คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ยุคปัจจุบัน
'เขา' ชินอ๋องไป่หลี่หมิงผู้ถูกขนานนามว่าเป็น เทพแห่งสงคราม ช่วงเวลาที่ผ่านมาคอยช่วยหลานชายของตนคำจุลบัลลังก์ และคอยอยู่เบื้องหลังช่วยงานฮ่องเต้จนแทบไม่มีเวลาพัก
ยามออกรบ'เขา'คือผู้ที่ โหดเหี้ยม เย็นชา ไร้ใจ จนถูกผู้คนขนานนามว่า เทพสงครามไร้ใจ ชาวบ้านล้วนหวาดกลัวและเคารพนับถือในตัว'เขา'
แต่! ผู้ใดจักรู้เล่าว่าแท้ที่จริงแล้ว 'เขา'ผู้นี้นั่น.....
ตั้งแต่ในอดีตฮ่องเต้พระองค์ก่อน ได้สรรหาสารพัดวิธี ที่จะทำให้น้องชายของตนเลิกทำตัวเหมือนพวกที่ไม่มีความรู้สึก โดยการสรรหา หญิงงาม ชายงาม (ที่งามน้อยกว่าเขามากๆ) จนเต็มตำหนักของเขาแต่'เขา'กลับไม่รู้สึกและไม่สนใจอะไรเลย
จนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของชีวิต'เขา'ก็ยังคงเย็นชาไร้ใจเช่นเดิม
...
...
...
"ชินอ๋อง"
....
"ชินอ๋อง! "
....
ชินอ๋องค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะกระพริบตาสองสามครั้งอย่างเอื่อยเฉื่อยเพื่อปรับแสงที่ส่องเข้ามาในดวงตา
นัยตาสีดำรัตติกาลเย็นชากวาดไปทั่วบริเวณอย่างใจเย็น ก่อนจะมาหยุดตรงชายชราซึ่งสวมอาภรณ์สีขาวล้วนทั้งตัวคล้ายนักบุญมือข้างขวาถือไม้เท้ายาวตั้งฉากกับพื้นสีขาว
"..."
"..."
"..."
ร่างสูงโปร่งจ้องมองชายชราเช่นนั้นจนอีกฝ่ายทนไม่ไหวรีบเอ่ยปากกล่าวออกมาก่อนเพราะทนความอึดอัด จากความเงียบเกินไป
" ชินอ๋อง ข้าจะให้ท่านไปเกิดใหม่เนื่องจากว่าท่านทำคุณงามความดีเอาไว้มากผลบุญกุศลจึงทำให้ท่านได้ไปเกิดใหม่โดยมิต้องเปลี่ยนร่าง แต่จะใช้ร่างกายของท่านโดยการลดอายุลงไป จนเหลือแค่ 20 หนาว "
"โดยโลกที่ท่านไปอยู่นั้นจะอยู่ในยุคที่รุ่งเรืองกว่าที่ๆ ท่านจากมา โดยมีสิ่งที่เรียกว่าเทคโนโลยี ข้าจะให้ความทรงจำเกี่ยวกับโลกใหม่ใบนี้กับท่านและสิ่งต่างๆที่ใช้อำนวยความสะดวก ในโลกนั้น"
หลังจากชายชราอธิบายเสียยาวเหยียด คนที่นั่งฟังอย่างเงียบเชียบไร้อารมณ์มาตลอดจึงกล่าวอย่างไร้อารมณ์ "น่าสนใจ..."
ถึงชินอ๋องจะไม่ค่อยเข้าใจแต่เขาก็รู้สึกสนใจเรื่องที่ชายชราเล่าให้ฟังเป็นอย่างมาก' โลกที่มีสิ่งที่เรียกว่า เทคโนโลยี งั้นหรือ '
"เอาละได้เวลาแล้วข้าจักส่งท่านเข้าไปอยู่ในบ้านหลังใหม่ที่ข้าได้จัดเตรียมไว้ให้พร้อมกับข้อมูลต่างๆ ของโลกใบนี้"
กล่าวจบชายชราก็กวาดมือขึ้นไปกลางอากาศก่อนจะสะบัดมือเบาๆ
พรึ่บ!
