Lovely & School# B.A.P & You (Babyz) Youngjae x You

ข้อมูลเบื้องต้น

 

ผมคือ ยองแจ คับจะมาเอารักจากเบบี้

G MINOR

G  Minor!

เนื้อเรื่อง

" โอ๊ยย ถีบกันทำไมเนี่ย "

ฉัน ตื่นขึ้นจากที่พืันอย่างหัวเสีย เพราะพี่ชายตัวดีของฉัน มาถีบฉันตกเตียง ด้วยเหตุผลที่ว่า "จะไม่ไปโรงเรียนใหม่หรือไง เบบี้ " ฉันเลยตอบกลับไป "ไป!! แต่ขอนอนอีกหน่อยได้ไหมอ่าเพิ่งกลับจากเมืองไทยนะโอปป้า" พี่ชายฉันเลยตอบกลับมาแบบหน้าตาเฉย เหมือนเค้ารู้ว่าฉันจะพูดคำนั้นออกมา"งั้นก้ตามใจ แต่แม่บอกว่าจะไม่ให้ค่าขนมสำหรับคนที่ไม่ไปโรงเรียน" พี่ชายฉันชอบเอาแม่มาอ้างทุกที "เออ!! ตื่นก้ได้" ลืมบอกไป พี่ชายฉันชื่อ บังยงกุก เค้าบอกฉันว่า เค้าดังมากกเลยที่โรงเรียน เค้ามีกลุ่มด้วย ชื่ออะไรนะ อ่อ!! B.A.P อะไรเนี่ยแหละ

.....หลังจากแต่งตัวเสร็จ.....

ฉัน เดินลงมาข้างล่างเพื่อที่จะถาม พี่ชายฉันว่า ยังไม่ไปโรงงเรียนอีกเหรอ แต่เหมือนพี่ฉันจะรู้ทันเลยตอบตัดหน้าฉัน ว่า "รีบทานข้าวเช้า แล้วไปโรงเรียนพร้อมกัน" ฉันได้แต่พยักหน้าไป งง ใช่ไหมว่าทำไมในบ้านถึงมีฉันกับพี่ เพราะ พ่อกับแม่ไปทำงานที่อเมริกาก้เลยส่งเงินมาให้ฉันใช้กับพี่แทน ไม่ได้โม้นะ บ้านฉันธุระกิจใหญ่มากกก พ่อแม่ส่งเงินมา เป็นล้าน (ไม่ได้โม้เลยนะเธอ)  พอฉันทานอาหารเสด พี่ฉันเดินมาหยิบกระเป๋าให้ฉัน และเดินไปเปิดประตูบ้าน เราสองคนเดินออกไปพร้อมกัน และพี่ก้พูดกับฉันว่า "เปนไงมาโรงเรียนวันแรก ของเกาหลี ตื่นเต้นไหม" ฉันก้ตอบกลับไปแบบไม่ลังเล "ไม่นะน่าจะสนุกดีออก ได้เจอเพื่อนใหม่" พี่ฉันเลยตอบกลับมาแบบกวนโอ๊ยมาก "แร้วพวกนั้นจะคุยกับเธอรุเรื่องไหมเนี่ย" ฉันเลยสวนกลับไป "นิ ฉันคนนะไม่ใช่มนุษย์ต่างดาว!" ยงกุกหัวเราะกับสิ่งที่น้องสาวตัวเองได้พูดออกมา พวกเราเดินคุยกันมากตลอดทางจนถึงโรงเรียน เด็กนักเรียนทุกคนหันหน้ามาหาฉันด้วยสายที่แบบว่า เด็กนี้เปนใคร ถึงได้มาเดินกับยงกุกโอปป้า ต้องโดนตบแร้วมั่ง นี้ คือสายตาจากทุกคนที่ฉันเดินผ่านมา ฉันกับพี่ยงกุก เราหน้าตาไม่เหมือนกันเลย พี่เค้าหน้าตาแบบคนเกาหลี ส่วนฉันหน้าตาแบบคนไทย ฉันดูร่าเริง ส่วนพี่ยงกุก ดูโหดๆ แต่พี่ฉันนิสัยดีมากก (ใช่ไหมจ้ะ เมนเฮีบบัง) ฉันกับพี่้เดินไปที่ห้องผู้อำนวยการหรือครูใหญ่ นั้นแหละ ฉันเดินไปค๊อกประตูแล้วเปิดเข้าไปเจอ ปู่ของฉันกับพี่ยงกุก ปู่ฉันสร้างโรงเรียนนี้ขึ้นมาน่ะ บอกแร้วบ้านฉันเร็ว (โม้อีกแหละ) ปู่เข้ามากอดฉัน เพราะคิดถึงฉันมากก ยงกุกเลยถามว่า "ปู่คับ เบบี้ได้เรียนยุห้องไหนคับ" ใช่ฉันลืมเลย ว่าฉันต้องมาเรียนที่นี้ ปู่ตอบกลับมา "อ่อ ปี2 ห้องA น่ะ" ฉันพยักหน้ารั่วๆ เพราะอยากเจอเพื่อนใหม่ ยงกุกเดินมาหาฉัน เค้าบอกกับฉันว่า "งั้นพี่ไปเรียนก่อนนะ บาย น้องสาว" ฉันพยักหน้ารั่วๆ แล้วตอบกลับไปว่า "ค่าา โชคดีนะค่ะ โอปป้า" ฉันหันหน้ากลับมาหาปู่ ปู่บอกฉันว่าให้เดินตาม คุณครู คิมมี่ไป ฉันพยักและเดินตามครู คิมมี่ไป

.....ถึงหน้าห้องเรียน ปี2 ห้องA.......

ฉัน เดินเข้าไปพร้อมครูคิมมี่ในห้อง ตอนนี้ในห้องดุวุ่นวายมาก พอครูคิมมี่เดินเข้าไปแร้ว พูดเสียดังว่า "นักเรียนเงียบหน่อย" นักเรียนทุกคนหันหน้ามาที่ครูคิมมี่และกลับไปนั่งที่ของตัวเองโดยอัตโนมัติ แร้วครูคิมก้พูดขึ้น "นักเรียนวันนี้ มีนักเรียนใหม่เข้ามานะจ้ะ'' ครูคิมมี่หันหน้ามาหาฉันแร้วพูดว่า "แนะนำตัวเลยจ้ะ" ฉันพยักหน้าและแนะนำตัว "หวัดดี เราชื่อ เบบี้ ยินดีที่ได้รุจักทุกคนนะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ :)" ทุกคนตบมือและยิ้มให้ฉันอย่างเปนกันเองมาก พอฉันแนะนำตัวเสด มีเด็กผู้ชายคนนึงนั่งคุยกับผู้ชายอีกคน ครูคิมเห็นจึงเรียนชื่อเค้าแร้วให้เค้าคนนั้นย้ายไปนั้งข้างหน้าของอีกคนที่ คุยกับเค้า "นิ! แดฮยอนหยุดพูดมากได้แหละเธอ ย้ายมานั่งข้างหน้ายองแจเลยนะ คุยมาดีหนัก" คนที่ชื่อแดฮยอนจะอ้าปากเถียงแต่ไม่ทันครูคิมมี่ "หยุดเลยนะถ้าเธอจะเถียง"จากนั้นครูก้หันมาพูดกับฉัน "หนูไปนั่งข้างๆยองแจ นะจ้ะ" ฉันพยักหน้าและยิ้มให้ครู ครูยิ้มตอบกลับมาและกลับไปพูดกับนักเรียนในห้องว่า ''ครูต้องไปประชุม นั่งกันดีๆและฝากดูเพื่อนใหม่ด้วยนะ ยองแจครูฝากด้วย'' ครูพูดจบ คนที่ชื่อยองแจเลยพูดตอบกลับมา "คับครู"  และครูก้เดินออกจากห้องไป ฉันเลยเดินมาที่นั่งใหม่ของฉัน ฉันทักท้ายยองแจอย่างธรรมชาติสุดๆ เพราะเค้าน่ารักมาก จนหยุดใจที่เต้นแรงไม่ไหวแร้ว

''หวัดดี เราขอนั่งด้วยนะค่ะ ^_^''

''ได้สิ เชิญเลย เธอชื่อเบบี้ใช่ไหม''

''ใช่จ้ะ นายชื่อยองแจสิน่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ''

''คับ ได้เลยคับ ^^''

ฉันเขินนะที่นายยิ้มแบบนั้นอ่ะ >///

และจู่ๆคนที่นั่งข้างหน้าเราสองคน หันมาหาฉันแร้วพูด ขึ้น "เราชื่อ แดฮยอนนะ ยินดีที่ได้รุจักนะคับ ^^''

