คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ประชุม
“อ๋อ โทษทีนะวันนี้ฉันไม่ว่างน่ะ”
“อ้าวงั้นหรอ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ”
“โอ๊ส!”หลังจากที่เพื่อนกลุ่มสุดท้ายออกไปจากห้อง ทำให้เหลือเพียงแค่ ยามาโมโตะ โกคุเดระ และโคลม ทั้งสามคนมีสีหน้าเคร่งเครียดกันเป็นอย่างมาก เพราะการที่เพื่อนครสำคัญของพวกเขาหายไปต่อหน้าต่อตา แถมยังหายไปไหนอีกก็ไม่รู้ ทำเอาพวกเขากังวลกันเป็นอย่างมาก
“รุ่นที่สิบป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”โกคุเดระพูดขึ้น
“นั่นน่ะสิ แต่ถึงเราจะกังวลแค่ไหนก็หาทางพากลับมาไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ”ยามาโมโตะที่ปกติมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า ตอนนี้ได้หายไปอย่างสิ้นเชิง
“ฉันว่าเราควรไปคุยกับคุณอัลโกบาเลโน่นะคะ”โคลมรีบสูดหายใจแล้วพูดออกมา ทุกคนหันไปทางโคลมก่อนหันมามองหน้ากัน
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นนะ เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะจะอยู่เฉยไม่ได้แล้ว”ยามาโมโตะพยักหน้าเห็นด้วย
“อื้ม งั้นไปกันเลย”โกคุเดระพูดแล้วเดินออกไปจากห้องคนแรก โดยมีคนอื่นๆเดินตามมา
“อ้าวพวกนาย”พอออกมาจากห้องก็เจอกับเรียวเฮ ซึ่งเดินมาพอดี
“อ้าวรุ่นพี่”ยามาโมโตะทัก
“อะไรเจ้าหัวสนามหญ้า ตอนนี้พวกเราไม่ว่าง”โกคุเดระพูดอย่างหัวเสีย
“พวกนายจะไปไหนกันน่ะ”เรียวเฮไม่สนใจคำพูดของโกคุเดระ และหันไปถามอีกสองคน
“พวกเราจะไปหาคุณอัลโกบาเลโน่ค่ะ”โคลมตอบ
“หมายถึงเจ้าหนูน่ะหรอ เอาสิฉันจะไปด้วยฉันอยากรู้ว่าตอนนี้เจ้าซาวาดะอยู่ที่ไหนเหมือนกัน ไปกันเเร็วแบบสุดขั้ววววว”เรียวเฮวิ่งนำเป็นคนแรก
“อ้าวเห้ยไอ้เจ้าหัวสนามหญ้า! อย่าวิ้่งสิฟะ”โกคุเดระสบถแต่ก็วิ่งตาม สองคนที่เหลือเมื่อเห็นทั้งคู่วิ่งไปแล้วจึงวิ่งตาม แต่ระหว่างนั้นพวกเขาดันลืมว่าห้ามวิ่งบนตึกเรียน
“วิ่งบนตึกเรียนมันผิดกฎ”ทันใดนั้นฮิบาริก็เอาท่อนฟาทาฟาดใส่เรียวเฮ แต่เจ้าตัวหลบทัน
“ฮิบาริ!”ยามาโมโตะเห็นพอดีจึงตะโกนเรียก แต่เจ้าตัวไม่สนใจชักท่อนฟาขึ้นมาอีกรอบ
“คนผิดกฎต้องโดนทำโทษ”ฮิบาริพุ่งไปที่เรียวเฮแต่เรียวเฮใช่แขนหยุดท่อนฟานั้นเอาไว้ ฮิบาริกระโดดออกห่างจากเรียวเฮแล้วเตรียมพุ่งเข้ามาอีกรอบ ในตอนนั้นเองที่ฮิบาริฟาดท่อนฟาลงไปบนเรียวเฮกลับกลายเป็นเพียงแค่อากาศ ฮิบาริรู้สาเหตุนี้ดีจึงหยุดการกระทำแล้วหันไปมองโคลมทันที
โคลมที่ยืนอยู่กับเรียวเฮและคนอื่นๆ จ้องเขม็งมาที่ฮิบาริก่อนพูดออกมา