"ขอให้ท่านโชคดีนายท่าน"
...
...
...
พรึ่บ!
ร่างสูงโปร่งของชินอ๋องไป่หลี่หมิงโผล่ออกมาจากความว่างเปล่า ในห้องนอนแห่งหนึ่ง เขานั่งอยู่บนเตียงหลังใหญ่นุ่มนิ่ม ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยท่วงท่าสง่างามแล้วเดินไปยังกระจกบานใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า
"..." เขายืนมองภาพของตนที่ชัดเจนที่สุดที่เคยเห็นมาภายในกระจก ก่อนจะเดินเข้าไปสัมผัสกระจกอย่างอัศจรรย์ใจแม้ว่าใบหน้าจะยังคงเฉยชาอยู่เช่นเดิม
ในยามนี้เขาสวมใส่ชุดจีนโบราณชุดเดิมของเขา ผมยาวสลวยถูกครอบด้วยกวานเงินลวดลายพยัคฆ์รับกับใบหน้าหล่อเหลางดงามดุจเทพเซียนที่ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ
หลังจากที่ชินอ๋องสำรวจกระจกตรงหน้าจนพอใจ ร่างสูงโปร่งก็เดินสำรวจห้องนอนของตนต่อ จากความทรงจำที่เขาได้รับจึงได้รู้ว่าบ้านหลังนี้ที่เขาต้องอาศัยเป็นบ้านขนาดใหญ่หรือคฤหาสน์ที่อยู่ติดกับธรรมชาติ มีข้ารับใช้ ห้าคน มีสิ่งที่เรียกว่ารถยนต์ ตั้งแต่รุ่นเก่าจนถึงรุ่นปัจจุบันครบ
เขาเหลือบสายตาไปเห็นสิ่งที่เรียกว่ากระเป๋าสตางค์ที่วางอยู่บนเตียงก่อนจะหยิบมันขึ้นมาแล้วมองดูอย่างสนอกสนใจ นิ้วฝ่ามือเรียวหยาบค่อยๆเปิดและเทสิ่งของที่อยู่ในนั้นออกมา
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขามีทั้งบัตร ประชาชน บัตรเครดิตที่วงเงินไม่จำกัด เงินอีกจำนวนหนึ่งและบัตรคอนเสิร์ต....
"..." เขามองสิ่งของในกระเป๋าสตางค์อย่างเฉยชาก่อนจะมีเสียงหนึ่งดังเข้ามาในหัว
'ข้าอยากให้ท่านได้เปิดหูเปิดตาเสียบ้าง นั้นคือบัตรคอนเสิร์ตของวง Just ข้าเห็นมันน่าสนใจดีท่านต้องไปให้ได้นะ คอนเสิร์ตจะมีขึ้นอีก สี่วันข้างหน้า ท่านอย่าลืมล่ะ '
"..." พอกล่าวจบเทพองค์นั้นก็เงียบหายไปทันทีไม่รอให้ชินอ๋องโต้แย้งใดๆ ทั้งสิ้น
เขาก็หยิบบัตรนั้นขึ้นมามองอย่างสนใจ ก่อนจะเก็บสิ่งที่เขาเทออกมาเข้าไปใส่ไว้ในกระเป๋าสตางค์ดังเดิม
ชินอ๋องหลือบไปเห็นสิ่งที่ในความทรงจำบอกว่ามันคือโทรศัพท์ มันมีขนาดเครื่องไม่ใหญ่มากแต่เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดที่กำลังฮิต ในช่วงเวลานี้
"ฮิตงั้นหรือ..ช่างเป็นคำที่ประหลาดยิ่งนัก"
เขาปลดล็อคตามข้อมูลในความทรงจำก่อนจะเลื่อนดูแอพพลิเคชั่นต่างๆ ที่อยู่ในเครื่องอย่างสนใจ ก่อนจะตาลุกวาวเมื่อเห็นภาพขยับได้ เขาเลื่อนอีกนิดๆหน่อยๆก่อนจะปิดหน้าจอ แล้วลุกไปนั่งตรงขอบระเบียง
