ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกเข้าหอ
ตัวละครเอกฝ่ายชาย
เซียวลี่หยาง หรือ นีโอ เป็นนักศึกษาคณะแพทย์ศาสตร์ ผู้ที่จริงจังกับชีวิต มุ่งมั่นกับเรื่องการเรียนมากๆ ถ้าหากมีเสียงอะไรมารบกวนสมาธิในการอ่านหนังสือ จากหนุ่มที่นิ่งขรึมคนนี้ ก็อาจจะระเบิดอารมณ์ขึ้นมาได้
ช่ายซ่างฝู่ หรือ จิโน่ เป็นนักศึกษาคณะพลศึกษา เล่นกีฬาได้ทุกประเภท เป็นหนุ่มเพลย์บอย ชอบเที่ยว ไม่ค่อยจะได้อยู่หอสักเท่าไร ดังนั้นเวลารุ่นพี่เชคชื่อแล้วไม่ครบ จึงเป็นเหตุให้เพื่อนๆคนอื่นโดนลงโทษ เพื่อนๆจึงไม่ค่อยชอบเขา
เจิ้งเหรินหาว หรือ คิโด้ เป็นนักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขานาฏศิลป์ตะวันตก ผู้ซึ่งรักเสียงเพลง และการเต้นเป็นชีวิตจิตใจ มักชอบเปิดเสียงเพลงดังๆฟังจากวิทยุมากกว่าใส่หูฟังซาวด์เบาท์
เจียงจวิ้นรุ่ย หรือ ดาร์เรน เป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ สาขากีฏวิทยา ผู้ที่สนใจในเรื่องแมลงชนิดต่างๆ แล้วชอบแอบเอาแมลงเข้ามาในหอเพื่อทำการทดลองในห้องพักของตัวเอง แต่เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยรักษาความสะอาด
เจี่ยนเสี้ยวหรู หรือ เจอาร์ เป็นนักศึกษาคณะมัณฑนศิลป์ สาขาการออกแบบผลิตภัณฑ์ เป็นคนรักความสะอาดมากๆ และเกลียดแมลงทุกชนิด
------------
ตัวละครเอกฝ่าย หญิง
เฉินเฉียวเอิน หรือ โจอี้ เป็นนักศึกษาคณะมัณฑนศิลป์ สาขาการออกแบบเครื่องแต่งกาย เป็นสาวที่มีความมั่นใจในตัวเอง และโดดเด่นด้วยเครื่องแต่งกายที่เธอดีไซน์ออกมาอย่างกิ๊บเก๋ เธอเป็นเพื่อนสนิทของเจอาร์
เจิ้งจื๋อเฉียว หรือ โจแอน หรือ แอน เป็นนักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ เป็นสาวผู้เรียบร้อย น่ารัก เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆหลายคนรวมถึงเจอาร์ และจิโน่ด้วย
หลินอี้เฉิน หรือ แอเรียล เป็นนักศึกษาคณะแพทย์ศาสตร์ เธอดูโก๊ะๆ เปิ่นๆ ซุ่มซ่าม เป็นเพื่อนสนิทของแอน
จ้าวหงเฉียว หรือ จ๊อยซ์ เป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ สาขากีฏวิทยา ค่อนข้างจะปากร้าย และเอาแต่ใจตัวเอง
โจวลี่เฉิน หรือ ไจ่ไจ๋ เป็นนักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขานาฏศิลป์ตะวันตก เนื่องจากบุคลิกที่ดูเป็นสาวห้าว จึงทำให้ทุกคนคิดว่าเธอเป็นทอม แต่จริงๆแล้วเธอไม่ได้เป็น เธอเป็นหัวหน้ากลุ่มทีมเต้นของฝ่ายหญิง มักชอบท้าคิโด้ซึ่งเป็นหน้ากลุ่มทีมชายแข่งเต้น
