[Fic Reborn]นายน่ะ มันก็แค่สัตว์กินพืชเท่านั้นแหละ!!!

ลำดับตอนที่ #6 : พบเจอ

���������� "คนรักงั้นหรอ?"

���������� จิอ๊อตโต้เลิกคิ้วอย่างแปลกใจส่วนมาเรียยังยิ้มแก้มปริ "จิอ๊อตโต้เนี่ยนะจะมีคนรัก เห้อนิสัยอย่างเจ้านี่ให้ตายยังไงก็หาคนรักไม่ได้หรอก" จีเอ่ยอย่างปลงๆ โดยมีจิอีอตโต้หันขวับมาด้วยรังสีอำมหิต
�����������
��������� "อย่างน้อยก็ไม่เป้นโสดเหมือนเจ้าล่ะกันน้า"มาเรียยักไหล่

���������� "แล้วเจ้ารู้หรอว่าหน้าตายังไง" จิอ๊อตโต้หันมาถามมาเรียเจ้าตัวที่ถูกถามหันกลับมามองแล้วเลิกคิ้วสูง"ไม่รู้"

���������� "อ่าวเห้ย"จีทำท่าจะทักถ้วง

��������� "ก็เขาบอกแค่ว่าเจ้าจะมีคนรักไม่ได้บอกว่าหน้าตายังไงนี่นา"มาเรียทำหน้าแอ๊บแบ๊ว จีที่พอเห็นแล้วก็แอบไปบ่นพึมพำว่า

�������� "แก่แล้วยังทำอีก"

�������� "เดี๋ยวปัดเหนี่ยวซะหรอก ใครแกกันยะ"มาเรียหันไปเขกหัวจีแต่คราวนี้เต็มแรง ตอนนั้นเองก็มีลูกน้องของพวกเขาวิ่งเข้ามาในห้องพอดี

� � � � "ขออณุญาตครับ เราพบว่าตอนนี้มีผู้บุกรุกครับ"ลูกน้องวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตกใจหร้อมกับหายใจหอบ แถมตามตัวยังมีบาดผลอีกด้วย

� � � � "ใครบังอาจบุกเข้ากันล่ะ"จีหันไปถาม ส่วนอุเกตซึวิ่งเข้าไปพยุงเพราะดูจะบดเจ็บหนัก

� � � � เป้นเด็กผู้หญิงและก็เด้กผู้ชายครับ แต่ดูเหมือเด็กผู้หญิงจะเก่งมากครับ"พูดจบอุเกตซึซึ่งเห็นว่าบาดแผลใหญ่มากจึงรีบพาไปรักษาบาดแผล ส่วนพวกที่เหลือได้แต่หันมามองหน้ากันก่อนวิ่งไปดูเหตุการณ์
� � ����
������ ทางด้านของพวกสึนะ พอมีคนมาพบทั้งสองคนคาโต้หันไปเผชิญหน้าก็พบว่าเป็นชายที่แต่งตัวเหมือนลุกน้องทั่วๆไปของวองโกเล่พรีโม่ "พวกเธอเป็นใครกันน่ะ" ชาคนนั้นถามคาโต้และสึนะ คาโต้สบตานิ่งอยู่พักนึงก่นจะพูดว่า
��
������ "เรามีธุระกับบอสของวองโกเล่ ขอเราเข้าพบได้หรือไม่" พอคาโต้ถามออกไปสึนะก้หันขวับมาทำหน้าเหมือนกับว่าคาโจต้พึ่งพูดขอการประหารชีวิต ชายคนนั้นเลิกคิ้วสูงแล้วขมวดคิ้ว "เด็กอย่างพวกเธอไม่มีสิทธิที่จะได้เข้าพบกับบอสหรอ..."

