ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่15 ความเคยชิน
"แล้วเหตุใดเปิ่นหวางต้องบอกเจ้า"ชินอ๋องคิดว่าว่าบุรุษผู้นี้ช่างน่ารำคาญยิ่งนักพูดจ่อไม่หยุดตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว
ถึงเจ้าตัวจะคิดเช่นนั้นแต่ภายในใจจริงๆกลับไม่รู้สึกรำคาญอย่างที่คิดเขาแค่ใช้ความคิดภายในใจเพื่อปกปิดความรู้สึกใจสั่นอย่างผิดปกติที่เกิดขึ้น ซึ่งชินอ๋องอาจจะไม่รู้ว่าความรู้สึกของเขาทั้งหมดได้สื่อออกมาทางสายตาทั้งหมดแล้วแน่นอนว่าเทียนหลงที่จ้องร่างสูงโปร่งอย่างไม่ล่ะสายตามีหรือจะไม่สังเกตุเห็น
นัยตาสีทองของเทียนหลงเป็นประกายวาววับเมื่อเห็นสายตาที่สื่อออกมาทั้งหมดของคนตรงหน้า เขาหัวเราะเบาๆอย่างอารมณ์ดีก่อนจะกล่าว
"แน่นอนข้าอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับหมิงหมิงของข้าทั้งหมด"ร่างสูงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นอย่างชัดเจนก่อนที่สีหน้าจริงจังเมื่อครู่จะอ่อนลงเรื่อยๆจนกลายเป็นน้ำเสียงออดอ้อนแทน"แล้วหมิงหมิงจะบอกข้าได้หรือไม่"
"พ่ะย่ะค่ะ!"
แต่พอคิดว่าเขาไม่ได้เจอเทียนหลงมาหนึ่งอาทิตย์แล้วใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มหายากเมื่อครู่ก็จางหายไปกลายเป็นความกังวลอย่างไม่เคยมีมาก่อนชินอ๋องคิดในใจ
'เทียนหลงเจ้าอยู่ที่ใดกัน'
"หมิงหมิง"
แต่พอนานหลายครั้งเข้าก็กลายเป็นความเคยชินกับอ้อมกอดนี้ไปแล้ว ชินอ๋องจึงปรับเปลี่ยนท่าทางการนอนเล็กน้อยเขาซุกใบหน้าลงไปในอกอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาด้วยความพึงพอใจแล้วหลับสนิทไปในรอบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาทันที
เทียนหลงมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนด้วยสายตาอ่อนโยนละคนรักใคร่ เขาคิดถึงอีกฝ่ายเป็นอย่างมากจึงกระชับอ้อมแขนของตนให้แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวพลางคิดไปถึงหนึ่งอาทิตย์ที่ไม่ได้เจออีกฝ่ายมันช่างทรมานเหลือเกิน
เรื่องนี้ไม่ต้องแปลกใจน่ะค่ะคือมันเป็นเรื่องที่ไม่ได้มีรายละเอียดเยอะมันจึงดำเนินเรื่องไปเร็วโดยไม่คาดคิดนิดหน่อยบางครั้ง เราจึงไม่ได้ลงรายละเอียดมากเกินไปปล่อยให้ทุกคนจินตนาการเอาเองจ้าาาาาา
เพิ่มเติมก่อนลง ตอนนี้เราแต่งเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหลับตาโทรศัพท์เลยค่ะดีนะไฟล์ไม่หายไม่งั้นเราจะร้องไห้แน่
ฝากติดตามด้วยน้าาาาาา
ถึงเจ้าตัวจะคิดเช่นนั้นแต่ภายในใจจริงๆกลับไม่รู้สึกรำคาญอย่างที่คิดเขาแค่ใช้ความคิดภายในใจเพื่อปกปิดความรู้สึกใจสั่นอย่างผิดปกติที่เกิดขึ้น ซึ่งชินอ๋องอาจจะไม่รู้ว่าความรู้สึกของเขาทั้งหมดได้สื่อออกมาทางสายตาทั้งหมดแล้วแน่นอนว่าเทียนหลงที่จ้องร่างสูงโปร่งอย่างไม่ล่ะสายตามีหรือจะไม่สังเกตุเห็น
นัยตาสีทองของเทียนหลงเป็นประกายวาววับเมื่อเห็นสายตาที่สื่อออกมาทั้งหมดของคนตรงหน้า เขาหัวเราะเบาๆอย่างอารมณ์ดีก่อนจะกล่าว
"แน่นอนข้าอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับหมิงหมิงของข้าทั้งหมด"ร่างสูงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นอย่างชัดเจนก่อนที่สีหน้าจริงจังเมื่อครู่จะอ่อนลงเรื่อยๆจนกลายเป็นน้ำเสียงออดอ้อนแทน"แล้วหมิงหมิงจะบอกข้าได้หรือไม่"
"พ่ะย่ะค่ะ!"
แต่พอคิดว่าเขาไม่ได้เจอเทียนหลงมาหนึ่งอาทิตย์แล้วใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มหายากเมื่อครู่ก็จางหายไปกลายเป็นความกังวลอย่างไม่เคยมีมาก่อนชินอ๋องคิดในใจ
'เทียนหลงเจ้าอยู่ที่ใดกัน'
"หมิงหมิง"
แต่พอนานหลายครั้งเข้าก็กลายเป็นความเคยชินกับอ้อมกอดนี้ไปแล้ว ชินอ๋องจึงปรับเปลี่ยนท่าทางการนอนเล็กน้อยเขาซุกใบหน้าลงไปในอกอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาด้วยความพึงพอใจแล้วหลับสนิทไปในรอบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาทันที
เทียนหลงมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนด้วยสายตาอ่อนโยนละคนรักใคร่ เขาคิดถึงอีกฝ่ายเป็นอย่างมากจึงกระชับอ้อมแขนของตนให้แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวพลางคิดไปถึงหนึ่งอาทิตย์ที่ไม่ได้เจออีกฝ่ายมันช่างทรมานเหลือเกิน
✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
เรื่องนี้ไม่ต้องแปลกใจน่ะค่ะคือมันเป็นเรื่องที่ไม่ได้มีรายละเอียดเยอะมันจึงดำเนินเรื่องไปเร็วโดยไม่คาดคิดนิดหน่อยบางครั้ง เราจึงไม่ได้ลงรายละเอียดมากเกินไปปล่อยให้ทุกคนจินตนาการเอาเองจ้าาาาาา
เพิ่มเติมก่อนลง ตอนนี้เราแต่งเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหลับตาโทรศัพท์เลยค่ะดีนะไฟล์ไม่หายไม่งั้นเราจะร้องไห้แน่
ฝากติดตามด้วยน้าาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น