ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า

ลำดับตอนที่ #7 : งานหมั้นที่ร้างลา

ตอนที่  6

งานหมั้นที่ร้างลา

วันรุ่งขึ้น ซองจูรีบมารับจุงซูที่บ้าน จุงซูนึกถึงคำพูดเมื่อคืนของซองจู  ที่รับปากว่าจะหมั้น จุงซูก็รู้สึกเศร้าใจ เลยเงียบไป ไม่ค่อยยอมคุยกับซองจู

เมื่อถึงที่ทำงาน ซองจูก็คอยเดินมามองจุงซูอยู่เรื่อยๆ พร้อมกับแอบยิ้มกับตัวเอง  เวลาพักทานอาหารกลางวันซองจูก็ตามจุงซูไปทานข้าวที่โรงอาหาร ทำให้พนักงานทุกคนที่ร่วมโต๊ะรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก เริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่


งานหมั้นไกล้เข้ามา ยูริเดินมาชวนซองจูไปเลือกซื้อของที่จะใช้ในงาน เขาก็ตกลงไปและชวนให้จุงซูไปด้วย เธอไม่ยอม แต่ซองจูก็ลากเธอไปด้วย 

ที่ร้านเสื้อผ้า ยูริก็เข้าไปยังห้องลองชุด ใส่ออกมาให้ซองจูดูแต่เขาก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่  เขาเดินไปหยิบชุดอื่นๆดู และก็บังคับให้จุงซูใส่ แม้ไม่อยากใส่ แต่ซองจูก็บังคับเธอ และจ่ายเงินซื้อชุดนั้นด้วย 


วันรุ่งขึ้น จุงซุพยายามหลบหน้าซองจู แต่ซองจูก็ไม่ยอม หลังเลิกงาน จุงซูพยายามหนีออกจากบริษัท  แต่ซองจูก็ไปดักไว้แล้วบังคับเธอขึ้นรถไปยังที่แห่งหนึ่ง

รถมาหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าร้านจิลเวอรี่  จุงซูมองอย่างแปลกใจ  ซองจูพาเธอเข้าไปในร้านแล้วเลือกซื้อแหวนหมั้น

จุงซูคิดว่า เขาเลือกแหวนหมั้นให้ยูริ  จึงไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่  จนซองจูคว้ามือเธอมาสวมแหวน 

จุงซูร้องไห้พร้อมกับว่าพี่ทำอย่างนี้ทำไม คิดว่าเธอจะดีใจเหรอ ซองจูก็เอ่ยคำพูดแก่จุงซูว่า "พี่จะหมั้นกับคนที่พี่รักเท่านั้น"

จุงซูรู้สึกสับสน เธอว่าซองจูว่า ทำไมเขาถึงไปรับปากหมั้นกับยูริต่อหน้าผู้ใหญ่  เมื่อทุกอย่างมันกำลังจะลงเอยแล้วเขาจะหมั้นกับเธอได้อย่างไร?

ซองจูถามเธอว่า "เธอรักพี่หรือเปล่า" เขาย้ำอยู่หลายหน "ถ้ารักก็อย่าออกไป" จุงซูก็เลยยอมลองแหวน 


ด้านยูริก็ร่วมมือกับแม่วางแผนให้เตฮวาติดคุก เพราะเขาเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ความลับที่เธอเป็นคนขับรถชนจุงซู

ในงานวันหมั้น ซองจูบอกกับจุงซูว่า เขาจะหมั้นกับเธอเท่านั้น ถ้าเธอรัก ให้เธอเชื่อใจเขาและไปร่วมงานปกติ 

ยูริกับแม่เลี้ยงซึ่งรู้สึกเอะใจอยู่แล้วว่าทำไมซองจูยอมทุกอย่างแต่โดยดี จึงวางแผนเรียกเตฮวามาที่งาน

ภายในงานทุกอย่างก็ดูปกติ ซองจูลอบสบตากับจุงซูบ่อยครั้ง  จนกระทั่งถึงจังหวะที่ซองจูยินขึ้น และหยิบแหวนขึ้นมา เขาประกาศว่า เขาจะหมั้นกับคนที่เขารัก แล้วก็เดินมาหยุดที่ตรงหน้าของจุงซู เขากำลังจะยื่นแหวนให้เธอ แต่ก็ถูกขัดด้วยความวุ่นวายที่เกิดขึ้นหน้าประตู

