ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่18 เริ่มงานเลี้ยง
ชินอ๋องมาถึงลานกว้างของพระราชวังซึ่งเป็นสถานที่จัดงานในค่ำคืนนี้ โดยมีเทียนหลงเดินขนาบข้างโดยไม่มีผู้ใดเห็น ระหว่างเดินมายังที่นั่ง มีผู้คนมากมายอยากเข้ามาทักทายและผูกมิตรแม้แต่เหล่าสตรีน้อยใหญ่ทั้งหลายซึ่งรู้ถึงความโหดเหี้ยมและเย็นชาของชินอ๋องยังเผลอทอดสายตามาให้เป็นระยะๆเนื่องจากความร่ำรวยอันเป็นที่เลี่ยงลือ
ชินอ๋องมิสนใจ
เขาเดินไปนั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งของตนโดยเว้นระยะห่างไว้เพียงเล็กน้อยเพื่อให้เทียนหลงนั่งลงด้านข้างได้ เนื่องจากทั้งคู่ไม่สามารถพูดคุยกันได้ทำให้ชินอ๋องซึ่งนั่งยังไม่ถึงครึ่งเค่อรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างรวดเร็ว
เสียงกระซิบแผ่วเบาดังเล็ดลอดออกมา ซึ่งเสียงนี้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ชินอ๋องต้องจัดการในวันนี้และด้วยมีพลังปราณจึงทำให้ชินอ๋องมีประสาทสัมผัสล้ำเลิศกว่าคนทั่วไปมากเขาจึงสามารถได้ยินบทสนทนาในเงามืดย่างชัดเจนโดยที่ผู้สนทนามิอาจรับรู้
"ชินอ๋องเข้างานมาแล้ว รอฮ่องเต้เสด็จเข้างานมาก่อนค่อยลงมือ"
"ขอรับ"
"สังเกตุภายในงานให้ดีพอสบโอกาสแล้ว'ฆ่าชินอ๋องและฮ่องเต้ซะ'"
"รับทราบขอรับนายท่าน"
และการสนทนาอันแผ่วเบาก็จบลงเพียงเท่านั้น ไป่หลี่หมิงปลายตามองไปยังมุมมืดอันเป็นที่มาของเสียง ก่อนจะหันกลับมาสบตากับเทียนหลงที่นั่งอยู่ด้านข้าง ทั้งคู่มองตากันอย่างเงียบเชียบเผยให้เห็นบรรยากาศคลุมเครือและทั้งสองก็พยักหน้าเบาๆให้แก่กันก่อนจะหันกลับมาชื่นชมบรรยากาศภายในงานเลี้ยงต่อ
"ฮ่องเต้เสร็จ!"
"ฮองเฮาเสด็จ!"
"องค์รัชทายาทเสด็จ!"
เสียงเล็กแหลมของขันทีหน้าทางเข้าลานกว้างประกาศการมาถึงของสามบุคคลสำคัญของงานเลี้ยง
บรรยากาศภายในงานเลี้ยงที่กดดันและเงียบสงบตั้งแต่ชินอ๋องเดินเข้ามาพลันผ่อนครายและครึกครื้นขึ้นมาทุกคนต่างลุกขึ้นทำความเคารพบุคคลสำคัญทั้งสาม
"ถวายพระพรฝ่าบาทขอให้พระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี"
"ถวายพระพรฮองเฮาขอให้พระองค์ทรงพระเจริญพันปีพันพันปี"
"ถวายพระพรองค์รัชทายาทขอให้พระองค์ทรงมีชีวิตยิ่งยืนนานพะย่ะค่ะ/เพคะ"
(บอกตามตรงไม่รู้ว่าเขียนถูกหรือเปล่าช่วยแนะนำตรงนี้ด้วยนะคะ????)