-----------
Chapter 1 : วันแรกเข้าหอ
หน้าหอพักชาย หอที่ 1 ของมหาวิทยาลัยซื่อถง ในวันแรกของการเข้าหอ นักศึกษาชายบางคนก็แบกข้าวของมาพะรุงพะรัง จนโดนรุ่นพี่แซว
“เฮ้ย! นั่นน้องจะย้ายบ้านเหรอ ของเยอะมากเลยนะนั่น ชื่ออะไรน่ะเรา” หวังเหรินฟู่ หรือ แซ็กส์ที่เป็นรุ่นพี่หันไปถาม
“ผมชื่อเซียวลี่หยาง ชื่อเล่น นีโอ ครับ” เด็กหนุ่มคนนั้นตอบ
ส่วนบางคนก็มีพ่อแม่พี่น้องมาส่งถึงหน้าหอด้วยความเป็นห่วง
“มาอยู่ที่หอนี่ ก็ต้องดูแลรักษาตัวเองให้ดีนะลูก เจ็บป่วยไม่สบายก็ไปซื้อยงซื้อยามากิน รึไม่ก็ไปหาหมอนะ แม่รักลูกมากนะ” แล้วแม่ก็หอมแก้มเด็กหนุ่มหน้าตี๋
“เจอาร์ อย่าลืมส่งอีเมล์มาหาด้วยล่ะ” เจสันกำชับน้องชาย
“ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับแม่และพี่เจสัน สวัสดีครับ”
ส่วนบางคนก็มีเรื่องทะเลาะตั้งแต่วันแรก
“เฮ้ย! เดินไงวะ ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย” จิโน่โวยวายขึ้นก่อน
“เราก็เดินของเราอยู่ดีๆ นายต่างหากที่วิ่งมาชนเรา ดูสิเนี่ยวิทยุเกือบหล่นแหน่ะ” คิโด้แย้งกลับ
“น้อง 2 คนนั่น มีปัญหาอะไรกัน วอนถูกลงโทษตั้งแต่วันแรกเลยนะ เอ้า มีอะไรก็เครียล์กันดีๆ นี่เพิ่งวันแรกนะ พวกคุณต้องอยู่ร่วมกันไปอีก 4 ปีนะ ที่หอนี้” ซุนเสี่ยจื้อ หรือโทนี่ ซึ่งเป็นรุ่นพี่และเป็นประธานหอพักชายบอก จึงทำให้ทั้ง 2 คนหยุดทะเลาะกันชั่วคราว
ส่วนอีกหนึ่งหนุ่ม ก็เกือบถูกลงโทษในฐานะนำแมลงเข้าหอ
“นายแว่น ในกระเป๋าเสื้อนายมีอะไรน่ะ” รุ่นพี่มองไปที่กระเป๋าเสื้อของหนุ่มแว่นคนนั้นที่รู้สึกว่ามีอะไรดิ้นอยู่ข้างใน
“อ่อ นี่ด้วงกว่างของผมครับ”
“เด็กกีฏะ ล่ะสิท่า ชอบแอบเอาแมลงเข้าหอกันจัง ทั้งๆที่รู้ว่ามันผิดกฎ แต่ก็ชอบลองของ นี่ถ้าเป็นรุ่นพี่คนอื่นเจอ นายคงถูกลงโทษไปแล้ว” รุ่นพี่บอก
“แล้วพี่รู้ได้ไงว่าพวกรุ่นน้องแอบเอาแมลงเข้าหอ”
“ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ก็พี่เคยทำมาก่อนน่ะสิ ทำบ่อยด้วย ไม่อยากจะบอก เหอะๆ”
“อ้าว พี่ก็เรียนกีฏวิทยาเหมือนกันหรือครับ ผมชื่อ เจียงจวิ้นรุ่ย ชื่อเล่น ดาร์เรน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
