียข้างบน มึงนี่มันบ้าจริงๆอีชานยอล
ตึงๆๆๆๆๆ
เสียงเหมือนคนรีบวิ่งมาข้างบน มึงมาแล้วสินะปาร์ค.... ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกู น้ำตาจะไหล
"แบคฮยอน !!! " ภาพที่ปาร์ค ชานยอลเห็นคือพยูนเกยตื้นขึ้นอืดกำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงของเขา สายตามันบ่งบอกได้เลยว่า ช่วยกูด้วยครับ กูจะตายแล้ว เห็นดังนั้นพี่พระเอกเราก็เลยเดินไปดึงผ้าปิดปากออกหวังจะช่วยมัน
"ไอ้สัดชานยอล ไอ้ไม่มีสามัญสัมนึก ไอ้รกโลก ไอ้ขยะสังคม มึงมันหะ..." ชานยอลจึงต้องรีบเอาผ้าอุดปากไว้เหมือนเดิมก่อนที่หูจะแตกเพราะเสียงสิบแปดหลอดของมัน
"ตอนแรกว่าจะมาช่วย แต่มึงปากหมา งั้นก็นอนไปอย่างนี้แล้วกันนะเบบี๋" พูดพร้อมเดินไปหยิบขนมมากินยั่วอีก้อนพยูนที่กำลังด่าตัวเองด้วยสายตาอยู่
จ๊อก~
"โอ๊ะ !! เสียงอะไรน้า ? "
"อวนอ้นอีน อิเอี้ย"
"งืมๆ เบบี๋ของเค้าคงหิวใช่ม้ะ อ่ะ อ้ามมมม" ยกขนมปังให้ลอยผ่านหน้าให้กลิ่นหอมๆของมันเตะจมูกแบคฮยอน
"อ้าว อีนี่ ให้แดกไม่แดก" เพราะว่าผ้าอุดปากไว้เลยกินไม่ได้ แต่ชานยอลก็ยังกวนตีนแบคฮยอนไปเรื่อยๆ
"อวย !!!!" อื้อหือ ชัดถ้อยชัดคำเชียว
"อ้อนกูสิ อ้อนทางสายตาน่ะ" แบคฮยอนมองตาขวางใส่
"แดกไม่แดก ? "
"ไอ่!!" สะบัดหน้าเพิ่มความสะดิ้งไปอีก
จ๊อก~~
ไม่ไหว แบคฮยอนทนไม่ไหว หิวจะตายแล้ว!!!
"อ้อนกูทางสายตาสิ" ชานยอลคงรับรู้ได้ จึงแกล้งแบคฮยอนไปอีก
"ไอ่ !"
"มีโควต้าให้มึงสามวิ หนึ่ง.. สะ"
"เอี๋ยว !!!"
"อ้อน !!" ไม่ได้แดกก็ตาย แบคฮยอนจึงทำการอ้อนชานยอลโดยการส่งสายตาเหมือนหมาหิวนมไปให้ แถมกระพริบปริบๆอีกสองสามทีเป็นโบนัส
ตึกตัก...ตึกตัก
เห้ย !! มะ...ไม่ใช่นะ ไม่ใช่เสียงหัวใจเขาซะหน่อย จริงๆนะ เชื่อเส้ !!
"อีเอี้ยอานออล อูอิ๋ววววว" (อีเหี้ยชานยอล กูหิว)
อุ้ย ลืมพยูนอดอยากไปเลย
"ฮ่าๆๆๆ อ่ะๆ สงสารว่ะ" ดึงผ้าอุดปากออกพร้อมป้อนขนมปังให้แบคฮยอนกิน อีนี่ก็แดกไม่สนใจใครเลย ปอบลงรึไงวะ
"อ่ะ คืน" ยื่นถุงเปล่ามาให้ด้วยสีหน้ากวนตีนสุดๆ
"อีเหี้ย หมดแล้ว ? กูยังไม่ได้กินเลยนะ"
"เรื่องของมึง" พูดพร้อมยักไหล่เกร๋ๆ
"อีพยูนเกยตื้น"
"มึงว่าไงนะ !!"
