คนในความลับ (รักลับๆ)

ลำดับตอนที่ #2 : 02>>>Up++

2 ปีที่แล้ว 

Pub Z

          ร่างบางนั่งอยู่หน้าบาร์พร้อมกับกระดกแก้วในมือเข้าปากจนรวดเดียวหมด ดวงตาสีดำสนิทนิ่งอย่างที่คนจะคาดเดาความคิดได้ นั่งมองแก้วเหล้าในมือของตัวเอง โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่นึงจับจ้องเธอมาตลอดตั้งแต่เธอเข้ามา 

          'ขออีกแก้ว' ริมฝีปากสวยเอ่ยขึ้นโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองคนตรงหน้า

          'พอดีกว่านะครับ ผมว่าคุณเริ่มเมาแล้ว รับเป็นน้ำเปล่าดีกว่ามั้ยครับ' เสียงบาเทนเดอร์เอ่ยอย่างนุ่มนวล แต่สำหรับเธอแล้ว เธอไม่ชอบให้ใครมาขัดคำสั่ง ร่างบางเงยหน้าขึ้นอย่างคนอารมณ์ไม่ด ีแต่พอเคยหน้าขึ้นมา เธอเจอกับรอยยิ้มที่แสนจะสดใส และแววตาที่คนตรงหน้าใช้มองเธอ มันเป็นแววตาที่เธอไม่เคยได้รับจากใคร โดยเฉพาะคนที่ได้ชื่อว่าสามีตัวเอง และยังจะจ้องมองเธอไม่ยอมหลบสายตา แค่นี้เธอก็ดูออกแล้วหล่ะว่าคนตรงหน้าคิดยังไงกับเธอ

          'เธอชอบฉันหรอ' ร่างบางไม่ตอบคำถามของคนตรงหน้าแต่กลับถามออกไปพร้อมกลับรอยยิ้มที่มุมปาก ส่วนคนที่ถูกถามยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้า ไม่ตกใจกับคำถามเลยสักนิด 

          "..." บาเทนเดอร์สุดหล่อยังไม่ตอบคำถามและยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้นส่วนคนที่รอคำตอบนี่สิ เธอไม่ชอบเลย รู้สึกหงุดหงิด คิ้วเรียวสวยของคนถามขมวดแน่น และมองคนตรงหน้านิ่งๆ และเหมือนคนถูกมองจะรู้สึกตัว 'ใช่ครับ ผมชอบ ชอบมาก แล้วคุณล่ะชอบผมมั้ย' บาเทนเดอร์หน้าหล่อตอบพร้อมกับขยิบตาข้างนึงอย่างกวนๆ พร้อมกับยื่นน้ำเปล่าส่งให้คนตรงหน้า 'นี่ครับ น้ำเปล่าสำหรับคนสวย' ยิ้มอีกแล้ว ทำไมกันเธอถึงรู้สึกชอบรอยยิ้มนี้ อาจจะเป็นเพราะเหล้าที่อยู่ในร่างกายจำนวนมากทำให้ ปากเธอก็พูดในสิ่งที่เธอคิดออกไป

           'คืนนี้เธอว่างมั้ย' เป็นสิ่งที่เธอไม่กล้าพูดออกมาได้ยังไง คนอย่างเธอเนี่ยนะ และแน่นอนคำว่า 'ว่างมั้ย' มันคงไม่ใช่ไปกินข้าวกันเฉยๆแน่นอน และดูเหมือนคนตรงหน้าจะมีท่าทีตกใจแต่จู่ๆก็กลับมายิ้มเหมือนเดิมและเป็นยิ้มที่เธอคิดว่า เธอยอม ยอมให้ทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่ง สิ่งที่ไม่เคยอยู่ในหัวเลย คือการมี'ชู้' 

          'สำหรับคุณผมว่างอยู่แล้วล่ะครับ' ทั้งที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ ทำไมเราสองคนถึงได้ไปด้วยกัน 

.

.

.

