Zefelnia THE MAgic School

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2:ต่อสู่ครั้งแรก!

     เวลาผ่านไปพร้อมสายลม ที่พัดโกรก ทำให้ผมสีน้ำตาลอ่อน และผมสีส้ม  ของว่าที่นักเรียน ของโรงเรียนเวทย์มนต์ เซเฟลเนีย ปลิวไสวไปตามแรงลม...ทั้งคู่ได้ถึงเมืองแล้ว แต่ระยะทางนั้นยังอีกยาวไกล นี่เป็นเมืองแรกที่พวกเขาผ่าน เฟเรนหันไปอ่านชื่อเมืองจากป้าย "เมืองไกริเนี่ยน" ไอเวเรียซึ่งบัดนี้หิวมาก เพราะเจ้าเด็กหนุ่มที่อ่านชื่อเมืองให้เธอฟังนั้นได้กินข้าวเช้าของเธอจนหมด "เฟเรนไปหาอะไรกินก่อนเถอะชั้นหิวแล้วอ่ะ" เด็กสาวกล่าวพร้อมเอามือลูบท้องตัวเอง เฟเรนพยักหน้ารับ แล้วเดินเข้าไปในเมือง เฟเรนบอกไอเวเรียว่าอยากเดินรอบเมืองก่อน แต่ไอเวเรียไม่ฟัง รีบกระชากร่างสูงเข้าร้านอาหารด้วยความรวดเร็ว ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าไอเวเรียหิว แต่เขาก็แกล้งพูดให้เธออารมณ์เสียไปงั้นแหละ ตามหลักนิสัยของพระเอก(มั้งนะ)  พอทั้งคู่ทานเรียบร้อยแล้วก็เดินชมเมืองกัน "นี่เฟเรน" เสียงหวานๆที่ออกมากจากปาก แดงอมชมพูของเด็กสาวหน้าสวยร้องด้วยความแปลกใจ เพราะเฟเรนนั้นสั่งอาหารมากินเยอะมาก จนคนในร้านต่างมองว่า เด็กคนนี้คงไม่ได้กินอะไรมาเป็นเดือนๆ ทั้งทั้งที่ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเพิ่งฟาดทั้ง ข้าวเช้า ของเขาและของไอเวเรียตามด้วยข้าวกลางวัน ไปหยกๆ "นายกินเข้าไปได้ไงเนี่ย! เดี๋ยวก็ท้องแตกตายหรอก!"เด็กสาวบอกกับเด็กหนุ่มหน้าคมหล่อ ด้วยความหวังดี(รึปล่าว?) "เอ๋อ? หรอ?" เด็กหนุ่มพูดออกมาด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ พร้อมกับเดินจะไปดูร้านๆหนึ่งซึ่งมี ตราด้าบไขว้กันอยู่หน้าร้าน "อ้าว...จะไปดูดาบเหรอ" ไอเวเรียถามเฟเรนทั้งๆที่รู้อยู่ว่าร้านนั้นคือร้านขายดาบ "ปล่าวกะว่าจาดูผีเสื้อซะหน่อย" เฟเรนตอบมาอย่างกวนโทสะ ทำให้ผู้ฟังต้องเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วหยิกอย่างแรง! "โอ๊ยยยยยยยยยยย!!!" เด็กหนุ่มร้องเสียงหลง "นี่เธอมาหยิกชั้นทำไมอ่ะ?" มันยังกล้าถาม เป็นใครๆก็โกรธโดนตอบมาอย่างกวนๆอย่างนี้ "แล้วตอบดีๆไม่เป็นรึไง" เด็กสาวตวาดใส่เด็กหนุ่มซึ่งบัดนี้รอยที่โดนหยิกนั้นมีสีเขียวขึ้น "อ้าว? ก็ชั้นเห็นผีเสื้อบินเข้าไปในร้านนิ" มันยังแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ทั้งๆที่ไม่มีผีเสื้อบินเข้าร้านเลยซักตัว ทำเอาเด็กสาวหน้าตาดี ต้องถอนหายใจอย่างหน่ายๆ "เอาเหอะๆ ผีเสื้อก็ผีเสื้อ" เด็กสาวกล่าวพร้อมเดินตามเข้าร้านไป "ยินดีต้อนรับคร๊าบบบบบบ~" เจ้าของร้านร่างอ้วนกล่าวลากเสียงยาวอย่างสุภาพ "ร้านนี้มีดาบดีๆเยอะนะเจ้าหนู" ชายร่างอ้วนแนะนำสินค้าในร้่านกับเฟเรนอย่างเป็นกันเอง "อ่า...