sf 3*8 นิทานก่อนนอน สโนไวท์ ?

เนื้อเรื่อง

 นิทานก่อนนอน

สโนไวท์?

                กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในฤดูหนาว ท่ามกลางอากาศหนาวเย็นและหิมะตก มีคุณแม่แสนสวยที่กำลังตั้งท้องลูกน้อย วันหนึ่งในขณะถักนิตติ้งเป็นเสื้อให้ลูกน้อย เข็มได้ทิ่มนิ้วมือของคุณแม่ เลือดหยดลงไปที่ขอบหน้าต่าง คุณแม่ได้อธิษฐานถึงลักษณะของลูกน้อยและจะตั้งชื่อว่า สโนไวท์

                เมื่อถึงกำหนด คุณแม่ได้คลอดเด็กชายผิวเข้ม ผมดำ ปากแดง คุณแม่นึกถึงคำอธิษฐานในวันนั้น  เพราะความตกใจที่เข็มตำนิ้วมือ คุณแม่จึงอธิษฐานว่า

                “ขอให้ลูกที่จะเกิดมา มีสีผิวเหมือนขอบหน้าต่าง สีผมเหมือนของหน้าต่าง ริมฝีปากแดงดังเลือด”

                คุณแม่จึงตั้งชื่อลูกชายว่า “กันโนไวท์” คามลักษณะสีผิวของลูกน้อย

สิบแปดปีผ่านไปกันกลายเป็นชายหนุ่มรูปงาม จิตใจโอบอ้อมอารี รักการร้องเพลงเป็นชีวิตจิตใจ

แต่ในวันหนึ่งก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น เมื่อริทเด็กชายข้างบ้านของกันซื้อกระจกวิเศษมา
ทุกคนเชื่อกันว่า กระจกนี้รู้ทุกอย่าง และมักพูดแต่ความจริง เมื่อได้กระจกมาแล้ว ริทก็ถามกระจกวิเศษว่า

“กระจกวิเศษ บอกข้าเถิด ใครหล่อเลิศในปฐพี ”

“ข้ารู้ ข้าเห็น ถามอะไรตอบได้ หญิงรู้จัก ชายรู้จัก”  กระจกวิเศษตอบ

“ก็ตอบมาดิ ใครหล่อที่สุดในปฐพี” ริทเริ่มเหวี่ยง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าจะบอกเจ้าก็ได้ คนที่หล่อที่สุดในปฐพีนี้ก็คือ กันโนไวท์”

ริทอึ้งไปด้วยความช็อค ไอ้ดำนั่นน่ะนะ หล่อที่สุดในปฐพี ไม่ได้ๆ ต้องกำจัด

หลังจากนั้นริทก็ไปว่าจ้างนายพรานโตโน่ให้ลวงกันไปฆ่า และควักหัวใจกลับมาให้

“พี่โตโน่ครับ”

“ว่าไงริท”

“ฆ่าไอ้ดำนี่ให้ที” พูดจบก็ยื่นรูปให้

“จะดีเหรอริท” โตโน่ยังไม่มั่นใจ

“ค่าจ้างเป็นเบอร์น้องเกรซ” โตโน่ลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะตอบตกลง เมื่อถึงวันลงมือ โตโน่ลวงกันโนไวท์ไปฆ่าในป่า โดยบอกว่าจะเอาเบอร์สาวๆทั้งหมู่บ้านให้ แต่เมื่อไปถึง กันโนไวท์กลับพบว่า ตนเองโดนลวงมาฆ่า
กันโนไวท์จึงขอร้องให้ปล่อยเขาไป

“พี่โน่สุดหล่อ ปล่อยน้องกันนะครับ” กันโนไวท์อ้อน ทำตาปริบๆ

โตโน่เกือบจะใจอ่อน แต่เมื่อคิดถึงค่าจ้างของรืทโตโน่ก็ปฏิเสธ “ไม่ได้ครับน้องกัน พี่รับค่าจ้างเค้ามาแล้ว”

“เอางี้พี่โตโน่ กันให้รูปน้องเกรซเซตนึงเลย 67 รูป แล้วปล่อยกันไป นะครับ” กันโนไวท์ต่อรอง
แล้วเอารูปให้โตโน่ (กระเป๋าเอ็งเป็นสี่มิติใช่มั้ยนั่น)

เมื่อโดนกล่อมอย่างนั้น โตโน่จึงปล่อยกันไป ยิงหมูป่าแถวนั้น ควักหัวใจกลับไปแทน

กันโนไวท์เมื่อรู้ว่ามีคนปองร้าย จึงเดินเข้าป่าไปเรื่อยๆ แล้วพบกับบ้านหลังหนึ่ง กันจึงงัดหน้าต่างบ้านเข้าไป

“ขอกันพักเหนื่อยหน่อยนะครับ” ตะโกนบอกเจ้าที่เจ้าทางสักนิด ก่อนจะนอนลงไปที่เตียงหนึ่ง

บ้านหลังนั้น เป็นบ้านของคนแคระ เมื่อคนแคระกลับมาจากทำงานนอกบ้านมาเห็นกันโนไวท์นอนอยู่จึงปลุกให้ตื่น