� � �� พูดยังไม่ทันจบคาโต้ก็ชักมีดค้างเอวแล้วไปจ่อชายคนนั้นอย่างไม่เกรงกลัว "จะให้พวกเราเข้าพบได้เหรอไม่" คาโต้พูดซ้ำด้วยน้ำเสียงเดิมแต่แผ่จิตสังหารแรงกว่าเดิมก็เท่านั้นเอง ชายคนที่ถุกคาโต้เอามีดจ่อคอพูดตะกุกตะกัก ทันใดนั้นเองกมีเสียงตะโกนดังขึ้น

� � � "เห้ย!!พวกเจ้า"คาโต้เดาว่าคนกลุ่มนั้นคงจะเป็นลูกน้องคนอื่นๆ เธอจึงจับชายคนนั้นล็อกคอแล้วเอามีดจ่อไว้ (อ๋อใช่เราลืมบอกไปว่ายัยนี้น่ะทั้งหุ่น ทั้งส่วนสูงอย่างกับนางแบบเลยล่ะ)สึนะเห็นดังนั้นจึงวิ่งไปหาจับแขนคาโต้
� �
� � � "คาโต้!!ใช้กำลังมันไม่ดีนะ!!"

� � � "ไม่ยอมตอบเองก็ต้องมีการใช้กำลังกันบ้างแหละ ถ้าไม่อยากโดนลุกหลงไปหลบไป"คาโต้พูดโดยไม่หันไปมองสึนะเลย ส่วนสึนะก็ทำตามที่เจ้าตัวบอกแล้ววิ่งไปหลบต้นไม้ค้างไ ปล่อยให้คาโต้เผชิญกับลูกน้องของวองโกเล่เป็นสิบๆคน!! ล้อมทั้งหน้าและหลัง

���� "อย่าคิดที่จะเข้ามาละกัน ไม่งั้นหมอนี่จะเป็นยังไงต่อไปฉันไม่รู้นะ"คาโต้กระชับมีดแน่นขึ้นทำให้มีดบาดคอของคนที่โดนล๊อกอยู่เลือดไหลซิบๆ เมื่อทั้งสองฝ่ายจนกันอยู่พักนึงจนกระทั้่งมีลูกคนหนึ่งย่องมาข้างหลังแล้วคว้าแขนคาโต้ให้เอามีดออกจากเพื่อนตนเอง แต่คาโต้เร็วกว่าแม้ว่าเธอจะยอมให้ถูกคว้าแขนจนชายที่ถูกล๊อกเป็นอิสระ แต่เธอกันไปกระทุ้งเข้าใส่คนที่มาคว้าแขนเธอเต็มแรงจนคนๆนั้นเลือดกระอักเลยทีเดียว จากนั้นก็เกิดสงครามขึ้นระหว่างคาโต้กับลูกน้องวองโกเล่ที่เข้ามาสมทบกันอยู่เรื่อยๆ
����
����� สึนะคิดที่จะออกมาช่วยแต่ถูกสายตาของคาโต้จ้องกลับเหมือนบอกว่าให้แอบอยู่ตรงนั้นห้ามออกมา สึนะจึงชะงักแล้วดูเหตุการณ์ต่อไปอย่างเงียบๆ นับว่าคาโต้สมแล้วที่เป็นนักฆ่าอันดับสองของโลก เพราะเะอสามารถต่อสู้โต้ตอบอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ใครมองทัน ลูกน้องที่เข้ามารุมคาโต้แต่ละคนก็ลงไปนอนที่พื้นกันหมด สึนะมองอยู่ตรงนั้นอย่างกลัวๆจนกระ ทั่ง
�
����� ฟิ้ว

����� จู่ๆก็มีลูกศรพุ่งออกมาจาที่ไหรสักแห่งมาทางคาโต้ แต่เจ้าตัวกลับจับมันไว้ได้อย่างแม่นยำ คาโต้หันไปมองทิศทางที่ลูกศรพุ่งมาพบว่าเจ้าของลูกศรเป็นชายที่เธอพึ่งพบเมื่อเช้า ผู้พิทักษ์วายุแห่งวองโกเล่ จี และคนที่ตามหลังมาก็คือบอสของวองโกเล่พรีโม่ จิอ๊อตโต้

����� คาโต่มองสองคนนั้นแล้วหันมาเผชิญหน้าเต็มๆ "เจ้าเป็นใครกันน่ะ!!" จีตะโกนถามถามอย่างเกรี้ยวกราด ส่วนจิอ๊อตโต้มองไปที่ลูกน้องของตนเองแล้วส่งสายตาเกรี้ยวกราดมาเช่นกัน "ก็แค่สั่งสอนที่ไม่ยอมตอบคำถามน่ะ" คาโต้ตอบหน้านิ่งมองไปที่บุรุษทั้งสอง

