Life is Battle

ลำดับตอนที่ #1 : วันนี้คุณขอเพลง Battle แล้วหรือยัง

แนะนำตัวละคร

ตัวละครหลัก ได้แก่

พี่จุ๊ พี่ใหญ่แห่งบ้านไร่แบทเทิล ตอนนี้พี่จุ๊ยังสับสนอยู่ เลือกไม่ถูกว่าจะชอบใคร

แตง พี่รองของบ้านไร่แบทเทิล แฟนคลับรยู

พลอย เป็นผู้ออกกฎของบ้านไร่ และเป็นสาวกหัวม่วง แทฮวา

โจ๊ก ผู้หญิงที่หื่นที่สุดของบ้าน เป็นสาวกลีโอหน้าบาน

แป๊กกับไอซ์ คู่กัดของบ้านนี้ แป๊กชอบปลาทอง(คิฮยอน) ส่วนไอซ์ชอบตะหลิว (รยู)

ฝน หญิงสาวที่นอนกลางวัน แล้วตื่นมาทำบอร์ดได้ในเวลาสี่ทุ่มพอดีเป๊ะ เธอเป็นเจ้ดันดึกดื่นประจำบอร์ด เธอคนนี้ชอบคิฮยอนเหมือนแป๊ก

เต้ ผู้ชายหนึ่งเดียวของบ้านนี้ แถมความสูงยังเลยแทฮวา เป็นที่น่าภาคภูมิใจมากๆ  เต้เป็นแฟนกับวิน

น้องแคท น้องเล็กที่แสนจะน่ารัก เรียบร้อย อ่อนหวานต่างจากพี่ๆในบ้านหลายคน

ส้ม (บูพู) เป็นเพื่อนซี้พลอย เธอชอบลีโอ

ส้ม (ออเร้นจ์) ผู้แปะคลิปประจำบ้านและผู้รักษาแบนเนอร์ของบ้าน ชอบเด็กปูซาน (ฮวีชั่น)

ส้ม (เจเจ) ผู้แปะคลิปประจำบ้าน ผู้รักษาแบนเนอร์ของบ้าน ชอบเสาไฟฟ้า (คิฮยอน)

วิ เธอมีคำพูดติดปากคือ วิกิดและวื่นวือ เธอชอบน้องคริส เธอสนิทกับน้องน้ำนามิเป็นพิเศษ

น้ำคิ สาวกน้องมึน

น้ำนามิ เป็นคู่ซี้ต่างวัยกับวิ ชอบคริสเหมือนกัน (รึเปล่าวะ)

จูล เป็นหนึ่งในสมาชิกวงซินโครไนซ์ โคฟเวอร์เป็นคริส จูลเป็นเพื่อนสนิทกับแตง เธอชอบลีโอ

โอ๋ เป็นหนึ่งในสมาชิกวงซินโครไนซ์ โคฟเวอร์เป็นแทฮวา โอ๋เป็นสาวกแทฮวา

หวาน สาวกแทฮวา และเป็นสาวกโอ๋ด้วย

วิน เป็นหนึ่งในสมาชิกวงซินโครไนซ์ โคฟเวอร์เป็นลีโอ เป็นแฟนเต้


ตัวละครรอง คือ 6 หนุ่มแบทเทิล ก็รู้จักกันดีอยู่แล้ว ขอไม่อธิบายนะ ข้ามไปอ่านเนื้อเรื่องเลยล่ะกัน

Chapter 1 : วันนี้คุณขอเพลง Battle แล้วหรือยัง

เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อวันที่ 28 มีนา เวลาประมาณ 11 โมงกว่า สาวพลอยสาวกของนายแทฮวาก็ได้กระหน่ำโทรศัพท์บอกเพื่อนๆทุกคนในบอร์ดให้โทรไปขอเพลงแบ
ทเทิลที่คลื่นซี้ดโดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่ๆและเพื่อนๆทุกคนกำลังทำอะไรกันอยู่ในเวลานั
้น แล้วพวกเขาจะรู้สึกอย่างไรบ้างที่พลอยโทรไป

