คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ (สู่การเปลี่ยนแปลง)
หึหึ”
เสียงหัวเราะปริศนาดังชวญขนหัวลุกดังขึ้นท่ามกลางความว่างเปล่าที่ไม่มีอะไรเลย
“นายนะมันโง่!!อย่ามาทำเป็นอ่อนปวกเปียกน่ะเห็นแล้วน่าสมเพชสิ้นดี!”
เสียงหนึ่งที่แฝงเร้นไปด้วยความสมเพชตะโกนเสียงดังกังวานบาดลึกลงไปในจิตใจ
“ขอบใจมากสำหรับความโง่งมของนายนะ ทั้งๆที่ฉันว่านายน่าจะฉลาดกว่านี้แท้ๆ “
“....”
“จงจำไว้ซะเพราะความเชื่อใจของแกทำให้ชีวิตแกต้องเป็นแบบนี้ จงหนีไปเถอะ จงสมเพชตัวเองซะ ! ”
“.....“ แกร็ก
เสียงของกล่องพลาสติกที่ถูกโยนลงบนโต๊ะพร้อมกับร่างของชายหนุ่มล้มตัวลงนอนไปกับเตียงนอนของเขาอย่างหมดสภาพโดยไม่ปริปากพูดอะไรแม้แต่คำเดียว
‘ นี้สินะที่อยู่ใหม่ของเรา’
ชายหนุ่มคิดก่อนจะมองไปรอบๆห้องของตัวเขาเองที่ตกอยู่ภายใต้ความมืดที่มีแค่แสงจากพระจันทร์ส่องลงมาเท่านั้นที่พอจะเป็นแสงทำให้มองเห็นสภาพของห้องได้บ้าง
“อืม...ไม่ใหญ่มากแต่ก็คงพออยู่ได้ล่ะนะ “
เขาพึมพำพูดกับตัวเองพร้อมกับลุกขึ้นยื่นก่อนจะเดินไปที่ระเบียงนอกห้องพร้อมกับการต้อนรับจากสายลมที่พัดผ่านไปให้หนาวสั่นสะท้านไปทั่วแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้มีท่าทางรู้สึกเลยแม้แต่น้อย
“....” ชายหนุ่มมองไปที่พระจันทร์ด้วยสายตาที่อ่านยากก่อนที่เขาจะเดินกลับมาที่โต๊ะที่มีกล่องพลาสติกที่เขาเป็นคนซื้อมันมาเองพร้อมกับหั่นไปมองที่เครื่องคอมที่พีซีกำลังทำงานตามที่เขาสั่งไว้
‘นี้คงจะช่วยให้เราผ่อนคลายลงจากเรื่องนั้นได้บ้างสินะ’
เขาคิดก่อนที่จะค่อยๆเดินไปนอนลงที่เตียงของตัวเองอีกครั้งพร้อมกับเกี่ยวบางอย่างที่คล้ายๆหูฟังบลูทูธไว้ที่ข้างหูขวาของตัวเองก่อนที่ไฟสีฟ้าจะกริบพริบๆถี่ๆตลอดเวลา
“ทำการตรวจสอบขึ้นพื้นฐานเสร็จสิ้น การลงโปรแกรมไม่มีปัญหา สามารถเริ่มต้นได้ในทันที ท่านต้องการเข้าสู่ระบบเสมือนจริงเลยหรือไม่? “ เสียงเอไอสาวที่ถูกระบบเซ็ตไว้เอ่ยถาม
“ทำการเชื่อมต่อสู่ระบบเสมือนจริงได้เลย” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบก่อนที่เขาจะหลับตาลงอย่างช้าๆ
“ยืนยัน ทำการเชื่อมต่อกับระบบเสมือนจริง ตรวจเช็คทางกายภาพ
จูนคลื่นสมองเข้ากับคลื่นความถี่เดียวกัน ....สมบูรณ์แบบ
การจำลองภาพไม่ขัดข้อง ระบบเซฟตี้....พร้อมใช้งาน
ร่างกายของผู้ใช้งาน....สมบูรณ์ Connect complete “