''เรา ชื่อ นาอึนนะจ้ะ ยินดีที่ได้รุจัดนะ เบบี้ o///o'' เธอดูเขินๆ ''จ้ะ เช่นกันนะนะจ้ะ แดฮยอน นาอึน'' พอฉันพูดจบเพื่อนๆที่ยุในห้อง มาบอกชื่อกับฉันทุกคนเลย ฉันจำได้เฉพาะบางคนหรอกน่ะ ใครมั่งอ่ะวันเดียวจำชื่อเพื่อนได้หมดทั้งห้อง ตอนนี้ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง และดูก้อนเมฆที่ลอยยุบนท้องฟ้า จนหมดคาบ ยองแจมาสะกิตฉัน ให้ไปกินข้าวกับเค้าไหม ฉันพยักหน้าและลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินไปพร้อมกับยองแจและแดฮยอน

ณ โรงอาหาร

คน เยอะมาก จู่ๆก้มีเสียงเด็กผู้ชายคนนึงตะโกนเรียก ยองแจกับแดฮยอน ดังจนทุกคนในโรงอาหารหันมาดู ยองแจและแดฮยอนรีบเดินไปหาเด็กคนนั้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นแดฮยอนก้ตบหัวเด็กผู้ชายจนเค้าร้องออกมา

''โอ๊ย ยยย ฮยองตบหัวผมทำไมคับ'' ยองแจเลยตอบกลับไปแบบโมโห ''ก้ทำอะไรไว้ล่ะ พูดเสียงดังทำไม เกรงใจบางนะ'' เด็กผู้ชายคนนั้นพยักหน้าแบบสำนึกผิด เด็กผู้ชายคนนั้นตัวสูงมาก ขาวมาก น่ารักมาก และมีอีกคนข้าง ตาตี๋ๆ ตัวเล้กๆ น่ารักดี สองคนนั้นเห็นฉัน แล้วยิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มตอบ พวกเค้าจะรุไหมว่าฉันหน้าแดงจะเปนมะเขือเทศแล้ว >///< ยองแจหันมองมาฉัน และบอกชื่อสองคนนั้น ''เบบี้ นี้รุ่นน้องกลุ่มเดียวกับฉัน คนสูงๆชื่อ เจลโล่'' เจลโล่ยิ้มเขินๆให้ฉันและพูด ''อันยองคับ นูน่า .///.'' ฉันก้ยิมตอบ ''ส่วนนั้นก้ จงออบ'' ฉันพยัหหน้าให้ยองแจและหันไปที่จงออบ เข้ายิ้มให้ฉัน และฉันก้ยิ้มตอบ ฉันหันไปหาแดฮยอนก้พบว่าเค้าไม่ยุแร้ว พอหันหน้าไปเจอร้านเค้กที่ดูน่ากิน พอมองดีๆแดฮยอนไปยุร้านนั้นตั้งแต่เมื่อไร น่ากลัวจิงๆ OoO ฉันหันมาหายองแจแล้วถามเค้า ''ยองแจกลุ่มนายมีแค่นี้เองเหรอ ทำไมพวกนายดังจัง ดูสายตาพวกผู้หญิงที่มองฉันสิ เค้าคงไม่คิดที่จะตบฉันใช่ไหม'' ยองแจหัวเราะและตอบฉัน ฉันงงมากว่าเค้าหัวเราะอะไร ''ให้ตอบคำถามไหนก่อนล่ะ'' กวนจิงๆนะพ่อคนนี้เด่วจับจุ๊บเลย >///< ''ก้ตอบมาทุกข้อนั้นแหละ'' ยองแจพยักหน้าและก้ยิ้มแบบกลั้นขำเอาไว้ก่อนที่จะตอบออกมา ''กลุ่มฉันมี 6 คน เด่วก้มานะ อีก 2 คน พวกเราก้ไม่ได้ดังนักหรอก (ไม่ดังเล๊ยย) ส่วนเรื่องผู้หญิง คงจะไม่ตอบหรอกมั้ง เพราะเธอเป็นเพื่อนฉัน ^_^'' เบบี้คนนี้ละลายแร้วค่าาา ยิ้มมาแบบนี้ไม่ลักพาตัวไปเลยล่ะ ฉันก้ได้แต่พยักๆหน้าและเดินไปซื้อข้าว ฉันเห็นโอปป้าด้วย เค้าคงมากินข้าวกับเพื่อนมั้ง ฉันก้ซื้อข้าวแบบไม่สนใคร หมายถึงสายตาที่กำลังคิดที่จะตบฉัน พอฉันไปซื้อข้าวเสด ฉันก้เจอโอปป้านั่งกินข้าวกับพวกยองแจ ฉันเลยเดินเข้าไปหายองแจ และยองแจก้บอกว่า ''นิ เบบี้ สมาชิกวงฉัน คนนั้น ฮิมชานฮยอง ส่วนอีกคน ชื่อ ย....'' ยองแจหยุดไปเพราะฉัน พูดแท็กขึ้นมา ''ยงกุกโอปป้า'' ยองแจทำหน้างงๆ และพูดขึ้น ''ยงกุกโอปป้างั้นเหรอ เธอเปนน้องฮยองเหรอ เบบี้'' ฉันได้แต่พยักหน้า และมองไปที่พี่ชายของฉัน เขาดูตกใจไปนิดนึงและปรับสีหน้าในท่าทางเดิม ยงกุกโอปป้าพูดกับฉันว่า ''ยุห้องเดียวกับยองแจเหรอ เบบี้ ^^'' ฉันตอบกับไป ''ค่ะ โอปป้า'' ยองแจยังคงไม่พูดอะไร คนอื่นๆก้ด้วยเงิบกันหมดเลย ยุๆฮิมชานโอปป้าก้พูดแท็กความเงียบ ''เฮ้ย!! ยงกุก มีน้องสาวที่น่าตาไม่เหมือนกันเลย แกโกหกพวกฉันหรือป่าว น่าตาก้ไม่เหมือนจะเปนพี่น้องกันได้ไง เบบี้แฟนแกใช่ไหม'' ฮิมชานโอปป้ามาเปนชุด คนอื่นพยักหน้าก้เหนด้วยกับความคิดฮิมชานโอปป้า โอปป้าของฉันเขาก้อธิบายไป ว่า ฉันน่ะเกิดที่เมืองไทยก้เลยหน้าตาเหมือนคนไทยส่วนพี่เค้าเกิดที่เกาหลีเลย หน้าตาเปนคนเกาหลี ทุกคนพยักหน้าอย่างเข้าใจกัน ยองแจเลยบอกพี่ฉันไปว่าฉันอาจจะถูกดักตบเอาได้ พี่ฉันพยักหน้า และ ประกาศให้ทุกคนในโรงอาหารได้รับรุว่า ฉันเบบี้คนนี้เปนน้องสาวของเค้า ทุกคนในโรงอาหารต่างพยักหน้า และจากนั้นก้มีเสียงกระซิบต่างๆนาๆ ''อ่าา รับฉันเปนสะใภ้ด้วยนะเบบี้'' ที่คือเสียงกระซิบจากพวกผู้หญิง ส่วนพวกผู้ชายก้ ''คนนั้นชื่อเบบี้ งั้นเหรอน่ารักดีแหะๆo///o'' และ มีเสียงกระซิบต่างๆนาๆที่เกี่ยวกับฉัน ฉันนั่งกินข้าวข้างๆแดฮยอนกับยงกุกโอปป้า ตรงหน้าฉันก้คือยองแจ อ่า เขาน่ารักมากกเลยพอดูตรงๆแบบนี้ ข้างๆเค้ามีจงออบและฮิมชานโอปป้า ส่วนเจลโล่นั่งข้างๆ ยงกุกโอปป้า ฉันนั่งคิดไปคิดมาและก้พูดออกมา ''นี้ จงออบ'' ฉันเปนคนเรียกจงออบแต่ยองแจเงยน่าขึ้นมามองน่าฉัน ฉันก้แบบเขินในใจ>///< และฉันก้ละสายตาจากคนตรงน่า และไปมองจงออบ และพูดกับเขา ''จงออบ นูน่าขอเรียกจงออบ ว่า ออบบี้ได้ป่ะ น๊าา นูน่าขอนะ *o*''

จง ออบยิ้ม และพูดออกมา ''คับ ได้นูน่าจะเรียกผมว่าอะไรก้ได้ ^^'' ฉันดีใจและพูดตอบกลับไป ''เย้ ขอบใจนะ ออบบี้ ^^'' และมีสายตาจากคนข้างๆจงออบมองน่าฉันแบบโกดๆ เค้าโกดอะไรฉันอ่ะ ฉันทำอะไรผิดเหรอ ยองแจ พอกินข้าวกันเสดทุกคนแยกย้ายกันไป ขณะแยกย้ายโอปป้าเดินมาหาฉันกับยองแจ แลนพูดขึ้น