ครับ"   เฟเรนตอบรับที่จริงเข้าก็แค่ตอบรับไปงั้นๆแหละ  เพราะเขามีดาบประจำกายอยู่แล้ว ที่เขาเข้ามาก็แค่อยากอยู่ในร่มเฉยๆ เพราะอากาศข้างนอกร้อนจัด! "ไปเถอะเดี๋ยวจะช้าเอา" เฟเรนกล่าวเบาให้แค่ไอเวเรียพอได้ยิน เด็กสาวพยักหน้ารับ ก่อนทั้งคู่จะออกจากร้านไป    แต่...อีกแค่ไม่ถึงสิบก้าวก็พ้นเมือง เฟเรนกับไอเวเรียต้องหันกลับมามอง "เพล้งงงงงงงงง!!!" เสียงที่ดูเหมือนจะเป็นเสียงกระจกแตกดังมาจากด้านหลัง  "ไอ้แก่! รีบๆย้ายออกไปซะพวกข้าจะซื้อที่ตรงนี้!" ชายร่างยักษ์ สองคนยืนอยู่หน้าที่เกิดเหตุ คนหนึ่งใส่เสื้อแขนกุดสีน้ำตาล ส่วนอีกคนใส่เสื้อแขนยาวสีดำ ก่อนชายร่างยักษ์คนที่ใส่เสื้อแขนกุด กระชากคอเสื้อของชายแก่คนที่มีเลือดเปื้อนตามตัว เนื่องจากถูกโยนออกมากระแทกกระจกแตก จนโดนกระจกบาด ตัวลอยขึ้นมา "ชั้นไม่ขายให้พวกแกหรอก!" ประโยคนั้นสะกิดใจผู้ฟังเป็นอย่างมาก "ไอ้บ้านเก่าโสโครกหลังนี้น่ะ ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้หรอก" ชายร่างใหญ่กระชากคอเสื้อของชายแก่มาใกล้ตัว ผู้คนที่มุงอยู่รอบข้างไม่เห็นด้วยกับคำพูดของชายคนนั้นแม้แต่น้อย  ชายร่างใหญ่ใส่เสื้อแขนกุดยกแขนขึ้นตั้งท่าจะชกหน้่าของชายแก่ ผู้คนแถวนั้นต่างคิดไปต่างๆนาๆว่า ถ้าแขนที่มีกล้ามเป็นมัดกระแทกเข้ากับหน้าของที่บอบบางจะเป็นอย่างไร!   แต่ขณะที่หมัดใหญ่จะเข้าปะทะกับหน้าอันบอบบาง ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา "หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงทุ้ม สั่งอย่างเฉียบขาด!  กำปั้นใหญ่ชะงักก่อนจะอัดกับหน้าของชายแก่แค่นิดเดียว ชายร่างยักและ ทุกๆคนต้องหันไปมองกับผู้ที่อาจกล้า ตะโกนขึ้นมา เฟเรน! เสียงนี้ดังขึ้นมาจากปากของเขา ไม่น่าเชื่อคนขี้รำคานอย่างเฟเรนจะเป็นคนพูด
"พวกแกนี่ใหญ่แต่ตัวจริงๆ สงสัยสมองจะกลายเป็นกล้ามเนื้อไปหมดนะ หึหึหึ" เฟเรนกล่าวก่อนหัวเราะอยู่ในลำคอ ชายร่างใหญ่จึงเหวี่ยงชายแก่ทิ้งแล้วหันมาทางเด็กหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อ เหลาแทน "แกเป็นใครวะ? ถ้าไม่อยากตายก็ถอยไป" ชายใส่เสื้อแขนกุดกล่าวก่อนจะหันหลังกลับไป หาชายแก่ แต่พอหันหลังกลับมา ก็พบต้องพบกับภาพตรงหน้าที่ทำให้เข้าแทบกระโดดหนี เพราะร่างชายหนุ่มซึ่งเมื่อกี้ยังอยู่ข้างหลังเขาอยู่แต่บัดนี้มายืนดักอยู่ หน้าเขา "ตาย?" เด็กหนุ่มทวนคำด้วยความสงสัย "เหอะๆๆ พวกแกนั่นแหละจะตายถ้าไม่รีบไสหัวไป" เฟเรนกล่าวพร้อมกับใช้สายตาดุดันจ้องมองชายร่างยักษ์ "ว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮาาาาาา" ชายร่างยักษ์หัวเราะเสียงดังลั่น ทำให้เฟเรนต้องเลิกขิ้วขึ้นข้่างนึง "พวกข้าน่ะรึที่จะตาย? แกบ้ารึปล่าววะ?" ชายร่างยักษ์กล่าวอย่างดูถูกเด็กชายซึ่งตอนนี้แผร่จิตสังหารออกมาไม่น้อย ทำเอาเจ้ายักษ์ใหญ่รับรู้ได้ "ใช่พวกสวะอย่างแกนั่น" ชายหนุ่มหยุดก่อนจะพูดประโยคสำคัญออกมา "ที่จะตาย!" พอพูดจบ หมัดของชายร่างยักษ์ก็มุ่งไป หมายจะอัดเด็กหนุ่มปากดีตรงหน้ามันทันที

ตูมมมมมมมมมมม!!!!!