“พี่ชื่อหวังเส้าเหว่ย เรียก พี่แซม ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักครับน้อง ถ้ามีปัญหาเรื่องการเรียนก็มาปรึกษาพี่ได้นะ ส่วนเจ้าด้วงกว่างตัวนี้ พี่ว่าเอาไปปล่อยก่อนเถอะ แล้วถ้าจะแอบเอาเข้าห้องก็ค่อยลงมาเอาตอนที่พวกรุ่นพี่แยกย้ายกันไปแล้ว” พี่แซมขยิบตาเป็นเชิงรู้กัน
ดาร์เรนจึงต้องทำด้วงกว้างไปปล่อยไว้บนลำต้นไม้ต้นหนึ่งเพราะกลัวรุ่นพี่คนอื่นมาเจอ จากนั้นเขาก็เอาไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนๆปี1 คนอื่นๆเพื่อฟังการประกาศรายชื่อว่าใครจะได้อยู่ห้องเดียวกับใครบ้าง โดยโทนี่ ซึ่งเป็นประธานหอชายจะเป็นคนกล่าวนำ และประกาศรายชื่อ
“ในปีนี้ เนื่องจากทางมหาวิทยาลัยเปิดรับนักศึกษามาเพิ่มเติม จึงทำให้ทางห้องพักของหอ 1 ของเรามีไม่เพียงพอต่อจำนวนนักศึกษา ซึ่งแต่ก่อนจะอยู่กันห้องละ 2 คน แต่ปีนี้บางห้อง อาจจะต้องอยู่ร่วมกัน 3 คน ซึ่งที่นอนนั้นทางมหาวิทยาลัยก็ได้จัดซื้อมาเพิ่มเติมแล้วสำหรับห้องที่ต้องอยู่กัน 3 คน ส่วนใครที่จะอยู่กับใครนั้น เดี๋ยวพี่จะประกาศ แล้วให้ลุกขึ้นมาเอากุญแจ และขึ้นห้องของตัวเองได้
...ห้อง 302 เซียวลี่หยาง, ช่ายซ่างฝู่ และ เจิ้งเหรินหาว, ห้อง 303 เจียงจวิ้นรุ่ย และเจี่ยนเสี้ยวหรู...”
จากนั้นทั้ง 5 หนุ่มก็แยกย้ายขึ้นห้องพักของตัวเอง ซึ่งมีบางคนที่รู้สึกอึดอัดใจที่ต้องมาอยู่ร่วมกับคนที่ตัวเองไม่ค่อยชอบหน้า
“เฮ้ย นีโอ เดี๋ยวฉันจะออกไปเดินเล่นหน่อย อยู่บนนี้มันมีมลภาวะทางเสียงว่ะ เปิดเพลงดังๆแบบนี้อีกหน่อยระวังจะหูตึง” ว่าแล้ว จิโน่ก็เดินลงไปข้างล่าง
“เอ่อ นั่นสิ นายอ่ะ เปิดเพลงเบาๆหน่อยดีกว่า เดี๋ยวประสาทหูมันจะเสื่อมเร็วนะ” นีโอเตือนด้วยความหวังดี
“ก็ฉันชอบของฉันอย่างนี้ มีอะไรป่ะ” คิโด้ยังไม่วายพูดจาหาเรื่อง
นีโอจึงนิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่อ ส่วนอีกห้องนึงซึ่งอยู่ติดกันนั้น ก็เกิดความอึดอัดใจเหมือนกัน เมื่อเจอาร์เห็นว่าดาร์เรนเอาข้าวของมากองๆเอาไว้เกะกะทางเดินในห้อง
“เฮ้ย นั่นนายจะไปไหนอ่ะ มาเก็บข้าวของให้เป็นที่เป็นทางก่อนดิ” เจอาร์บอก
“เอ่อน่า เดี๋ยวเราขึ้นมา ขอเราไปเอาเจ้ากัสซ่าขึ้นมาก่อน” ดาร์เรนบอก
“กัสซ่าอะไรอ่ะ”
“เดี๋ยวนายก็จะได้เห็นมันเอง รอแป๊บนึง เดี๋ยวเราขึ้นมา”
และแล้วดาร์เรนก็วิ่งลงไปข้าง ไปยังที่ต้นไม้ที่เขาเอาด้วงกว่างไปไว้ ในขณะที่เขาจะคว้าด้วงกว่างนั้น ก็มีมือของอีกคนชิงคว้ามันไปก่อน