พี่จุ๊เป็นคนแรกที่พลอยโทร.ไปหา ซึ่งในขณะนั้นพี่จุ๊กำลังเร่งแปลงานซึ่งเหลืออีกตั้ง 15 หน้านั้นให้ทันส่งหัวหน้าในวันมะรืน พี่จุ๊ก็กำลังนั่งคิดเรียบเรียงประโยคและสำนวนการแปลให้สละสลวยอยู่ แต่พอพลอยโทร.มาปุ๊ป ประโยคที่เรียบเรียงไว้เมื่อสักครู่ในหัวสมองของพี่จุ๊ก็อันตรธานหายไปสิ้น

"พี่จุ๊ๆ พี่จุ๊อย่าลืมโทรไปขอเพลงแบทเทิลที่คลื่นซี้ดด้วยนะ" พลอยรีบกรอกเสียงอันดังสนั่นลงไปจนพี่จุ๊ต้องรีบเอามือถือออกห่างตัว

"พลอย พี่กำลังแปลงานอยู่ พลอยโทร.มาเนี่ยรู้ไหมว่า ประโยคที่พี่เรียบเรียงเมื่อกี้ มันหายไปหมดเลย พี่ลืมไปหมดแล้ว"

"อ่า พลอยขอโทษค่ะพี่ เอาเป็นว่าพี่อย่าลืมโทร.ไปขอเพลงด้วยนะคะ พลอยไม่รบกวนแล้วค่ะ" แล้วพลอยก็รีบวางสายไป

รายที่ 2 คือ แตง ในตอนนั้นแตงก็กำลังนั่งฟังหัวหน้าด่าเรื่องงานอยู่ แล้วเสียงริงโทนมือถือก็ดังขึ้นมา

'ฉิบหายล่ะกรู ดังตอนไหนไม่ดัง มาดังเอาตอนนี้ กรูโดนหัวหน้าด่าอีกกระทงแหง' แตงคิดในใจ

"ก่อนเข้ามาทำไมไม่รู้จักปิดมือถือ" หัวหน้าเริ่มด่า

"ขอโทษค่ะ เดี๋ยวหนูจะปิดเครื่องเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ"

"ไม่ต้อง ฉันอนุญาตให้เธอคุยได้ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครโทรมาหาเธอ" หัวหน้าบอก

'นั่นหัวหน้าฉัน นอกจากเรื่องงานแล้ว หัวหน้ายังสนใจเรื่องส่วนตัวของฉันอีก กรรม' แตงแอบคิดนินทาหัวหน้าในใจ

"ฮัลโหล เจ้แตงใช่ไหม ทำไมรับช้าจัง เจ้ๆๆ อย่าลืมโทรไปขอเพลงแบทเทิลที่คลื่นซี้ดด้วยนะ"

"เอาไว้ค่ำๆจะโทรไปล่ะกัน ถ้าขืนเจ้โทรไปขอเพลงตอนนี้ เจ้คงโดนหัวหน้าเล่นงานจนซี้ดแน่ แค่นี้นะ เจ้จะคุยงานกับหัวหน้าต่อ" แล้วแตงก็รีบตัดสายไป

รายที่ 3 คือ โจ๊ก ในตอนนั้นโจ๊กกำลังมีนัดทานอาหารกลางวันกับหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกันทางอินเตอร์เนท เขาคนนี้รูปร่างสูง หล่อ ขาว ตาคม ผมหยักศก หน้าตาของเขาก็ช่างคล้ายกับติ๊ก-เจษฎาภรณ์เหลือเกิน แถมชื่อก็ยังเหมือนกันอีก

"น้องโจ๊กจะทานอะไรเชิญสั่งได้เลยนะครับ เดี๋ยวมื้อนี้พี่ติ๊กเลี้ยงเอง" พี่ติ๊กยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ

"งั้นโจ๊กขอสั่งปลาเก๋าราดพริก, หูฉลามน้ำแดง, เป็ดปักกิ่ง อ่อๆ เอาหมูหันมาด้วยนะน้อง" โจ๊กหันไปสั่งบ๋อย ส่วนพี่ติ๊กได้แต่นั่งทำตาปริบๆ แล้วเอามือลูบกระเป๋าตังค์ของตัวเอง