หลังจากนั้นรอบกายของชายหนุ่มเห็นแต่สีดำก็กลับกลายเป็นสีขาวสว่างจ้าก่อนที่ภาพบรรยากาศรอบตัวจะเปลี่ยนไปอีกครั้งกลายเป็นห้องโถงโล่งกว้างสีขาวสะอาดตา
“ยินดีต้อนรับสู่ PN Online กรุณาระบุชื่อตัวละครในเกมด้วยค่ะ “
“ วาซี “
“ทำการตรวจสอบชื่อผู้ใช้...ไม่ซ้ำค่ะสามารถใช้ได้จะใช้ชื่อนี้หรือไม่ค่ะ”
“ใช้ชื่อนี้ละครับ “
“ยื่นยันชื่อเข้าระบบ ยินดีต้อนรับสู่เกมPN online ค่ะ ขอให้เพลิดเพลินกับการเล่น”
เมื่อเสียงของเอไอสาวประกาศจบร่างของเขาเหมือนถูกปล่อยทิ้งดิ่งลงเหวจนรู้สึกเสี่ยววูบท้องน้อยจนต้องก้มลงกุมท้องตัวเองอย่างหวาดเสี่ยวก่อนที่เขาจะมาปรากฏที่เมืองที่ออกจะเป็นเมืองยุคร่วมสมัยมีกำแพงเมืองทั้งสีทิศล้อมรอบเมืองแห่งนี้ไว้
เมื่อวาซีถูกส่งมานั้นก็พบว่าตัวเองอยู่กลางของเมืองที่เป็นที่นั่งพักมีบ่อน้ำพุตรงกลางลานกว้างแห่งนี้มองไปรอบๆจะเห็นผู้คนบ้างแต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรนักก่อนที่เขาจะเลิกสนใจสิ่งรอบข้างพร้อมกับสำรวจตัวเองตอนนี้เขามีแต่ตัวเปล่าพร้อมกับชุดเริ่มต้นเท่านั้นเอง
ตี้ด ตี้ด
ในระหว่างนั้นเองเสียงแหล่มเล็กก็ดังขึ้นก่อนที่เบื้องหน้าของเขาจะปรากฏรูปซองจดหมายที่มีแสงไฟกระพริบขึ้นเมื่อเขาเปิดขึ้นมาก็พบกับข้อความด้านใน
“ภารกิจสำหรับผู้เริ่มต้น :
เดินทางไปที่สำนักงานประจำเมืองเพื่อพบเจ้าหน้าที่แนะนำผู้เล่นใหม่(ผู้เล่นสามารถเปิดระบบนำทางได้เพื่อนำทางไปยังสถานที่) “
หลังจากวาซีอ่านข้อความจบด้านข้างของข้อความที่เขาไม่ทันสังเกตก็มีรูปลูกศรสีแดงอยู่ซึ่งเป็นระบบนำทางภายในเมืองที่เป็นระบบที่ทางเกมสร้างขึ้นเพื่อให้สะดวกในการเดินทางของผู้เล่นแต่มันจะมีเฉพาะในเมืองเท่านั้น
เมื่อวาซีเห็นว่าไม่มีทางเลือกอื่นจึงกดไปที่ปุ่มลูกศรสีแดงนั้นก่อนที่จะเกิดเป็นเส้นสีแดงเป็นทางยาวตรงไปที่สถานที่แห่งหนึ่งที่มีขนาดใหญ่พอควรออกแบบคล้ายทรงสมัยโรมันเก่ามีเสาเรียงเป็นหน้ากระดาน
“แค่นี้เองเนี่ยนะ นึกว่าจะไกลปัดโถ”
วาซีแอบบ่นเล็กน้อยถ้าเขารู้ว่ามันจะใกล้ขนาดนี้เขาคงไม่กดใช้หรอกแต่ก็นะพึ่งเข้ามาครั้งแรกก็คงต้องลองระบบสักหน่อยไม่เสียหายอะไร วาซีคิดได้ดังนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะเดินตามเส้นแดงตรงไปที่สำนักงานประจำเมืองทันที
เมื่อเขาเดินมาถึงก็พบกับสภาพที่ข้างในก็วุ่นวายกันพอควรเพราะไม่ใช้มีเพียงแค่เขาซะที่ไหนที่เป็นผู้เล่นมือใหม่และยังมีคนมาทำกิจธุระอย่างอื่นอีกที่นี้จึงวุ่นวายเป็นธรรมดา