“ชายหนุ่มรูปงาม เจ้าเป็นใคร” คนแคระเกตถาม

“ผมชื่อกันโนไวท์” กันโนไวท์ตอบ

“รูปก็งาม นามก็เพราะ กรี๊ดดด” คนแคระแอปเปิ้ลว่า

“เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” คนแคระจูเนียร์ถาม

“ผมหลงทาง ผมโดนตามล่า ผมกลับหมู่บ้านไม่ได้” กันโนไวท์ตอบ

“อืม ช่างน่าสงสารจริงๆ” คนแคระไอซ์ว่า

“น่าสงสารจริงๆด้วย”คนแคระแอมป์พูด

“ให้กันโนไวท์อยู่ที่นี่ได้มั้ยครับพี่เก่ง” คนแคระเซนถามหัวหน้าคนแคระ

“ได้สิ” คนแคระเก่งตอบ

“จริงมั้ยครับ” กันโนไวท์ถามอย่างดีใจ

“แต่เจ้าต้องช่วยเราทำงานนะ” คนแคระเก่งตอบ

“ได้ครับๆ กันต้องทำอะไรบ้าง” กันโนไวท์ถาม

“ก็ ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน เช็ดกระจก ทำอาหาร ทำขนม ปลูกผัก จัดที่นอน ซื้อของ ร้องเพลง เยอะ” คนแคระเก่งตอบ

กันโนไวท์ตอบตกลง จากนั้นกันโนไวท์ก็อยู่ที่บ้านคนแคระอย่างมีความสุข

มาจะกล่าวบทไป ถึงริทที่มีความสุขมากหลังจากได้เห็นหัวใจ วันนี้เขาเอากระจกมาเช็ดๆถูๆ แล้วถามอีกครั้งว่า

“กระจกวิเศษ บอกข้าเถิดใครหล่อเลิศในปฐพี”

“ในปฐพีนี้ก็มีแต่กันโนไวท์นั่นแหละที่หล่อที่สุด” กระจกตอบแล้วก็ฉายาภาพกันโนไวท์กำลังร้องเพลงให้สิงสาราสัตว์ฟัง

“หนอย พี่โตโน่ หลอกกันได้ สงสัยจะต้องลงมือเอง”

แล้วริทก็เปิดตำราปรุงยาพิษด้วยตัวเอง ก่อนจะผสมลงในไก่ทอด ปลอมตัวเป็นชายแก่ผมขาว ใส่แว่น ตัวอ้วนใส่สูทสีขาว ถือไม้เท้า แล้วเดินทางไปที่บ้านกลางป่าของคนแคระ

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้น กันโนไวท์สงสัยว่าใครมาจึงรีบเปิดประตูให้ ก็พบกับชายแก่ที่ยืนอยู่หน้าบ้าน

“มีอะไรครับคุณลุง” กันโนไวท์ถาม

“ลุงเอาไก่ทอดมาขายน่ะ” ริทตอบ

“ผมไม่มีเงินหรอกครับ” กันโนไวท์ตอบแล้วทำท่าจะปิดประตูบ้านหนี

“เอ่อ ลุงให้ฟรีก็ได้” ริทว่า

“ได้ครับ เข้ามากินน้ำในบ้านก่อนสิครับ” กันไม่รอให้ลุงหนี ฉุดเข้าบ้านทันที

“พ่อหนุ่ม ลองชิมไก่ของลุงก่อนมั้ย” ลุงปลอมถาม

“คงไม่ละครับ กันจะเก็บไว้ให้พี่ๆคนแคระ” กันโนไวท์ตอบ

“ชิมสักหน่อยพ่อหนุ่ม อร่อยนา” คุณลุงเริ่มกล่อม

กันเอื้อมมือเหมือนจะหยิบไก่ แต่กลับไปคว้าเสื้อคุณลุง อีกมือหนึ่งถอดแว่น แล้วก็พบกับใบหน้าหวานของชายหนุ่มอีกคน

“นั่นไง ริทจริงๆด้วย” กันโนไวท์ว่า

“เฮ้ย ปล่อย” ริทโวยวาย

“โห ริทกะให้กันถึงตายเลยใช่มั้ยนี่” กันโนไวท์ถามหลังจากดมกลิ่นไก่แล้วพบว่าผสมยาพิษ

“ก็ถ้าไม่มีแก ฉันก็หล่อที่สุดในปฐพีแล้ว” ริทว่า

“เรื่องนี้เองเหรอครับ บอกดีๆก็ได้ เดี๋ยวกันแลกให้” กันพูด

“ทำยังไง” ริททำหน้างงๆ แล้วจู่ๆกันก็ก้มลงมาประกบริมฝีปากกับริท มือซนๆของกันโนไวท์ถอดสิ่งที่ขวางกั้นระหว่างร่างกายของทั้งคู่ออก แล้วซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอของริท

“อือ เดี๋ยวกัน แล้วมันจะแลกยังไง”

“เดี๋ยวก็รู้ครับ” กันตอบ

แล้วสรรพเสียงทั้งหมดก็เงียบหายไป เหลือแต่เสียงหอบ และเสียงคราง ดังอยู่ตลอดคืน

แถมๆ

รุ่งเช้า

“ไอ้บ้ากันโนไวท์ หลอกกันนี่หว่า ไม่เห็นหล่อขึ้นเลย”

“อ้าว กันเอาของๆกันเข้าไปในตัวริทแล้วนะ ยังไม่เหมือนกันอีกเหรอ”

“ไอ้...” ริทหน้าแดงแปร๊ด ก็เมื่อคืนน่ะกันมัน..... บอกว่าถ้ามีของกันอยู่ในตัวแล้ว ริทจะดูดีขึ้น

“สงสัยต้องอีกรอบ”

แล้วสรรพเสียงทั้งมวลก็หายไปอีกครั้ง

   

เพื่อความบันเทิงเท่านั้น