����� "สั่งสอนบ้าอะไร!!" จีชี้ธนูไปทางคาโต้ แต่จู่จิอ๊อตโต้ก็สะกิดจีว่าอย่าเพิ่งยิง เขาจ้องเขม็งไปยังคาโต้ก่อนพูดว่า"เจ้าเป็นญาติกับอเลาดี้รึเปล่า" พอจิอ๊อตโต้ถามออกมาอย่างนี้ทำเอาคาโต้เลิกคิ้วสูง "เปล่านิ"

����� "งั้นทำไมเจ้าถึงมีใบหน้าคล้ายคลึงกับผู้พิทักษ์เมฆาของเรากันล่ะ"

����� "คุณถามฉันแล้วจะให้ฉันไปถามใครไม่ทราบ"คาโต้ขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดนิดๆ ขณะเดียวกันนั่นเอง สึนะก็แอบออกมาจาที่ซ่อนเพื่อมาหาคาโต้แบบเงียบๆแต่ลางสังหรณ์ของจิอ๊อตโต้รู้สดได้ก่อนจึงหันไปเห็นสึนะพอดี
�
����� "เด็กคนนั้น"จิอ๊อตโต้พูดออกมาทำให้ทุกคนหันไปมองร่างที่แอบออกมาจากต้นไม้ สึนะจึงสะดุ้งเมื่อรู้สกว่าถูกจับตามอง คาโต้พอเห็นสึนะก็กลอกตาใส่อย่างเบื่อหน่าย
�
����� "ฉันบอกให้นายอยู่ตรงนั้นไม่ใช่หรอ"

����� "ก็ใช่แหละ แต่ฉันกลัวว่าเธอจะทำร้ายสองคนนี้นิ"สึนะท้วงอย่างเต็มพิกัด คาโต้เห็นดังนั้นจึงได้แต่ถอนหายใจแล้วเก็บมีดไปโดยดี "แล้วแต่นายละกัน จะทำอะไรก็ทำ" คาโต้เดินไปเอนหลังพิงกับต้นไม้ใกล้ๆ สึนะจึงเดินไปหาจิอ๊อตโต้และจีก่อนโค้งจนหน้าเกือบทิ่มพื้น

����� "ขอโทษแทนคาโต้ด้วยนะคร้าบบบบ ที่ทำเสียมารยาทน่ะครับ"คาโต้หันขวับไปมองสึนะอย่างโกรธๆ
���
����� "พวกเจ้าเป็นใครกันน่ะ"จิอ๊อตโต้เปิดประเด็นถาม

����� "อะ เอ่อ พวกเราคือ"

����� "ต๊ายยยเด็กคนนี้น่ารักจังเลย"จู่ๆก็มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามากอดสึนะจนเจ้สตัวต้องร้องแอ๊บ แถมหน้สที่ขึ้นสีอีกด้วย 'ทำไงได้ล่ะ!!จู่ๆก็มีคนมากอดเป็นใครก็ต้องเขินทั้งนั้นแหละ' สึนะร้องประท้วงในใจ

����� "มาเรียปล่อยเด็กคนนั้นซะ เรากำลังคุยกันอยู่"จีเดินมาจับไหล่มาเรียที่กำลังกอดสึนะราวกับว่าเป็นตุ๊กตาหมี

����� "ข้าก็กำลังคุยอยู่เหมือนกันแหละน่า เจ้าชื่ออะไรหรอ ทำไมเหมือนกับจิอ๊อตโต้ย่อส่วนเลยล่ะ อายุเท่าไหร่หรอ มาจากที่ไหนล่ะ"มาเรียรัวคำถามใส่สึนะจนเจ้าตัวอึกอัก

����� "เอ่อ คือ"

����� "เขาชื่อซาวาดะ สึนะโยชิ ที่หน้าตาคล้ายกับพรีโม่ก็เพราะว่าเป็นญาติกันส่วนอายุก้ประมาณ 15ปี มาจากโลกอนาคตใน400ปีข้างหนา"คาโต้เดินมาตอบแทนสึนะแล้วกระชากสึนะออกมาจากอ้อมกอดของมาเรีย ทำให้มาเรียหลุดหงิดเหมือนเด้กถูแย่งของเล่น