เสียง หมัดใหญ่อัดกระแทกพื้นจนแตกกระจายกลายเป็นหลุมใหญ่ขึ้นมา! ร่างใหญ่ตกใจไม่น้อย เพราะชายหนุ่มนั้นบัดนี้หายตัวไปแล้ว  "พวกแกคงจะไม่ยอมไสหัวไปดีๆสินะ งั้นเดี๋ยวชั้นจะทำให้พวกแกต้องรีบหนีไปเอง" เสียงทุ้มดังขึ้นจากจ้างหลังชายร่างยักษ์ ทันทีที่ชายร่างยักษ?หันไป ก็โดนถีบกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้ ด้วยร่างอันใหญ่ยักษ์ทำให้ต้นไม้ยักลง "โครมมมมมมมมมม!" "อั่กกกกก!" ชายร่างยักษ์ที่โดนถีบไป กระอั่กออกมา  ก่อนชายอีกคนจะพุ่งมาหมายจะอัดเฟเรน แต่ก็ทำได้เพียงต่อยผ่านอากาศไปเท่านั้น! เด็กหนุ่มกระโดดตีลังกาข้ามหัวชายร่างยักษ์ในเสื้อแขนยาวไปด้านหลัง เมื่อร่างยักษ์หันมา กระพบกับหมัดที่พุ่งมาอัดหน้าจนหันทันที! ผู้คนที่มุงดูรอบข้างต่างตกใจกันยกใหญ่เพราะ เด็กหนุ่มคนเดียวสามารถล้มคนร่างใหญ่ยักษ์ได้โดยไม่มีรอยแผลแม้แต่นิดเดียว ได้อย่างง่ายดาย แต่คนที่ท่าทางกังวลมากที่สุดดูจะเป็นเด็กสาวหน้าหวานเพื่อนของเฟเรน 'โธ่เอ๊ย! เดี๋ยวก็ซวยจนได้หรอก' เด็กสาวเอ่ยขึ้นในใจ จากนั้นเด็กหนุ่มจึงหันหลังกลับมา แต่ยังไม่ทันได้ก้าวออกไป ก็มีแขนใหญ่ยักษ์ในเสื้อแขนกุด ซึ่งตอนนี้ตั้งสติได้ หลังจากกระแทกกับต้นไม้จนหัก มาล็อคแขนของเขาไว้เสียก่อน เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนพยายามจะดิ้นให้หลุด แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะขนาดความต่างของแขนมันห่างกันจนเกินไป  "เอาเลยเกเลี่ยน!" ชายในเสื้อแขนกุดพูดบอกกับเพื่อน เกลี่ยนหรือชายร่างใหญ่ในเสื้อแขนยาวก็รู้หน้าที่ของตนดี ลุกพรวดขึ้นมา ง้างแขนเตรียมจะต่อยใส่ไอ้เด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างจัง   ทำให้เด็กสาวหน้าหวานนามไอเวเรีย ต้องยกมือขึ้นปิดตาเพราะไม่กล้าดูสภาพของเพื่อนตัวเอง!

ตูมมมมมมมมมม!!!!!
