ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า

ลำดับตอนที่ #4 : ความเป็นจริงหรือภาพลวงตา

ตอนที่ 3

ความเป็นจริงหรือภาพลวงตา

หลายวันต่อมาซองจูก็ค้นหาจุงซูไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่มีวี่แววของเธอเลย จนกระทั้งวันหนึ่งเตฮวามีนัดเที่ยวกับจุงซูที่สวนสนุกในห้างของซองจู เขาพาจุงซูมานั่งม้าหมุน (จุงซูจะผูกพันธ์กับม้าหมุนเป็นพิเศษเพราะตอนเด็กๆมานั่งกับซองจูบ่อยๆ) ซองจูก็กำลังนั่งอยู่ไกล้ๆม้าหมุ่นเช่นกัน กำลังคึดถึงจุงซูอย่างหนัก  เขาเริ่มจะปักใจแล้วว่า  ที่เขาเห็นเป็นเพียงภาพหลอนที่ไม่มีวันเป็นความจริง เขาคงคิดถึงจุงซูมากไป 

ซองจูนั่งขอพระเจ้า ขอให้เห็นจุงซูเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะตัดใจจากเธอ

ทันใดนั้นเขาก็เห็นจุงซูนั่งอยู่บนม้าหมุน ตอนแรกเขาคิดว่าตาฝาด  แต่เมื่อจ้องอยู่จุงซูก็ไม่หายไป เขาจึงเริ่มวิ่งไปตามม้าหมุนจนมันหยุดลง

จุงซูได้เดินผ่านซองจูเพื่อมาหาเตฮวา แล้วก็เดินจากไปกับเตฮวา...  ซองจูนิ่งชั่วครู่หนึ่งแล้วก็ออกวิ่งตามไปกระชากตัวจุงซูมากอดแล้วเรียกชื่อเธอใหญ่ 

จุงซูบอกว่าคุณจำผิดคนแล้ว เธอไม่ใช่จุงซู  ส่วนเตฮวาตกใจมากที่มีคนมาเรียกชื่อเก่าของจุงซู  ก็เลยรีบพาจุงซูหนีไป  ซองจูนิ่งไปพักใหญ่ก่อนจะออกวิ่งตามจุงซูไป 

ด้านจุงซูก็ถามเตฮวาว่าทำไมเขา (ซองจู) ถึงจำคนผิดเป็นเธอได้  เตฮวาตกใจก็โกรธจุงซูแล้วก็รีบขึ้นรถหนีไป ทิ้งจุงซูไว้  จุงซูจะขึ้นรถตามไป แต่โดนซองจูที่วิ่งตามมาดึงตัวเธอมากอดไว้ เธอยังยืนยันว่าเขาจำคนผิดแล้วก็หนีขึ้นรถเมล์ไป
 
ซองจูวิ่งตามรถเมล์ แต่รถไม่จอด เขาจึงวิ่งไปเริ่อยๆจนถึงป้ายถัดไปแล้วก็รีบขึ้นรถไปหาจุงซู เขาเอารูปถ่ายที่ถ่ายคู่กับจุงซูให้ดูแล้วก็ว่าทำไมเธอถึงจำเขาไม่ได้ จุงซูตกใจและพยายามลงจากรถ แต่ซองจูก็ไม่ยอมแพ้ ตามเธอไปเรื่อยๆจนถึงตลาดขายผ้า จุงซูเลยตะโกนว่า ช่วยด้วยคนบ้ากาม แล้วก็อาศัยความชุลมุนวิ่งหนีไป แต่สุดท้ายซองจูก็แอบตามไปจนพบว่าเธอมีร้านขายเสื้อผ้าอยู่ชื่อ อิคารุส

หลังจากนั้นทุกวัน ซองจูก็เริ่มจะมาหา(ก่อกวน อิอิอิ)จุงซู บางทีก็แกล้งมาซื้อเสื้อผ้า เมื่อจุงซูจำเขาไม่ได้เขาก็เลยลองตามสืบดู จุงซูไม่รู้ว่าซองจูเป็นเจ้าของห้างเซพมอลล์ เธอเลยไปสมัครงานวาดภาพฝาฝนังให้เตฮวา (เตฮวาเป็นจิตรกรค่ะ)  

(ขอเล่านิดนึงว่า ซองจูตอนเด็กๆเคยสัญญากับจุงซูไว้ว่าจะวาดภาพ "ที่ที่ไม่มีการพลัดพราก ที่ที่ไม่มีความโศกเศร้า ---- สรวงสวรรค์" ให้แก่จุงซู เมื่อจุงซูตายไปแล้ว เขาจึงกลับมาแล้วประกาศหาช่างภาพมาวาดรูปสรวงสวรรค์ที่ผนังสวนสนุกในห้างค่ะ) 

ซองจูก็ได้ว่าจ้างเตฮวามาวาดภาพให้เขา  ตอนแรกเตฮวาไม่ยอมรับงาน  แต่เมื่อจุงซูขอร้องก็เลยยอม 

ซองจูก็พยายามทุกวิถีทางให้เขาได้อยู่ไกล้ๆจุงซู  เขาก็เลยวางแผนต่างๆ จนในที่สุดจุงซูก็ได้มาทำงานให้บริษัทเขาในฐานะนักออกแบบเสื้อผ้า 

วันที่จุงซูเริ่มงาน เธอไปแนะนำตัวกับพนักงานคนอื่นๆ ซึ่งในนั้นก็มี ยูริรวมอยู่ด้วย ยูริตกใจมากๆที่ได้เจอจุงซู  แต่จุงซูจำเธอไม่ได้เธอเลยเบาใจ 

จุงซูเมื่อมาถึงห้องประธานเธอก็ตกใจที่รู้ว่าเจ้านายของเธอคือ ชา ซองจูนั่นเอง  แม้เธอไม่อยากทำแต่ก็เซ็นต์สัญญาไปแล้ว

วันหนึ่งซองจูพาจุงซูไปบ้านริมทะเล(บ้านเก่าของจุงซูก่อนที่พ่อจะแต่งงานใหม่) พาไปดูห้องนอนเก่า ดูรูปภาพที่เคยถ่ายไว้ แล้วซองจูก็เล่นเปียโนเพลงโปรดของจุงซุให้ฟัง (มันซึ้งมากๆ) ซองจูให้จุงซูมาจับมือเขาแล้วเล่นไปด้วยกัน พอเล่นได้สักพักเขาก็ร้องไห้

ซองจูรักและผูกพันธ์กับจุงซูมาตั้งแต่เด็ก แต่จุงซูดันจำอะไรไม่ได้เลย (จริงๆแล้วจุงซูก็รู้สึกแปลกๆและกับซองจูด้วย  แต่เธอมีเตฮวาเป็นแฟนคอยดูแล ห่วงใยมาตลอด 5 ปี ก็เลยไม่ยอมเชื่อซองจู) 

เขาร้องให้แล้วก็กอดจุงซูไว้  เธอเห็นก็ร้องไห้ตามไปด้วย แล้วสักพักเธอก็จากไป ซองจูก็นั่งเศร้าอยู่คนเดียว

To Be Continue……