คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ready[เตรียมตัว]
10:00 วันต่อมา
[Tank you Part]
“ตื่นเร็วๆเด็กบ้า”
เสียงคุ้นหูดังขึ้นมาข้างๆตัวฉัน แง่มๆ เสียงเหมือนพี่เก้านัดเลย นี่เค้าตามมาหลอกหลอนฉันถึงในฝันเลยหรอ
“พรึ่บ”
ทำไมมันเหมือนเสียงผ้าห่มถูกยกขึ้นเลยนะ รู้สึกโล่งๆเหมือนจริงเลย แดดก็ส่องด้วย ลองลืมตาดูดีกว่า
“อ๊ากกกกกกกก พี่เก้านัดดดดด เก้านัดดดดด มาได้ไงฮะ พี่อยู่LAไม่ใช่หรอ?”
ฉันแหกปากลั่น มองไปที่หน้าคมๆที่ฉีกยิ้มให้ฉันอย่างเจ้าเล่ห์
“เครื่องบินเจ็ท”
พี่เก้านัดตอบสั้นๆก่อนที่ร่างสูงโปร่งจะก้มหน้าเดินออกไป
“เอ้ออ ใช่สิ พี่มันรวยนี่ เช้ออ แล้วพี่เข้ามาได้ไงใครปล่อยให้เข้ามาเนี่ยห๊ะ?.
ฉันตะโกนด่าอย่างเงิบๆแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างเร็ว
- LATER –
ฉันอาบน้ำด้วยความไวแสงก่อนจะค่อยๆโพล่หน้าออกมามองพี่เก้านัดที่นั่งรออยู่ในโซฟาห้องโถง
“มาทำไม”
ฉันกระชากเสียงถามพี่เก้านัดแล้วขยี้ตาตัวเองแรงๆเพื่อสำรวจหน้าตาคนตรงหน้าดีๆอีกครั้ง ตาคม คิ้วเข้ม ปากเรียวรับกับหัวยุ่งๆ ที่จัดเป็นทรงอย่างง่ายๆแต่ดูดี เข้ากับรูปร่างสูงโปร่งอย่างลงตัว
“มารับเรา”
พี่เก้านัดก็ยังคงคอนเซปต์พูดน้อยเหมือนเดิม
“ว้าวว ไปเที่ยวหรอ ไปดิปะไปไหนละ?”
“ไปเรียนต่อกรุงเทพ”
พี่เก้านัดตอบฉันเรียบๆ
“ ห๊า เรียนต่อ? ไม่ไม่เค้าจะต่อม4ที่นี่ เค้าไม่ไปไหน ชลบุรีคือบ้านเค้า”
ฉันตะโกนอย่างตกใจจะบ้าหรอนี่มันซัมเมอร์อันแสนสุขของฉันเลยนะ ฉันมีนัดจะไปตะลอนทัวร์เที่ยวกับเพื่อนกันทั้งเดือน
เอาเต๋า คชามาชุดฉันก็ไม่ไปเว้ยยย
“ต้องไป คุณลุงกับคุณป้าอนุมัติแล้วเพื่อความปลอดภัย”
พี่เก้านัดสั่งหน้านิ่งแล้วค่อยๆลุกขึ้นมายืนประจันหน้าฉัน
“ไม่ไป ไม่ ตัวเองอย่าบังคับเค้าสิ ไหนตัวเองบอกว่ารักเค้าจะตามใจเค้าทุกอย่างไง ฮึก”
ฉันแกล้งบีบน้ำตาแล้วเปลี่ยนสรรพนามที่ฉันไว้ใช้อ้อนพี่เก้านัดโดยเฉพาะออกมา เฮอะ ถ้าไปเรียนนิเทศรับรองว่าเกียตรินิยม!