"พยูนเกยตื้น"
"อีโยดา"
"อีหน้าหมา"
"อีผ้าขี้ริ้ว"
"โอ้โห อีโปรโตซัวในลำไส้ปลวก"
"ชานยอล มึง !!!!"
"ทำไม มึงจะทำไม ? "
"อีชานยอล อีปลวกป่วย !!"
"เออ แบคฮยอน"
"ว่า ? "
"ทำไงให้บวมขนาดนี้อ่ะ"
"เอ่อะ...เอ่อ..." สตั๊นไปสองวิก่อนที่จะ....
"โอ้โหชานยอล มึง!!!! อย่าอยู่เลย รกโลก!!!" พูดพร้อมกระโดดทับชานยอลแล้วจิกหัว แถมยังขย่มๆๆ แล้วทับบนตัวชานยอลซ้ำๆอีก
"อ้ากก อีถังแก๊ส ลงป๊ายยยยย"
แฮ่กๆๆๆๆ เหนื่อยชิบหาย
ก๊อกๆๆๆ
"ชานยอล แม่ให้ลงไปแดกข้าว" เซฮุนเดินมาเพื่อตามอีพี่ชายตัวแสบลงไปตามที่แม่บอก เอ่ยขึ้นเมื่อมีเด็กตัวเล็กๆ หน้าหวานๆ ปากแดงๆ หน่อยมาเปิดประตูให้
"อ๋อ ได้ฮะ คุณเซฮุนใช่มั้ยครับ ผมแบคฮยอน อายุ 19 ครับ"
"อ๋อ เมียอีชานยอลใช่มั้ย พี่ชื่อเซฮุนนะ อายุ 20 เป็นน้องชายมัน"
"ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะฮะ" โค้งหัวเก้าสิบองศา พร้อมรอยยิ้มหวานๆตบท้ายไปอีก
"เรียบร้อยจังเลยนะเรา"
"ฮ่าๆ ขอบคุณฮะ"
"ตอแหล !!" เสียงชานยอลดังมาจากในห้อง
"หุบปากแล้วเงียบไปชานยอล น้องออกจะเรียบร้อย มึงอ่ะแหละนิสัยเสีย"
"กูพี่มึงนะเซฮุน" ตะโกนมาอีก
"หุบปากไป !!" เซฮุนพูดอีกครั้ง ทีนี้ปาร์ค ชานยอลไม่ยอมหรอก เลยตะโกนไปด้วยเสียงอันดังว่า...
"เออ"
ห้องอาหาร
Chanyeol Part
"แบคฮยอนคะ หนูอยากกินอะไรมั้ยลูก ? " เสียงหวานๆของคุณนายปาร์คเอ่ยขึ้น ถามว่าที่ลูกสะใภ้ของตัวเองอย่างเอาใจ
"อะไรก็ได้ฮะคุณน้า แบคยังไงก็ได้...พี่ชานยอลล่ะฮะ ?" แหม ทีนี้มาเรียกกูพี่
"ไม่เอา...ครับ" สายตาของคุณปาร์ค จองซูนี่มันสามารถฆ่าคนตายได้เลยนะ
"แบคฮยอน ชานยอลมันทำอะไรหนูมั้ย บอกพ่อได้นะ"
"อ้าวพ่อ..ทำไมไม่ถามผมมั่งล่ะว่าโดนอะไรบ้าง? "
"อย่างแกน่ะมันสมควรโดนชานยอล แบคฮยอนลูก มีอะไรบอกพ่อเลยนะ อย่าไปกลัวมัน"
"เอ่อ..ฮะ คุณลุง" ฮะ...ฮะงั้นหรอ เหอะ อีปลิ้นปล้อน
"ลุงเลิงอะไรกัน พ่อสิลูก หนูเป็นสะใภ้บ้านนี้แล้วนะ"
"ยังสักหน่อยพ่อ !! "
เปรี๊ยะ
เสียงมือใหญ่ถอดแบบชานยอลมาเป๊ะๆของเซฮุนถูกยกขึ้นแล้วตวัดไปทางปากพี่ชายตัวเองทันที
"เสียมารยาท นิสัยไม่ดีนะมึงอ่ะ"
"ก็...."