ชินอ๋องเองก็ลุกขึ้นทำความเคารพตามความเหมาะสมเช่นกันเขามองพิจารณาชื่นชม(?)พี่ชายของตนในวันนี้ก่อนจะพยักหน้าอย่างยอมรับด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ชินอ๋องคิดในใจเสด็จพี่ของเขาเป็นฮ่องเต้ที่ทรงพระปรีชาสามารถในการบริหารบ้านเมืองมากซึ่งตรงข้ามกับด้านบู้โดยสิ้นเชิง ถ้าก่อนหน้านี้เขาไม่สอน(บังคับ)แม้แต่การป้องกันตัวพื้นฐานเสด็จพี่ก็คงจะทรงไม่สามารถแม้แต่จะเชียดไก่ได้ (ไรท์:"....."ชมแหละ)
จนมาถึงทุกวันนี้ชินอ๋องได้แต่ยอมรับว่าไม่มีผู้ใดเหมาะสมที่จะเป็นฮ่องเต้มากกว่าเสด็จพี่ของตนอีกแล้ว
หลังจากที่ฮ่องเต้ทรงประทับนั่งบนบัลลังก์มังกรพร้อมกับบอกให้ข้าราชบริพารที่กำลังคุกเข่าลุกขึ้นงานเลี้ยงก็ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
ขอโทษที่ตอนนี้สั้นมากๆนะคะ
พอดีว่าเราไม่ค่อยถนัดฉากงานเลี้ยงสักเท่าไหร่ทำให้มีอะไรหลายอย่างถูกตั้ดไปเยอะจนอ่านไม่เข้าใจแต่ตอนหน้าจะลงอะไรหลายๆอย่างเยอะกว่านี้แน่ๆค่ะคือตอนนี้ไม่มีอะไรเลย แฮ่ะๆ
สามารถคอมเม้นท์บอกกล่าวข้อผิดพลาดหรือชี้แนะได้แต่อย่าแรกน้าาาา
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ชินอ๋องมิสนใจ
เขาเดินไปนั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งของตนโดยเว้นระยะห่างไว้เพียงเล็กน้อยเพื่อให้เทียนหลงนั่งลงด้านข้างได้ เนื่องจากทั้งคู่ไม่สามารถพูดคุยกันได้ทำให้ชินอ๋องซึ่งนั่งยังไม่ถึงครึ่งเค่อรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างรวดเร็ว
เสียงกระซิบแผ่วเบาดังเล็ดลอดออกมา ซึ่งเสียงนี้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ชินอ๋องต้องจัดการในวันนี้และด้วยมีพลังปราณจึงทำให้ชินอ๋องมีประสาทสัมผัสล้ำเลิศกว่าคนทั่วไปมากเขาจึงสามารถได้ยินบทสนทนาในเงามืดย่างชัดเจนโดยที่ผู้สนทนามิอาจรับรู้
"ชินอ๋องเข้างานมาแล้ว รอฮ่องเต้เสด็จเข้างานมาก่อนค่อยลงมือ"
"ขอรับ"
"สังเกตุภายในงานให้ดีพอสบโอกาสแล้ว'ฆ่าชินอ๋องและฮ่องเต้ซะ'"
"รับทราบขอรับนายท่าน"
และการสนทนาอันแผ่วเบาก็จบลงเพียงเท่านั้น ไป่หลี่หมิงปลายตามองไปยังมุมมืดอันเป็นที่มาของเสียง ก่อนจะหันกลับมาสบตากับเทียนหลงที่นั่งอยู่ด้านข้าง ทั้งคู่มองตากันอย่างเงียบเชียบเผยให้เห็นบรรยากาศคลุมเครือและทั้งสองก็พยักหน้าเบาๆให้แก่กันก่อนจะหันกลับมาชื่นชมบรรยากาศภายในงานเลี้ยงต่อ
"ฮ่องเต้เสร็จ!"
"ฮองเฮาเสด็จ!"
"องค์รัชทายาทเสด็จ!"
เสียงเล็กแหลมของขันทีหน้าทางเข้าลานกว้างประกาศการมาถึงของสามบุคคลสำคัญของงานเลี้ยง
บรรยากาศภายในงานเลี้ยงที่กดดันและเงียบสงบตั้งแต่ชินอ๋องเดินเข้ามาพลันผ่อนครายและครึกครื้นขึ้นมาทุกคนต่างลุกขึ้นทำความเคารพบุคคลสำคัญทั้งสาม
"ถวายพระพรฝ่าบาทขอให้พระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี"
"ถวายพระพรฮองเฮาขอให้พระองค์ทรงพระเจริญพันปีพันพันปี"
"ถวายพระพรองค์รัชทายาทขอให้พระองค์ทรงมีชีวิตยิ่งยืนนานพะย่ะค่ะ/เพคะ"
(บอกตามตรงไม่รู้ว่าเขียนถูกหรือเปล่าช่วยแนะนำตรงนี้ด้วยนะคะ????)
ชินอ๋องเองก็ลุกขึ้นทำความเคารพตามความเหมาะสมเช่นกันเขามองพิจารณาชื่นชม(?)พี่ชายของตนในวันนี้ก่อนจะพยักหน้าอย่างยอมรับด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ชินอ๋องคิดในใจเสด็จพี่ของเขาเป็นฮ่องเต้ที่ทรงพระปรีชาสามารถในการบริหารบ้านเมืองมากซึ่งตรงข้ามกับด้านบู้โดยสิ้นเชิง ถ้าก่อนหน้านี้เขาไม่สอน(บังคับ)แม้แต่การป้องกันตัวพื้นฐานเสด็จพี่ก็คงจะทรงไม่สามารถแม้แต่จะเชียดไก่ได้ (ไรท์:"....."ชมแหละ)
จนมาถึงทุกวันนี้ชินอ๋องได้แต่ยอมรับว่าไม่มีผู้ใดเหมาะสมที่จะเป็นฮ่องเต้มากกว่าเสด็จพี่ของตนอีกแล้ว
หลังจากที่ฮ่องเต้ทรงประทับนั่งบนบัลลังก์มังกรพร้อมกับบอกให้ข้าราชบริพารที่กำลังคุกเข่าลุกขึ้นงานเลี้ยงก็ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
ขอโทษที่ตอนนี้สั้นมากๆนะคะ
พอดีว่าเราไม่ค่อยถนัดฉากงานเลี้ยงสักเท่าไหร่ทำให้มีอะไรหลายอย่างถูกตั้ดไปเยอะจนอ่านไม่เข้าใจแต่ตอนหน้าจะลงอะไรหลายๆอย่างเยอะกว่านี้แน่ๆค่ะคือตอนนี้ไม่มีอะไรเลย แฮ่ะๆ
สามารถคอมเม้นท์บอกกล่าวข้อผิดพลาดหรือชี้แนะได้แต่อย่าแรกน้าาาา
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น