ลูกเป็ดขี้เหล่ขอรักนายเจ้าชายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ I : น้ำตา

น้ำตา

มีเรื่องเล่า มียัยลูกเป็ดขี้เหล่ตัวหนึ่ง ที่ไม่เจียมตัวไปหลงรักเจ้าชาย รู้ทั้งรู้ว่าเจ้าชายไม่มีทางหันมามอง แต่ก็ยังแอบหวังว่าถ้ายัยลูกเป็ดคนนี้กลายเป็นเจ้าหญิงได้ เจ้าชายจะหันมารัก แล้วลูกเป็ดตัวนั้นก็ทำสำเร็จ เธอกลายเป็นเจ้าหญิงแสนน่ารัก แต่เจ้าชายกลับไม่ได้หันมามองเธอเลย เพราะเขานั้นได้หลงรักเจ้าหญิงตัวจริงนะสิ แล้วมีหรือที่เจ้าหญิงที่เกิดจากลูกเป็ดจะสู้เจ้าหญิงพระองค์นั้นได้ ในเมื่อ ทั้งหัวใจของเจ้าชายมอบให้เธอเพียงผู้เดียว ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้นลูกเป็ดก็ยังคอยอยู่ข้างๆเจ้าชาย คอยปลอบใจ คอยให้กำลังใจและคอยทำตัวเป็นเพื่อนที่แสนดีของเจ้าชาย

วันแรกที่ได้เจอเจ้าชายในตอนนั้นฉันกำลังจะขึ้นม.5พอดี

วันนั้นฉันเดินอยู่บนถนนเส้นหนึ่งกำลังจะกลับบ้าน ด้วยความที่ฉันเดินไม่ระวังเพราะอ่านหนังสืออยู่ทำให้ไปเดินชนใครก็ไม่รู้เข้า

ตุบ

“อ๊ะ ขอโทษครับ เป็นอะไรไหมครับ”เสียงของคนที่ฉันชนถามมา แม้น้ำเสียงจะดูเย็นชาแต่ก็แฝงด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับยื่นมือมาเพื่อให้ฉันจับเป็นหลักในการลุกจากพื้น

“ไม่เป็นไร ค่ะ ขอบคุณค่ะ”ฉันตอบพร้อมกับเงยหน้ามองเขาคนนั้น เขาเป็นเจ้าชายเลยก็ว่าได้ ผมสีดำ ตาสีดำ หน้างี้สวยสุดยอด แต่ขอโทษทีเถอะคุณเป็นผู้ชายแน่เหรอ ถ้าไม่ติดว่าเขาใส่ชุดผู้ชายแถมไม่มีหน้าอก รับรองได้ฉันบอกว่าเขาเป็นเจ้าหญิงแน่

“อืม ถ้าไม่เป็นไร เราก็ต้องขอโทษด้วยละกันที่ชนเธอ”เขาบอก เอ่อ ได้ข่าวว่าฉันนะที่ชนเขาและไม่ระวังเองอะ

“เอ่อ ฉันต่างหากที่ชนนาย แถมฉันยังไม่ระวังด้วย ต้องขอโทษด้วยนะ”

“อืม งั้นไปนะ”

                 แล้วหลังจากนั้นฉันก็ได้เจอเขาอีกครั้ง ในวันเปิดเทอมวันแรก เขาย้ายเข้ามาใหม่ นักเรียนใหม่นั้นแหละ เราได้นั้งใกล้กัน

“อ๊ะ หวัดดี เจอกันอีกแล้วนะ”ฉันทักเขา

“อ๊ะ เธอ อืมหวัดดี”เขาตอบ

“นายชื่อเรียวใช่มั้ย”

“อืม แล้วเธอชื่อ?”

“ฉัน?”