������ "แล้วเจ้าเป็นใครกันล่ะ"จิอ๊อตโต้ถามขึ้น คาโต้เงยหน้าขึ้นมามองจิอีอตโต้

������ "ฮิบาริ คาโต้ นักฆ่าอันดับสองของโลกใน 400ปีข้างหน้า"คาโต้พูดตอบ พลางหันไปมองสึนะที่กำลังทำท่าเหมือนกลัวมาเรียอยู่

������ "เอ๋ญาติของจิอ๊อตโต้งั้นหรอ"มาเรียเลิกคิ้วแล้วเอียงคออย่างสงสัย

������ "ซาวาดะ� สึนะโยชิ คือบอสวองโกเล่เดซิโม่"คาโต้ตอบ

������ "เดี๋ยวสิ!!ฉันไม่ใช่มาเฟียนะ"สึนะแย้งกลับ

����� "นายไปทำพิธีสืบทอดมาแล้วไม่ใช่เหรอไง ยังจะบอกว่าตัวเองไม่ใช่บอสอีก"คาโต้ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา 'เหมือนที่รีบอร์นบอกจริงๆว่าเจ้านี่มันยังทึ่มวันยังค่ำ' คาโต้คิดในใจ

����� "ยังไงซะฉัน..ไม่สิ..ข้าต้องขอโทษเรื่องที่ทำไปก้แล้วกัน"คาโต้พูดโดยยังมีสีหน้าเดิมไม่เปลี่ยน

����� "ใครเขาจะให้อภัยกันง่ายๆเล่า!!"จีตะโกนทำท่าจะกระโดดกัดคาโต้อยู่แล้ว แต่ถูกจิอ๊อตโต้ดึงเสื้อ(?)ไว้

������ "ใจเย็นๆก่อนจี อย่างน้อยเขาก็ขอโทษแล้วนะ"จิอ๊อตโต้พูดกล่อมไม่ให้เพื่อนตนเองไปกระโดดกัดคอแล้วเกิดการนองเลือดโดยไม่จำเป็นซะก่อน คาโต้มองหน้าจิอ๊อตโต้ก่อนจ้องเขม็ง 'หมอนี่คือบอสวองโกเล่รุ่นแรกงั้นหรอ เด้กกว่าที่คิดแหะบางทีอายุอาจจะราวๆใกล้เคียงกับเราก็ได้มั้ง' คาโต้คิดในใจพร้อมกับจ้องจิอ๊อตโต้อย่างไม่ลดละ ส่วนจิอ๊อตโต้เมื่อรู้ตัวว่าถูกจ้ิงอยู่ก็หันไปมองตามความรู้สึก คาโต้เห็นว่าจิอ๊อตโต้หันมาพอดีจึงแสร้งทำเป็นหันมาคุยกับสึนะ

����� "ว่าแต่เรื่องที่พวกเจ้ามาจากอนาคตนี่เรื่องจริงเหรอ"มาเรียถามขึ้น คาโต้หันไปมองแปบนึงก่อนพูดว่า�

����� "ใช่เราพูดเรื่องจริง หรือจะให้ข้าหาหลักฐานมาแสดง"

����� "นั่นแหละที่ข้าต้องการน่ะ"จีพูดพร้อมกับกอดอก คาโตจึงหยิบแหวนสึนะขึ้นมาแล้วเดินไปส่งให้กับจิอ๊อตโต้ จิอ๊อตโต้เลิกคิ้วก่อนรับแหวนมาพิจราณา แต่ตอนที่มือของทั้งสองคนสัมผัสกันเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างไหลเข้ามาในความรู้สึกของทั้งสอง คาโต้ชักก่อนจะรีบชักมือกลับแล้วเดินไปหาสึนะ ทั้งๆที่หัวใจแอบเต้นนิดๆ

����� จิอ๊อตโต้ก็เป็นเหมือนกันแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพวงเรื่องของตนเอง เขาหยิบแหวนขึ้นมาพิจราณาก่อนจะพูดว่า"ใช่ แหวนนี้เป็นของจริงแต่ข้ากลับรู้สึกแปลกๆ" จิอ๊อตโต้พลิกแหวนไปมาอย่างชั่งใจ
�
���� "แปลกหรอ"จีเดินมาดูแหวนด้วย

���� "ใช่ เหมือนมันมีพลังบางส่วนขาดหายไป ไม่สิพลังในนี้มันริบหรี่มากเลย"