เสียง กำปั้นใหญ่ยักษ์อัดเข้ากับท้องของเด็กหนุ่มอย่างจัง ซึ่งสร้างความเจ็บปวดให้คนถูกอัดได้ไม่น้อย! "อั่กกกกกกกกกกกกกกก!!!" เฟเรนกระอักออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนชายในเสื้อแขนยาว ที่ตอนนี้ง้้างหมัดอีกรอบเตรียมจะต่อยใส่เด็กหนุ่มตรงหน้าใหม่ "เฟเรนนนนนนนนนนน!!!!!" เสียงหวานตะโกนเรียกเพื่อน ทำให้ชายในร่างยัีกษ์สองคน ชาวบ้านที่มามุงดู แล้วก็ชายแก่ ต้องหันมามองเธอเป็นสายตาเดียว ทำให้ใบหน้าสวยถึงกับขึ้นสีด้วยความอาย  "โฮ่...แฟนของเจ้าหมอนี่รึ หน้าตาน่ารักไม่เบานี่หว่้า" ชายร่างยักษ์ในเสื้อแขนกุดเอ่ยขึ้น "เอางี้ถ้าเธอไปอยู่กับพวกเรา เดี๋ยวพวกเราจะปล่อยไอ้หมอนี่ไป ฮ่าๆๆๆๆๆ" ชายร่างยักษ์คนเดิมพูดแทะโลมเด็กสาวก่อนจะหัวเราะเสียงดังออกมา ทำให้เด็กสาวโกรธถึงขีดสุด! "ข้อที่1.ฉันไม่ใช่แฟนของไอ้หมอนั่น" เด็กสาวพูดออกมาพร้อมดวงตาเปล่งประกาย แล้วทำหน้าจริงจัง "ข้อที่2.ให้พวกสวะอย่างแก ไปเป็นพรมเช็ดเท้าบ้านชั้น ชั้นยังไม่เอาเลย" กล่าวจบร่างบางก็หายวับไป ทำให้ทุกคนที่มองเธออยู่ ตกตะลึงไปตามๆกัน


เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงง!!!!
เสียง หน้าแข้งบางๆประทะเข้ากับเอวหนาอย่างแรง! ไอเวเรียหายตัวไปอยู่ข้างร่างชายร่างยักษ์ใส่เสื้อสีดำ ก่อนจะเตะใส่เอวของมันอย่างเต็มแรง! ทำให้พันธนาการของเฟเรนนั้นหลุดออก ร่างสูงทรุดลงกับพื้นดูเหมือนว่ายังจุกจากการโจมตีของเกเลี่ยนอยู่ พร้อมกับร่างยักษืที่โดนเตะอย่างแรง ซึ่งเสียการทรงตัวล้มกองกับพื้น เด็กสาวหน้าหวานไม่ปล่อยให้ชายร่างยักษ์ในเสื้อแขนกุดลุกขึ้นมา ไอเวเรียพุ่งตัวออกไป ด้วยความเร็วหมายจะอัดให้ร่างยักษ์นั้นสลบคาที่ แต่ทันทีที่เด็กสาวปล่อยหมัดออกไปนั้น มือใหญ่ก็ได้ขว้าข้อมือบางๆของเธอไว้เสียก่อน เกเลี่ยนซึ่งอ่านทางของเธอออกได้ดักรอไว้แล้ว   มือใหญ่บีบข้อมือบางๆ อย่างเต็มแรง "อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!" เด็กสาวร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ทำให้เด็กหนุ่มให้จุกขึ้นมาทันที ด้วยความโกรธจัด ทำให้ดวงตาซึ่งเคยเป็นสีเขียวสดใส กลายเป็นสีแดงเลือดด้วยความโกรธ! มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น ดวงหน้าที่เึคยดูท่าทางเลื่อยๆเฉื่อยๆ บัดนี้ขึงขังขึ้นมา อย่างน่ากลัว จิตสังหารล้นออกมาจนเด็กสาวแล้ว ชายร่างยักษ์สองคนสัมผัสได้ "เฟรมเบลลลลลลลลลลลลลล!!!!!!" เด็กหนุ่มตะโกนออกมาเสียงดัง ทันใดนั้น ก็มีำเปลวไฟออกมาจากมือทั้งสองข้างของเขา เปลวไฟค่อยๆขยายตัวซึ่งบัดนี้ได้กลายรูปร่างเป็นดาบคู่ รูปทรงเหมือนไม้กางเขนคว่ำ แต่ปลายทั้งสี่ด้านนั้นแหลมคมและดาบทั้งเล่มนั้นเป็นเพลิง ทุกสายตาต่างจ้องมองมาที่เฟเรนอย่างตะลึง เพราะไฟที่เขาถืออยู่นั้นไม่ไหม้มือเขาแม้แต่น้อย "ฟ...