เมื่อทุกคนมองไปยังประตูของห้องจัดเลี้ยง  เตฮวาพยายามบุกเข้ามาในงาน แต่โดนตำรวจหลายคนจับตัวไว้ เขาเรียกชื่อจุงซู แล้วก็โดนเจ้าหน้าที่หลายคนลากตัวออกไป 

จุงซูจะวิ่งตามไปด้วยความเป็นห่วง  เธอหันกลับไปมองซองจูพร้อมกับส่ายหน้าทั้งน้ำตาเล็กน้อย แล้วก็วิ่งออกจากห้องไป ซองจูก็น้ำตาคลอที่จุงซูทิ้งงานหมั้นไป และแล้วเขาก็ต้องทำตามผู้ใหญ่ขอโดยการสวมแหวนหมั้นให้ยูริแทน

จุงซูที่วิ่งออกมาจากงาน เธอตามเตฮวาที่โดนจับมายังโรงพัก  ตำรวจให้เธอนั่งรอหน้าห้อง

ซองจูที่ออกมาจากงานหมั้นก็ตามมาเช่นกัน เขาแอบดูเธออยู่อีกมุมหนึ่ง  แล้วนั่งร้องให้เมื่อเห็นจุงซูนั่งร้องให้ เขาโทรไปบอกให้เลขาส่วนตัว จัดการช่วยเตฮวาให้ออกจากคุกให้ได้ 

สักพักตำรวจ ก็ปล่อยตัวเตฮวา  เมื่อเห็นจุงซู เตฮวาก็รีบวิ่งหนีพร้อมทั้งบอกให้เธอกลับไปหาซองจูซะ จุงซูพยายามวิ่งตามก็ร้องไห้และร้องเรียกชื่อเตฮวาไปตามถนน  ซึ่งทั้งหมดอยู่ในสายตาของซองจูที่แอบดูอยู่  

ซองจูขับรถมารับจุงซูและก็พาเธอไปม้าหมุน เขาบอกกับเธอว่า เมื่อเราเป็นคนรักกันไม่ได้ เราก็มาเป็นเพื่อนกันเถอะ เขาพูดพร้อมกับโยนแหวนทิ้งไป (วงที่เก็บเอาไว้หมั้นจุงซู)

ชั่วครู่หนึ่งเขาก็ทำใจไม่ได้ ก้มลงหาแหวนที่โยนทิ้งไป แล้วบอกให้จุงซูช่วยหาด้วย  เมื่อเก็บขึ้นมาแล้วซองจูก็สวนแหวนให้แก่จุงซู โดยบอกกับเธอว่า จริงๆแล้วเป็นเพื่อนกันนี่ดีกว่าเยอะเลย  เพราะเป็นเพื่อนไม่ต้องมีคนมากีดกัน  นอกจากนั้นก็ไม่มีวันเลิกลาจากกัน

เช้าวันใหม่ จุงซูไปที่ทำงานด้วยความหดหู่ เพราะบรรยากาศยังเต็มไปด้วยการฉลองงานหมั้นของซองจูและยูริ 

ขากลับบ้าน ฝนได้โปรยปรายลงมาอย่างหนัก เธอยืนรออยู่หน้าบริษัท และแล้วอยู่ดีๆ ซองจูก็กางร่มออกมารับ ซึ่งทีแรกเธอไม่ยอมไปด้วย  แต่ซองจูก็บอกว่า "เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ  เพื่อนก็ต้องทำเพื่อเพื่อนได้อยู่แล้ว"

เขากางร่มไปส่งเธอที่สถานีรถไฟ  เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าให้เธอ  หลังจากที่ทั้งสองร่ำลากันได้ซักพัก ก็ตัดใจเดินแยกกลับไปคนละทาง  แต่แล้วเมื่อทั้งคู่นึกอะไรขึ้นได้อย่างหนึ่ง  ทั้งคู่ก็รีบวิ่งกลับมายังจุดเดิม

To Be Continue.....