“นี่คุณ เอาด้วงของผมคืนมานะ” ดาร์เรนบอก
“ด้วงของคุณที่ไหน ฉันคว้ามันมาได้ก่อน มันก็ต้องเป็นของฉันสิ” จ๊อยซ์ทักท้วง
“แต่นั่นมันด้วงของผม ผมแต้มลิควิดสีขาวเอาไว้ที่ปีกของมัน”
เธอคือคลายมือออกแล้วก็ลองเพ่งดู ซึ่งก็มีจุดสีขาวๆเหมือนรอยลิควิดที่ปิกของมันจริงๆ
“เห็นไหมล่ะ นั่นมันเป็นของผม ผมทำสัญลักษณ์เอาไว้”
“นายนี่น่าเกลียดจริง เอาลิควิดแต้มปีกมันได้ไง”
“แล้วนี่เธอจะเอาคืนมาได้รึยัง”
“ไม่เอาก็ได้ เชอะ” จ๊อยซ์พูดแล้วก็สะบัดหน้าเดินจากไป
“ไม่เอาก็ได้ เชอะ แบร่ (แลบลิ้น) ผู้หญิงนี่น่าเบื่อจริงๆ เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ”
ดาร์เรนพูดล้อเลียนและบ่นหลังจากที่เธอเดินจากไปไกลแล้ว แล้วก็เขาก็นำเจ้าด้วงกว่างขึ้นมาบนห้อง
“นี่ไง ด้วงกว่างของฉัน ฉันตั้งชื่อให้มันว่า ‘กัสซ่า’ น่ารักป่ะ” ดาร์เรนเอาขึ้นมาให้เจอาร์ดู
“อึ๋ย เอาออกไกลๆเลย ฉันไม่ชอบ ฉันเกลียดแมลงทุกชนิดเลยรู้ไว้ด้วย” เจอาร์พูดแล้วก็เดินหลีกห่างจากกัสซ่า
“แมลงน่ารักจะตาย มันทำให้โลกเรามีสีสันนะ”
@@@@@@@@@@@@@@@
** แค่วันแรกก็วุ่นวายกันซะขนาดนี้ แล้ววันต่อๆมา จะเป็นอย่างไรบ้างนะ โปรดติดตามอ่านต่อไปได้เร็วๆนี้ค่ะ
เซียวลี่หยาง หรือ นีโอ เป็นนักศึกษาคณะแพทย์ศาสตร์ ผู้ที่จริงจังกับชีวิต มุ่งมั่นกับเรื่องการเรียนมากๆ ถ้าหากมีเสียงอะไรมารบกวนสมาธิในการอ่านหนังสือ จากหนุ่มที่นิ่งขรึมคนนี้ ก็อาจจะระเบิดอารมณ์ขึ้นมาได้
ช่ายซ่างฝู่ หรือ จิโน่ เป็นนักศึกษาคณะพลศึกษา เล่นกีฬาได้ทุกประเภท เป็นหนุ่มเพลย์บอย ชอบเที่ยว ไม่ค่อยจะได้อยู่หอสักเท่าไร ดังนั้นเวลารุ่นพี่เชคชื่อแล้วไม่ครบ จึงเป็นเหตุให้เพื่อนๆคนอื่นโดนลงโทษ เพื่อนๆจึงไม่ค่อยชอบเขา
เจิ้งเหรินหาว หรือ คิโด้ เป็นนักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขานาฏศิลป์ตะวันตก ผู้ซึ่งรักเสียงเพลง และการเต้นเป็นชีวิตจิตใจ มักชอบเปิดเสียงเพลงดังๆฟังจากวิทยุมากกว่าใส่หูฟังซาวด์เบาท์
เจียงจวิ้นรุ่ย หรือ ดาร์เรน เป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ สาขากีฏวิทยา ผู้ที่สนใจในเรื่องแมลงชนิดต่างๆ แล้วชอบแอบเอาแมลงเข้ามาในหอเพื่อทำการทดลองในห้องพักของตัวเอง แต่เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยรักษาความสะอาด
เจี่ยนเสี้ยวหรู หรือ เจอาร์ เป็นนักศึกษาคณะมัณฑนศิลป์ สาขาการออกแบบผลิตภัณฑ์ เป็นคนรักความสะอาดมากๆ และเกลียดแมลงทุกชนิด
------------
ตัวละครเอกฝ่าย หญิง
เฉินเฉียวเอิน หรือ โจอี้ เป็นนักศึกษาคณะมัณฑนศิลป์ สาขาการออกแบบเครื่องแต่งกาย เป็นสาวที่มีความมั่นใจในตัวเอง และโดดเด่นด้วยเครื่องแต่งกายที่เธอดีไซน์ออกมาอย่างกิ๊บเก๋ เธอเป็นเพื่อนสนิทของเจอาร์
เจิ้งจื๋อเฉียว หรือ โจแอน หรือ แอน เป็นนักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ เป็นสาวผู้เรียบร้อย น่ารัก เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆหลายคนรวมถึงเจอาร์ และจิโน่ด้วย
หลินอี้เฉิน หรือ แอเรียล เป็นนักศึกษาคณะแพทย์ศาสตร์ เธอดูโก๊ะๆ เปิ่นๆ ซุ่มซ่าม เป็นเพื่อนสนิทของแอน
จ้าวหงเฉียว หรือ จ๊อยซ์ เป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ สาขากีฏวิทยา ค่อนข้างจะปากร้าย และเอาแต่ใจตัวเอง
โจวลี่เฉิน หรือ ไจ่ไจ๋ เป็นนักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขานาฏศิลป์ตะวันตก เนื่องจากบุคลิกที่ดูเป็นสาวห้าว จึงทำให้ทุกคนคิดว่าเธอเป็นทอม แต่จริงๆแล้วเธอไม่ได้เป็น เธอเป็นหัวหน้ากลุ่มทีมเต้นของฝ่ายหญิง มักชอบท้าคิโด้ซึ่งเป็นหน้ากลุ่มทีมชายแข่งเต้น
-----------
Chapter 1 : วันแรกเข้าหอ
หน้าหอพักชาย หอที่ 1 ของมหาวิทยาลัยซื่อถง ในวันแรกของการเข้าหอ นักศึกษาชายบางคนก็แบกข้าวของมาพะรุงพะรัง จนโดนรุ่นพี่แซว
“เฮ้ย! นั่นน้องจะย้ายบ้านเหรอ ของเยอะมากเลยนะนั่น ชื่ออะไรน่ะเรา” หวังเหรินฟู่ หรือ แซ็กส์ที่เป็นรุ่นพี่หันไปถาม
“ผมชื่อเซียวลี่หยาง ชื่อเล่น นีโอ ครับ” เด็กหนุ่มคนนั้นตอบ
ส่วนบางคนก็มีพ่อแม่พี่น้องมาส่งถึงหน้าหอด้วยความเป็นห่วง
“มาอยู่ที่หอนี่ ก็ต้องดูแลรักษาตัวเองให้ดีนะลูก เจ็บป่วยไม่สบายก็ไปซื้อยงซื้อยามากิน รึไม่ก็ไปหาหมอนะ แม่รักลูกมากนะ” แล้วแม่ก็หอมแก้มเด็กหนุ่มหน้าตี๋
“เจอาร์ อย่าลืมส่งอีเมล์มาหาด้วยล่ะ” เจสันกำชับน้องชาย
“ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับแม่และพี่เจสัน สวัสดีครับ”
ส่วนบางคนก็มีเรื่องทะเลาะตั้งแต่วันแรก
“เฮ้ย! เดินไงวะ ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย” จิโน่โวยวายขึ้นก่อน
“เราก็เดินของเราอยู่ดีๆ นายต่างหากที่วิ่งมาชนเรา ดูสิเนี่ยวิทยุเกือบหล่นแหน่ะ” คิโด้แย้งกลับ