'นี่คนหรือปอบวะเนี่ย เชรี่ยแล้ว ตังค์กรูพกมาแค่พันเดียวเอง กรูจะต้องขัดส้วมใช้หนี้ทางร้านเขารึเปล่าวะ' พี่ติ๊กคิดในใจ

"พี่ติ๊กจะรับอะไรเพิ่มไหมคะ" โจ๊กหันไปถาม

"เอิ่ม...พี่ขอข้าวคลุกน้ำปลาก็แล้วกัน"

"แหม...พี่ติ๊กเนี่ย ตลกจังเลยนะคะ คนรวยๆอย่างพี่ติ๊กจะกินข้าวคลุกน้ำปลาได้ไง งั้นเดี๋ยวโจ๊กสั่งเพิ่มให้อีกอย่างนะคะ เอาเป็น ปลาแซลมอนราดซอสแล้วกัน" เมื่อโจ๊กพูดจบพี่ติ๊กก็ได้แต่กลืนน้ำลาย

'กรูชิ่งหนีไปตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย เกิดมายังไม่เคยพบเคยเห็น ผู้หญิงอะไรแดกเยอะเชรี่ยขนาดนี้'

และแล้วมือถือของโจ๊กก็ดังขึ้น

"สวัสดีสาวกลีโอหน้าบาน" พลอยทักทายโจ๊ก

"บานบ้านแกดิ" โจ๊กด่ากลับจนพี่ติ๊กซึ่งนั่งฟังอยู่ด้วยเกิดอาการสำลักน้ำ

"เจ้อย่าลืมโทรไปคลื่นซี้ดขอเพลงแบทเทิลด้วยนะ"

"จะมาซี้ดๆอะไรตอนนี้ไอ้บ้า" เมื่อพี่ติ๊กได้ยินโจ๊กพูดเช่นนั้นก็แอบคิดไปไกล เขากลืนน้ำลงคออีกอึกนึง เพื่อสงบสติอารมณ์

"พี่โจ๊กอย่าลืมโทรไปขอด้วยนะๆๆๆ"

"อืม! ฉันรู้แล้วแค่นี้นะ เดี๋ยวคืนนี้ถึงห้องแล้วจะกลับไปจัดการให้"

"พร่วดดดดดดด" น้ำดื่มในปากของพี่ติ๊กพุ่งออกมาเปียกเต็มเสื้อโจ๊ก

"พี่ติ๊กทำอะไรเนี่ย เสื้อโจ๊กเปียกหมดแล้ว มาเช็ดเสื้อให้โจ๊กเดี๋ยวนี้เลยนะ" โจ๊กออกคำสั่ง

"คงไม่ได้แล้วล่ะโจ๊ก เมื่อกี้แม่พี่ส่งข้อความมาให้รีบกลับบ้านด่วน พี่ขอตัวก่อนนะ บาย" พี่ติ๊กพูดแล้วก็คิดในใจว่า 'เกิดชาติหน้าฉันใด ขออย่าให้ได้เจอผู้หญิงคนนี้อีกเลย'

"เพราะยัยพลอยคนเดียว โทรมาไม่รู้จักเวลาเอาซะเลย พี่ติ๊กเลยงอนหนีไปซะแล้ว เอ่อ...น้องคะ อาหารที่สั่งไปเมื่อกี้พี่ขอยกเลิกนะคะ" โจ๊กหันไปสั่งบ่อยก่อนเดินออกจากร้านไปด้วยสภาพที่เปียกโชก

รายที่ 4 คือ แป๊ก ตอนนั้นแป๊กกำลังดูหนังอยู่กับไอซ์ พลอยก็โทร.เข้ามาพอดี เสียงโทรศัพท์มือถือของแป๊กดังขึ้น คนในโรงต่างก็มองมาที่แป๊กเป็นตาเดียวกัน

"แป๊ก ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมให้ปิดมือถือก่อนเข้าโรงหนังน่ะ เนี่ยดูสิคนเขามองมาทางฉันหมดแล้ว ฉันอายจริงๆ" ไอซ์บอก