“คุณเมฆา เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นหรอคะ”ทุกคนหันไปมองโคลมด้วยสีหน้างงๆ โคลมเดินเข้าไปหาฮิบาริแล้วใช้มือจับท่อนฟาให้ลดลงมา ฮิบาริจ้องมองการกระทำของโคลมอย่างไม่ละสายตา โคลมจ้องกลับอย่างไม่เกรงกลัว เรียกได้ว่าโคลมเปลี่ยนไปมากทีเดียวหลังจากที่อยู่กับพวกสึนะ
“คุณเมฆากำลังกังวลอยู่สินะคะ”โคลมพูดขึ้น ฮิบาริเลิกคิ้วสูงก่อนหลุบตาลง จากนั้นก็กระชากแขนของตนเองให้พ้นออกจากมือของโคลมแล้วหันหลังเดินไปทางอื่น คนที่ยืนอยู่ที่เหลืออึ้งที่โคลมสามารถทำให้ฮิบาริหยุดการต่อสู้ลงได้ โคลมหันมามองหน้าทุกคนแล้วพูดว่า
“ไปกันเถอะค่ะ” ที่เหลือพยักหน้าให้โคลมแล้วออกตัววิ่งไปยังบ้านของสึนะ เมื่ือไปถึงยังบ้านของสึนะ โกคุเดระเดินเข้าไปเคาะประตูบ้าน ทันทีที่ประตูเปิดออกมาทุกคนก็พบกับรีบอร์นพอดี
“ว่าไงพวกนาย ฉันว่าแล้วเชียวว่าจะต้องมาหาฉัน เข้ามาก่อนสิ”ทั้งสี่เดินเข้าไปในบ้านไปยังห้องทานข้าว แต่ก็ตกตะลึงเพราะในห้องนั้นมี ฮิบาริ อัลโกบาเลโน่ทุกคน หน่วยของพ่อสึนะ วาเรียและพวกดีโน่
“หะ เห้ย”ทุกคนตกตะลึงกับภาพตรงหน้าเป็นอย่างมาก ที่สำคัญภาพที่ทุกคนมารวมตัวกันแบบนี้พวกเขาเองก็จำได้ดีเว้นแต่ไม่มีมุคุโร่เท่านั้นเอง รีบอร็กระโดดขึ้นไปบนโต๊ะแล้วพูดขึ้นว่า
“ที่ฉันเรียกให้ทุกคนมารวมกันที่นี่เพราะฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”รีบอร์นเปิดประเด็นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ฉันได้รับข่าวมาจากรุ่นที่ 9 เมื่อสามวันก่อน ได้ข่าวมาว่าแหวนทุกคนที่เกี่ยวกับทรีนีย์เซตเต้กำลังจะตาย”
“หา!?”โกคุเดระอุทานคนแรกก่อนหยิบแหวนตนเองขึ้นมาดูพบว่าแหวนนั้นมีรอยร้าวอยู่เล็กๆ
“ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ!!!”สควอโล่ตะโกนลั่น แม้แหวนของเขาจะไม่ได้อยู่ในกลุ่มนั้น แต่ก็อยู่ในสังกัดวองโกเล่ทำให้มีผลกระทบตามไปด้วย
“รุ่นที่ 9 บอกมาว่าการที่แหวนเสื่อมสภาพลงไป เพราะมีคนไปก่อกวนพลังงานหลักของมัน”รีบอร์พูดต่อ
“ดังนั้นที่ฉันเรียกทุกคนมาก็เพื่อหาวิธีกำจัดพวกนั้นให้เร็วที่สุด”
“แล้วเจ้าพวกนั้นเป็นใครกันอย่างงั้นเหรอ”ซันซัสถามขึ้น
“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”ปกติถ้ารีบอร์นพูดแบบนี้จะมีเสียงค้านของสึนะดังขึ้นมา แต่วันนี้กลับไม่มีทำให้หลายคนแอบแปลกใจไม่น้อย
“ว่าแต่สึนะล่ะ”ดีโน่ถามขึ้นทำให้ทุกคนหันมามองกลุ่มของโกคุเดระ ทางพวกโกคุเดระก็ไม่อยากจะมองหน้าใครเพราะตอนนี้แม้แต่พวกเขาเองก็ไม่รู้ว่าสึนะหายไปไหน
“เจ้าสึนะมันไปทำงานในส่วนของมันอยู่น่ะ”รีบอร์นตอบ
“นี่เจ้าหนู!รู้ใช่มั้ยว่าสึนะอยู่ที่ไหน”เรียวเฮพูดขึ้น
“ใช่ฉันรู้”
“!!!!”