“น้อง 2 คนนั่น มีปัญหาอะไรกัน วอนถูกลงโทษตั้งแต่วันแรกเลยนะ เอ้า มีอะไรก็เครียล์กันดีๆ นี่เพิ่งวันแรกนะ พวกคุณต้องอยู่ร่วมกันไปอีก 4 ปีนะ ที่หอนี้” ซุนเสี่ยจื้อ หรือโทนี่ ซึ่งเป็นรุ่นพี่และเป็นประธานหอพักชายบอก จึงทำให้ทั้ง 2 คนหยุดทะเลาะกันชั่วคราว
ส่วนอีกหนึ่งหนุ่ม ก็เกือบถูกลงโทษในฐานะนำแมลงเข้าหอ
“นายแว่น ในกระเป๋าเสื้อนายมีอะไรน่ะ” รุ่นพี่มองไปที่กระเป๋าเสื้อของหนุ่มแว่นคนนั้นที่รู้สึกว่ามีอะไรดิ้นอยู่ข้างใน
“อ่อ นี่ด้วงกว่างของผมครับ”
“เด็กกีฏะ ล่ะสิท่า ชอบแอบเอาแมลงเข้าหอกันจัง ทั้งๆที่รู้ว่ามันผิดกฎ แต่ก็ชอบลองของ นี่ถ้าเป็นรุ่นพี่คนอื่นเจอ นายคงถูกลงโทษไปแล้ว” รุ่นพี่บอก
“แล้วพี่รู้ได้ไงว่าพวกรุ่นน้องแอบเอาแมลงเข้าหอ”
“ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ก็พี่เคยทำมาก่อนน่ะสิ ทำบ่อยด้วย ไม่อยากจะบอก เหอะๆ”
“อ้าว พี่ก็เรียนกีฏวิทยาเหมือนกันหรือครับ ผมชื่อ เจียงจวิ้นรุ่ย ชื่อเล่น ดาร์เรน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
“พี่ชื่อหวังเส้าเหว่ย เรียก พี่แซม ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักครับน้อง ถ้ามีปัญหาเรื่องการเรียนก็มาปรึกษาพี่ได้นะ ส่วนเจ้าด้วงกว่างตัวนี้ พี่ว่าเอาไปปล่อยก่อนเถอะ แล้วถ้าจะแอบเอาเข้าห้องก็ค่อยลงมาเอาตอนที่พวกรุ่นพี่แยกย้ายกันไปแล้ว” พี่แซมขยิบตาเป็นเชิงรู้กัน
ดาร์เรนจึงต้องทำด้วงกว้างไปปล่อยไว้บนลำต้นไม้ต้นหนึ่งเพราะกลัวรุ่นพี่คนอื่นมาเจอ จากนั้นเขาก็เอาไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนๆปี1 คนอื่นๆเพื่อฟังการประกาศรายชื่อว่าใครจะได้อยู่ห้องเดียวกับใครบ้าง โดยโทนี่ ซึ่งเป็นประธานหอชายจะเป็นคนกล่าวนำ และประกาศรายชื่อ
“ในปีนี้ เนื่องจากทางมหาวิทยาลัยเปิดรับนักศึกษามาเพิ่มเติม จึงทำให้ทางห้องพักของหอ 1 ของเรามีไม่เพียงพอต่อจำนวนนักศึกษา ซึ่งแต่ก่อนจะอยู่กันห้องละ 2 คน แต่ปีนี้บางห้อง อาจจะต้องอยู่ร่วมกัน 3 คน ซึ่งที่นอนนั้นทางมหาวิทยาลัยก็ได้จัดซื้อมาเพิ่มเติมแล้วสำหรับห้องที่ต้องอยู่กัน 3 คน ส่วนใครที่จะอยู่กับใครนั้น เดี๋ยวพี่จะประกาศ แล้วให้ลุกขึ้นมาเอากุญแจ และขึ้นห้องของตัวเองได้
...ห้อง 302 เซียวลี่หยาง, ช่ายซ่างฝู่ และ เจิ้งเหรินหาว, ห้อง 303 เจียงจวิ้นรุ่ย และเจี่ยนเสี้ยวหรู...”
