sf 3*8 ฟิคเพลง รอยรักรอยเล็บ

เนื้อเรื่อง

 ฟิคเพลง “รอยรักรอยเล็บ”

“ติ๊งหน่อง” เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น คนตัวเล็กรีบกุลีกุจอไปเปิด เมื่อเห็นว่าใครมา คนตัวเล็กก็หันกลับไปนั่งที่โซฟา หน้าบึ้งทันที

“ริท เป็นไร” เสียงหนุ่มผิวเข้มที่เดินเข้าห้องมาดังขึ้น

“กัน ริท กูอาบน้ำก่อนนะ แล้วจะดูทีวีในห้องเลย” พี่ชายคนโตเอ่ยขึ้นแล้วเข้าห้องไป

“ริทครับ” ไม่พูดเปล่า เอามือโอบไหล่คนตัวเล็กให้เข้ามาใกล้

“โอ๊ย” เสียงหนุ่มผิวเข้มดังขึ้นมาอีก เมื่อโดนหยิกที่มือเข้าให้

“ริท เป็นอะไรครับ กันทำอะไรให้โกรธ” ถามอีกครั้ง ก็ได้รับความเงียบเป็นคำตอบ

แล้วก็ถึงบางอ้อ เมื่อมองเห็นสิ่งที่อยู่ในมือคนตัวเล็ก ฉากละครเรือนแพ ตอนที่เขากับนางเอกล้มลงไปทับกันพอดี

“ริท ริทพูดกับกันหน่อยสิครับ” ตัวพ่อพยายามง้ออีกครั้ง ด้วยการกอด แต่ก็ถูกคนตัวเล็กหยิกกลับมาอีก จึงต้องปล่อยมือ

“ริทครับ นั่นละครนะครับ ที่อื่นกันไม่ทำแบบนี้กับใครหรอก อย่าโกรธกันนะครับ” กันพยายามง้อคนที่กำลังเงียบ

“กูไม่ได้โกรธเมิง” พูดไปก็พยายามหยิก ข่วน มือของไอ้ตัวพ่อที่พยายามจะลวนลามเขา

“ริทครับ ไม่โกรธ แล้วทำไมไม่พูดกับกันล่ะครับ แถมหยิกกันอีก ดูสิ รอยเล็บริทเต็มไปหมดแล้วเนี่ย แล้วพรุ่งนี้ กันจะบอกคนอื่นว่าไง”

“เรื่องของเมิงสิ กูอยากหยิก อยากข่วนเมิง หมั่นไส้ เข้าฉากกะสาวๆระริกระรี้ดีนัก”

“นั่นไง ริทโกรธกันจริงๆด้วย” เจ้าเสือพูด

“กูบอกแล้ว ว่าไม่ได้โกรธ”

“ไม่โกรธ แต่หึงใช่มั้ยครับ”

“โว้ย ไอ้บ้านี่ ไม่โกรธ ไม่หึงอะไรทั้งนั้นโว้ย” ริทโวยวาย

“ริทครับ อย่าคิดว่ากันไม่รู้สึกอะไรนะ ที่ริทเข้าฉากเลิฟซีนกะเกรซ” กันว่า

“อะไร ไอดำ นั่นน้องนะ” ริทโวยวาย

“ไม่รู้ไม่ชี้ กันงอน  โอ๊ย ริท หยิกกันทำไม”  

“กูกะลังให้เมิงง้อกูอยู่นะ ใม่ใช่ให้เมิงมางอนกู เฮ้ย” ริทว่า แถมหยิกตัวพ่อเข้าให้อีกที แต่ก็ต้องตกใจเมื่อตัวพ่อ ลุกขึ้นแล้วอุ้มเจ้าตัวยุ่งขึ้นพาดบ่าเข้าห้องนอนไป ริทพยายามดิ้นรนจนกันเสียหลัก ล้มลงไปบนเตียงนอน โดยมีกันคร่อมอยู่ด้านบน
เจ้าตัวยุ่งพยายามดิ้น แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของตัวพ่อได้ แล้วกันก็ประกบริมฝีปากลงไปที่ตัวยุ่ง ควานหาความหอมหวานไปทั่วโพรงปาก แล้วถอนจูบออกมา

“ค่าหยิก” กันตอบเมื่อเห็นสายตาของริท แล้วก็โดยริทหยิกอีกทีด้วยความหมั่นไส้

“กันว่าจะไม่ทำอะไรแล้วนะริท อยากหยิก อยากข่วนนักใช่มั้ย ได้ เดี๋ยวกันจัดให้ คราวนี้จะทำกี่รอยก็ทำ” แล้วตัวพ่อก็ซุกหน้าลงไปที่ซอกคอเจ้าตัวยุ่ง มือซนๆเลื่อนเข้าไปในเสื้อตัวบางของริท

“อื้อ กัน เดี๋ยว” เจ้าตัวยุ่งพูดได้แค่นั้น เพราะที่เหลือมีแต่เสียงหอบหายใจ

คงไม่ต้องนับเนอะ ว่าตัวพ่อจะได้รอยหยิก รอยข่วนอีกกี่รอย ^^

Talk

    “ขอบคุณทวิตพี่เบส ที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจในการแต่งฟิคตอนนี้ขึ้น”