คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มค้นหายาน จุดเริ่มต้นของอดีตที่ลึกลับ…
“็ไม่่อยะเ้าใมาหรอนะ
แ่ันะอบให้ละัน ือ… ันไม่มีรอบรัวหรอ” สายลมอบ
“ว่าไนะ?”
พรหมศรับศาสราะลึับสิ่ที่สายลมพูึ้น
“ือันไม่รู้ว่าพ่อแม่อันือใร
ันถูยายนหนึ่ที่เอัน้าอยะแล้วท่าน็นำันมาเลี้ย
พอันำวามไ้ท่าน็บอับันว่า…
รั้แรที่ท่านเอัน
ท่านเห็นำไลสีทอที่้อมือวาอัน มันสลัำว่า สายลม ิเรวศ์สุลไพศาล อยู่
ท่านึั้ื่อและนามสุลนี้ให้ัน
โยท่าน็สสัยนะว่าื่อนามสุลนี้เป็นอระูลไหน
ะไ้ส่ัวันลับไปยัรอบรัวอันไ้ถู แ่พอไปเ็ูที่ทะเบียนราษร์
ลับพบว่าไม่เยมีนามสุลนี้อยู่เลยในประเทศไทย ทำให้ยายอันใมา
แ่ท่าน็ไม่ไ้สืบ้นอะไร่อ ท่านบอว่าท่านะเลี้ยูัน่อไปเอ…”
“ฟัูเศร้านะเนี่ย”
ศาสราพูแทรึ้น
“แล้ว แล้วอนที่ยายเอนายน่ะ
เอที่บริเวไหนเหรอ?” พรหมศรเริ่มเปิประเ็นอย่าริั
“ยายบอันว่า
ถ้าำไม่ผิะเป็นอยะที่อยู่้าๆับที่ว่าารอำเภอสัหีบ ลบุรีนี่แหละ”
“นั่นไ ริๆ้วย
ลาสัหร์อันมันบอ!” พรหมศระโนออมาอย่าสะใ
“รับๆ พ่อนเ่
มิน่าล่ะถึให้ันมาเปิรุเฟเฮาส์แถวพัทยาที่ไม่ไ้มาแวะั้หลายสิบปีละ”
ศาสราอบประพรหมศร
“หมายวามว่ายัไเหรอ?”
“อ๋อ ็เ้าพรหมศรน่ะ
พลัพิเศษอหมอนี่ือหยั่รู้ารเิ แ่ เ็บ าย อสรรพสิ่
และแน่นอนเ้านี่็น่าะรู้ว่านายเิมาาที่ไหน”
“ริเหรอ?”
สายลมมอมาทาพรหมศร้วยแววาเปล่ประาย
“ฮ่าๆๆ อย่ามอันแบบนั้นสิ
ันรู้็ริแ่ไม่ไ้ละเอียนานั้นหรอนะ เพราะพวเรามีพลัพิเศษที่ไม่เหมือนใร
ทำให้พลัอันมอย้อนไปไ้แ่อนที่นายยัเป็นเ็
แ่่อนหน้านั้นรวมถึพ่อแม่อนาย ันไม่รู้…” พรหมศรส่ายหน้าอย่าเสียใ
“ั้นเหรอ”
“แ่อย่าพึ่ัวลไป
อย่าที่ศาสราบอ พวเราไม่ใ่นธรรมาหรอนะ เรียให้สมายา็้อเรียว่า
“สี่บุรุษเทพ” พรหมศรบอ
“สี่บุรุษเทพ? ันว่าันเยไ้ยินมาาที่ไหนนะ…” สายลมพยายามนึลับไปเาเริ่มเห็นภาพลาๆอนที่เาถูประธานาธิบี Charles ับัวไป…
…“นี่เหรอสายลม? นัสืบื่อัอประเทศไทย?”
หนุ่มผมทอถาม
“ใ่ แเป็นประธานาธิบี Charles นั่นสินะ”
“ถู้อ… แหม สี่บุรุษเทพนี่หน้าาีันทุนเลยรึไนะ?”
“สี่บุรุษเทพ? พูเรื่ออะไรอแ?”…
“ันนึออละ ประธานาธิบี Charles เยพูถึำนี้”
สายลมเอ่ยึ้น
“Charles? อ๋อ าิสนิทอท่านลอร์นี่นา”
ศาสราเหมือนะนึึ้นไ้
“ีเลยๆ แล้วนายรู้มั้ยล่ะว่าวามหมายอมันืออะไร?”
พรหมศรถาม
“ไม่รู้สิ สี่บุรุษเทพ ็ือพวเรา? สามน?”