จากนั้นทั้ง 5 หนุ่มก็แยกย้ายขึ้นห้องพักของตัวเอง ซึ่งมีบางคนที่รู้สึกอึดอัดใจที่ต้องมาอยู่ร่วมกับคนที่ตัวเองไม่ค่อยชอบหน้า
“เฮ้ย นีโอ เดี๋ยวฉันจะออกไปเดินเล่นหน่อย อยู่บนนี้มันมีมลภาวะทางเสียงว่ะ เปิดเพลงดังๆแบบนี้อีกหน่อยระวังจะหูตึง” ว่าแล้ว จิโน่ก็เดินลงไปข้างล่าง
“เอ่อ นั่นสิ นายอ่ะ เปิดเพลงเบาๆหน่อยดีกว่า เดี๋ยวประสาทหูมันจะเสื่อมเร็วนะ” นีโอเตือนด้วยความหวังดี
“ก็ฉันชอบของฉันอย่างนี้ มีอะไรป่ะ” คิโด้ยังไม่วายพูดจาหาเรื่อง
นีโอจึงนิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่อ ส่วนอีกห้องนึงซึ่งอยู่ติดกันนั้น ก็เกิดความอึดอัดใจเหมือนกัน เมื่อเจอาร์เห็นว่าดาร์เรนเอาข้าวของมากองๆเอาไว้เกะกะทางเดินในห้อง
“เฮ้ย นั่นนายจะไปไหนอ่ะ มาเก็บข้าวของให้เป็นที่เป็นทางก่อนดิ” เจอาร์บอก
“เอ่อน่า เดี๋ยวเราขึ้นมา ขอเราไปเอาเจ้ากัสซ่าขึ้นมาก่อน” ดาร์เรนบอก
“กัสซ่าอะไรอ่ะ”
“เดี๋ยวนายก็จะได้เห็นมันเอง รอแป๊บนึง เดี๋ยวเราขึ้นมา”
และแล้วดาร์เรนก็วิ่งลงไปข้าง ไปยังที่ต้นไม้ที่เขาเอาด้วงกว่างไปไว้ ในขณะที่เขาจะคว้าด้วงกว่างนั้น ก็มีมือของอีกคนชิงคว้ามันไปก่อน
“นี่คุณ เอาด้วงของผมคืนมานะ” ดาร์เรนบอก
“ด้วงของคุณที่ไหน ฉันคว้ามันมาได้ก่อน มันก็ต้องเป็นของฉันสิ” จ๊อยซ์ทักท้วง
“แต่นั่นมันด้วงของผม ผมแต้มลิควิดสีขาวเอาไว้ที่ปีกของมัน”
เธอคือคลายมือออกแล้วก็ลองเพ่งดู ซึ่งก็มีจุดสีขาวๆเหมือนรอยลิควิดที่ปิกของมันจริงๆ
“เห็นไหมล่ะ นั่นมันเป็นของผม ผมทำสัญลักษณ์เอาไว้”
“นายนี่น่าเกลียดจริง เอาลิควิดแต้มปีกมันได้ไง”
“แล้วนี่เธอจะเอาคืนมาได้รึยัง”
“ไม่เอาก็ได้ เชอะ” จ๊อยซ์พูดแล้วก็สะบัดหน้าเดินจากไป
“ไม่เอาก็ได้ เชอะ แบร่ (แลบลิ้น) ผู้หญิงนี่น่าเบื่อจริงๆ เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ”
ดาร์เรนพูดล้อเลียนและบ่นหลังจากที่เธอเดินจากไปไกลแล้ว แล้วก็เขาก็นำเจ้าด้วงกว่างขึ้นมาบนห้อง
“นี่ไง ด้วงกว่างของฉัน ฉันตั้งชื่อให้มันว่า ‘กัสซ่า’ น่ารักป่ะ” ดาร์เรนเอาขึ้นมาให้เจอาร์ดู
“อึ๋ย เอาออกไกลๆเลย ฉันไม่ชอบ ฉันเกลียดแมลงทุกชนิดเลยรู้ไว้ด้วย” เจอาร์พูดแล้วก็เดินหลีกห่างจากกัสซ่า
“แมลงน่ารักจะตาย มันทำให้โลกเรามีสีสันนะ”
@@@@@@@@@@@@@@@
** แค่วันแรกก็วุ่นวายกันซะขนาดนี้ แล้ววันต่อๆมา จะเป็นอย่างไรบ้างนะ โปรดติดตามอ่านต่อไปได้เร็วๆนี้ค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น