''เบบี้วันนี้กลับบ้านกับยองแจนะ''

''กลับได้ไงค่ะ โอปป้า''

''เอ้า เบบี้ไม่รุเหรอ บ้านเราติดกับบ้านยองแจนะ''

''จิงเหรอค่ะ ทำไมเบบี้ไม่เคยเหนยองแจเลยล่ะค่ะ''

''โอปป้าก้ไม่รุ ยองแจ ฮยองฝากน้องสาวด้วยนะ''

ยอแจพยักหน้าและตอบกลับไป ''คับ ฮยอง'' และฉันก้คุยกับยองแจ เพราะทุกคนหนีกันขึ้นห้องหมดแหละโดนเฉพาะแดฮยอน

''ยองแจ บ้านนายยุติดกับบ้านฉันเหรอ ทำไมฉันไม่เคยเหนน่านายเลยอ่ะ''

''ฉันก้ไม่รุ แต่ที่รุๆ บ้านฉันติดกับบ้านยงกุกฮยอง ไอที่ไม่เหนอาจจะเปนเพราะฉันไม่ค่อยออกมาหรือไม่ก้ออกไปเดินเล่นข้างนอก''

''อ่อ งั้นเหรอ งั้นดูแลฉันด้วยแหละกันนะ''

''ให้ดูแลถึงไหนอ่ะ ตอนกลับบ้านหรือตลอดชีวิต'' อ๊ายยยย พูดแบบนี้ ก้เอาแบบตลอดชีวิตน่ะสิ >///

''จ... จะบ้าเหรอ  ไอบ้า!! .///. ฉันก้เขินเปนนะ'' เค้าหัวเราะฉัน ''มีอะไรให้หัวเราะไม่ทราบค่ะ คุณยู'' ยุๆคุณครูคิมมี่ก้้พูดขึ้นหลังจากพวกเราเดินมาถึงหน้าห้องเรียน ยองแจตอบกลับครูคิมไปแบบกลั้นหัวเราะ ''ป่าคับ ไม่มีอะไรคับ ^^'' ครูคิมมี่เดินกลับไป ยองแจก้หัวเราะออกมาอีก ฉันเลยตีแขนเค้าและพูดขึ้น ''นิ หยุดหัวเราะได้แหละ มันไม่ตลกย่ะ'' เค้าหยุกหัวเราะทันทีที่ฉันพูดจบ และเราสองคนก้มานั่งประจำที่ของตนเอง เราสองคนไม่ได้คุยกันตั้งแต่ฉันดุเค้าไป จนกระทั่งครูออกจากห้อง ยองแจก้มาทักฉันด้วยสีน่าแบบรุสึกผิด ''เบบี้เธอโกดฉันเหรอที่ไปหัวเราะเธอน่ะ ฉันขอโทดนะเบบี้'' อ่าา เค้าน่ารักมาเลยอ่า ตอนง้อฉันชักจะชอบเค้าแร้วสิ ''ป่าว เราไม่ได้โกดยองแจ ยิ้มหน่อยสินะ ^^'' ยองแจมองหน้าฉันและยิ้มออกมาแบบเขินๆ และเค้าก้พูดอะไรไม่รุเสียงเบามาก ''เธอนี้น่ารักจังนะ เบบี้''

''หา!! ว่าไงนะยองแจ ฉันไม่ได้ยิน''

''ป่าวไม่มีอะไร กลับบ้านกันเถอะ เบบี้''

''จ้ะ เราขอเก็บของแปป'' ยุๆนาอึนก้มาคุยกับฉัน ''เบบี้ จะกลับบ้านแร้วเหรอ ฉันอยากคุยกับเธอมากกว่านี้จัง''

''คุยได้สิจ้ะ เอาเบอร์โทรศัพท์ฉันไหม''

''เอาสิจ้ะ นี่จ้ะ'' ตี๊ดๆๆ (มโนเองว่าเปนเสียงกดโทรศัพท์)

''ขอบใจนะ เบบี้ คืนนี้เด่วเราโทรไป''

''จ้ะ แร้วโทรมานะ''

''นี้ เบบี้ฉันขอบางสิ'' แดฮยอนเดินมาจากข้างหลังนาอึนและขอเบอร์ฉัน ฉันพยักหน้าและบอกเบอร์เค้าไป เค้ายิ้มแหละ บอกกับฉัน ''ขอบคุณคับ เด่วคืนนี้ผมโทรไปนะ'' ฉันพยักหน้าแหละ โบกมือบ๊ายบาย สองคนนั้น และเดินมาหายองแจที่ยุด้านล่าง จากนั้นเราก้เดินกลับบ้าน

....ถึงหน้าบ้านของฉัน.....

''เออ....เบบี้''

''ว่าไง ยองแจ มีอะไรงั้นเหรอ''

''เออ....ถ้าเราขออะไรได้ป่ะ'' นายจะขออะไร ถ้าขอเปนแฟน งั้นตกลง (บ้า!! คิดไปเอง) >///

''ขออะไรล่ะ''

''ขอ...ขอเบอร์มือถือหน่อยได้ไหม!''

''ได้สิ นึกว่าจะขออะไร ยองแจเอามือถือมาสิ จะได้กดเบอร์ให้''

''อ่ะนี้ มือถือ'' ตี๊ดๆๆ

''อ่ะเสดแหละ เราเข้าบ้านก่อนนะ''

''คับ เด่วคืนนี้ผมโทรไปหานะ''

''อ..อื้อ'' >///

หลัง จากสนทนากัยยองแจเสด ฉันก้เดินเข้าบ้าน และรีบขึ้นห้องอาบน้ำทำการบ้าน พอฉันแต่งตัวเสด ก้มีเสียงโทรศัพท์ oh wow wow ฉันก้รีบเดินไปรับทันที โดยดูชื่อเบอร์ และคิดในใจว่าใใครโทรมากันนะ กดรับสาย ปรายสายพูดขึ้น

''อัลโหล ใช่เบบี้ไหมคับ''

''ใช่ค่ะ แร้วนั้นใครค่ะ''

''เราเอง ยองแจไง''

''ทำไรยุล่ะ ยองแจ''

''นอนคุยกับคนน่ารักยุ'' ไอ้บ้ายองแจ ฉันก้เขินเปนนะ

''.....'' >///

''555....ผมรุนะว่าคุณเขินยุ''

''ไอบ้า การบ้านมีทำไมไม่ทำฮ่ะ''

''ผมทำเสดแร้วคับ เบบบี้กินข้าวแร้วยัง''

''ยัง กำลังทำการบ้านยุ''

''อ่าว งั้นเหรอ ผมโทรมารบกวนหรือป่าวเนี่ย''

''ไม่อ่ะ ดีแร้วยุเปนเพื่อนกัน โอปป้ายังไม่กลับบ้านเลย''

''งั้นเหรอ งั้นเราจะยุเปนเพื่อนก้แหละกันนะ''

''อ...อื้อ''

''เบบี้ทำการบ้านไปเลย ไม่เข้าใจข้อให้ค่อยถามผมแหละกันนะ''

''จ้ะ อ๋อ ยองแจกินข้าวยัง''

''ยัง รอเบบี้ไปกินข้าวก่อน''

''ทำไมต้องรอเราอ่ะ''

''ก้ยากจะรออ่ะ มีปัณหาไรม้ะ''

''ไม่มี อ่าาาา การบ้านเสดแหละ''

''เร็วจัง ทำจิงอ่ะป่าว''

''จิงนายคิดว่าฉันโกหกงั้นเหรอ''

''ป่าว ผมยังไม่พูดอะไรสักคำ คิดเองเออเองนะเราเนี่ย''

''นิ ฉันหิวข้าวจัง ลงไปกินข้าวดีกว่า กินพร้อมกันดีไหม''

''เอาสิ''

ฉันเดินลงมาด้านล่าง และไปดูกับข้าวในควร ลืมไปแม่บ้านทำให้แหละ ฉันเลยเรียกยองแจในโทรศัพท์

''ยองแจ ฉันจะกินข้าวแหละนะ''

''อ่า แปปนึงสิ ผมกำลังจะไปหยิบน้ำ รอก่อน''

''จ้ะ เร็วๆนะฉันหิว''

''ได้แหละๆ อ่ะมากินพร้อมกัน''

.....หลังจากกินข้าวเสดและกำลังขึ้นห้องนอน.....