“อืม”

“อ้อ ฉันชื่อปลายฟ้า”

 ในตอนเที้ยงของวันนั้น ฉันกำลังจะโดนพวกอันธพาลอัดอยู่เพราะโทษฐานที่ไปกวนเขา ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แค่เดินผ่านไป และเผอิญเตะกระป๋องเล่นไปโดนหัวคนใดคนนึงในพวกนั้นเองนะ

“ยัยบ้า บังอาจมาเตะกระป๋องโดนหัวลูกพี่ได้ไง รีบขอโทษเดี่ยวนี้นะ”ใครสักคนในพวกนั้นพูดขึ้น อย่างนี้นี่เองฉันเตะไปโดนหัวหน้านะเอง

“อืม แล้วไมต้องขอโทษอะ”ฉันตอบกลับไปอย่างกวนๆ

“โห ไม่สวยแล้วยังไม่เจียมนะเธอเนี้ย”โห แรงส์อะ แต่ก็
จริงอย่างที่พวกนั้นพูดฉัน หน้าตทธรรมดาๆ ไม่เคยดูแล ผิวซีด เพราะฉันไม่ค่อยถูกแดด

ฉันชอบสวมผ้าคลุมสีดำเสมอ คล้ายกับผี จนใครๆก็ต่างหวาดกลัวฉันอะนะ

“แล้วไง เหรอ ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเองเลยนะ”ฉันตอบ

“เหอะ ถ้าสวยสักหน่อยก็จะอภัยให้หรอกนะ แต่นี้สวยก็ไม่สวยแล้วยังน่ากลัวอีกด้วย เผอิญว่าฉันเกลียดผีวะ แต่ทำไรมันไม่ได้เพราะไม่เคยเจอ งั้นขอทำคนเหมือนผีก่อนล่ะกัน”คนที่น่าจะเป็นหัวหน้าพูดขึ้นพร้อมกับค่อยๆก้าวมาหาฉัน พรางยกทอนเหล็กขู่

“หยุดนะ!!”เสียงหนึ่งดังขึ้น เมื่อหันไปทางต้นเสียงฉันก็พบกับเขา เรียวนั้นเอง

“โอะโอ คนที่ย้ายมาใหม่นี่หว่า แหม ริอาจทำตัวเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยสาว ไอตุ๊ดเอ๊ย”อ้าว ไอพวกนี้นิปากเสียจริงๆซะด้วย ไปว่าเขาเป็นตุ๊ด เขาออกจะเหมือนเจ้าชายจะตาย เทียบกับพวกมัน สวรรค์กับนรกชัดๆ

“หึ หึ อย่ามาดูถูกกันดีกว่า”เรียวพูดเสียงเย็น

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แน่จริง ก็พิสูจน์สิฟะ ไอตุ๊ด”ไอหัวหน้าของพวกนั้นพูดขึ้น

“หึ หึ หึ”เรียวหัวเราะเสียงเย็น และแล้วการต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้น

ตุบ พลัก ตับ ตุบตับ พลัก

ผ่านไป 15นาที

พวกนั้นก็ลงไปนอนกับพื้นส่งเสียงครวญครางไม่เหลือเลยสักคนเดียว

“ที่หลังอย่าหาเรื่องคนอื่นจะดีกว่านะ”เรียวพูดอย่างเย็นชาแล้วหันกลับมาหาฉันแล้วพูดว่า

“ไปเถอะ”

“อืม”ฉันตอบไป ไม่รู้ทำไมฉันถึงใจเต้นแปลกๆก็ไม่รู้

หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มพูดคุยกันมากขึ้น จนในที่สุดเราก็สนิทกัน เขาเปิดใจให้ฉัน เล่าทุกๆเรื่อง ปรึกษากับฉันทุกอย่างที่เขาไม่สบายใจ ฉันดีใจนะ ที่เขาไว้ใจ เปิดใจและเชื่อใจฉัน ฉันดีใจที่เขาเห็นฉันเป็นคนสำคัญแม้จะในฐานะเพื่อนก็เถอะ ในตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมฉันถึงใจเต้นแปลกๆก็เพราะฉันชอบเขานะสิ เวลาผ่านไป 1 ปีเพราะความสนิท จากความชอบก็กลายเป็นความรัก ตอนนี้ฉันรักเขาหมดหัวใจซะแล้วสิ วันนี้เขาดูกลุ้มใจไงก็ไม่รู้

“เรียวนายเป็นอะไรอะ วันนี้ดูกลุ้มใจยังไงก็ไม่รู้นะ มีอะไรก็เล่ามาเถอะ”ฉันตัดสินใจถามเขา

“ก็แม่ของเราจะแต่งงานใหม่น่ะสิ แถมคนๆนั้นก็เป็นพ่อหม้ายลูกสองด้วยนะ เห็นว่ามีลูกสาวอายุมากกว่าเรา 1ปีหนึ่งคนกับลูกชายอายุเท่าเราอีกหนึ่งคนอะ ผู้หญิงชื่อ เมย์ ผู้ชายชื่อ ไนท์น่ะนะ”เรียวบอกฉันอย่างไม่ค่อยชอบใจเท่าไร