“ตอนที่มันมาบอกกับฉันว่าแหวนมันมีความผิดปกติ ฉันเลยลองไปคุยกับรุ่นที่9ดู ถึงได้รู้สาเหตุและสาเหตุที่สำคัญอีกอย่างก็มาจากคาโต้ด้วย”พูดจบทุกคนที่รู้จักคาโต้ก็หันขวับไปที่ฮิบาริทันที ฮิบาริขมวดคิ้วแล้วมองไปทางรีบอร์นอย่างต้องการ คำอธิบายโดยเร็วที่สุด
“หมายความว่าไงเจ้าหนู”ฮิบาริถามขึ้น
“ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่ดูจากปฏิกิริยาของแหวนเมื่อมีคาโต้เข้ามาใกล้ ฉันเลยเดาว่าพวกที่ก่อเรื่องพวกนี้จะเป็นพวกเดียวกันที่ฆ่าครอบครัวของพวกนายรึเปล่า”
“เดี๋ยวนะ ใครคือคาโต้กันน่ะรีบอร์น แล้วฮิบาริเกี่ยวอะไรด้วย” สกัลเบ๊เสล่อผู้ไม่ค่อยจะรู้อะไรถามขึ้น ทำเอาเกือบทุกคนถอนหายใจ จู่ๆโคโรเนลโล่ก็ใช้ปืนเขกหัวสกัลไปหนึ่งที
“เจ้าโง่ ก็คาโต้เด็กที่รีบอร์นเคยดูแลสมัยก่อนไง และยังเป็นนักฆ่าที่เก่งพอๆกับรีบอร์นด้วย ”โคโรเนลโล่อธิบายอย่างหัวเสีย
“แล้วฮิบาริเกี่ยวอะไรด้วย โอ๊ยย”สกัลถามทำให้คราวนี้โดนลูกเต๊ะของรีบอร์นและโคโรเนลโล่
“ยัยนั่นเป็นน้องสาวของฮิบาริไงเล่า”รีบอร์นพูดขึ้น แต่ดูเหมือนทุกคนเว้นพวกโกคุเดระ จะไม่รู้เรื่องนี้ทุกคนหันไปมองฮิบาริที่เบนหน้าออกไปทางอื่น
“หึๆ เรื่องนี้ชักน่าจะสนุกมากขึ้นแล้วไง”เบียคุรันพูขึ้นอย่างอารมถ์ดี
“แล้วยัยนั่นกับรุ่นที่สิบอยู่ที่ไหนกันเหรอครับคุณรีบอร์น”โกคุเดระถามขึ้น รีบอร์นเงยหน้าจากสภาพศพของสกัลก่อนหันมามองทุกคน แล้วพูดว่า
“อยู่กับพรีโม่น่ะ”
“หา!?!?!?”ทุกคนในห้องร้องพร้อมเพรียงกัน
“ไม่ต้องเป็นห่วงไป ตอนนี้มาเรียคงรู้เรื่องทุกอย่างแล้วสินะ”ประโยคหลังรีบอร์นแอบพึมพำเบาๆโดยที่ไม่มีใครสังเกตหรือได้ยิน
“แล้วเราจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ”ดีโน่เอ่ยถาม
“ไปอิตาลีกันทุกคนเลย เรามีคนที่จะต้องไปคุยด้วย”
“ใครกันหรอเจ้าหนู”ยามาโมโตะถามขึ้น
“เดี๋ยวก็รู้เอง”แล้วรีบอร์นก็เดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้ทุกคนในห้องมองหน้ากันอย่างงๆ
..............................................................................................................
จบไปแล้ววว งงปะอ่ะถ้างงกระโดดกัดเราเลยก็ได้นะ เอ้ย บอกเราได้เลยนะเราจะจัดการให้นะ แต๊งกิ้วที่มาอ่านฟิคของเรานะ
ความคิดเห็น