“ใ่ นายเ้าใถูแล้ว พวเราสามนน่ะใ่
แ่ยัมีอีนหนึ่ที่มีพลัพิเศษแบบพวเรา และแน่นอน…”
“พลัน่าะมหาศาลมาที่สุ้วย” ศาสราเสริม่อ
“โอ้โห แล้วพวนายรู้ัอีนมั้ย?”
“ไม่” ทั้สอส่ายหน้าพร้อมัน
“เรื่อนี้มันบัเอินะที่พวเรา
สามในสี่บุรุษเทพถูส่มาที่ประเทศไทยในเวลาที่ไล่เลี่ยัน แ่อีน
ันเาว่าน่าะถูส่มาหลัพวเราและ็ไม่ไ้อยู่ในไทย้วย”
“นายบอว่าถูส่เหรอ?...” สายลมในำพูอพรหมศร
“อ๋อเือบลืม เมื่อี้อย่าที่ศาสราพูน่ะ
พวเราไม่ใ่นอโลนี้ พวเรามาาาวอีวหนึ่ อย่าเ่นันมาาาว MONTRIC าแลี่ AB-89”
“ส่วนันมาาาว GHINAWER าแลี่… อะไรแล้วนะ”
ศาสราูท่าะนึื่อาแลี่ัวเอไม่ออ
“าแลี่ OBLIVIA…” พรหมศรอบให้แทน
“เออนั่นแหละๆ อย่าน้อยพวเรา็ือำอบนะ
ำอบที่ว่ามนุษย์เราอยู่ลำพัในัรวาลหรือไม่… และแน่นอนที่พวเาส่เรามา็เพื่อที่ะ… ทำประโยน์อะไรบาอย่าให้ับาววนี้” ศาสราอบ
“อื้ม ส่วนัน็…”
“นาย็ มาาอีาวหนึ่
ันรู้นะว่ามันเป็นภาระที่หนัเินว่าที่ใระแบรับไว้ไ้
แ่นายไม่ใ่นทั่วไปนะสายลม นายถูส่มาเพื่อเหุผลบาอย่า
ทุอย่าที่นาย้อเผิ สัวันหนึ่… สัวันหนึ่นายะิว่า มันเป็นเรื่อี
และเมื่อวันนั้นมาถึนายะ้อสินใเลือ
เลือว่านายะยืนหยัภาภูมิ่อหน้ามวลมนุษย์หรือไม่ ให้สมับายาที่พวเรามี
“สี่บุรุษเทพ”…
“แหม พูีนะเนี่ยพรหมศร
รับราวัลโนเบลเลยมั้ยรับ?”
“ไม่ลนะศาสรา”
“ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า ว่าไ
นายพอะเ้าใเรื่อราวอพวเราสามนมาึ้นละยัสายลม?”
“็พอเ้าในะ”
“ีเลย! ั้น่อนอื่นเรามาเริ่มหายานอนายันเลยเถอะ”
ศาสราไม่รอ้าเินรไปยัเรื่อ MARCY ่อนะเปิ
APPLICATION WORLD’S MAP ทันที
“ทีอย่านี้ล่ะึัเียวนะ”
พรหมศรแอบแวศาสราเล็น้อย
“สายลมรู้มั้ย ั้แ่ศาสราเอนาย
ูเาร่าเริึ้นว่าแ่่อนเยอะเลยนะ ัะร่าเริว่าันแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆ”
“ริเหรอ ีันะ ว่าแ่หายาน? ยานอวาศเหรอ?”
สายลมถาม
“ใ่ าที่ที่ยายเอนายน่ะ
เราสามารถใ้พิันั้นในาราะเนำแหน่ที่ะพบยานอวาศที่ใ้ส่นายมาที่นี่ไ้
และเมื่อพวเราเอมัน
พวเรา็สามารถที่ะเื่อม่อับ้อมูลส่วนเ่าในัวยานและทำให้นายไ้รู้ถึอีเบื้อหลัที่แท้ริอนายไ้”
พรหมศรอธิบาย
“ว้าว เ๋ไปเลย!”
“ใ่มั้ยล่ะ? ถ้าั้นมาเริ่มันเลย!”
ว่าบพรหมศรและสายลม็เริ่มปิบัิาร้นหาายานอวาศที่ส่ัวสายลมมายัโล
พวเาไ้ศึษาเส้นทาบนถนนหลายสายที่อาเอับัวยาน
พรหมศรมาร์ุในแผนที่่าๆที่เป็นไปไ้แล้วส่เ้ามือถืออทั้สามน
่อนที่พวเาะแยย้ายันไปามหายัสถานที่่าๆรอบัวเมือสัหีบ…
เวลาล่วเลยผ่านไปอย่ารวเร็ว สามวันถัมา…
“เอแล้ว! เอแล้ว!”