''อ่าาา ยองแจ อร่อยไหมข้าวนายน่ะ''

''อร่อยสิคับ แล้วเบบี้ล่ะ กินข้าวอร่อยไหม'' ฉันคุยจนมาถึงหน้าห้อง

''อ่าา ง่วงนอน แล้วยังเบบี้''

''ง่วง''

''งั้นเบบี้ไปนอนสิ ฝันดีนะคับ''

''จ้ะ ฝันดีเช่นกันนะจ้ะ ยองแจ''

''คับ จุ๊บ''

ติ๊ด!!....อ๊ายยย นายทำอะไรของนายน่ะยองแจ ทำให้ฉันหวั่นไหวได้ตลอดเวลาเลยนะ ฉันอาจจะชอบเค้าจิงๆก้ได้ ฉันเพ้อจนหลับไป

----ยองแจ-----

ผม รุสึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่ได้หวั่นไหวกับผู้หญิงมานานแหละ ตั้งแต่เจอเบบี้ ผมหวั่นไหวกับเทอตลอด เทอน่ารัก แสนดี ทำให้ใจเต้นไม่เปนจังหวะ เมื่อกี้ผมคุยกับเธอ เสียงเธอนั้นทำให้หัวใจผมมันเต้นเร็วมาก ผมชอบเบบี้หรือนี่ ถ้าฉันชอบเธอ เธอจะชอบฉันไหมเบบี้

----เบบี้------

อ่าาาาาา ฉันตื่นขึ้นหลังจากได้ยินเสียงนาฬิกา และเดินไปอาบน้ำแต่งตัว พอแต่งตัวเสดฉันเดินลงมาด้านล่างเหนโอปป้านั่งทานอาหารเช้ายุ ฉันเลยทักโอปป้า

''อันยองค่ะ โอปป้า''

''อันยองจ้ะ ลงมากินข้าวสิ เบบี้'' ฉันพยักหน้าและเดินลงไปทานอาหารเช้ากับโอปป้า พอทานข้าวเสดก้เดินไปโรงเรียนด้วยกัน

.....ณ ในห้องเรียนเบบี้......

''เบบี้'' ฉันหน้าไปตามเสียงที่เรียกชื่อฉัน พอฉันหันไปก้พบแดฮยอนกับนาอึน

''ว่าไงจ้ะ มีอะไรเหรอ ทั้งสองคนมาหาฉันทำไมอ่ะ'' ฉันทำหน้างงๆเมื่อทั้งสองคนมายืนยุตรงหน้าฉัน

''เอ่อ....พวกเราขอโทดนะ ที่ไม่ได้โทรหา บ้านเราสองคนติดธุระน่ะ'' ฉันงงนะที่ทำไมบ้านสองคนที่ถึงติดธุระพร้อมกัน

''ไม่เปนไรจ้ะ บังเอิญจังบ้านพวกเทอติดธุระพร้อมกัน'' และนาอึนพูด

''ไม่บังเอิญหลอกเพราะบ้านเรากับบ้านแดฮยอนเปนบ้านเดียวกัน เอ่อ....เราคือพี่น้องกันน่ะ''

''ห๊า!! เออ ก้ไม่แปลกที่พวกเทอเปนพี่น้องกัน''

''ตกลงไม่โกดพวกเราใชไหม โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะ นาอึน'' แดฮยอนมาขอโทดฉัน และฉวยโอกาศมาจับมือฉัน นาอึนเลยตบหัวแดฮยอนจนเค้าร้องโอ๊ย

''จ้ะ ไม่เปนไรเราไม่โกด'' ทั้งสองคนยิ้มให้ฉันและเดินไปนั่งทีพร้อมกับฉัน

อ่าาา ทำไมยองแจยังไม่มาอีกนะ

''มองหาใครเหรอ เบบี้'' เฮ้ย!! แดฮยอนก้ พูดอีก ทำเอาหัวใจลงไปยุตาตุม

''หา เราไม่ได้หาใคร''

''งั้นเหรอ แต่อาการแบบนั้นน่ะ ไม่ได้หาใครจิงๆเหรอ หรือไอคนที่หาน่ะคือยองแจงั้นเหรอ''

''บ้าน่ะ ใครเค้าจะไปหายองแจกัน นายน่ะบ้า''

''งั้นเหรอ ถ้ายองแจรุมันจะเสียใจไหมนะ ที่เบบี้ไม่คิดจะหาหรือห่วงมันบางน่ะ''

''ทำไมยองแจต้องเสียใจด้วย ฉันก้เปนห่วงนะในฐานะเพื่อนก้แค่เท่านั้นเอง''

''แค่เพื่อนเท่านั้นงั้นเหรอ เบบี้ ฉันว่ามันมากกว่านั้นอีกนะ'' ยุๆนาอึนก้เข้ามาต่อบทสนทนาอีกคนโอ๊ยยยย

'' .\\\. เอ่อ...''

''ทำ ไรกันยุอ่ะ'' ยุๆยองแจก้เดินเข้ามานั่งที่ของตัวเอง ก้ข้างๆฉันนั้นแหละ แต่ก้ดีเค้ามาช่วยทันพอดี แดฮยอนกำลงัจะพูดสิ่งที่พวกเราคุยกันเมื่อกี้ ฉันไม่ยอมให้มันเปนแบบนั้นฉันเลยพูเตัดหน้าเค้าไป

''ป่าว ไม่มีไร เอ่อ ทำการบ้านเสดยัง ขอดูหน่อยสิ'' แดฮยอนกับนาอึนหัวเราะกับท่าทางของฉันและสองคนนั้นก้หันน่ากลับไป และยองแจก้ดุฉันว่าเมื่อวานให้ทำการบ้านใช่ไหม ไหนบอกว่าทำเสดแร้วไง และก้ บลาๆๆๆ

ฉัน ก้นั่งฟังเค้าจนหูชา ทำไมฉันถึงไม่เถียงเค้านะ ก้ทุกทีที่ยงกุกโอปป้าบอกอะไรฉัน ฉันก้เถียงขาดใจเลยแต่แปลกทำไมกับเค้าฉันถึงไม่เถียงนะ =o='' อ่าาาา แปลกอ่ะ ช่างเหอะ

.....ผ่านไป 3 เดือน......(เร็วเนอะ)

อ่าาาาาา วันนี้ฉันตื่นเช้ามาก เพราะ วันนี้วันเกินฉัน ^^ ฉันเดินลงไปด้านล่างก้เห็นยงกุกโอปป้านั่งรอยุที่โต๊ะ

''อ่าา ลงมาเร็วๆสิเบบี้ โอปป้าหิวข้าวนะ'' แห่มๆรุแหละน๊าว่าจะรีบไปหานาอึน เหอะ!! ห่วงแฟนมากกว่าน้องสาวเหรอ อ๋อ!! นาอึนกับโอปป้าเค้าเปนแฟนกันตั้งแต่ 2 เดือนที่ผ่านมา ตอนนี้ฉันยังหาแฟนไม่ได้เล๊ยย (ได้ข่าวว่ายองแจคือพระเอกไม่ใช่เหรอ)

''กำลังลงไปค่ะ!! จะรีบไปหานาอึนเหรอค่ะ รีบจิ๊ง''

''.///.''

''อ่าห้ะ เดาถูกด้วย เก็บอาการหน่อยสิค่ะโอปป้า หน้าแดงเท่ามะเขือเทศแร้ว''

''นิ!! ล้อโอปป้าเหรอ อิจฉาล่ะสิ ใครคนไม่มีแฟน''

''พูดแร้วขึ้น นิ! ว่าหนูเหรอโอปป้าหนูจะไปฟ้องนาอึนว่าโอปป้ามีกิ๊ก''

''เฮ้ย!! อย่านะเว้ย''

''ขอโทดสิค่ะ''

''อ่าา โอปป้าขอโทด โอเคยัง อย่าไปฟ้องนะ''

''อื้อ กินข้าวๆ รีบไม่ใช่เหรอ''

''ครับบบ'' 555 สะใจ ถ้าพูดถึงนาอึนกับโอปป้า ฉันชนะยุแร้ว อิอิ

.....ณ ห้องเรียนเบบี้......

