คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“วันเพ็เือนสิบสอ...น้ำนอเ็มลิ่...”
เสียนร้อเพลในบรรยาาศานวัอมหาวิทยาลัยปีสุท้ายที่ไ้ัิรรม
ยามนี้นัศึษาั้นปีที่สี ึ่รวมัวันใสุ่ไทยแบบนุ่โและเสื้อาว
พาันเินเาะลุ่ม มีทั้หิายรวมัวันประมา 5 น...
เมื่อเินทามาหยุอยู่รริมลิ่
อลินมาศหิสาวสวยหน้าาหมวยาโ ผิวาวใส็ยระทึ้นรศีรษะ
โยที่มีบรราเพื่อนๆ ่าเินเ้ามาใล้...
“เฮ้ย...อเรื่ออะไรวะ”
ยุพินาเพื่อนอมวนหน้ามึนประำลุ่มเอ่ยถาม
“ไอนี่...ลอยระท็ทิ้วามโศ
อแ่เรื่อีๆ ให้ัวเอปะวะ” ยาริศ
เพื่อนสาวัวเล็อีนหันไป้อนวับให้ับยุพินา
เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทถามำถามที่ไม่น่าะถามเท่าไหร่นั
“ไม่
ที่เราทัเอยว่าอเรื่ออะไร ็นึว่ามันอเรื่อวามรั”
พูไปยุพินา็หัวเราะอยู่เบาๆ ที่ทำให้ ปัน์ ายหนุ่มัวสูโย่ ไว้ผมยาวเอร์หนวเรารุรัหันมามอ
อลินมาศ...
“ริเหรอเอย?”
อลินมาศไม่อบำถามใร เธอไ้แ่เพียียิ้มหวาน
หันมามอระทสวยอนเอในมือ ยรศรีษะเรียมพร้อมที่ะอธิษาน...
อพระแม่ธรีเป็นพยานในารระทำวามีมาลออัวลู
อลินมาศ...อให้มีแ่สิ่ที่ีเ้ามาในีวิ เอนที่ีเหมาะสม เป็นน้าาย...ลูปรารถนาะเอนที่อบอุ่น
มีวามมั่นและรัเียวใเียว อให้ลูมีวามสุ มีทรัพย์สิน
และประสบวามสำเร็...
สาธุ...
ำอพรที่ยัั้ออยู่ในใ
่อนะลอยระทใบน้อยสีสวย หย่อนเินและัปลายผมและเล็บมือามวามเื่อ
ที่ะปลปล่อยวามทุ์ วามโศลแม่น้ำ และ่อยๆวัน้ำอยู่น้อยๆ
เพื่อให้ระทเลื่อนไปในริมลิ่ลอ ที่ยามนี้่าสว่าไสว
ไป้วยไฟเย็นและเปลวแสเทียน...
รอยยิ้มหวานแบบนิ่ๆ
ท่าทาอ่อน้อยว่าใรในลุ่มทีู่นิ่มนวลออลินมาศ
ลับ่าเป็นเสน่ห์ับใ่อายหนุ่มมาศเอร์อย่าปัน์ยิ่นั...
เาไ้แ่มอแล้วอมยิ้ม้วยหัวใที่พอโ...วามแอบอบ...วามหลใหลยัิรึหัวใอย่าไม่รู้ลืม...
ล้อยหลัาารลอยระทเสร็เรียบร้อยแล้ว ็เป็นยุพินา
ว้ามือทั้ปัน์ ยาริศและนเอมาวาประสานเอาไว้ ่อนบอ้วยรอยยิ้มสวย
“สัานะ
ว่าบไปแล้วะไม่มีวันลืมันน่ะ...”
“อื้อ...สัา”
ความคิดเห็น