���� "ขอข้าดูหน่อยสิ"มาเรียเดินมาหยิบแหวนขึ้นมาส่องดู เธอพลิกไปมาก่อนตะโกนออกมาดังสนั่น

���� "หวา!!!แหวนนี่มันกำลังตาย!!"มาเรียตะโกนร้อง

���� "หา?ตาย?ได้ไงฟระนี่มันแค่แหวนนะ"จีประท้วงแต่มาเรียกลับเหล่ตามองไปที่จี ด้วยสีหน้าจริงจังจนเจ้าตัวสะดุ้ง

���� "เจ้าหมายความว่าไงหรอไจิอ๊อตโต้ถามขึ้นแต่มาเรียไม่ตอบ เธอลากสึนะกับคาโต้เข้าไปในปราสาทอย่างรวดเร็วพร้อมกับปิดประตูล๊อกทันที

���� "อะ เอ่อ มีอะไรหรอครับ"สึนะถามตะกุกตะกัก แถมยังสะดุ้งอีกระรอบนึงเมื่อจู่ๆมาเรียถลาเข้ามาเขย่าไหล่สึนะ"พวกเจ้า!!ใน 400 ปีข้างหน้าเจาหงอกคาวาฮิระยังอยู่ใช่มั้ย"คำถามของมาเรียทำให้คาโต้เลิกคิ้วสูง ส่วนสึนะเองก็ยังงงไม่หาย
����
���� "รู้จักคุณคาวาฮิระด้วยหรอครับ"สึนะถาม

���� "หึ เจ้าหงอกนั่นน่ะหรอรู้จักสิ ดีด้วย!!"มาเรียตอบอย่างมั่นใจ

���� "แล้วเกี่ยวอะไรกับแหวนด้วยล่ะ"คาโต้ถาม

���� "ไม่รู้สิ ข้ารู้แคว่าแหวนนี่น่ะเหมือนโดนบางอย่าวดูดพลังไป แน่นอนว่าเกี่ยวกับเจ้าคาวาฮิระด้วย"มาเรียตอบ

���� "แล้วทำไมต้องหลบรุ่นแรกด้วยล่ะครับ"สึนะแอบมองไปนอกหน้าต่าง เห็นว่าพวกจิอ๊อตโต้กำลังคุยกันอยู่เหมือนจะงงที่จู่ๆมาเรียก็ลากเด็กแปลกหน้าสองคนเข้าปราสาทไป

���� "เจ้าพวกนั้นยังไม่รู่จักไอ้หงอกนั่น อีกอย่างข้าเองก็ยังไม่อยากให้รู้ด้วย"สึนะเข้าใจดี เพราะตนเองพึ่งผ่านศึกอัลโกบาเลโน่มา ส่วนคาโต้ได้รับฟังรายงานเอาจึงรู้เช่นกัน

����� "แล้วเราต้องทำยังไงล่ะ ถึงจะป้องกันให้แหวนไม่ถูกดูดพลังออกไปจนตายล่ะ"คาโต้เอ่ยถาม
��
������ "ไม่รู้สิคงต้องถามเจ้าหงอกนั่นแหละ เอางี้ข้าจะคุยกับจิอ๊อตโต้ก่อนว่าจะให้พวกเจ้าอยู่ที่นี่ไปก่อน ข้าจะไปถามเจ้าหงอกให้"มาเรียผละและกำลังจะเดินออกไปจากประตูแต่ก็ต้องชะงักเพราะคาโต้พูดบางอย่างขึ้นมา

����� "แล้วเราจะเชื่อใจเจ้าได้ยังไง"คาโต้จ้องเขม็งไมยังมาเรียเพื่อต้องการคำตอบ ทั้งสองคนจ้องกันอยู่พักนึง มาเรียยิ้มกว้างก่อนพูดว่า

����� "เชื่อใจข้าละกัน"แล้วเดินออกไปทิ้งให้สึนะอยู่กับคาโต้แค่สองคน สึนะเริ่มไม่มั่นใจว่าแผนนี้โอเครึเปล่าจึงหันไปถามคาโต้

����� "เธอว่าไงล่ะ"

����� "...หึถึงฉันจะไม่ชอบอยู่รวมกับพวกอ่อนแอแต่ก็นะ เป็นไงเป็นกัน..."