"เขามองแกซะที่ไหนกันเล่า เขามองฉันต่างหาก แล้วแกจะอายทำแป๊ะอะไรวะ ฉันยังไม่อายเลย...ว่าไงพลอย มีไรวะ ฉันดูหนังอยู่มีไรก็รีบๆพูดมา"

"แกอย่าลืมโทรไปขอเพลงแบทเทิลที่คลื่นซี้ดด้วยนะเว่ย"

"เออๆๆ รู้แล้วๆแค่นี้นะ ฉันจะเก็บข้าวโพดคั่วหน่อย คนในโรงนี่ใจดีชะมัดปาข้าวโพดคั่วมาให้เรากินด้วย" แป๊กยังไม่รู้ตัวว่าที่คนเขาปาน่ะ เขาปาไล่ เพราะเขารำคาญเสียงแป๊กต่างหาก

รายที่ 5 คือ น้ำ ในตอนนั้นน้ำกำลังนำเสนอสารนิพนธ์ต่อหน้าอาจารย์ซึ่งเป็นคณะกรรมการในวันสุดท้ายของก
ารเรียนในระดับมหาวิทยาลัย

"กราบสวัสดีอาจารย์ทุกๆท่าน และสวัสดีเพื่อนๆนักศึกษาทุกคน วันนี้ดิฉันจะมานำเสนอสารนิพนธ์ในหัวข้อ..."

ยังไม่ทันที่น้ำจะพูดจบประโยคเสียงเรียกเข้ามือถือซึ่งเป็นเพลงแครชของวงแบทเทิลก็ดั
งขึ้น

"what you gonna do? what you gonna do?
what you gonna do? Tell me what you gonna do?"

"ครูจะทำอะไรเหรอคะ ครูก็จะหักคะแนนหนูในวิชานี้ไงคะ" อาจารย์คณะกรรมการผู้คุมสอบตอบจากเสียงเพลงที่ได้ยิน

"หนูขอโทษค่ะอาจารย์ อาจารย์อย่าหักคะแนนหนูเลยนะคะ หนูจะปิดมือถือเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ"

แล้วน้ำก็ปิดมือถือไปโดยที่ยังไม่ได้คุยกับพลอยเลยสักคำ แต่น้ำโดนติดลบไปแล้ว 10 คะแนน

รายที่ 6 คือ เต้ ในตอนนั้นเต้กำลังนั่งล้างชามใช้หนี้ค่าก๋วยเตี๋ยวที่เพิ่งกินหมดไป

"เต้! อย่าลืมโทรขอเพลงแบทเทิลที่คลื่นซี้ดด้วยนะ" พลอยเริ่มต้นด้วยประโยคเดิมๆ

"พลอย! กรูจะบอกเมิงว่า แค่ค่าก๋วยเตี๋ยวกรูยังไม่มีตังค์จะจ่ายเลย แม่กรูไม่ได้ส่งตังค์มาให้กรู 2 เดือนแล้ว ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวกรูมีอยู่แค่ 10 บาท กรูแทบจะแดกผู้ชายแทนข้าวอยู่แล้ว เมิงจะยังให้กรูโทรไปขอเพลงอีกเหรอ กรูไม่ได้รวยอย่างเมิงนะเว่ย เมิงนี่ท่าทางว่างจัด เมิงจะมาช่วยกรูล้างชามก๋วยเตี๋ยวไหม"

เต้พูดรัวเป็นชุด จนพลอยยืนนิ่งอึ้งไป และเมื่อพลอยได้ยินประโยคสุดท้ายที่เต้ถามว่า 'เมิงจะมาช่วยกรูล้างชามก๋วยเตี๋ยวไหม' พลอยก็รีบวางสายไปทันที