"เป็นอะไรมั้ยครับพี่ชานยอล ?" แบคฮยอนทำท่าทีเป็นห่วงแบบโครตโอเวอร์แอคติ้ง ซึ่งทุกคนในบ้านเชื่อมันหมด อะไรวะ !!
"ไม่เป็นไร...ครับ" อยากกัดลิ้นตัวเองจริงๆ
"งั้นรีบกินเข้าสิตายอล พาน้องขึ้นห้องด้วย" คุณนายปาร์คเอ่ยมาแบบนิ่งๆ แต่สามารถกดดันลูกชายคนโตได้อย่างง่ายดาย
"ครับ" กินข้าวต่อก็ได้วะ ฮึ้ย
End Chanyeol Part
- ห้องนอน -
"ชานยอล พรุ่งนี้ไปม.ป่ะ ? " แบคฮยอนใช้เท้าสะกิดชานยอลที่ตอนนี้กำลังทำงานในคอมพิวเตอร์อยู่หลังจากขึ้นมาบนห้องแล้ว
"ไปสิเอ้อ"
"ไปส่งหน่อยดิ"
"ไปส่งไร ที่ไหน ?"
"คณะกูอ่ะ แม่.ง มันอยู่ไหนยังไม่รู้เลยเนี่ย"
"มึงเรียนคณะอะไร ? "
"ทันตะ"
"เหยด เฟรชชี่หมอฟันซะด้วย เมียกูนี่มันแจ่มจริงๆ"
"เมียหน้ามึงสิ สรุปไปส่งกูได้มั้ยเนี่ย"
"เออ ได้ มันอยู่ข้างคณะกู"
"มึงเรียนคณะอะไรวะ ? "
"วิศวะ"
"โอ้โหน้ำหน้าไม่น่าเรียนได้ขนาดนี้นะ พ่อมึงเส้นใช่มั้ยชานยอล มึงมันตัวถ่วงประเทศชาติ"
"กูก็มีสมองมั้ยละอีอ้วน เดี๋ยวพ่อเตะกลิ้ง" พูดพลางยกขาทำท่าจะเตะจริงๆ
"เฮอะ กูไปอาบน้ำดีกว่า อยู่กับมึงแล้วประสาทเสีย"
พูดจบก็เดินไปเอาเสื้อผ้าของตัวเองที่ให้ลูกน้องพ่อไปขนมาใส่ในตู้ของชานยอล เอาจริงๆเสื้อผ้าชานยอลไม่เยอะหรอก พอแบคฮยอนมาเท่านั้นแหละ เสื้อผ้าเอย กระเป๋าเกือบสิบใบเอย รองท้าผ้าใบทั้งแฟชั่นทั้งนู่นนี่นั่น เครื่องประดับ เเว่นตงแว่นตา นี่ก็ไม่เข้าใจสายตาก็ไม่สั้นมึงจะพกไว้ทำหอยอัลไล นี่ยังไม่รวมครีมที่อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งด้วยนะ ของชานยอลน่ะมีแค่น้ำหอมขวดเดียวเท่านั้นแหละ โอ้โห...ชีวิตดี๊ดี
-ชั่วโมงครึ่งผ่านไป
"แบคฮยอน มึงตายรึไง กูยังไม่ได้อาบนะโว้ย !!!"