“เออ สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าเป็นผู้เล่นใหม่ใช้ไหมครับผม”
เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นด้านหลังของวาซีก่อนที่เขาจะหันไปมองก็พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งยื่นยิ้มให้กับเขาอยู่
“เออ...ใช้ครับ ผมพึ่งเข้ามาเล่นนะครับไม่ทราบว่า ต้องทำไงต่อหรอครับ”
“อ่อ งั้นเชิญตามมาทางนี้เลยครับ คุณโชคดีนะครับเนี่ยที่ผมออกไปข้างนอกมาพอดีเลยได้เลยไม่เหมือนคนอื่นๆที่ต้องรอต่อคิวกัน”
ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะชี้ไปที่อีกด้านนึ่งที่มีพนักงานเหมือนกันกำลังอธิบายกฎต่างๆให้กับผู้เล่นคนหนึ่งฟังอยู่พร้อมกับผู้เล่นคนอื่นๆที่ต่อคิวอยู่ด้านหลังอีกเกือบร่วมสิบคนกันเลยทีเดียว หลังจากเจ้าหน้าที่เดินมาถึงที่ประจำของเขาด้านหลังของวาซีก็มีผู้เล่นมาต่อหลังทันที
“งั้นคุณก็รับนี้ไปก่อนเลยครับ อุปกรณ์ที่ทางระบบจะต้องให้สำหรับผู้เริ่มต้นทุกคนและเงินติดตัวอีกนิดหน่อย1000P แต่ผมว่ามันน้อยนิดมากกว่านะ”
เขาพูดพลางยิ้มๆให้อย่างเห็นอกเห็นใจแต่จะว่าไปมันก็น้อยไปจริงๆอะล่ะนะ วาซี ก็แอบคิดไม่ได้เช่นกันเขาได้ข่าวมาว่าในเกมนี้เงินเป็นของหายากมากๆเลยด้วยซ้ำไปก่อนที่เขาจะเลิกสนใจละหั่นไปสนใจกับสิ่งของอย่างอื่นที่ได้รับมาเดียวเงินค่อยหาเอาก็ได้
“ผู้เล่นวาซีได้รับ :
-กระเป๋า : เก็บของได้100ชิ้น (ไม่สามารถแลกเปลียนหรือซื้อขายได้)
-ทรานฟิลเริ่มต้น ระดับF ยังไม่ได้รับการเลือก
-คู่มือแนะนำผู้เล่น
-กล่องสุ่ม 2 กล่อง “
“ตอนนี้คุณสามารถเปิดช่องกระเป๋าได้แล้วนะครับผมกระเป๋าจะสามารถเก็บของได้ช่องละหนึ่งชิ้นนะครับ ยกเว้นถ้าเป็นพวกขวดเลือดหรือน้ำยาต่างๆ และ ของภารกิจจะเก็บได้ไม่จำกัดนะครับผม “
พนักงานพูดพร้อมกับที่วาซีเองก็ไม่รอช้ามองดูอุปกรณ์ที่ได้มาทั้งหมดซึ่งก็ไม่ได้มีมากมายอะไรเมื่อเทียบกับช่องว่างเปล่าที่มีทั้งหมดแต่สิ่งเดียวที่แปลกใหม่สำหรับเขาและเรียกความสนใจจนเขาต้องหยิบเอาออกมาถือไว้นั้นก็คือเจ้าอุปกรณ์ทรงสีเหลี่ยมผืนผ้าสีขาวที่เหมือนด้ามจับดาบนั้นหรือก็คือทรานฟิลนั้นเอง
“แหม สำหรับเจ้านี้คือระบบเด่นของทางเราเลยนะครับ มันคือ ทรานฟิล นะครับความจริงมีหลายรูปแบบมากเป็นของที่เรียกใช้เป็นอาวุธนะครับเวลาจะเรียกมันออกมาใช้อย่าลืมพูดคำว่า ทรานซิส นะครับ และอาวุธก็จะออกมา “