“แล้วนายมากังวลไรอะ มันก็เป้นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ”

“ดีอะไรล่ะ แม่เราจะแต่งงานใหม่นะ แม่เราไม่รักพ่อแล้วเหรอ พ่อที่อยู่บนสวรรค์คงจะเสียใจแน่ๆถ้าแม่ไม่รักพ่อแล้ว แม่ลืมพ่อ แม่เอาคนๆนั้นมาแทนที่พ่อ พ่อคงจะน้อยใจและเสียใจแน่ๆ ”

“ไม่ใช่หรอกน่า เรียวนายน่าจะเข้าใจแม่นายที่สุดนะ ว่าแม่นายน่ะ รักพ่อนายแค่ไหน แต่คนเราน่ะ ต้องใช้ชีวิตไปเรื่อยๆนะ การที่แม่นายจะรักใครสักคนมันไม่ผิดไม่ใช่เหรอ การที่แม่นายจะแต่งงานใหม่กับคนๆนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าคนๆนั้นจะมาแทนที่พ่อของนายซะหน่อย ยังไงแม่นายก็ต้องรักพ่อนายอยู่แล้วนี่ อีกอย่างพ่อของนายต้องเสียใจแน่ เขาคงมีความสุขมากกว่าที่เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข เขาคงจะคอยเฝ้ามอง คอยดูแลนายกับแม่อยู่บนสวรรค์แน่นอน เชื่อฉันสิ”ฉันบอกกับเรียว เขามีท่าทางคิดตาม เขาเงียบไปสักพักก็พูดขึ้นว่า

“อืม เราเข้าใจแล้ว ขอบใจนะฟ้าขอบใจที่รับฟัง ขอบใจที่เข้าใจแม่ของเรา ขอบใจที่เตือนสติเรา ขอบใจจริงๆ”เขายิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มตอบ

“อืม ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง ฉันยินดีเสมอแหละ ฉันจะอยู่ข้างๆนายเสมอ มีอะไรก็ปรึกษาฉันได้เลย”เพราะฉันจะคอยอยู่ข้างๆและรักนายอย่างงี้ตลอดไปไงล่ะ

อาทิตย์ต่อมา

“นักเรียน เงียบหน่อยวันนี้ ครูมีข่าวดีมาบอก”อาจารย์ผู้สูงวัย อุ๊ย อาจาร์ยที่ปรึกษาของพวกเราพูดขึ้น

“อะไรอะ จาร์”นักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้น

“ก็ห้องเราจะมีเพื่อนใหม่นะสิ”

“ใครอะ”นักเรียนคนที่สองถาม

“เดี่ยวก็รู้ เข้ามาได้”อาจาร์ยเรียกคนๆนั้นเขามา

เขาเป็นผู้ชายหน้าตาดี ผู้หญิงเห็นก็มีปฎิกิริยาเช่นนี้

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

“หล่ออะ เป็นแฟนกันไหมค่ะ กรี๊ดดดดด”

“ขอเบอร์ได้ปะ”

“ว๊าย น่ากินจังเลยตัวเอง~  มามะมาให้เจ้ซีซี้คนนี้กินมะ” เอ่อ คนสุดนี่ไม่น่าใช่ผู้หญิงอะนะ เจ้ซีซี้ก็คือ คือ คือ ตุดของห้องนะเอง

“เงียบๆหน่อย เอาล่ะ เธอแนะนำตัวกับเพื่อนสิ”อาจารย์บอกกับนายนั้นอย่างใจดี

“ครับ ผมชื่อ นัทกาล เรืองสิรินิกร หรือไนท์ เป็นน้องชายของเรียว”นายนั้นพูด

“ห๊า น้องชาย!!!”ทุกคนอุทานพร้อมกับหันมามองเรียว ไม่เว้นแต่อาจารย์

“ใช่ น้องชายคนใหม่ฉันเอง”เรียวตอบพร้อมกับยิ้มออกมานิดๆ สงสัยจะเข้ากันได้มั้งนะ

“เอ่อ งั้นเธอก็ไปนั่งข้างๆ..”อาจารย์ยังพูดไม่ทันจบพวกผู้หญิงรวมทั้งผู้ฉิงด้วยขึ้นมาว่า

“นั่งข้างฉันสิค่ะ ว่างพอดี”พูดพร้อมพลักคนข้างที่เป็นผู้ชายตกเก้าอี้

“ข้างฉันต่างหาก”

“ข้างฉันยะ”

“ข้างฉัน”

เถียงกันไปจนนายไนท์อะไรนั้นทนไม่ไหวเลยตะโกนขึ้นว่า

“เงียบ!!!”