"แปปนึง กูขัดตัวแปปนึง"
"มึงจะอะไรนักหนาเนี่ย ขัดไปก็ไม่ทำให้สารร่างมึงดีขึ้นมาหรอกนะ"
"ไอ้ชานยอล เดี๋ยวมึงเจอกู !!" ตะโกนออกมาจากห้องน้ำเพื่อด่าชานยอลโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย
"กูไปดูทีวีรอนะ เชิญมึงขัดไขมันตามสบาย"
"มึงต้องโดนตีนกูก่อนมั้ยห้ะชานยอลถึงจะหุบปากเนี่ย"
สักพักนึงแบคฮยอนก็เดินออกมา
"เสร็จแล้ว เชิญย้ายกายหยาบมึงไปไล่ความเหี้ยออกจากตัวไปทางสายน้ำได้"
"เออ ช้าชิบหะ.....หาย" จะไม่ให้กระตุกได้ไงล่ะ ก็ดูมันสิ มันใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกมาอ่ะ
"มึงเป็นไรอ่ะ ? ตายกลางอากาศหรอ ? " ทำท่าจะเดินมาหา
"ไม่ต้อง มึงหยุดกองไขมันมึงไว้ตรงนั้นเลย กูจะไปอาบน้ำแล้ว" แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วแสง
"มึงมีปมอะไรกับไขมันกูนักหนาเนี่ยชานยอล ไอ้บ้าเอ๊ย !! " อารมณ์เสีย ทาครีมทาหน้าทาตัวก่อนนอนดีกว่า แก้เซ็ง
- 15 นาทีผ่านไป
ปาร์ค ชานยอลที่ออกมาจากห้องน้ำในสภาพบ๊อกเซอร์สีดำหนึ่งตัว เสื้อไม่ใส่พร้อมนอนเต็มที่
"เห้ย !!"
พอออกมาเท่านั้นแหละ ความง่วงนี่หายเป็นปลิดทิ้งเลย เพราะพบเห็นพยูนหนึ่งตัวหนีออกมาจากสวนสัตว์กำลังทาครีมบำรุงเบ้าหน้าและผิวตัวเองอยู่คือจะไม่อะไรหรอกไงถ้าแบคฮยอนมันไม่ใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นนอนอ่ะ
พอออกมาเท่านั้นแหละ ความง่วงนี่หายเป็นปลิดทิ้งเลย เพราะพบเห็นพยูนหนึ่งตัวหนีออกมาจากสวนสัตว์กำลังทาครีมบำรุงเบ้าหน้าและผิวตัวเองอยู่คือจะไม่อะไรหรอกไงถ้าแบคฮยอนมันไม่ใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นนอนอ่ะ
"แบคฮยอน มึงไปเอาความมั่นใจมาจากไหนถึงเอาชุดนี้ใส่นอน ? มันอุบาทมากมึงรู้ป่ะ " จริงๆคือมันก็ไม่อ้วนแหละ เอวก็บาง ขาก็เรียว มือก็เล็ก แต่ก็นะ ความปากหมาของชานยอลมันไม่ปราณีใครอยู่แล้ว
"กูก็ใส่แบบนี้นอนนะปกติ มึงอ่ะเป็นอะไร ขาดความอบอุ่นหรอ ? เเขวะกูจัง เอาตะกร้อครอบปากมั้ย ? "
"โอเค กูยอม" ยกมือสองข้างทำท่าเหมือนยอมแพ้
"ก็แค่นี้เอง" ยักไหล่แล้วทำหน้าเหนือใส่
"กูนอนแล้วนะ ไม่ต้องแบ่งเขตอะไรใช่มั้ย ? "
"มึงคิดว่ากูอยู่ในโลกโพนี่หรอชานยอล ไร้สาระว่ะ กูจะนอนบนตัวมึงยังได้เลย "
"นี่อ่อย ? "
"หน้ากูดูอยากได้มึงมั้ยล่ะ ? "
"เหมือนหมาโดนยาเบื่อ"
"อย่าปิดทีวีนะ"
ติ๊ด
พอแบคฮยอนพูดจบชานยอลก็ปิดทีวีทันที
ทำให้ขวดครีมที่หมดแล้วลอยไปหาชานยอลทันทีเหมือนกัน
ปั้ก
"โอ้ย ไข่กูววววว"
"เป็นหมันไปซะมึง" แล้วหันไปทาครีมต่อโดยไม่สะทกสะท้านอะไร
"อีอ้วนอำมหิต อีฆาตกร" พึมพำเบาๆ
"จะด่าก็ดังๆหน่อยสิพ่อวิศวะ"
"กูจะนอนแล้ว ปิดไฟด้วยเข้าใจป่ะ"
"เออ"
8.30
กริ๊งงงงงง
"งืมๆๆๆ" แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมาดูนาฬิกาแล้วมุดหน้าลงอกกว้างๆที่เดิมเมื่อคืน
เอ๊ะ ! เดี๋ยวนะ มุดหน้าลงอกหรอ ? ปกตินอนคนเดียวนี่ ? เอ๊ะ ! แหวนใครบนหัวเตียง ?
