คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 : ลางสังหรณ์
วามหนาวเหน็บ่อัวเสียแทใึ้นมาอย่า้าๆ สาวหน้าหวานมอไปรอบๆัว้วยวามระแวระวั่อนที่ะหยุอยู่รที่บ้านอนเอ มอแสทอที่แยาออมาวูบวาบวนหลใหล
อินทุภามอปราาร์ประหลาที่หล่อนเห็นรหน้า เพียเสี้ยววินาทีอินทุภา็เห็นแส้าแยาึ้นมาหนัว่าเ่าอีรั้ นหล่อน้อยมือเรียวปิาเมื่อสู้ลำแสสว่า้าไม่ไหว
“ฮิๆๆๆ” เสียหัวเราะที่เล็ลอออมาาแสทอทำให้หล่อนเบิาโพลอย่าใ แล้วพยายาม้อเม็ไปที่สิ่ประหลา สาวหน้าหวานพบเ็ผู้ายัวเล็ๆ ผิวาวหม ผมหยัศสีทอ ่อยๆระพือปีมีนปุยสีาวแลูหนานุ่มบริเวแผ่นหลันเธออ้าปา้า
“อะไรัน?” อินทุภาราออมาอย่าไม่อยาะเื่อสายานเอ เมื่อยัเห็นเ็ผู้ายหน้าาประหลานนั้นลอยัวสูึ้น บินไปวนมาเเ่นน ่อนที่ะระพือปีบินเ้ามาใล้อย่ารวเร็วให้ใเล่น เ็น้อยหัวเราะร่วนอย่าอบใเมื่อเห็นหล่อนรีบ้มหัวหลบ้วยอาารยาลัว หาพินิูร่าายอเ็ัวเล็แล้ว มีเพียผ้าสามเหลี่ยมปปิอสวนเพียแ่ิ้นเียว มือวามีันธนูเล็สีเินแวววาว อีทั้้านหลัอเ็ายนนี้ยัมีลูศรรูปหัวใำนวนมาในระบอไม้ไผ่ ูท่าทาแล้วอนนี้เาเป็นเ็พิเศษที่สร้าวามอัศรรย์ใให้แ่อินทุภาเป็นอย่ามา
เ็น้อยยัหัวเราะิัอบใแล้วส่ยิ้มหวานให้อย่าหล่อนเป็นมิร
“ิวปิ!” อินทุภาราออมาอีรั้อย่าะลึัน รัน้ามับเ็ายผู้นั้นที่ระบายยิ้มให้อย่าไม่ไ้ิมาอะไร
“พี่สาว...มาร์เอร์อไปอยู่้วยนะรับ” มือป้อมลมเอื้อมเ้ามาับมือเรียวเล็ออินทุภาแว่ไปมา พลาส่สายาอออ้อนอย่าน่ารัน่าั แ่นฟัลับอยู่ในอาารมึนึบ อึๆอัๆอยู่หลายนาทีเป็นนิอะไรไม่ออไปเสียื้อๆ
“หนูเป็นใร?”
“ผมื่อมาร์เอร์รับ!” เ็ายอบเสียัฟััพลาส่ยิ้มให้นาหยี
“ไม่ใ่ันหมายถึ หนูเป็นใรทำไมมาอยู่ที่บ้านหลันี้ไ้ นี่มันบ้านพี่นะ” อินทุภามวิ้วุ่น เมื่อบรรยาาศรอบัวเริ่มัเน ภาพสลัวๆลายเป็นทิวทัศน์ที่บอว่าเธอำลัอยู่ในบ้าน แ่วามรู้สึลัวเมื่อรู่เริ่มบรรเทาล เมื่อเห็นว่าเ็นนี้ไม่น่าะมีพิษภัยอะไร
“ผมะมา่วยพี่ไ ออยู่้วยนะ”
เสียใสๆอเ็ายแปลหน้าสร้าวามนให้ับอินทุภามาึ้นไปอี เพราะใบหน้าอเ็น้อยเป็นฝรั่๋าเินใร แ่ลับพูภาษาไทยัแ๋วนหล่อน็แอบเาหัวอย่านมึนหนั เ็ายน้อยที่ื่อมาร์เอร์อมยิ้มทะเล้นแล้วอาศัยัหวะลมุน พุ่หายัวเ้าไปในร่าออินทุภาอย่ารวเร็ว...