ร่างสูงโปร่งของชินอ๋องนั่งลงทำสมาธิแล้วทดลองเดินลมปราณดู ปรากฏว่าลมปราณของเขายังอยู่เหมือนเดิมและดูเหมือนจะเลื่อนมาอยู่ขั้นสูงสุดอีกด้วย
ชินอ๋องไป่หลี่หมิงจึงทดลองตั้งสมาธิก่อนจะวาปเข้าไปในมิติของตน
พอเข้ามาในมิติชินอ๋องก็เจอเข้ากับจวนขนาดใหญ่หลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเขา ไม่ไกลนักมีสระน้ำทิพย์มรกตล้อมรอบด้วยต้นท้อสวรรค์ที่มีลูกท้อเต็มต้น ด้านข้างสระน้ำทิพย์มรกตมีแปลงสมุนไพรทั้งหายากและหาง่ายในโลกเดิมของเขาเต็มไปหมดและมีเหล่าภูติคอยดูแลรักษา
ชินอ๋องรู้สึกว่ามิติจิตของเขามีขนาดใหญ่ขึ้นมาก สระน้ำทิพย์มรกตก็กว้างขึ้นเขาจ้องมองมิติตนเองด้วยดวงตาที่เปล่งประกายระยิบระยับอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนรู้สึกเห็นภาพของคนสองคนที่อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขภายในมิตินี้แต่กลับช่างเลือนลางเหลือเกิน
หลังจากที่ตรวจดูมิติจิตจนเสร็จเขาก็กลับออกมาแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวและอาบน้ำ ถึงจะมีท่าทางเงอะงะไปบ้างแต่ก็เพราะไม่ค่อยชินเท่านั้น
ชินอ๋องเดินออกมาจากห้องน้ำมีแค่ผ้าขนหนูที่พันรอบเอว หยดน้ำเกาะแพรวพราวตามร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเขา
มัดกล้ามเนื้อพอดีเรียงสวย ผิวขาวเนียนดุจอิสตรี ร่างกายสูงโปร่งหน้าตาหล่อเหลางดงามที่เฉยชาตลอดเวลา ไม่ว่าหญิงหรือชายใดได้มองต่างก็ต้องชิดซ้ายกับความหล่อเหลางดงามไร้ที่ติตรงหน้า
ร่างสูงโปร่งเดินไปยังตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกออกมา หนึ่งชุดเขาสวมตัวที่คิดว่าสบายที่สุดก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูจากหน้าห้องหลังจากที่สวมเสร็จ
ก๊อก!! ๆ
" 'คุณหนู'คะได้เวลาทานข้าวเย็นแล้วคะ"
'คุณหนู' ชินอ๋องได้แต่นึกสงสัยว่าเหตุใดถึงเรียกเขาว่าคุณหนูเช่นนั้นเขาหาใช้อิสตรีไม่
"อืม"เขาตอบรับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งก่อนจะเดินไปเปิดประตูเพื่อออกจากห้อง
ในยามนี้ชินอ๋องกำลังนั่งหลังตรงสง่าอยู่บนเกาอี้ด้านหน้าของเขามีโต๊ะที่วางอาหารสามสี่อย่างพร้อมจานข้าวที่มีตะเกียบและช้อนวางอยู่
ด้วยท่าทีสง่านี้จากเกาอี้ไม้แกะสลักธรรมดาจึงกลายเป็นเกาอี้ที่ส่องประกายระยิบระยับจนแสบตาเกินกว่าที่ข้ารับใช้จะทานทน
✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
ความคิดเห็น