sf 3*8 นิทานก่อนนอน กระต่ายกับเต่า

เนื้อเรื่อง

นิทานก่อนนอน กระต่ายกับเต่า

                กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในป่าอันอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง
มีบรรดาสิงสาราสัตว์มากมายอาศัยอยู่ในนั้นและมีกระต่ายเกเรตัวหนึ่งนามว่าริท
กระต่ายริทชอบท้าประลองกับบรรดาสัตว์ทั้งหลายในป่านั้นจนสัตว์ป่าตัวอื่นๆระอา

วันหนึ่งกระต่ายริทได้เจอกับเต่าตัวน้อย นามว่า “กัน”

“เฮ้ นายน่ะ” กระต่ายริทเรียกเต่าน้อย

“มีอะไร” เต่ากันถาม

“เรามาแข่งประลองความเร็วกัน” กระต่ายริทท้า

“กระต่ายแคระ น้องกันไม่ว่างขนาดนั้น น้องกันต้องไปซื้อน้ำปลาให้แม่” ว่าแล้วเต่ากันก็คลานอย่างช้าๆไปซื้อน้ำปลา

“เดี๋ยว เซ่ ป๊อดรึไง” กระต่ายริทวิ่งไปดักหน้า

“วันนี้น้องกันเล่นด้วยไม่ได้ น้องกันต้องไปซื้อน้ำปลา เข้าใจนะกระต่ายแคระ” เต่ากันพูดแล้วคลานช้าๆต่อไป

กระต่ายน้อยเข่นเขี้ยว ไอ้เต่าดำนี่ว่าเขาเตี้ยอีกแล้ว

“ถ้างั้นพรุ่งนี้ เรามาแข่งกัน” กระต่ายเกเรว่า

เต่าตัวน้อยถอนหายใจและส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนกล่าว

“แข่งก็แข่ง”

“งั้นพรุ่งนี้ 8 โมง 38 นาที มาเจอกันตรงนี้ เราจะวิ่งแข่งกัน” กระต่ายริทว่า

เต่ากันพยักหน้า ก่อนจะไปซื้อน้ำปลาให้แม่
(ได้ไปซักที โล่ง ไม่โดนแม่ฆ่าแล้ว)

เช้าวันต่อมา
หลังจากที่กระต่ายน้อยไปป่าวประกาศว่าจะประลองความเร็วกับเต่ากัน
จึงมีสัตว์ต่างๆทั่วทั้งป่ามาเป็นสักขีพยาน

“พี่เต่ากันน่าสงสารเนอะ” นกแก้วเกตพูด

“นั่นสิ ทำไมโชคร้ายแบบนี้” นกแก้วเกรซเสริม

“เต่ากัน นายอยากกินอะไรมั้ย” ยีราฟไอซ์ถาม

“เดี๋ยวเราจะซื้อโอเลี้ยง กับข้าวผัดไปให้นะ” แมวเซนว่า

“ทุกคนครับ น้องกันแค่แข่งความเร็ว ไม่ได้ตาย หรือเข้าคุกนะครับ” เต่ากันพูด

“เอ้าๆ มาฟังกติกากัน เต่ากัน กระต่ายริท ทั้งสองคนต้องวิ่งแข่งกัน 38 กิโล
ใครมาถึงตรงนี้ก่อน เป็นฝ่ายชนะ” หมูโตโน่ที่เป็นกรรมการพูดขึ้น

ทันทีที่หมูโตโน่พูดจบ ทั้งเต่ากันและกระต่ายริทก็ไปเตรียมตัวที่จุดเริ่มต้น

และออกสตาร์ททันทีที่หมีขาวเก่งเป่านกหวีด

เมื่อสิ้นเสียงนกหวีด เต่ากันก็คลานช้าๆจากจุดเริ่มต้นออกไป
และกระต่ายริทก็กระโดดออกไปอย่างรวดเร็ว

ผ่านไป 38 นาที
กระต่ายริทหันไปมอง ก็ยังไม่เห็นเต่ากันคลานมาถึง

กระต่ายริทจึงเปลี่ยนจากกระโดด เป็น เดิน 

83 นาทีผ่านไป 

 กระต่ายริท มองเห็นเต่ากันคลานอยู่ไกลๆ แต่ไม่มีทีท่าจะมาถึงตนสักที
กระต่ายริทจึงเริ่มเบื่อ

“ทำไมมันช้างี้วะ แวะนอนดีกว่า” แล้วกระต่ายริทก็เดินไปงีบหลับใต้ต้นไม้ใหญ่

เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง 8 นาที

กระต่ายริทยังไม่ตื่น เต่ากันที่มาถึงตัวกระต่ายริทแล้ว ก็หันมามองกระต่ายริท

แล้วคลานต่อไป...

กระต่ายริทรู้สึกตัวตื่นเมื่อมีอะไรมากดหนักๆบนตัวของกระต่ายน้อย เมื่อลืมตาขึ้นก็ตกใจเมื่อเห็นเต่ากันในระยะประชิด

“เฮ้ย ทำอะไรเนี่ย ไอ้เต่าดำ” กระต่ายริทตะโกน

“ก็กระต่ายน้อยของน้องกันท้าประลองความเร็วไม่ใช่เหรอ น้องกันก็ประลองความเร็วอยู่ไง” เต่าน้อยตอบ พร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์

“ประลองยังไง ” กระต่ายน้อยงง

“แบบนี้ไงครับ” เมื่อกล่าวจบเต่าเจ้าเล่ห์ก็ก้มลงจนริมฝีปากสัมผัสกัน

กระต่ายน้อยตกใจและพยายามดิ้น แต่ไม่มีผลเมื่อโดนเต่าตัวน้อยกดไว้ทั้งตัว

เมื่อเต่ากันถอนริมฝีปากออกไปกระต่ายริทจึงโวยวายขึ้น

“ไม่ใช่แบบนี้ซะหน่อย”

“แล้วแบบไหนละครับ แบบนี้ใช่มั้ย”

เต่าน้อยว่าจบแล้วก็ลากกระต่ายริทเข้าหลังพุ่มไม้ไปด้วยความรวดเร็ว

ผู้อ่านครับ เต่าน้อยผู้น่ารักอย่างกันขอจบนิทานเพียงเท่านี้นะครับ ขอไปประลองความเร็วกับกระต่ายน้อยหลังพุ่มไม้ก่อน

บ๊ายบายครับ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าประมาท ไม่งั้นจะเป็นแบบกระต่ายริทนะคะเด็กๆ