ท่านอ๋องกับโลกในนิยาย(Yaoi)

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 โจรปล้น(?)

หลังจากคอนเสิร์ตของวง Just จบลงก็มี แฮชแท็คหนึ่งที่ติดอันดับ 1 ใน เว่ยป๋อของจีน ในตอนนี้กำลังดุเดือดอย่างถึงที่สุด


#ชายปริศนาผู้หล่อเหลางดงาม


คือแฮชแท็กที่ติดอันอับหนึ่งในเว่ยป๋อ เมื่อมีคนนำรูปภาพของชายร่างสูงผมยาวสวมเสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์กับรองเท้าผ้าใบมาลงพร้อมกับแฮชแท็ก จึงทำให้แท็คนี้ถูกดันขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งอย่างรวดเร็ว


Justคือที่ 1:ผู้ชายอะไรไม่รู้สวยโคตร #ชายปริศนาผู้หล่อเหลางดงาม //แนบรูปชินอ๋องนั่งนิ่งหลับตาอยู่ใต้ต้นไม้


หญิงแม่ ฮิฮิ:แม่ก็เจอเหมื่อนกันจ้าทั้งสวยทั้งหล่อมากๆๆๆ จนแม่เผลอถ่ายรูปจนเมมแทบเต็มใครมีวาปขอหน่อยน้า//แนปรูปตอนเดินออกมาจากโรงจอดรถ #ชายป​ริศนาผู้หล่อเหลางดงาม


สาวตะลิวติว :หล่อมากกก หล่อมายยย โดยเฉพาะเสื้อสีขาวนี้แบบ อึ้ก ตายเลยจ้าาา/เลือดกำเดาพุ่ง//แนบรูปตอนนั่งพิงพนักเก้าอี้ #ชายปริศนาผู้หล่อเหลางดงาม


คนหล่อคือที่สุด : กรี๊ด!! ตายตาหลับแล้วค่ะแม่!! //แนบรูปชินอ๋องตอนเดินผ่าน#ชายปริศนาผู้หล่อเหลางดงาม


และอื่นๆ อีกมากมาย


ส่วนตัวต้นเหตุที่ทำให้โลกโซเชียลกำลังวุ่นวายอยู่ตอนนี้นอนหลับสบายอยู่ข้างสระว่ายน้ำของบ้าน ด้านข้างมีน้ำส้มและขนมว่างวางอยู่


"คุณหนูคะ มาทานข้าวได้แล้วคะ"ชินอ๋องเหลือบสายตาไปมองทางต้นเสียงแวบหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องอาหารเงียบๆ


การทานอาหารผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากทานข้าวเสร็จชินอ๋องก็ขึ้นมาบนห้องนอน ก่อนจะใช้วิชาตัวเบาเหยียบหน้าต่างกระโดดไปตามกิ่งไม้ด้วยท่วงท่าสง่างามดุจเทพเซียนเข้าไปในป่าหลัง คฤหาสน์ที่เงียบสงบ


ด้วยความที่ชินอ๋องว่างมากจึงเข้ามาในป่าเพื่อใช้บรรยากาศที่แสนบริสุทธิ์ในการนั่งสมาธิเพื่อปรับสมดุลลมปราณที่เพิ่มขึ้นอย่างกระทันหัน


หลังจากใช้วิชาตัวเบาเหยียบตามกิ่งไม้มาได้สักพักเขาก็เจอเข้ากับโขดหินขนาดใหญ่อยู่ริมลำธารจึงใช้วิชาตัวเบากระโดดลงไปยืนอยู่บนแท่นหินก้อนนั้น


ชินอ๋องมองสำรวจบรรยากาศโดยรอบ เขารู้สึกพึงพอใจและขอบคุณเทพองค์นั้นที่เรียกสถานที่ตั้งคฤหาสน์ของเขาไม่ไกลจากป่ามากนัก 


ร่างสูงโปร่งค่อยนั่งขัดสมาธิก่อนจะหลับตาเบาๆกำหนดลมหายใจเข้าออก แล้วดึงลมปราณธรรมชาติเข้ามาปรับสมดุลลมปราณในร่างกาย 


หลังจากชินอ๋องนั่งสมาธิเพื่อปรับสมดุลย์ลมปราณได้ไม่นานก็มีใครบางคนโผล่ออกมาจากความว่างเปล่าไม่ไกลจากเขานักริมฝีปากหนาพึมพำบางอย่างแล้วหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย


'พักผ่อนที่โลกนี้ให้เต็มที่เถิด '


....


พอชินอ๋องลืมตาขึ้นยามนี้พระอาทิตย์ก็ตกดินเสียแล้ว เขาจึงลุกขึ้นก่อนจะใช้วิชาตัวเบากลับคฤหาสน์ ด้วยความที่เขามีพลังปราณความมืดจึงมิได้เป็นอุปสรรคสำหรับเขาแม้แต่น้อย จึงทำให้มาถึงคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว


ครั้นมาถึงคฤหาสน์พ่อบ้านก็เดินออกมารับพร้อมกล่าว"ยินดีต้อนรับกลับครับคุณหนู"


หลังจากที่เดินเข้ามาในคฤหาสน์พ่อบ้านจึงกล่าวต่อ"อยากให้ผมจัดการเรื่องนั้นยังไงดีครับ"