ได้ผลเงียบกันหมดเลยทีนี้ พอตะโกนเสร็จก็หันมาส่งสายตากดดันแกมบังคับข่มขู่ไปให้อาจารย์พร้อมพูดว่า

“ผมขอนั่งข้างยัยลุกเป็ดนั้นแล้วกัน”กรี๊ด หมอนั้นมาหาว่าฉันเป็นลูกเป็ด ปากเสียได้ใจดีจริงๆ  นายนั้นพูดพร้อมชี้มาที่ฉัน

“ตะ ตามใจเถอะจ๊ะ”อาจารย์ตอบ

ว่าแล้วนายปากเสียนั้นก็เดินมานั้งข้างฉัน อ้อ ลืมบอกไปปีนี้ฉันไม่ได้นั่งข้างเรียวแต่ได้นั่งคนเดียวติดริมหน้าต่างแทน

“ไง ยัยลูกเป็ดเธอเป็นเพื่อนสนิทของเรียวใช่ไหม”หมอนั้นถาม

“อืม”

“555 จริงอย่างที่เขาว่าจริงด้วย”นายนั้นพูด

“อะไร”ฉันถามเสียงเรียบ

“ก็ที่ว่า เรียวมีเพื่อนสนิทเป็นลูกเป็ดขี้เหล่ในความมืดไงล่ะ ท่าทางเรียวจะเลือกคบคนไม่เป็นนะ”

อ๊ากกกก ไอปากเสีย ไอมืดเอ๊ย ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันถึงเรียกมันว่าไอมืดทั้งที่มันขาวหรอกนะ เพราะชื่อมันแปลว่ากลางคืน กลางคืนมันมืดเลยเรียกมันว่าไอมืดไง

“เหรอ ก็ดีกว่าฉันนะ ฉันไม่นึกว่าน้องชายคนใหม่ของเรียวจะ ปากเสีย แถมยังเป็นตุดอีกด้วย เพราะถ้าไม่ใช่ตุดก็ต้องสุนัขตัวเมีย ถึงได้กัดคนอื่นเก่งอย่างงี้นะ น่าสงสารเรียวนะที่ต้องมีน้องชายแบบนี้ น่ากลัวว่าเรียวอาจไม่ปลอดภัยซะแล้วสิ”ฉันพูดเสียงเรียบ

“ยัย ยัยผีปากเน่า”

“นายสิ ปากเน่า เน่ายังไม่พอยังจะเอามาโชว์คนอื่นอีก”

“ยัย ยัยลูกเป็ดขี้เหล่เอ๊ย”

“นายสุนัขตัวเมีย”

“ยัย !!@!#@@!#!@#!@E#$23e$$%4231QE”

“หึ ฉันไม่เถียงกับนายแล้ว เดี่ยวจะโดนหาว่าเป็นพวกเดียวกันกับนายฉันจะเสียเปล่าๆ”

ฉันไม่สนแล้วว่านายนี้จะเป็นน้องชายคนใหม่ของเรียว หรือเรียวกับนายนี้จะเข้ากันได้ดีไหม รู้แต่ว่าฉันกันมันไม่มีวันญาติดีกันแน่

วันหนึ่งฉัน ไปกวนประสาทพวกอันธพาลเข้า(อีกแล้ว)

ขณะที่ฉันกำลังพลาดท่าอยู่นั้นก็ได้มีพี่สาวคนสวยคนหนึ่งเข้ามาช่วยเอาไว้ เธอสวยเหมือนกับเจ้าหญิงเลยทีเดียว แถมยังเก่งมากๆเลยอีกด้วย แล้วเธอก็ถามว่าฉัน ชื่ออะไรทำไมไปกวนพวกนั้นละ ฉันเลยตอบไปว่า ฉันแค่เดินอยู่ดีๆพวกนั้นก็เข้ามาไถ่เงิน ฉันเลยถามไปว่าทำไมฉันต้องให้ พวกนั้นตอบมาว่า ก็เพราะเธอขี้เหล่นะสิยัยขี้เหล่ ฉันเลยย้อนกลับว่า ว่าใครให้ดูหน้าตัวเองบางนะ เท่านั้นแหละ พวกนั้นก็เลยเข้ามารุมฉัน พอฟังจบพี่เขาก็บอกว่า