[แทน]

          ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก หญิงสาวดึงร่างของชายหนุ่มเข้ามาแล้วนำริมฝีปากไปประกบในตำแหน่งเดียวกันกับ 'แทน' ซึ่งทั้งสองมารู้จักกันในระหว่างเดินทางมายังคอนโดสุดหรูกลางใจเมืองของ 'แพท' นั่นเอง ไม่มีเสียงใดๆนอกจากการต่อสู้ระหว่างริมฝีปากของทั้งสองคน แต่จู่ๆ หญิงสาวผละริมฝีปากออกมา จนทำให้คนที่อายุน้อยกว่าอย่าง แทนงงงวยกับอาการของคนตรงหน้า

         'พี่แพท เป็นอะไรหรือป่าว' ชายหนุ่มพูดพร้อมจ้องลึกเข้าไปในตาสีดำสนิทของเธอ เพื่อค้นหาความจริง แต่ให้ตายสิ ผมไม่เห็นอะไรเลย ผู้หญิงตรงหน้านี้ ผมไม่สามารถรู้ความคิดของเธอเลย

         'ฉันลืมบอกบางอย่างกับเธอน่ะ' แทนยังยืนจ้องตาแพทอยู่อย่างนั้น นี่ถ้าจ้องตาแล้วท้องได้พี่แพทคงท้องไปแล้วหล่ะ 

          'พี่จะบอกว่า ชอบผมใช่ม่ะ' แทนโน้มริมฝีบางไปคลอเคลียที่แก้มของแพทอย่างหยอกเย้า 

          'ฉันมีสามีอยู่แล้ว' กึก ร่างสูงตรงหน้าหยุดการกระทำทุกอย่างเหมือนหุ่นยนต์โดนถอดปลั๊ก ค่อยๆเคลื่อนหน้าของตัวเองออกมามองใบหน้าสวยๆนั่น นี่ผมกำลังทำอะไร กำลังเป็นชู้กับภรรยาคนอื่นหรอ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีความคิดนี้อยู่ในหัวของผมเลย หรือเธอจะโกหกเพื่อลองใจผมเฉยๆ มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ 

         'พี่จะลองใจผมใช่มั้ยครับ' ถึงจะถามออกไปอย่างนั้นแต่เขาสั่นไปทั้งตัว ดูจากบุคลิกของคนตรงหน้าแล้ว เธอไม่ใช่คนแบบนั้นเลย 

          'หน้าตาฉันเหมือนคนโกหรอ ฉันแค่จะบอกให้เธอรู้ก่อน ไม่อยากให้เธอคิดว่าฉันหลอกเธอมา' ใบหน้ายังคงเรียบเฉยเหมือนเดิม นี่เธอทำเป็นอยู่หน้าเดียวหรอ ในขณะที่ผม ขมวดคิ้วจนแทบจะติดกันแล้ว อะไรของผู้หญิงคนนี้ 

          'ในเมื่อพี่มีสามีอยู่แล้วพี่พาผมมาทำไม ผมไม่เข้าใจ แล้วยังมาบอกผมอีกน่ะหรอ' ใช่ เขาไม่เข้าใจสุดๆ นอกจากเธอจะไม่อธิบายอะไรแล้ว ยังจะเอาแขนมาคล้องคอของผมอีก และสิ่งที่ทำให้เขาอึ้งไปมากกว่านั้น คือรอยยิ้ม ใช่รอยยิ้มของพี่แพท มันเป็นอะไรที่โคตรจะสวยเลย มันเหมือนเป็นรอยยิ้มที่สะกดให้ผม ยอม ยอมทุกอย่างที่เธอต้องการ 

          'ไม่ใช่สิ่งที่ต้องรู้...ชอบฉันไม่ใช่หรอ ทำสิ่งที่ฉันต้องการ และอย่าขัดคำสั่งฉันก็พอ เด็กน้อย' ให้ตายสิ ยอมแล้วครับ ยอมทุกสิ่งอย่าง  ผมยอมผู้หญิงตรงหน้าทุกอย่างแล้ว 

          'ค ครับ' ผมพยักหน้าเหมือนโดนมนต์สะกดอะไรสักอย่าง เป็นมนต์ที่ไม่มีใครเข้าใจผมแน่ๆ 

          'กินฉัน' แค่นี้แหละ สติผมไม่เหลือแล้ว ผมจัดการกับริมฝีปากของคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว และไม่มีทีท่าว่าจะพอ ผมจะกินเธอไม่ให้เหลือเลยหล่ะ