''เอา ล่ะนักเรียน วันนี้เรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศไทยนะจ้ะ พวกเค้าจะมาเรียนกับเราซักพักนะ'' สิ้นเสียงทุกคนซุบซิบ ส่วนฉันน่ะเหรอ ตื่นเต้นสุดๆ อยากได้เพื่อนคนไทยมาเรียนที่นี้ตั้งนานแหละชวนเพื่อนมาก้ไม่มา

''เอ้า เข้ามาสิจ้ะ และแนะนำตัวด้วยนะจ้ะ'' พอครูคิมมี่พูดเสดนักเรียนจากประเทศไทยก้เดินเข้ามา 2 คน เอ่อ...ดูๆ ก้แรดพอตัวอ่ะนะ

''หวัด ดี เราชื่อ สาย ยินดีที่ได้รุจัก ผู้ชายหล่อๆ และผู้หญิงก้งั้นๆแหละ'' เห็นไหมแรดจิงๆด้วย  แถมยังส่งสายตาให้กับยองแจอีก น้อยๆหน่อยค่ะ

''ส่วน เราชื่อ น้ำ ฝากด้วยด้วยแหละกันนะ'' เอาอีกแหละ มองยองแจอีกแหละ ส่วนยองแจน่ะเหรอนั่งอ่านหนังสืออะไรก้ไม่รุ ก้ดีไม่ต้องเจอยัยแรดพวกนั้น เหอะ!! ยองแจของฉันย่ะ พอสองคนนั้นพูดเสด ครูคิมมี่ก้สั่งให้สองคนนั้นมานั่งด้านหลังฉันกับยองแจ เหอะ! ฟ้าช่างแกล้งเนอะ เห็นหน้าก้ไม่ถูกชะตาแหละ ยุๆสองคนนั้นก้มาคุยกับยองแจทั้งๆที่ฉันนั่งยุด้านหน้าพวกเทอ อิ่บ้าผู้ชาย!! ยองแจก้เงยหน้าขึ้นไปพูดกับพวกนั้น เห็นแร้วหงุดหงิดอ่ะ เชอะ!!

''เอ่อ นายชื่ออะไรเหรอ''

''หา เราเหรอ เราชื่อยองแจ ส่วนนี้ชื่อ เบ...'' ยองแจเงียบไป เพราะถูกนางชะนีสองตัวนั้น แท็กขึ้นว่า ไม่อยากรุจักชื่อฉัน โอ๊ยยยย พวกหล่อนกล้ามานะ ยองแจหันหน้ามาหาฉัน ฉันเลยหนีหน้าไปทางหน้าต่าง เชอะ!!

''พวกเราไม่อยากรุชื่อเทอคนนั้น พวกเราอยากรุแค่ชื่อยองแจคนเดียว'' เหอะเชิญเถอะค่ะไม่ต้องมายุกับเบบี้คนนี้ก้พอแหละ

''ยอง แจ พวกเราไปกินข้าวด้วยได้หรือป่าว'' ยองแจหันมามองฉัน และฉันก้ไปคุยกับนาอึน ''นาอึนวันนี้เราไปกินข้าวกันสองคนนะ'' นาอึนตอบกลับมาแบบดีใจ ''ได้สิจ้ะ'' ฉันยิ้มและหันหน้าไปนอกหน้าต่างดังเดิม

''นะ ยองแจ พวกเราไปกินข้าวด้วยสิ''

''เอ่อ... เห็นทีจะไม่ได้นะ เทอไปกินข้าวกับคนอื่นเถอะนะ'' ยัยพวกนั้นทำหน้าบูด ฉันก้อดหัวเราะไม่ได้จิงๆ เลยหัวเราะออกมาเบาๆ สองคนนั้นบอกกับยองแจ ว่าไว้คราวน่าก้ได้และพวกเทอก้เดินออกไปจากห้อง ฉันเลยหันหน้ากลับมาเหมือนเดิม ยองแจทักฉัน

''เบบี้ จะไม่ไปกินข้าวกับฉันเหรอ''

''ไม่ไป ทำไมไม่ไปชวนยัยสองคนนั้นล่ะ''

''ไม่เอาอ่ะ ฉันอยากไปกินข้าวกับเทอนิ''

''ไม่เอา ฉันจะไปกินข้าวกับนาอึน :p''

''อ่าานะ เทอหึงฉันใช่ป่ะเมื่อกี้น่ะ ผมรุนะว่าคุณหึงผม'' ยุๆยองแจก้มาเข้าประดันที่ฉันหึงเค้าเมื่อกี้ โอ๊ยยไม่ได้หึงนะ

''บ้าเหรอ ใครเค้าจะไปหึงนายกัน''

''งั้นเหรอคับ แต่อาการของเบบี้มันเหนได้ชัดเลยนะว่าหึงผมอ่ะ''

''บอกแร้วไงว่าไม่ได้หึง!!''

''ก้ได้คับไม่หึงก้ไม่หึง ทำไมต้องโมโหล่ะหรือตกลงหึง''

''โอ๊ยย หึง!! ฉันหึงนายเข้าใจไหมยองแจฉันหึง!!'' อุ๊ย >///< พูดออกไปได้ไง

''0o0  อ่าห้ะ ^_^''เค้าดูอึ้งไปซักพักและก้ยิ้มออกมา ไอ้บ้ายองแจ!!

''ยิ้มอะไร มีอะไรน่ายิ้มห๊ะ!!''

''ป่าวนิ เราก้ยิ้มเฉยๆ''

''ไอ้บ้ายองแจ''

''บ้าแร้วชอบไหม''

''ใครเค้าจะไปชอบ ถ้าไม่หยุดพูดเราจะไปนั่งข้างนาอึน''

''โอเคคับ หยุดแร้วคับ คนขี้หึง''

''อ่าา'' เวอรับประทาน

.....ถึงเวลาพักเที่ยง.......

''ไปนาอึน ไปกินข้าวกัน''

''จ้าๆ รอแปปนึงนะเก็บของก่อน'' ฉันพยักหน้าๆและยืนรอนาอึนยุข้างๆ ยุๆยัยชะนีสองคนนั้นก้เดินมาหาฉันและถามฉันต่อหน้า ยองแจ

''นิ!! เทอ''

''ห่ะ ฉันเหรอ'' โอ๊ย คุยกะชะนีจะใช่ภาษาอะไรดีหรือต้องพูด 'ผัว ผัว ผัว'

''ใช่ เทอเปนใครกันย่ะ เหนนั่งจู๋จี๋กับยองแจฉัน'' ยองแจฉันซะด้วย เหอะ

''งั้น เหรอ ของเทองั้นเหรอถามเจ้าตัวเค้ายังว่าเค้าอยากเปนของเทอป่ะ ปะนาอึนฉันหิวข้าวแร้ว อย่าไปสนใจ 'ชะนีป่า'เลย'' ฉันกับนาอึนก้เดินออกจากห้องไป แร้วสองตัวนั้นน่ะเหรอ กรี๊ดน่ะสิ 555สะใจสุดๆ ระหว่างเดิน

''เบบี้ เทอพูดได้สะใจฉันจิงๆ'' เวอสิค่ะเวอคนอย่างนาอึนสะใจกับสิ่งที่ฉันทำด้วย

''งั้นเหรอ 555''

''เบบี้ รุไหมเธอเหมือนหึงยองแจเลย''

''จิงเหรอ ป่าวนะฉันไม่ได้หึง''

''โกหกใครก้ได้นะ แต่โกหใจตัวเองไม่ได้'' อ่าา พูดแบบนี้ก้ต้องบอกไปสินะ

''โอเค ฉันหึงยองแจ แต่ไม่รุทำไมนะเวลาเค้าพูดอะไร ฉันก้จะไม่เถียงทุกครั้งเลย แต่คนอื่นถ้าฉันไม่ผิดฉันก้ จะเถียงใจจะขาดเลย''

''อ่าห้ะ ชอบยองแจจิงๆซะด้วย''

''ไม่ถึงกับชอบหรอก''

''แอบชอบไง''

''ก้อะไรประมาณนั้น'' จบบทสนทนาระหว่างเราสองคน และมีอีกสองคนที่รุเรื่องนี้ นั้นก้คือ...สายกับน้ำ

''อ่าห้ะ ฉันบอกแร้วว่ายัยเบบี้นั้นอ่ะชอบยองแจ นะสาย''

''แร้วไงล่ะ ในเมื่อยองแจเปนของเราสองคน''

''ใช่ยองแจเปนของเราสองคน 555''

......เรียนช่วงบ่าย.....

