คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ II ร่มสีแดงกลางสายฝน
ร่มสีแดงกลางสายฝน
เมื่อเวลาผ่านไป เจ้าหญิงที่เกิดจากลูกเป็ดที่คอยอยุ่ข้างๆเจ้าชายทั้งที่ตนเจ็บปวดแทบขาดใจ เธอเศร้าสุดแสนจะพรรณนาได้ ต้องแอบร้องไห้เสมอ ร้องไห้ภายในใจ ร้องไห้คนเดียว วันหนึ่งขณะที่เธอร้องไห้อยู่นั้น เธอก็ได้พบกับปีศาจตนหนึ่ง ปีศาจที่คอยแกล้งและทะเลาะกับเธอมาตลอด ตั้งแต่ตอนที่เธอยังเป็นลูกเป็ด
“ยัยลูกเป็ดเธอร้องไห้ทำไม”
นายนั้นถามอย่างตกใจ จะตกใจอะไรหนักหนาก็แค่คนร้องไห้
“ไม่มีอะไรนี่”
ถึงจะพูดไปงั้น แต่ฉักก็ยังไม่หยุดร้องไห้
“บอกสิยัยบ้า! มีอะไรก็บอกมา จะเก็บไว้คนเดียวให้มันทรมานไปทำไมห๊ะ! ถ้าเจ็บนักก็ระบายออกมา ฉันจะรับฟังมันเอง”
คิดไปเองรึเปล่านะ ว่านายนั้นอ่อนโยน อ่อนโยนเหลือเกิน อบอุ่นจริงๆ แต่มันยิ่งทำให้ฉันอยากจะร้องไห้ ให้ฉันทนไม่ไหว ไม่ไหวจริงๆอยากระบายมันออกมา ใครจะหัวเราะเยาะก็ช่าง
“ฉันเจ็บ เจ็บจริงๆนะ ไนท์ ฮือ ฮือ~ ฉันชอบเรียวมาก ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อให้เรียวหันมาชอบฉันบ้าง ทั้งเปลี่ยนแปลงตัวเอง ทั้งเรียนให้เก่ง ทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ แต่ ฮึก แต่เขามีคนที่รักอยู่แล้ว แถมคนๆนั้น ฉันเองก็รักและเคารพเขามาก ฉันรู้ว่าถ้าเป็นคนๆนั้นฉันไม่มีทางสู้ได้เลยจริงๆ ฮือ~”
ฉันร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใครเป็นครั้งแรก
ตุบ
อ๊ะ นายนี้ดึงฉันเข้าไปซบอกเขา เขากอดฉันไว้อย่างอ่อนโยนและอบอุ่น มันทำให้รู้สึกดีขึ้น โล่งขึ้นเยอะ อาจเพราะได้ระบายออกมา ฉันร้องไห้กับอกเขาได้สักพัก ก็เริ่มนึกได้ว่า อ๊ากกก ฉํนถูกนายไนท์กอดอยู่นี่ ฉันผลักเขาออก แล้วพูดว่า
“ขะ...ขอบใจนะ ฉะ..ฉันกลับบ้านดีกว่า -///-”
“อืม -///-”
เขาพูด อุ๊ย หน้าแดงแล้วน่ารักอะ เฮ้ย! ฉันเป็นไรไปเนี้ย จู่ๆก็คิดว่าหมอนี่น่ารัก ถ้าจะเพ้อแฮะเรา รีบกลับบ้านดีกว่า
“เดี่ยว!!”
“มีอะไร”
“อะ ร่มฝนตกอยู่เธอจะเดินตากฝนกลับรึไง ฉันไปละ บาย”
เขาพูดพร้อมส่งร่มสีแดงคันหนึ่งมาให้ฉัน แล้วเมื่อพูดจบก็รีบวิ่งไปทันที
“ฮะ เฮ้ย แล้วนายไม่เปรียกรึไง เฮ้ย!! เฮ้อ ไม่รอฟังกันเลย”
หึ เพราะเขาแท้ๆที่ทำให้ฉันสบายใจขึ้น แม้ว่าฉันกับเขาจะไม่ค่อยถูกกันซะเท่าไหร่ แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้นะ ว่าเขาก็เป็นดีเหมือนกัน
“ขอบใจนะ”
คำพูดนี้คงได้แต่ลอยไปกับสายลม ไม่รู้ว่าคนที่ถูกขอบใจจะรับรู้รึเปล่านะ
…………………………………………………………………………………………
จบแล้วค่ะ ขอโทษที่อัพช้านะคะ เม้นด้วยนะ
ความคิดเห็น