ชินอ๋องถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายพร้อมกล่าว"ทำอย่างไรก็ได้ให้เรื่องนี้เงียบหายไป"


"ครับ"หลังจากตอบรับคำพ่อบ้านที่เคยยืนอยู่ก็หายตัวไปทันที


ใช้ว่าชินอ๋องจะไม่รู้ว่าข้ารับใช้ที่อยู่ในบ้านหาใช้คนธรรมดาทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นคนของเทพองค์นั้นทั้งสิ้น เขาจึงทำตัวตามสบายไม่กลัวเรื่องที่พลังปราณของเขาจะถูกเปิดเผยทั้งสิ้น


แต่บางทีเขาก็เบื่อหน่ายที่โลกนี้สงบสุขเกินไป ด้วยเนื่องจากเขามาจากโลกที่มีการรบราฆ่าฟันคนที่แข็งแกร่งกว่าจะได้อยู่บนจุดสูงสุดต่างจากโลกใบนี้โดยสิ้นเชิง


เช้าวันถัดมาชินอ๋องตื่นแต่เช้าเพื่อลงมาออกกำลังกายและร่ายรำกระบี่ในยามเช้า เขาตื่นเช้ามาทำเช่นนี้ทุกวันจนเป็นกิจวัตรประจำวันและความเคยชิน


ชินอ๋องตวัดกระบี่ด้วยท่วงท่าสง่างามน่าเกรงขามทว่าดูดุดันในเวลาเดียวกันแสงแดดที่โผล่พ้นขอบฟ้าตกกระทบร่างสูงโปร่งหยาดเหงื่อเกาะแพรวพราวตามกรอบหน้างาม ทำให้อีกฝ่ายเปร่งประกายระยิบระยับ ออร่าความหล่อเหลางดงามพุ่งทะยานสูงลิบ จนดูไม่มีใครคู่ควรกับเขา


ผ่านไปสักพักการออกกำลังและร่ายรำกระบี่ของชินอ๋องก็จบลง เขาเก็บกระบี่เข้าไปในมิติก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนห้อง


พอเข้ามาในห้องเหงื่อที่เคยเกาะตามตัวของชินอ๋องก็แห้งสนิทเขาจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะถอดชุดทั่งหมดออก แล้วเปิดฝักบัวเพื่อชะโลมตามร่างกายของตน


เสียงน้ำจากฝักบัวกระทบกับพื้นใหล่ตามร่างกายขาวเนียน ชินอ๋องปัดปอยผมสีดำขวับยาวสลวยที่ปรกใบหน้าของตนออก ก่อนจะลงมือทำความสะอาดเนื้อตัวของตน


หลังจากอาบน้ำแต่งตัวและกินข้าวเสร็จ ชินอ๋องจึงเดินออกจากบ้านเพื่อเดินทางไปยังศาลาใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ประจำของเขา


ปัง!!


กรี้ด!!


เสียงปืนดังลั่นเขาขยับหลบลูกกระสุนโดยสัญชาติญานก่อนจะหันไปมองเหตุการณ์เบื้องหน้าซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก


"เอาของมีค่าของพวกแกมาซะ!! ถ้าไม่อยากตาย"


"ยะ-อย่าฆ่าพวกผมเลยนะครับอยากได้อะไรก็เอาไปหมดเลย"ชายวัยกลางคนกล่าวพร้อมกับถอดสร้อยทองที่สวมอยู่บนคอพร้อมกระเป๋าสตางค์โยนใช้อีกฝ่าย


"พ่อ!! จะเอาให้มันทำไม!! "


ปัง!!!


กรี้ด!!!


"หุบปาก!! ก่อนกูจะยิงพวกมึงทั้งพ่อแม่ลูก!!! "


"อะ-เอาไปเลย ขะ-ของพวกนี้แต่แกห้ามฆ่าพวกฉันนะ"หญิงวัยกลางคนที่กอดกับเด็กสาวรีบโยนกระเป๋าสตางค์ให้กับโจร


ชินอ๋องที่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไร้อารมณ์ ต้องคอยหลบกระสุนปืนที่โจรยิงขู่ครอบครัวตรงหน้าจนเขารู้สึกรำคาญ จึงไปโผล่อยู่ด้านหลังคนร้ายก่อนจะหักคอมันโดยที่คนร้ายไม่รู้ตัวและตายในทันที


สามพ่อแม่ลูกได้แต่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตะลึงงันระคนหวาดกลัว จนชินอ๋องเดินผ่านพวกเขาจึงได้สติ


"ขอบคุณที่ช่วยพวกเราครับ!! "

ชินอ๋องไม่สนใจเสียงที่ขอบคุณตามหลังเลยแม้แต่น้อย ที่เขาทำเช่นนั้นก็เพราะรำคาญที่มันกล้าขวางทางเดินของเขา


แต่สามคนนั้นกลับยังเดินตามหลังเขาอยู่ เขาจึงหายตัวไปต่อหน้าต่อตาทั้งสามคน


ปล่อยให้สามคนนั้นตะลึงงันอ้าปางค้างอยู่กับที่ ถามว่าเขากลัวความลับแตกหรือไม่ เขาตอบได้ทันทีเลยว่าไม่เพราะถ้าสามคนนี้เล่าออกไปใครจะเชื่อจริงไหม :) 



   

         ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️