จากนั้นพลอยก็กระหน่ำโทรไปหาฝนเป็นรายต่อไป แต่ฝนไม่ได้รับสายของพลอยเลย เพราะฝนเป็นคนที่ขี้เซามากๆ ขนาดนาฬิกาปลุก 5 เรือนยังไม่สามารถปลุกฝนขึ้นมาได้ แล้วนับประสาอะไรกับเสียงริงโทน แต่ถึงแม้ว่าฝนจะนอนขี้เซาอย่างไร ฝนก็สามารถตื่นเองได้ตอนสี่ทุ่มพอดีเป๊ะเพื่อมาทำหน้าที่เจ้ดันดึกดื่นบอร์ดบ้านไร่แ
บทเทิล นั่นคือ ความสามารถพิเศษเฉพาะตัวของเธอ

เมื่อการโทรศัพท์หาฝนไม่เป็นผลสำเร็จ พลอยจึงโทรหาน้องแคทเป็นรายสุดท้าย ก่อนที่จะโดนแม่ด่าที่ใช้โทรศัพท์นาน เมื่อพลอยโทรไปหาน้องแคทก็ได้ยินเสียงตอบรับอัติโนมัติว่า

"ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก"

"อ๋อ ฉันก็ลืมไปว่าวันนี้น้องแคทไปเที่ยวดอยตุงกับครอบครัวนี่หว่า มิน่าล่ะ ถึงไม่มีคลื่น นี่ถ้าน้องแคทไปเที่ยวทะเล ก็คงจะโทรติดแล้ว เพราะทะเลมันมีคลื่น" พลอยพูดพึมพำกับตัวเอง

แล้วพลอยก็รีบวางสายเมื่อแม่เหล่มองมาทางเธอ เธอจึงแสร้งทำเป็นหยิบหนังสือติวสอบ TOEFL ขึ้นมาอ่าน แต่พอเหลียวหลังหันกลับไปดูว่าแม่เดินผ่านไปแล้ว เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ครั้งนี้เธอไม่ได้โทรหาเพื่อนแล้ว เพราะเธอไม่มีเบอร์ส้มกับเบอร์เมย์ ตอนนี้เธอเลยโทรไปที่คลื่นซี้ดเพื่อขอเพลง Crash ของแบทเทิลอีกครั้ง หลังจากที่เมื่อคืนและเมื่อเช้าเธอกระหน่ำโทรมาขอหลายรอบแล้วจนดีเจทุกคนในคลื่นซี้ด
จำชื่อเธอได้

"สวัสดีครับ Seed FM ครับ ผม ดีเจเลิฟ รับสายครับ" ดีเจเลิฟรับสายหลังไมค์

"สวัสดีค่ะ ขอเพลงแบทเทิลค่ะ"

"นั่น น้องพลอยใช่ไหมครับ พี่จำเสียงได้ เมื่อคืนน้องโทรมาขอหน้าไมค์นี่ใช่ไหม"

"ใช่ค่ะ พี่คะๆ ช่วยเปิดเพลง Crash ให้อีกครั้งนะคะๆๆ หนูขอร้อง"

"งั้นน้องก็ร้องซะเลยซิครับ อ๊ะๆๆ พี่พูดเล่นครับ แต่พี่ต้องขอโทษน้องด้วยนะครับที่เปิดให้ไม่ได้แล้ว เพราะแผ่นมันเจ๊งไปเมื่อชั่วโมงก่อน เดี๋ยวพี่จะเปิดเพลงให้รัก..พาไป ของพารันให้ฟังแทนแล้วกันนะครับ" แล้วดีเจเลิฟก็รีบวางสายไป

"ไม่อาว ไม่อาว หนูจะเอาแบทเทิล" พลอยยังคงโวยวาย ทั้งๆที่ดีเจคนนั้นวางสายไปแล้ว

"จะเอาอะไรนะพลอย !!" เสียงแข็งๆ เข้มๆ ดุๆ ของแม่ลอยตามลมมา

"อ๋อ เปล่าค่ะแม่ ไม่มีอะไร เดี๋ยวพลอยขอตัวไปอ่านหนังสือภาษาอังกฤษต่อที่ข้างบนห้องนะคะ...ฟ้าวววว" แล้วพลอยก็รีบวิ่งขึ้นข้างบนไปด้วยความเร็วอย่างลมกรด

@@@@@@@@@@@@