อ่าาาา ง่วงนอนจังเลย ยองแจพูดกับฉัน

''ง่วงนอนเหรอเบบี้''

''อื้อ ง่วงสุดๆเลย''

''ตื่นเลย เด่วเรียนไม่รุเรื่อง''

''นายคิดว่าตอนนี้ฉันฟังครูเรื่องงั้นแหละ''

''นอนไปๆ''

''ขอบ ใจที่เข้าใจ'' หลังจากที่ฉันคุยกับยองแจเสด ฉันก้หลับ1คาบเต็มๆโดยที่ครูไม่เหน สบายสุดๆอ่ะ เพิ่งเคยนอนที่โรงเรียนแบบ1คาบ เปนครั้งแรกอ่ะสบายสุดๆ ยองแจปลุกฉันให้ไปล้างหน้า ฉันก้รุกไปล้างหน้าให้ตื่นแหละเดินกับเข้ามาในห้อง ก้ไม่เหนยองแจ สงสัยไปห้องน้ำ แต่พบยัยชะนีสองตัวนั่งที่โต๊ะยองแจ พอฉันเข้าไปนั่งสองคนนั้นก้เปิดฉากทันที

''นี้ เบบี้ ฉันรุว่าเธอเกลียดพวกเรานะ''

''รุก้ดี แร้วก้ไปให้พ้นๆซะ'' สองคนนั้นทำหน้าเวอและก้เปลี่ยนสีหน้าที่ อีนี้นิ เด่วก้ตบซะเลยอะไรประมาณเนี่ย

''พูดดีๆหน่อยไม่ได้เหรอจ้ะ เราเปนเพื่อนกันนะ''

''พอดีฉันไม่ได้เหนเทอเปนเพื่อนนิ'' สะใจค่ะ ชะนีป่าถึงกับเงิบอ่ะค่ะ

''เออ!! ก้ดีฉันก้ไม่อยากได้เพื่อนแบบเทอหรอกนะ ก้แค่จะบอกว่ายองแจน่ะเปนของฉันคนเดียว''

''เหอะ!! ถามยองแจหรือยังว่า ยองแจอยากเปนของเธอป่ะ''

''กรี๊ด ดดดดดดด อีเบบี้แก เพี๊ยะ'' เสียงฝ่ามือของสายตบบนหน้าของฉันอย่างตั้งใจและแรง คนอย่างฉันเหรอจะยุเฉยๆ ฉันเลยตบกลับไป และยองแจก้เข้ามาเหนตอนที่ฉันตบสายพอดี และฉันก้พูดขึ้น

''เธอรุไหมว่าฉันเปนใคร ฉันคือหลานของคนสร้างโรงเรียนนี้กล้าดียังไงมาตบฉัน!! เพี๊ย''

''เบบี้! ทำอะไรสายนะ'' และยัยสายก้ใส่บทนางเอกทันนี้

''ยองแจค่ะ สายแค่มาคุยกับเบบี้แบบปกติเฉยๆ แร้วยุดีๆเบบี้ก้มาตบสาย''

''เบบี้ทำแบบนี้ได้ไง''

''ฟังฉันอธิบายก่อนสิ''

''ไม่ฟัง เธอทำผิดแบบเหนได้ชัดแบบนี้ ยังจะแก้ตัวอะไรอีก!!'' ยองแจเค้าเชื่อยัยสายมากกว่าฉันงั้นเหรอ ไอ้บ้ายองแจ

''เออ!! ในเมื่อไม่ฟังคำอธิบาย ฉันผิดฉันเปนคนตบยัยชะนีนี้ก่อน และไม่รุว่ารอยมือของใคนมันมาตบหน้าฉันเปนร้อยแดง เรื่องนี้ฉันผิด พอใจหรือยังยองแจ'' ฉันพูดออกมาทั้งน้ำตา คนที่ยุในอ้อมกอดยองแจแสะยิ้มให้ฉัน หึ ฉันเลยส่งสายตาไปให้ได้รับรุ ว่าเธอยุโรงเรียนนี้ได้ไม่นานหรอกนะ และฉันก้เดินออกจากห้อง และมีเสียงตะโกนมาจากนาอึนว่าหยุดก่อน

''เบบี้ หยุดก่อนสิ เบบี้!!''

''ทำไม!''

''ฉัน เชื่อเธอนะ เพราะฉันเหน ฉันรุว่าเธอเสียใจกับสิ่งที่ยองแจทำ แต่เธอก้อย่าร้องไห้เพราะตอนนี้เพื่อนในห้องกำลังบอกยองแจว่ายัยพวกนั้นมาหา เรื่องเธอก่อน ฉันเชื่อเธอนะเบบี้อย่าร้องเลย'' ฉันร้องออกมาและกอดนาอึน ฉันเสียใจที่ยองเชื่อใจพวกนั้นมากว่าฉัน ฉันเสียใจมากทำไมเค้าไม่ฟังเหตุผลที่ฉันจะบอกเค้าบางนะ ฉันกอดนาอึนจนถึงตอนกลับบ้าน นาอึนบอกว่าจะไปส่งที่บ้านฉันเลยแซวว่าจะไปหาโอปป้าเหรอ นาอึนบอกป่าวแต่เสียงที่เธอบอกนั้นมันสูงมาก ฉันเลยหัวเราะออกมา

''เย้!!!'' นาอึนดีใจอะไรกันนะ ฉันเลยถามนนาอึน

''ดีใจอะไรเหรอนาอึน''

''ก้เธอไง เธอหัวเราะออกมาแร้ว ก้เธอเงียบตลอดทางเดินกลับบ้านเลยนิ''

''งั้นเหรอ งั้นฉันจะยิ้มให้นาอึนเสมอ โอเคไหม''

''พูดแร้วต้องทำให้ได้ล่ะ'' ฉันพยักหน้าและเดินเข้าไปในบ้านกับนาอึนสองคนและไม่มองไปบ้านหลังข้างๆเลย

วันนี้ นาอึนมานอนบ้านฉัน โอปป้าน่ะเหรอ ตื่นเต้นนะสิ ฉันเลยบอกนาอึนเวลานอนอย่าลืมล็อคห้องด้วยล่ะ โอปป้าถึงกับเงิบเบย 555 ฉันยิ้มได้แร้ว ฉันจะไม่กลับไปอ่อนแอแบบนั้นอีกแร้ว หลายวันต่อมา ฉันย้ายไปนั่งข้างนาอึนแร้วให้แดฮยอนไปนั่งข้างยองแจ ทุกคนบอกว่ายองแจพยามมาขอโทดกลับสิ่งที่ทำลงไปเพราะเค้ารุแล้วว่าฉันไม่ได้ เริ่มก่อน ฉันไม่อยากเหนหน้าเค้าอีกแร้วเพราะว่าความเชื่อใจมันหมดไปแหละ

''อ่าาา พรุ่งนี้วันเกิดโอปป้านิเนอะ''

''จิงเหรอ พรุ่งนี้วันเกิดโอปป้างั้นเหรอ'' นาอึนไม่รุเหรอเนี่ย =.=

''ไม่รุเหรอ เปนแฟนกันได้ไง''

''ก้โอปป้าไม่บอกอ่ะดิ >.

''อ๋อ นาอึนไปนอนบ้านเราอีกม้ะ?''

''เอาดิ ไปนอนสัก 1 อาทิตย์ ok ป่ะ''

''โห้ มาเปนสะใภ้เลยม้ะ จะได้ยุกับเราตลอด 555''

''เห้ย เร็วไป อีกสัก 4 ปี เด่วจะไปเปนพี่สะใภ้นะ''

''ok จะรอนะพี่สะใภ้'' พวกเราสองคนนั่งคุยกันระหว่างที่ครูกำลังสอน (เด็กดีนะพวกเธอ)

วิชาสุดท้าย คุณครูไปประชุมทั้งโรงเรียน เด็กนักเรียนเลยออกมาเล่นกัน และโอปป้าก้มายุน่าห้องฉันฉันเลยเดินเข้าไปทัก

''โอปป้า! มาทำไมที่นี้ มาหานาอึนเหรอ''

''ป่าว โอปป้ามาหาแดฮยอนน่ะ''

''อ่อ เรื่องพรุ่งนี้ใช่ป่ะ''

''อ่าห้ะ ชวนนาอึนไปยัง''

''ชวนแร้ว นาอึนบอกว่าจะมานอนกับเบบี้ 1 อาทิตย์''

''จิงดิ อ๊ากก''

''ดีใจทำไมโอปป้า นาอึนจะมานอนกับ'เบบี้'ไม่ใช้จะมานอนกับโอปป้าเลย''

''ทำไมอ่ะ จะดีใจ อยากได้พี่สะใภ้เร็วๆไหมล่ะ''

''แห่ม หื่นจิงนะโอปป้า''

''ก้ขอนิดนึง''

''โอปป้า อย่าชวนยัยสายกับน้ำไปนะ''

''โอปป้าไม่รุจักหรอก โอปป้าไม่ชวนยุแร้ว''

''หมายถึงเพื่อนโอปป้าเค้าจะพายัยชะนีนั้นมาหรือป่าวเหอะ''

''อันนี้เด่วโอปป้าไปบอกมันก่อน''

''อ่าห้ะ นั่นไงแดฮยอน''

''ไอ้ ดำ!!!'' 555+ โอปป้าเรียกแดฮยอนว่า'ไอ้ดำ'ดังลั่นห้อง ทุกคนหันหน้ามามองแดฮยอนกันหมดเลย จากนั้นพวกแฟนคลับโอปป้าก้กรี๊ดกันและชะนีสองตัวนั้นก้กรี๊ดด้วย เหอะไปให้พ้นๆซักทีเถอะยุแร้วหนักแผ่นดิน!! ฉันก้ไม่สนใจและเดินไปนั่งที่ของตนเอง พอจะหันไปคุยกับนาอึน นาอึนหายไปยุกับโอปป้าตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ เร็วมาก

โอ๊ยย ไม่มีไรทำนอนดีกว่า ฉันก้นอนจนถึงตอนกลับบ้าน นาอึนมาปลุก

''ห่าววว อยากนอนต่ออ่ะ''

''กลับไปนอนที่บ้านสิ''

''อุ้มหน่อยดิ''

''เฮ้ย!! ฉันเปนผู้หญิงนะ ฉันอุ้มเธอไม่ได้หรอกเบบี้''

''แง่ อุ้มหน่อย ถ้าไม่อุ้มก้จุ๊บหน้าผากเรา 1 ที''

''อ่าๆๆจุ๊บก้ได้ จุ๊บ!!''