“555+ เธอนี่ใจกล้าจัง พี่ชักชอบเธอแล้วสิตกลงเธอชื่ออะไรเหรอ”

“ปลายฟ้าค่ะ”

“ชื่อเพราะจัง”

“ขอบคุณค่ะ แล้วพี่ชื่ออะไรค่ะ”

“อ้อ พี่ชื่อ เมย์จ๊ะ”พี่เมย์ ชื่อคุ้นๆ เอะ นึกออกแล้วที่แท้ก็พี่สาวคนใหม่ของเรียวนั้นเอง มิน่าละถึงได้ว่าหน้าคุ้นๆ

“พี่เมย์ พี่สาวคนใหม่ของเรียว รัตนพล เรืองสิรินิกร ใช่ไหมค่ะ”

“เอะ รู้จักเรียวด้วยเหรอจ๊ะ”

“ค่ะ หนูเป็นเพื่อนสนิทของเรียวค่ะ”

“เอ๋? ยินดีที่รู้จักนะจ๊ะ”

“ค่ะ”

“พี่ไปก่อนนะ บ๊ายบายจ๊ะ แล้วเจอกันใหม่นะ”

“ค่ะ”

เรียวมีพี่สาวที่สวยมากเลยจริงๆ อืม ถ้าฉันสวยเหมือนพี่เมย์บาง เรียวจะสนใจฉันบางไหมนะ เอาหละ ยังไงก็ลองดูดีกว่า  

หลังจากนั้นฉันก็พยายามจนสวย จนเก่งเหมือนกับพี่เมย์ ฉันทำทุกอย่างตั้งแต่ขัดผิว ลดความอ้วน บำรุงผิว ติวหนังสือ เรียนพิเศษ เรียนศิลปะการต่อสู้ และอะไรต่างๆนาๆ นึกแล้วยังขำอยู่เลย ฉันทำอย่างนี้มาเป็นเวลา 1ปี ในที่สุดตอนนี้ฉันก็เรียนอยู่มหา’ลัยปีหนึ่งแล้ว และฉันก็พยายามทำทุกทางเหมือนเดิม ในตอนนี้ไม่มีใครมาหาเรื่องฉันแล้ว เมื่อก่อนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ตอนนี้ทุกคนยอมเข้าใกล้ ยอมพูดกับฉันแล้ว ฉันยังคงทำทุกวิถีทางให้เรียวหันมาชอบฉันบาง แต่ในที่สุดฉันก็รู้แล้วว่าฉันควรไปบอกกับเขาตรงๆเลยดีที่สุด และตอนนี้ฉันพร้อมที่จะไปบอกกับเรียวซักทีว่า ฉันรักเขา

“เรียว!!” ฉันเรียกเขาหลังจากที่เห็นเขากำลังเดินหาอะไรซักอย่างอยู่

“อ๊ะ! ฟ้า เราหาอยู่พอดี”เรียวหาฉัน มีอะไรนะ สีหน้าของเรียวไม่ค่อยดีเลย

“มีอะไรเหรอ หาเราไมอะ เป็นอะรึเปล่า สีหน้าไม่ค่อยดีเลย”

“คือว่า ฟ้าเรามีเรื่องอยากจะปรึกษาหน่อย”

“เรื่องอะไร”

“คือ เราแอบรักคนๆนึงเข้าน่ะสิ”

“ห๊ะ ใครอะ”เรียวชอบใครนะ ถ้าเป็นเราก็คงดี แต่ดูแล้วคงไม่ใช่ ทำไมมันรู้เจ็บๆที่หัวใจยังไงก็ไม่รู้นะ หึ หึ

“พี่เมย์”พ..พี่เมย์ เมื่อกี้ฉันได้ยินผิดใช่ไหม

“ห๊ะ!! อะ..อะไรนะ เอาใหม่ทีดิ นายรักใครนะ”