ศาสราะโนลั่นเมื่อเาเอเ้าับสัาโลหะพิเศษที่อยู่ใ้พื้นห้าสีเียวอ่อน้าๆโรพยาบาลแห่หนึ่ในสัหีบ
เาึไม่รอ้ารีบโทรศัพท์ไปบออีสอนให้มาที่นี่อย่ารวเร็ว
“ไหนๆๆ” พรหมศรวามือลบนัวห้า
่อนะรับรู้ไ้ถึพลัอเรื่อัรที่ไม่น่าะมีอยู่บนโลใบนี้!
“พระเ้า! ใ่เลย! นายัารเลยศาสรา”
พรหมศรรีบึัวสายลมออห่า
“ศาสราะทำอะไรเหรอ?” สายลมยืนเล็น้อย
“ให้หมอนั่นทำในสิ่ที่ถนัน่ะ…” พรหมศรอบพร้อมอมยิ้มเล็น้อย
“อาะสั่นไปหน่อยนะ หาที่เาะให้ีล่ะสาวๆ”
ศาสราพู่อนที่เาะทาบฝ่ามือทั้สอลบนัวห้า และ…!
ู้มมม!!!
ระเบิพลัิอศาสรายัใ้ไ้ผลีอยู่
ารระเบิรั้เียวทำให้พื้นินเป็นหลุมลึลไปว่าสิบเมรและโผล่ให้เห็นถึายานอวาศสีำทมิฬที่มอยู่ลาอทรายเบื้อล่า…
“แล้วเอาไ่อ?” ศาสราหันไปถามเพื่อนสนิท
“็… นมันไปไว้ที่บ้านอนาย่อนละัน”
“นั่นแหละ นยัไล่ะ?”
“ฮ่าๆ อย่าลืมสิเรามีบุรุษเทพอีนอยู่รนี้นะ”
พรหมศรหันมามอสายลม
“ันเหรอ?” สายลมี้มือมาที่ัวเอ
“ถู้อ นายทำไ้น่าสายลม เื่อันสิ…”
“เิอะไรึ้นน่ะ?”
เสียอยามหน้าโรพยาบาลที่วิ่หอบัมาแ่ไล
“ะทำอะไร็รีบเ้าสายลม
ไม่ั้นมีนมาเห็นละเิเรื่อแน่” ศาสรารีบะโนบอ
“โอเๆ ันะทำ”
“มัน้อแบบนี้สิ!...”
สายลมรีบระโสไล์ัวลไปยััวยาน่อนะโอบแนสอ้าและ่อยๆส่ผ่านพลัิ
พลานึในิว่าเามีพลัมาพอที่ะยเ้าสิ่นี้ให้ลอยไ้!
“โอ้โห เป็นไปไ้ไเนี่ย?” ศาสราแทบะลึัน
เมื่อสายลมสามารถยยานอวาศที่หนัหลายันลอยึ้นมาไ้อย่าน่าอัศรรย์
่อนที่พวเาะวิ่เผ่นป่าราบไป้านหลัเพื่อหลบยามเ้าปัหานั่น่อน…
“อะไรันเนี่ย? ไม่ใ่ระเบิ
แ่เป็นารุหลุมเนี่ยนะ?” เมื่อยามมาถึ็เอเ้าับหลุมนายัษ์ เ้าัวใอยู่สัระยะหนึ่่อนะหันหลัมาเอับผู้นนับร้อยที่ำลัวิ่รมาทาเา
ไม่บอ็รู้นี่มันปิบัิารอไทยมุ!...
“โอเราวนี้
ปัหา่อไป็ือเราะพายานนี่ไปที่เฟเฮาส์อนายไ้ยัไ” พรหมศรเอ่ยึ้น
“พลัอสายลมใ้เลื่อนย้ายสิ่อไ้รึเปล่า?”
ศาสราถามึ้น
“อืม… ไม่แน่ใน่ะ แ่ว่าถ้าลอเพ่สมาธิูแบบอนที่ยยานเมื่อี้็อาะทำไ้นะ”
“ั้นลอเลย!” ศาราและพรหมศระโนออมา
สายลมนัุ่เ่าลพยายามั้สมาธิมุ่มั่นนึเื่อมโยถึสถานที่
2 แห่พร้อมัน...
บ้านศาสรา… โรพยาบาล…
บ้านศาสรา… โรพยาบาล…
บ้านศาสรา… โรพยาบาล…
“TELEPORT!”
เิแสสว่าวาบึ้นที่ฝ่ามืออสายลม แ่ทว่า ทุอย่าลับไม่ไ้ถูเลื่อนย้ายแ่อย่าใ...
ความคิดเห็น