''อ่า ตื่นแร้ว กลับบ้านกันเถอะพี่สะใภ้ คืนนี้เอาแบบนี้อีกนะ''

''จ้าๆ'' อ่าา มีพี่สะใภ้น่ารักจังเลยเรา

......บ้านเบบี้.....

ถึงซักที บ้านของฉัน อ่า พอฉันทำท่าจะนอนตรงโซฟา นาอึนก้ทัก

''เบบี้ ไปล้างมือล้างเท้าก่อนหรือไม่ก้ไปอาบน้ำ''

''แง่ๆ อะไรเนี่ย ยังกะแม่!อ่ะ''

''เอ้า บอกด้วยความหวังดี ไปอาบน้ำเลยเด่วก้ไม่ทำอาหารให้กินเลย''

''แง่ ไปก้ได้'' พอนาอึนคุยกับฉันเสด นาอึนก้หันไปบอกคนใช้ในบ้านของฉันว่าไม่ต้องทำอาหาร เพราะเธอจะทำอาหารเอง เองเนอะเปนแม่บ้านแม่เรือนต่างกับฉันริบรับ พอฉันอาบน้ำเสดก้ลงมาทานข้าวฝีมือพี่สะใภ้ ง่วงก้ง่วง หิวก้หิว ฉันรีบกินข้าวเพราะจะได้นอนเร็วๆ อ่า ตอนนี้ฉันยุบนที่นอนนุ่มๆของฉัน อ่า สบายจัง ฉันหยิบมือถือขึ้นมาเล่น เและกดไปโดนเบอร์ของยองแจ อ่า ฉันคิดถึงนายจังยองแจ แต่ฉันไม่อยากเจ็บอีกแร้ว และฉันก้หลับไป

-----ยองแจ-----

เบ บี้ ฉันคิดถึงเธอจัง เธอจะหายโกดฉันได้หรือยัง ผมบ่นยุคนเดียวที่หน้าระเบียง ถ้าวันนั้นผมฟังเธออธิบาย เธอก้ คงไม่โกดผม ผมอยากกลับไปนั่งข้างเธอ ยุกับเธอ เหมือนเดิม พรุ่งนี้ผมจะไปขอโทดเธอ

-----เบบี้-----

ห่า ววว วันนี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติ เพราะทุกวันฉันตื่นสาย บอกเลยไม่อาย ด้านพอ เจ้าของวันเกิดยังไม่ตื่นเลย วันนี้ฉันตื่นเช้ามากๆ วันนี้ฉันจะให้โอกาศยองแจ งั้นปลุกนาอึนไปซื้อของขวัญก่อนดีกว่า ^_^

''นาอึน ตื่นๆๆ ไปซื้อของขวัญกัน''

''ขอนอนอีกนิดได้ไหมอ่าเบบี้''

''ไม่ได้ๆ เด่วโอปป้ารุถ้าไม่รุก ฉันจะเรียกโอปป้านะ''

''รุกแร้วๆ''

''ดีมาก ไปอาบน้ำไป'' อ่าา ซื้ออะไรดีนะ อ่อ!! เอานาอึนใส่ในของขวัญโอปป้าคงชอบแน่ อิอิ เวลาผ่านไป 30 นาที

''เสดแหละ ไปซื้อของขวัญกัน''

''จ้า'' ฉันเดินออกมาช้อปกับนาอึน เดินดูโน่นดูนี้ ไปเรื่อยและก้ซื้อของขวัญให่โอปป้า และก้กลับบ้าน

''สวัสดี คับทุกท่านที่มางานวันนี้ ขอขอบคุณจิงๆนะคับใครที่เพิ่งมาก้เชิญเข้ามาทานอาหารที่เราเตรียมไว้ได้เลย คับ ขอให้ทุกท่านสนุกกับงานวันเกิดของผมนะคับ'' พอโอปป้าพูดจบทุกคนก้ตบมือกัน มีคนมางานวันเกิดโอปป้าเยอะไม่สิต้องพูดทั้งโรงเรียนก้ว่าได้ บ้านฉันรับคนได้เยอะเพราะบ้านฉันใหญ่และรวยมาก(มันโม้อีกแหละ) อ่าฉันเหนนาอึนเอาของขวัญที่ไปซื้อกับฉันให้โอปป้าด้วยแหละ พี่สะใภ้น่ารักจัง ถึงตาฉันให้ของขวัญโอปป้าบาง

''อ่ะ โอปป้าของขวัญวันเกิด มีความสุขมากๆนะค่ะ และยุกับเบบี้คนนี้ตลอดไปเลยนะ''

''คับ แต๊งกิ้วนะ น้องรักของโอปป้า :)''

''ค่าา ไปกินก่อนนะ'' โอปป้าพยักหน้าให้ฉัน ฉันก้เดินไปกินนู่นกินนี้ไปเรื่อยๆ และฉันก้ไปเจอกลุ่มของโอปป้า เหมือนทุกคนจะไม่รุทางฉันเลยไปต้อนรับทุกคน เอาหน้าๆ

''อันยองจ้ะ'' จงออบกับเจลโล่ยิ้มให้ฉัน

''อันยองคับ น้องเบบี้'' ฮิมชานโอปป้าพูดกับฉัน

''จะไปหาโอปป้าใช่ไหมค่ะ ยุด้านในอ่ะค่ะ''

''อ๋อ คับ ขอบคุณคับ เอานี้พี่ให้'' ยุๆฮิมชานโอปป้าก้ให้ของขวัญอีกชื้อหนึงให้ฉัน แปลกแหะ

''อ่า ขอบคุณค่ะ'' ฮิมชานโอปป้ายิ้มตอบคำขอบคุณของฉัน และจงออบกับเจลโล่ก้เดินมาหาฉันและยื่นของขวัญอีกชิ้นให้ฉัน แปลกจิงๆนะ วันเกิดโอปป้านะไม่ใช่วันเกิดฉัน

''ขอบใจจ้ะ''

''ไม่ เปนไรคับ'' และสองคนนั้นก้เดินเข้าไปในงานและเอาของขวัญไปให้โอปป้าฉันเอาของขวัญที่พวก จงออบให้มาไปเก็บไว้บนห้อง และก้เดินลงมาด้านล้าง นี้มันงานวันเกิดเหรอเนี่ยยังกะงานเลี้ยงรุ่น ทุกคนใส่ชุดนักเรียนกันมาทั้งนั้น ฉันเดินออกจากบ้าน และไปยังสวนหลังบ้าน อ่าาา เย็นสบายดีจัง ลมเย็นมาก เริ่มจะหนาวแหละ

''ไม่หนาวเหรอเบบี้'' ห้ะ! ยองแจ

''อื้อ ไม่หนาว''

''โกหกไม่เนียนเลยนะเบบี้ เรามีอะไรจะบอก''

''อะไรล่ะ'' ฉันพร้อมที่จะให้โอกาศเค้า

''คือ...เราขอโทดนะที่เราไม่ฟังคำอธบายของเธอ''

''อื้อ แร้วไงต่อ''

''ก้อยากจะขอโทดกับสิ่งที่ทำลงไปอยากจะให้เธอให้อภัยฉันได้ไหม''

''อ่าห้ะ แค่นี้เองเหรอ''

''อ่า เบบี้ ผมขอโทดต่อไปนี้ผมจะเชื่อใจเบบี้คนเดียว'' อ่า ยองแจนายนี้มันน่ารักจิงๆ

'' ^_^ อ่าห้ะ พูดแร้วต้องทำให้ได้นะยองแจ ฉันหายโกดแหละ''

''เย้! เบบี้ของผม'' ห้ะ 'เบบี้ของผม' อ๊ายยย เขินอ่ะ

''.///. ใครเปนเบบี้ของนาย''

''555 น่าแดงหมดแหละน๊าา อ่ะนี้ เราให้'' ยองแจยื่นสร้อยคอมาให้ฉัน แต่ เอ๊ะ! สร้อยสลักเปนคำว่า 'My' ทำไมไม่สลักว่า 'Baby' ล่ะ ฉันเลยถามยองแจไป

''ยองแจ ทำไมต้องเปนคำว่า 'My' ล่ะ''

''=.= เบบี้เธอไม่รุจิงๆงั้นเหรอ''

''อื้อ ไม่รุบอกหน่อยสิ''

''ถึงเวลาเด่วก้รุเอง เบบี้เรามีอีกอย่างที่อยากจะบอกอ่ะนะ .\\\.'' ทำไมเค้าต้องทำหน้าเขินๆด้วยนะ(ทำไมนางเอกเรื่องนี้ซื่อจิงๆ)

''อะไรล่ะ จะบอกอะไร''

''เอ่อ....คือ...เบบี้....''