“เอาปีบมารองแล้วร้องไห้ พี่ก็ไม่ใจอ่อนหรอกนะ”
พี่เก้านัดยิ้มเย็นแล้วลากขาฉันไปหน้าบ้าน
“ไม่มม แด๊ด ม๊า ช่วยแตงค์กิ้วด้วยย”
ฉันตะโกนลั่นคฤหาสน์แล้วหันกลับไปมองข้างหลังหวังจะเจอบุพการีที่รักออกมาห้ามพี่เก้านัดไว้ แต่ก็พบเพียง รอยยิ้มที่เต็มใบหน้าและมือที่โบกเย้วๆใหฉันอย่างปรีดา
“อ๊ากกกกกก ทำไม รักลูกกันขนาดนี้ น้ำตาจะไหลเลยค่า~”
ฉันตัดพ้อเสียงดังแล้วเริ่มสะบัดเป็นปลาหมึกโดนช็อต
“อย่าดิ้นนะ”
พี่เก้านัดพูดเสียงดังแล้วยัดฉันผไปที่เบาะข้างคนขับ
“อย่าคิดเปิดหนีนะ ไม่งั้นเห็นดีกันแน่’
.”ฮืออออออออออออออออออ”
ฉันเริ่มแสดงละครดราม่าอีกครั้ง
“ทุกคนทำเพื่อเรานะ ทำไมไม่ดีใจ”
”ดีใจกับผีอะไร นี่มัยบังคับกันชัดๆใครจะมาดีใจ เค้าถามหน่อย ใครมันจะมาทำอะไรเค้า”
ฉันพูดแล้วเชิดคออย่างถือดี
“เหนือคนเก่งยังไงก็ต้องมีคนเก่งกว่า เข้าใจคำว่าฟ้าเหนือฟ้าไหมละ”
พี่เก้านัดเริ่มพูดประโยคที่ยาวขึ้น เมื่อเห็นว่าฉันเริ่มพูดจาเข้าเรื่อง
‘งั้นเค้าเป็นจักรวาลไปเลยจะได้อยู่เหนือทุกคน”
ฉันเชิดหน้าคอตั้ง
“อย่าพูดเหมือนมัน’
พี่เก้านัดเริ่มเสียงเย็น
“เค้าเป็นจักรวาล ไม่ว่าใครก็ต้องอยู่ในอำนาจของเค้า”
“แตงค์กิ้ว”
พี่เก้านัดตะคอกใส่ฉันอย่างน่ากลัว
“อย่ามาตะคอกใส่เค้านะ พี่คุณยังไม่เคยตะคอกใส่เค้าเลยนะ
ฉันมองพี่เก้านัดด้วยความโกรธเคือง
.”คนที่ตายไปแล้ว เราอย่าเค้าเค้ามาเกี่ยวเลยนะ อีกอย่างเราออกนอกประเด็นมาเยอะแล้วด้วย กรุณาสงบและเฉยไว้ถ้าไม่อยากไปอยู่โรงเรียนประจำที่LA”
“เฮอะ ไม่อยากพูดก็ได้ จำไว้ เค้าจะอยู่แต่เค้าต้องได้รถ!”
ฉันยื่นข้อเสนอที่เป็นไปไม่ได้ให้ ใช่สิใครมันจะมาซื้อรถให้เด็ก16กันละแถมรถที่ฉันเล็งยังเป็น Audi r8 คันตั้งกี่ล้าน เด็กปี1อย่างพี่เก้านัดถึงพ่อแม่จะให้ตังค์ใช้เยอะขนาดไหนก็คงไม่มีปัญญามาซื้อให้ฉันหรอก หึหึ
“ยี่ห้อ?”
ห๊ะ พี่เก้านัดว่าอะไรนะ o_o รุ่นงั้นหรอ
“Audi r8 สีดำ “
ฉันบอกรุ่นที่ต้องการไป เหอะ เป็นไงละ ยังจะซื้อให้อยู่ไหม
“พรุ่งนี้พี่จะพาไปดู”
เฮือก จะซื้อให้จริงอะ? ฉันมองหน้าพี่เก้านัดอย่างเหลือเชื่อ แต่พอสบตากับแววตาสีเข้มคู่นั้น แววตาที่มองกลับมากลับดูจริงจังจนน่ากลัว
“โอเค พี่จะให้เค้าไปให้ได้ใช่ไหม เค้ายอมแพ้ก็ได้ เอ่อ.. แล้วเมื่อกี้เค้าขอโทษด้วยละกัน”
ฉันพูดงึมงำแล้วหันหน้าหนีไปอีกทางก่อนจะข่มตาให้หลับไป
“พี่ขอโทษที่ตะคอกนะค่ะคนดีของพี่”
[END Thank you Part]
ความคิดเห็น