เฟเรน!" เด็กสาวหน้าหวานเอ่ยชื่อเพื่อนของตัวเองออกมาเบาๆ ด้วยความตะลึงเล็กน้อย ถึงแม้เธอจะเคยเห็นดาบคู่ เฟรมเบล มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนแต่ครั้งนี้ เธอพึ่งเคยเห็นเฟเรนโกรธจนดวงตาเปลี่ยนสีเป็นครั้งแรก "ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้ไอ้พวกสวะ!" เฟเรนตะคอกใส่ชายร่างยักษ์สองคน ซึ่งตอนนี้ฉี่จะราดอยู่แล้ว "ร...เรื่องอะไรวะ!" เกเลี่ยน เอ่ยขึ้นอย่างปากแข็ง แต่ในใจนั้นกลัวจนขยับตัวไม่ได้ "ก็ได้ถทอว่า...ชั้นให้โอกาสกับพวกแกแล้วนะ" เฟเรนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนร่างสูงจะหายวับไปอีกรอบ แล้วมาโผล่ข้างหลังขายใส่เสื้อแขนกุด แต่ยังไม่มีใครทันจะได้เห็นเขา ดาบเพลิงคู่ก็ ฟันเข้าที่หลังเป็นรอยกากบาทซะแล้ว พอชายร่างยักษืใส่เสื้อแขนกุดรู้ตัวอีกที ก็โดนไฟคลอกไปทั้งตัวซะแล้ว "เคโยเนล!!!"  เกเลี่ยนร้องเรียกเพื่อนทั้งๆที่ตัวเองนั้นไม่กล้าขยับ มือทั้งสองข้างสั่นระริก จึงปล่อยให้ไอเวเรียเป็นอิสระ "สายไปแล้วชั้นให้โอกาสพวกแกแล้ว" น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยขึ้นจากข้างหลังของเกเลี่ยนพร้อมตวัดดาบคู่อีกครั้ง เป็นรอยขนานแนวนอนอยู่กลางหลัง ไม่นานไฟก็คลอกตัวของเกเลี่ยนไปเหมือนกับเพื่อนของมัน "หึ!" เฟเรนหัวเราะอย่างสมเพช "ดาบเฟรมเบลน่ะ เป็นดาบที่เมื่อใครโดนฟันจะเกิดไฟลุกขึ้นทันที" เฟเรนอธิบายให้ชายร่างยักษ์ แต่ดูท่าทางร่างยักษ์สองร่างนั้นจะไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย เพราะมัวแต่หาน้ำมาดับไฟ "ไม่ตายหรอก แต่ไม่รับประกันว่าหน้าตาจะเป็นยังไง"เฟเรนเอ่ยพร้อมกับนัยน์ตาที่ค่อยๆแปร เป็นสีเขียวอ่อนเหมือนเดิม "อาจจะดูดีกว่าเก่าก็ได้ เพราะหน้าของพวกแกน่ะมันดูไม่ได้เลย" รอยยิ้มผุดขึ้นที่ใบหน้าของเด็กหนุ่ม ทำให้เพื่อนสาวสบายใจขึ้น เฟเรนเดินเข้าไปพยุงตัวชายแก่ขึ้น "ขอบใจนะพ่อหนุ่มที่ช่วยชั้นเอาไว้" ชายแก่รีบขอบคุณเฟเรนโดนด่วน "ไม่เป็นไรหรอกครับ มันเป็นนิสัยของผม" เฟเรนกล่าวด้วยรอยยิ้มบาง 'เหอะว่าไปนั่น' ไอเวเรียนินทาเฟเรนในใจ แต่ใยหน้าของเธอกลับมีรอยยิ้มด้วยความสบายใจที่เพื่อนหนุ่มของเธอ กลับมาเป็นอย่างเดิม  "แย่แล้วเฟเรน เดี๋ยวไปไม่ทันนะ!" ไอเวเรียมองดูนาฬิกาของเธอ พร้อมพูดจาด้วยท่าทีร้อนรน"หืม?" เฟเรนเอ่ยเฉื่อยๆตามแบบฉบับ "ไม่ต้องมาอื๋อแล้ว รีบไปเลย!!!" ไอเวเรียกล่าวพร้อมกระชากมือเฟเรนไปยังรถม้า    "เฮ้อออ...~"เด็กสาวหน้าหวาน ผ่อนลมหายใจออกด้วยท่าทีโล่งอก เพราะขึ้นมาทันเวลา "เออนี่เฟเรน...ขอบใจนะที่ช่วยชั้นไว้" เด็กสาวขอบคุณเฟเรน ซึ่งส่งยิ้มบางๆมาให้ "แต่ชั้นว่านะ เธอน่าจาไปอยู่กับสองคนนั้นนะ ดูเข้ากันดีออก" เด็กหนุ่มหน้าตาเอ่ยขึ้นก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมา ทำให้เด็กสาวลืมเรื่องบุญคุณ แล้วตวาดใส่ไอ้คนปากเสียไปทันที "ไอ้บ้าาาาาาาา!!!!!" ไอเวเรีย...งอนซะแล้วววว~