''ทำไม ฉันทำไม''

''เอ่อ....เบบี้....ฉัน...ฉัน...ฉันชอบเธอ!!''

''อ่อ นายชอบฉัน ห๊า!!!! ว่าไงนะ นายชอบฉันงั้นเหรอ'' อ๊ายยยยย ความรักของฉันสมหวังแร้วววว

''อื้อ ฉันชอบเธอ .\\\.''

''ฉันก้ชอบนายเหมือนกันนะ .///.''

''ห๊า! งั้นเรามาเปนแฟนกับผมนะ''

''อื้อ'' จากนั้นยองแจก้มาขโมยหอมแก้มฉันไป และจากนั้นก้มีเสียงผิวปากดังออกมาจากข้างๆสวน เดาได้เลยว่าเปนใคร

''นิ! เสียมารยาทนะโอปป้า''

''ก้แหมๆ น้องสาวมีแฟนกับเค้าสักที เห้ยว่าไงน้องเขย''

''คับ พี่เขย''

''อะไรกันเนี่ย พอๆ''

''เบบี้นั้นอะไรอ่ะ จุ๊บ!!''

''ไหนอ่ะ เฮ้ย ไอ้บ้ายองแจ ต่อหน้าทุกคนยังจะทำอีกนะ o///o'' ทุกคนหัวเราะ อ๊ายย ฉันอายจะตายยุแร้วว แต่ก้มีความสุขอ่ะนะ

''ขอบใจนะยอง'' ขอบใจที่รักฉัน

''คับ จุ๊บ'' ยองแจให้จูบกับฉันแต่ไม่ถึงกับจูบแค่ริมฝีปากแตะกัน

.......ผ่านไป 1 เดือน.......

อ่า นี้ก้ผ่านไป 1 เดือนแหละ ฉันกับยองแจเรารักกันดีมากเพราะยัยชนะนี้สองตัวนั้นกับบ้านเกิดไปแหละ ฮิฮิ

''เบบี้~~~'' นั้นไงมาแหละ

''ห้ะ ว่าไงยองแจ''

''วันนี้เราไปกินเค้กกันนะ''

''เอาดิ เราอยากกินเค้กนานแหละ''

''ok เด่วตอนเย็นเราไปกินกันนะ''

''จ้ะ ตอนนี้ไปกินข้าวเที่ยงก่อนเหอะ หิวแร้วรอนายเนี่ย''

''โท ดที ไปกินข้าวกัน'' ยองแจจูงมือฉันเดินเข้าไปในโรงอาหาร พวกเราเปนคู่รักกันติดอันดับ 2 ของโรงเรียน อันดับ 1 นะเหรอ ก้ของโอปป้ากับนาอึนไง หวานจิงจิ๊งง

......ตอนเย็น ณ ร้านชีสเค้ก......

ฉันกับยองแจเดินเค้ามาในร้าน ในร้านบรรยายกาศน่ารักมาก ของประดับก้น่ารักเหมาะกับคู่รักและครอบครัว

พนักงานออกมาต้อนรับ ก้น่ารักดีอต่มองยองแจทำไมกันย่ะ

''เอ่อ...ไม่ทราบว่าจองโต๊ะไว้ไหมค่ะ'' แหม ทำมาเปนเขินเด่วก้ตบซะเลย (แรงไปแหละเธอ)

''จองไว้แร้วคับ บลาๆๆๆๆ''

''อ่อ ทางนี้ค่ะ'' สาวน้อยคนนี้ก้นำทางไปยังโต๊ะที่ยองแจจองเอาไว้ ว๊าว มันเปนโต๊ะธรรมดาทั่วไป แต่มันได้บรรยากาศที่ดีมากและมีของตกแต่งน่ารักๆอีกด้วย มันเปนมุมที่คนอื่นไม่สามารถเหนเราสองคนได้

''ว๊าวยองแจ สวยจัง''

''ชอบป่ะ''

''อื้อ ชอบ''

''งั้นสั่งเค้กแหละนะ จะกินเค้กอะไรเหรอเบบี้''

''เอาชีสเค้กรสมะนาว''

''เอาแบบนั้นมา 2 คับ แร้วน้ำล่ะ''

''น้ำอะไรก้ได้''

''งั้นเอาน้ำองุ่น 2 แก้วคับ''

''ค่ะ รับเท่านี้ใช้ไหมค่ะ'' ยองแจพยักหน้า และหันหน้ามาคุยกับฉัน

''เบบี้ อยากรุไหม สร้อยคอที่ผมให้มันหมายถึงอะไร''

''อยากรุสิ เมื่อไรจะบอกล่ะ''

''ทานเค้กก่อนแร้วเด่วจะบอก''

''อ่า~~~ บอกเลยไม่ได้เหรอ''

''ไม่ได้ กินก่อนนะ''

''ก้ได้'' พอฉันพูดจบเค้กก้มาทันที ว๊าว เค้กร้านนี้น่ากินมากพอกัดเข้าไปคำแรก ละลายในปากเลยอ่าาา อร่อยเจ้าข้า ฉันกับยองแจกินเค้กกันหมดและเรียกพนักงานให้มาคิดเงิน และมีของเล่นๆหน่อยๆของทางร้านให้แก่เราสองคนด้วยคือตุ๊กตาผู้หญิงกับผู้ชาย น่ารักมากๆเลย

''เอา ยองแจนายเอาตุ๊กตาผู้หญิงไปส่วนฉันจะเอาตุ๊กตาผู้ชายเอง''

''ทำไมอ่ะ -0-''

''เอ้า ก้เปนตัวแทนไง ผู้หญิงก้แทนฉัน ส่วนผู้ชายก้แทนนายไง''

''อ่อ เค้าใจแหละแฟนใครเนี่ยน่ารักจิงๆ'' เราสองคนก้เดินมาที่สวนสาธารณะ ยุๆยองแจก้หยุดเดินและเดินมาด้านหน้าฉัน

''มีอะไรเหรอยองแจ''

''ก้อยากรุไหมใช่เหรอ ไอ้คำว่า 'My' น่ะ มันหมายถึงอะไร''

''อยากรุ บอกหน่อยสิ''

''ก้ไอ้คำว่า 'My' น่ะ มันแปลว่าของฉันไง ฉันเอา 'My' ให้เธอเพราะเธอเปนของฉัน เบบี้เปนของยองแจไง''

'' -///- น่ารักอ่ะ ฉันชอบมันมากเลยนะยอง''

''งั้น เหรอผมดีใจนะที่คุณชอบ'' ฉันเข้าไปกอดยองแจ และยองแจก้จูบฉัน มันไม่ได้เปนจูบที่ปากกับปากแตะกัน แต่มันเปนจูบที่หวาน อบอุ่นอ่าฉันชอบจูบนี้ ฉันชอบอ้อมกอดนี้ และจะชอบแบบนี้ตลอดไป ยองแจผลักจูบออกอย่างช้า

''ยองแจ ฉันรักนายนะ''

''อื้อ เบบี้ฉันก้รักเธอ'' จากนั้นยองแจก้จูบกับฉันแบบเนินนาน

''เบบี้ผมสัญญานะ ว่าผมจะรักคุณตลอดไป''

''อื้อ ฉันก้เหมือนกัน'' ว่าจบเค้าก้จบฉันอีก

ฉันจะรักเค้าและจะไม่รักใครนอกจากเค้า เราสองคนเชื่อใจกันไม่มีอะไรทำให้เราต้องเลิกลากันได้อีก

'My Youngjae' ♡

@auyaui2 ฝากฟอลด้วยนะ

M u s i c ' B u r n
:) Shalunla