“ไม่!!!!” สาวหน้าหวานะโนร้อเสียหล พลาีัวึ้นาที่นอนโยพลัน เหื่อไหลโทรมาย้วยวามื่นระหน หัวใเ้นุบับราวับหล่อนไปวิ่มาหลายร้อยิโลเมร อินทุภาหอบอยู่นานสอนาน
มือเรียวรีบบีบับเนื้อหนัมัสาอนเอแล้วมอสภาพโยรอบอย่าหวาระแว เมื่อรู้ัวว่าฝันไป หล่อน็ถอนหายใยาวออมาอย่าโล่อ
หล่อนยแนเสื้อปาเหื่อามใบหน้าเบาๆเล็น้อย้วยอารม์ใยัไม่าหาย แล้ว็้อาโใับรอยแๆ ล้ายหมึีไว้บนฝ่ามืออหล่อนอย่าัเนว่า “Marker”
อินทุภารีบยี้าแล้วเพ่มอบนฝ่ามืออีรั้ แ่็ไม่พบวามผิปิใ สาวหน้าหวานึถอนหายใยาวอย่าโล่อพลาลูบหัวในเอป้อยๆ ปลอบในเอว่าาฝาไปเอ
หล่อนลุึ้นาที่นอนเินออมาาห้อ ้วยารย่ำฝีเท้าเร็วๆ หวัะเินไปเ้าห้อน้ำเพราะเพิ่นึไ้ว่าลั้นปัสสาวะอยู่นาน ทันทีที่หยุอยู่หน้าประู หล่อน็สะุึโยพลันเมื่อเห็นพี่สาวอเธอออมาในสภาพไม่เรียบร้อย มีเพียผ้านหนูผืนเียวเาะอ หล่อนละสายาาพี่สาวเพื่อที่ะมุ่รไปเ้าห้อน้ำ หาแ่อีนในห้อน้ำลับเปิประูออมานหล่อนยืนอึ้อีรอบ
นหนึ่ใส่ผ้านหนูเาะอผืนเียว...อีนใสุ่ลุมอาบน้ำ!
หล่อนนิ่ันไปั่วะ เพราะาภาพที่เห็น็น่าะรู้ีว่าอะไรเป็นอะไร และนั่นลับยิ่อย้ำหัวใออินทุภาให้เ็บแปลบึ้นมาอีรั้ เธอรีบเบียแทรลาระหว่านสอนที่อยู่รหน้า แ่สายาลับวาหาเรื่อไปเห็นรอยประทับรัอนทัู้่เ่นออมาา้นอาว
ปั!
มือเรียวเล็ระแทประูปิเสียันนที่อยู่นอห้อน้ำทั้สอนถึับสะุ้ พลาเหลียวหลัมอู้วยวามไม่เ้าใ
น้ำาอสาวน้อยหน้าหวาน ไหลนอใบหน้าอีรั้อย่าอ่อนแอ แม้ะไร้เสียสะอื้นแ่ในใลับรู้สึมื่นเินะทน หล่อนทรุายลในห้อน้ำเียบๆ เหมือนนเ็บเียนาย ไร้แร้านทานที่ะยืนไหว...
____________________________________________________________
อัพแล้ว้าาา พร้อมบอโปรโมั่นนิยายยูริ นิยาย นิยายทอมี้ ประำสัปาห์นะ้าบบบ
อีมัมาไม่บ่อย สนุรุ้มริ่ม ยิ้มหวาน หวามไหว รบรส หลาแนว มีมาเสิร์ฟแล้ววันนี้
ความคิดเห็น