“พี่เมย์”ชัดเลย พี่เมย์ พี่เมย์จริงๆด้วย

“แต่ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมหละ เรากลัวมากๆเลยฟ้า เรากลัวว่าถ้าพี่เมย์รู้จะรังเกียจ จะเกลียด จะโกรธ เรากลัวมาตลอด รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่มีวันเป็นไปได้ เรา..เราควรทำยังไงดีฟ้า”นี่ เรียวรักพี่เมย์ มาโดยตลอดเลยสินะ แล้วทุกอย่างที่ฉันทำมันเพื่ออะไรกัน อ๊ะ อย่าไหลนะน้ำตาจ้า อย่าเพิ่งร้องไห้นะปลายฟ้า ฉันได้แต่บอกเขาในใจว่าฉันเองก็เคยกลัวเหมือนกัน กลัวว่าเขารู้จะรังเกียจ จะเกลียด จะโกรธ เหมือนกับที่เขากลัวว่าถ้าพี่เมย์รู้จะเป็นยังงั้น

“รักมานานรึยัง”ฉันถามเรียวพยายามไม่ให้เสียงสั่น

“มาตลอด 1 ปี ทนมาตลอดเลยหละ แต่ตอนนี้เราทนไม่ไหวแล้วฟ้า เราควรทำยังไงดี”เรียวถามฉันเสียงสั่น

“ลองบอกความรู้สึกของนายออกไปสิ ลองดูนะ ในเมื่อจะเจ็บแล้ว ก็เจ็บให้มันถึงที่สุด ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เชื่อเราสิ”

“อืม ขอบใจนะฟ้า เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเราจริงๆแล้วเจอกันนะฟ้า”เรียวบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงดีใจและหายกังวลแล้ว แล้วก็รีบวิ่งออกไป

“อืม”ฉันพูดเสียงเบา หึ หึ หึ

คลื้น คลื้น แปะ แปะ แมะ แมะ ซ่า ซ่า (เสียงฝนตกนะเออ)

“ฮึก ฮึก ฮือ ฮือ ฮือ”ฉันร้องไห้ออกมาพร้อมกับสายฝนที่ตกลงมา ในที่สุดฉันก็เป็นได้แค่เพื่อนสินะ เป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆใช่ไหม เข้าใจแล้วฉันจะเป็นเพื่อนที่ดีสุดของเขาอย่างนี้ตลอดไป แม้ว่าคนที่จะต้องเจ็บก็คือฉัน ขอร้องน้ำตาจ้า หยุดไหลทีเถอะ หยุดที ฉันไม่อยากเป็นคนอ่อนแอ ไม่อยากให้เขาเห็น ไม่อยากให้เขารู้ ว่าเพื่อนคนนี้เจ็บเพราะรักเขา!! ฉันวิ่งไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมายท่ามกลางสายฝนที่โปรยลงมา น้ำตาก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหล วิ่งไป วิ่งไปเรื่อยหวังจะให้สายฝนชำระล้าง พาความเจ็บนี้ออกไปบ้าง เจ็บ เจ็บที่ตรงหัวใจ แม้ว่าจะล้มหรือไม่ มันคงไม่เจ็บไปกว่านี้อีกแล้ว

ตุบ

บ้าเอ้ย ฉันชนใครเข้าอีกเนี้ย ให้ตายเหอะ เพราะน้ำตาทำให้ฉันมองอะไรไม่ค่อยชัด เลยไม่ทันเห็นคนน่ะสิ

“ยัยบ้า เดินไงไม่ดูทางเลย”ปากเสีย ใหนขอดูหน้าหน่อยเหอะ เข้าใจนะว่าฉันผิดแต่มันไม่สมควรมาตวาดใส่กันงี้นะ ฉันเงยหน้าขึ้นด้วยหน้าที่ยังคงเปรอะน้ำตาและน้ำตายังไม่หยุดไหล

“อ๊ะ น..นายไนท์!!”

“ยัยลูกเป็ด!!”เราทั้งคู่อุทานด้วยความตกใจ บ้าเอ๊ยไม่อยากให้นายนี้เห็นว่าร้องไห้อยู่นะ แต่น้ำตามันไม่ยอมหยุดไหลเลยจริงๆสิ ให้ตายเหอะ ฮือ ฮือ เมื่อนายนั้นเห็นว่าฉันร้องไห้ก็ถามขึ้นว่า

“ยัยลูกเป็ดเธอร้องไหทำไม”

.................................................................................................................................................

จบแล้วจ้า เม้นด้วยนะ