ห้ะ กูจะแต่งงานแล้วนี่หว่า งั้นอกนี่ก็ของชานยอลสินะ
"อีเหี้ยยยยยยยยยย" เดี๋ยวนะ ค่อยโวยวายตอนนี้จะสายแล้ว เหี้ยอีกรอบเลยกู "ว้ากกกกก" สุดเสียงเลยเชียว
"อะไรวะ ?" ชานยอลที่นอนอยู่ค่อยๆลุกขึ้นมา
"ชานยอล กูไปอาบน้ำก่อนนะ มึงรีบไปอาบเลย ห้องใครก็ได้ วันนี้พี่ที่คณะนัดกูเก้าโมง อีกครึ่งชั่วโมง เร็วๆๆๆ"
"ฮะ !! งั้นมึงไปอาบเลย เดี๋ยวกูไปอาบน้ำแล้วสตาร์ทรถรอข้างล่างนะ"
"โอเค ได้ๆ" แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
10 นาทีผ่านไป
"คุณแม่ฮะ พี่ชานยอลลงมารึยัง ?"
"อยู่บนรถน่ะลูก"
"ครับ ไปเรียนก่อนนะฮะ สวัสดีฮะ"
"น้องแบคเดี๋ยวลูก ใส่แหวนไปด้วยนะ แม่ให้ชานยอลใส่ไปแล้ว เหลือหนูคนเดียว"
"ครับ ได้ครับ รักนะครับ" พูดพร้อมใส่แหวนที่เผลอกำลงมาตั้งแต่บนบ้านไปด้วย
"ดูแลตัวเองด้วยลูก"
"ขอบคุณฮะ" แล้ววิ่งไปที่ดูคาติคันใหญ่ของชานยอลทันที
- ระหว่างทางไปมหาลัย -
"ชานยอลทำไมไม่เอารถใหญ่ออกอ่ะ ?"
"ก็มึงรีบไง กูก็บิดมิดไมล์เลยเนี้ย เกาะดีๆด้วย"
"อ่า...ขอบคุณ..นะฮะ....พี่ชานยอล"
"มึงอย่าพูดแบบนี้ กูเขินไอ้สัด"
"ฮ่าๆ งั้นมึงก็เขินได้แค่แปปเดียวเท่านั้นแหละ"
"เกาะดีๆระวังตก ยิ่งเตี้ยๆอยู่"
"เกลียดมึงจังเลย" ปากก็ว่านะ แต่มือก็กอดเอวเขาไปแล้วล่ะ
แบคฮยอนนี่มันแบคฮยอนจริงๆเลย
~~~~ช่วงไรท์เตอร์พบประชาชน~~~~
แก !! #ฟิคแบคไม่ใส โดนแบนเว้ย น้ำตาจะไหล ระหว่างรอปลดแบนนี่คือว่างไง คันไม้คันมือ เลยเปิดเรื่องใหม่ซะเลย 55555555 เรื่องนี้ก็เหมือนเดิมจ้า ไม่มาม่าเเน่นอน อาจจะมีพอกรุบกริบ แต่ไม่ถึงกับนอนร้องไห้สองสามวันหรอก เรื่องนี้ก็คงออกแนวละมุนๆหน่อยมั้ง เออๆนี่ละมุนแล้ว คงงั้นแหละ เดี๋ยวจะหาว่าชั้นแต่งฟิคปกติไม่ได้ เออๆๆ ไปละๆ ฝากเม้น ฝากแท็ก #ขัดใจชบ ข้องใจเมนชั่นเด้งมานะเบ้บ @tanyaaa2001
เลิฟยูวเอวี่บอเดร้รรร ❤
รถมอเตอร์ไซค์ของชานยอล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น