“ทรานซิส”
“ ทรานฟิล ยังไม่ได้เลือกรูปแบบการก่อตัว กรุณาเลือกตามข้อจำกัดนี้
-ดาบ -ขวาน
-หอก -ค้อน
-มีด -เข็ม “
เจ้าหน้าที่ชายอธิบายจบวาซีก็ไม่รอช้าลองอุปกรณ์ใหม่ในมืออย่างอยากรู้อยากเห็นทันทีก่อที่เขาจะเจอกับตัวเลือกที่ทางระบบมีให้สำหรับอาวุธขั้นต้นที่ผู้เล่นใหม่สามารถเลือกได้วาซีใช้เวลาคิดเพียงเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจเลือกอันที่ถูกใจเขาที่สุด
“ เข็ม “
“อาวุธได้รับการยื่นยันรูปร่างแปรสภาพตามรูปแบบคำขอ เสร็จสมบูรณ์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงรูปแบบของอาวุธได้อีก”
หลังจากที่ทำการยื่นยันเสร็จเรียบร้อยเจ้าอุปกรณ์ทรงสีเหลียมจะมีฝาเปิดออกมาได้พร้อมกับข้างในบรรจุเข็มขนาดบางอันแหลมขมอยู่ในมือของวาซีแทนทันทีเล่นเอาเขาตกใจไม่น้อยเช่นกัน
“โอ้คุณเป็นคนส่วนน้อยเลยนะครับเนี่ยที่เลือกอาวุธเป็นเข็มเนี่ย ฮ่าๆ “
เจ้าหน้าที่ชายหัวเราะรวนอย่างชอบใจตั้งแต่เขาทำงานในส่วนนี้มานั้นน้อยคนนักที่จะเลือกอาวุธเป็นเข็มที่ใช้ก็ไม่ง่ายเอาซะเลยแถมพลังโจมตียังน้อยอีกด้วยแต่ก็ใช้ว่าข้อดีของมันจะไม่มีเลยซะที่ไหนละ
“แฮะๆ ขนาดนั้นเลยหรอครับสงสัยมันคงคล้ายกับของที่ผมถนัดละมั่งแต่มันไม่มีให้เลือกนะครับ “
วาซีตอบกลับเขินๆนิดหน่อยที่รู้ตัวว่าเป็นคนส่วนน้อยที่เลือกแต่เขากลับชอบมันนะแหลมเล็กบาดลึกเนี่ยไม่รู้เพราะอะไรแต่ถ้าจะให้ดีเขาอยากใช้อาวุธอีกอันมากกว่าอีกอันที่เขาถนัดกว่า น่าเสียดายจริงๆที่มันไม่มีให้เลือก
“หรอครับฮ่าๆ ไม่เป็นไร เดียวพอไปจากเมืองนี้มีอาวุธอีกหลากหลายให้เลือกใช้ได้สมใจอยากแน่นอนครับไม่ต้องห่วง ระดับของพวกมันจะมีตั้งแต่ F- ถึง SS+หรือก็คือ24ขั้นนั้นเองครับถ้าอยากรู้เพิ่มเติมก็ลองไปศึกษาในคู่มือดูนะครับแต่จากที่เราเปิดให้เล่นมานานนับปียังพบแค่ถึงระดับA+เองละครับ ”
เจ้าหน้าที่พูดยิ้มๆ ก่อนที่เขาจะเริ่มอธิบายในรายละเอียดถัดไปเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาซึ่งวาซีเองก็รอฟังอย่างตั้งใจและรู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน
“ส่วนวิธีจะไปที่เมืองอื่นนั้นทางเดียวที่ทำได้นะครับคือ โดดลงไปครับผม “
“...เออ โดดหรอครับ”
"ใช่แล้วครับสิ่งที่คุณต้องทำก็คือโดดนะครับผม "
ความคิดเห็น